คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ===== Chapter 8 : เปิดใจ ? =====
ตอนที่ 8 เปิดใจ ?
'เพราะเรารักกันไม่ได้'
นั้นคือเหตุผลที่ทำให้ต้องเสียน้ำตา
ผมรู้ว่าผมรุกล้ำมากเกินไป ห้ามใจตัวเองไว้ไม่ได้
ทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมเอง
'ป๊ะป๊า!! ผมอยากทานไอติม'
"พึ่งจะทานมาสิบอันเนี่ยน่ะ!!"
'ป๊าาา!!! กลับมาเด๋วนี้น่ะผมเดินไม่ไหว อุ้มหน่อย =///='
"ตัวเล็กๆแบบนี้แต่ก็หนักเป็นบ้าเลยเเฮะ -*-"
"เรียกพ่อสิฟ่ะ!!"
'ชางมิน!! ชางมิน!! ชางมิน!! พอใจยัง~!'
.
.
ทั้งๆที่คิดว่าคงจะคิดมากไปเอง
ทั้งๆที่คิดว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่ยิ่งเห็นเค้าใกล้ชิดกันมากเท่าไหร่
‘มินมิน …?’
‘พี่มินโฮ?’
ใจของผมมันก็เต้นเป็นจังหวะแปลกๆทุกที
"แ...แต่ผม..ผมน่ะ!! ผม..ร..รั ..."
"พอ!! หยุดเลย!! ฉันไม่อยากได้ยิน!!!"
ที่พูดไปอย่างนั้นก็เพราะผม …ยังทำใจยอมรับมันไม่ได้
“ชางมินนนนนน~!!!”
เสียงแหลมคุ้นหูทำให้สองพ่อลูกหันไปมองทั้งๆที่ยังคุยกันไม่เรียบร้อยดี
“ชองลี!? // แม่!?”
“อ้าวพ่อลูกอยู่กันพร้อมหน้า นี่ลูกโตขึ้นเยอะเลยนะจ๊ะมินๆ”
“…………………..”
“ชางมิน คิดถึงจัง ><”
เธอบอกพลางวิ่งเข้าไปจูบชายหนุ่มที่ยังคงอึ้งอยู่ที่เดิมเหมือนเธอลืมคดีเก่า
“ขอโทษนะครับ พ่อผมเค้าไม่ตาต่ำพอจะเลือกผู้หญิงแบบคุณหรอกฮะ”
“แก!!! // มินๆ!!”
ชางมินว่าเชิงตำหนิ แต่คนเป็นแม่มองหน้าอย่างไม่สบอารมณ์
“กรุณาเอามือสกปรกออกจากพ่อผมด้วยฮะ!!”
เด็กหนุ่มขึ้นเสียง
และไม่ทันได้ตั้งตัวคนเป็นแม่ก็ตบลงไปบนหน้าเนียนอย่างแรง
เพี้ยย!!
“ชองลี!! ทำเกินไปแล้วน่ะ!! ”
ชางมินตะคอกก่อนจะหันมาดูลูกชายตัวเองที่ตอนนี้หนีไปเก็บตัวอยู่แต่ในห้องอีกแล้ว
“ชางมินไม่เจอฉันตั้งหลายปี ไม่คิดถึงกันบ้างหรอค่ะ?”
“………”
“ฉันเลิกกับเค้าแล้วนะ…”
“คุณอย่าโกหกตัวเองและมาหลอกผมกับลูกอีกเลย … ผมไม่ได้รักคุณแล้ว!”
ชองลีมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
ชางมินคนที่หลงเค้าอย่างกับอะไรดีนะหรอจะทิ้งกันไปง่ายๆ
มันต้องมีเหตุผลสิ …
“คุณออกไปจากที่นี้ได้แล้ว…”
“…….”
“ผมบอกให้ออกไป!!”
“แล้วคุณจะต้องเสียใจชางมิน!!”
.
.
ก๊อก ก๊อก!!
“มินมิน พ่อเข้าไปน่ะ …”
“………….”
“อย่าร้องสิ .. หันหน้ามาดูสิ”
“………..”
