คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ===== Chapter 4 : ความรู้สึกของคนโง่ =====
ตอนที่ 4 : ความรักมันไร้เหตุผล
‘เชวมินโฮ’ สำหรับตัวผมแล้วมันจะเรียกว่ารักได้หรือป่าว?
ผมเองก็ไม่มั่นใจ
แต่สำหรับ ‘พี่แจจุง’
ผมมั่นใจ ว่านั้นไม่ใช่คำว่ารักแน่นอน
“ชางมิน!! ไปแช่ออนเซ็นกัน!!”
“เฮ้ย! พี่แจจุง ม..ไม่เอา!! ห๊า!! นี้พี่เป็นผู้ชายหร๊ออออ~!! O.O”
อีกฝ่ายถามตาค้างทันที
ผิวเนียนขาว โอ้บ๊ะเจ้า บอกผมที คนๆนี้ ไม่ใช่ผู้หญิง~
“ไม่ต้องมาทำเป็นโง่เลย!! ฉันรู้ว่าแกรู้มานานแล้ว -*-”
แจจุงว่าเข้าให้ก่อนจะลากน้องชายไปอาบน้ำด้วยกัน
“ผมโกหกไม่เก่งหรอไง?”
“เอออ!!!”
“ย้ำจริง -*-”
ชางมินว่าอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะกระโจนลงอ่างไปพร้อมๆกัน
แหม ถึงคิมแจจุงจะเหมือนผู้หญิง หน้าสวยผิวขาวแค่ไหน แต่ผมชิมชางมิน ไม่รู้ก็ควายแล้ว -*-
“บอกมาได้หรือยัง?”
“หืม? บอก ..บอกอะไร?”
“ไม่ต้องมาทำเป็นไก๋! ที่คบกับฉันนะ เพราะอะไร -*-”
“เพราะผมรักพี่ไง^^”
“ตอแหล!”
แจจุงว่าอย่างไม่ให้หน้าก่อนจะเขกกระบานมันไปทีหนึ่ง
จนเจ้าตัวได้แต่ลูบหัวตัวเองไปมา
“เจ็บนะพี่ -*-”
“ข้อหาที่ลามปามมาคบกับฉันทั้งๆที่รู้ว่าฉันเป็นผู้ชาย!!”
“แล้วพี่รู้ได้ไงว่าผมรู้? รู้ตอนไหน? คบกันมาตั้งสองปี ไม่เห็นเคยถาม?”
ชางมินว่าอย่างจับผิด มองอีกฝ่ายอย่างสงสัย
“รู้แต่แรก! แต่ที่มาถามเอาตอนนี้เพราะฉันเริ่มแน่ใจในอะไรบางอย่างแล้ว”
“อะไรบางอย่าง? อะไรอ่ะ?”
แจจุงหันหน้ามาสบตา ทำหน้าเครียดจริงจังกว่าทุกทีที่เคยเป็น
“นายรักมินโฮใช่ไหม?”
“………….”
“ฉันไม่อยากให้นายต้องมาเสียใจทีหลังหรอกนะชางมิน ชอบก็บอกเค้าไป ไม่ใช่มานั่งทำร้ายหัวใจตัวเองอย่างนี้”
“ขอบคุณนะครับในความหวังดี…แต่ผมเคยบอกพี่ไปครั้งแรกที่เราคบกัน”
สีหน้าท่าทางอะไรหลายอย่างของคนๆนี้เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
จนแจจุงเองก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
คำพูดในครั้งนั้นกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง
‘เรื่องของผม พี่อย่ามาสอด!’
คนเรามีทั้งด้านดีและเลว
เสมือนโลกที่ทั้งด้านมืดและด้านสว่าง
พอๆกับสีที่มีทั้งขาวและดำ
ปะปนกันไปในจิตใจของแต่ละคน
“และถ้าพี่ไม่ยุ่งเรื่องของผมกับมินโฮ ผมก็จะไม่ยุ่งเรื่องของพี่กับพี่ยุนโฮเช่นกัน”
.
.
.
ชางมินเดินออกจาห้องอาบน้ำมาก็เจอเข้ากับคนๆนั้น
คนที่อยู่ในหัวข้อสนทนาระหว่างเค้ากับแจจุง
“มินโฮ?”
“ชางมิน ไม่น่าเชื่