“เจ็บมากไหม”
เค้าถามพลางแต้มยาให้เบาๆ
และปาดน้ำตาทั้งสองให้
โน้มตัวลงไปและจูบเปลือกตาคู่นั้นอย่างลืมตัว
จนเป็นมินมินเองที่ทนไม่ไหว เงยหน้าขึ้นไปและจูบคนตรงหน้าทันที
“อื้อ .. อย่าทำแบบนี้”
เค้าทำท่าจะถอนจูบออกมาแต่เพราะคำร้องขอ …
“อ..อยู่แบบนี้อีกสักพักนะ”
จึงทำได้แค่หยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น
และรับสัมผัสอย่างที่ใจลึกๆก็ต้องการเช่นกัน
“เ..เค้ารักชางมินนะ รักมาก …”
“อย่าพูด…”
ร่างสูงเอานิ้วปิดปากร่างเล็กเผื่อไม่ให้พูดต่อ แต่เพราะน้ำตาและคำขอร้องจากคนตรงหน้าจนเค้าต้องย่นมือกลับไป
‘ถ้านี้เป็นวันเกิดของผม…ขอร้องละ’
‘แม้ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ผมก็ยินดีที่จะยอมรับมัน’
ชายหนุ่มนิ่งฟังทั้งน้ำตา คำตอบที่รู้ดีอยู่แล้ว กำลังฉายชัดอยู่ทุกถ้อยคำ
“เค้ารักชางมิน …รักมาก ที่คบกับมินโฮเพราะอยากได้คำตอบในความรู้สึกของตัวเอง
แม้ตอนนั้นจะรักไปแล้วแต่ยังไงเค้าก็รักชางมิน …รักมาก ไม่ใช่รักแบบพ่อลูก … เข้าใจใช่ไหม?”
“……………”
ร่างสูงถอนหายใจยาวๆ
ลูบหัวคนตรงหน้าไปมาอย่างเอ็นดูและ ‘รัก’ ใคร่
“ขอโทษนะมินมิน .... ”
ชายหนุ่มกระซิบบอกก่อนจะโน้มตัวลงไปและจูบคนในอ้อมแขนเนิ่นนาน
“ขอโทษที่รักกัน”
.
.
ริมฝีปากอิ่มเคลื่อนต่ำลงมาถึงซอกคอขาว
คลอเคลียให้อีกฝ่ายได้แต่ดิ้นรนอย่างไร้สติ
ปลดกระดุมเสื้อลงมาทีละเม็ดก่อนจะครอบครองแต้มสีชมพูเด่นสะดุดตานั้นอย่างห้ามใจไม่อยู่
“อ๊า! ม..มันเสียว …”
มือหนาไม่อยู่เฉยเคล้นคลึงอีกข้างอย่างสนุกมือ
ก่อนที่จะเปลี่ยนตำแหน่งไปจัดการกับปราการด่านสุดท้าย
กางเกงในตัวน้อยค่อยๆถูกหล่นลงมาช้าๆ
ก่อนที่จะถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยักของคนด้านบน
“อื้ออ…”
นิ้วเรียวไม่อยู่เฉยสอดแทรกไปกับช่องทางหลัง
จนร่างเล็กไม่ทันได้ตั้งตัว สะดุ้งกอดชางมินเอาไว้แน่นกว่าเดิม
“อ๊า!!”
ก่อนที่นิ้วเรียวจะถูกเปลี่ยนมาเป็นส่วนแข็งร้อนของคนข้างกาย
ชางมินจัดการกับส่วนของตนได้ไม่นานก็สอดกระแทกเข้าไปทันที
มืออีกข้างก็ไม่อยู่เฉยคอยปรนเปรอให้อีกฝ่ายจนใกล้จะสุดทาง
“อื้ออ .. เร็วอีกฮะ!”
“อย่าเกร็งละ เจ็บหน่อยนะ อื้ออ ~!”
จนน้ำกามมากมายไหลเจิ่งนองเต็มผ้าปูสีขาวจนขึ้นคราบ
“เหนื่อยไหม?”
“=///=”
“นอนเถอะ ^^”
ร่างสูงยิ้มให้ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ และดึงร่างเล็กๆ น่าทะนุทะนอมนั้นเข้ามาใกล้ๆ
‘นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ไม่ได้นอนกอดกันแบบนี้’
================================================================
TBC อ่ะนะ NC อนุบาล -*-
ความคิดเห็น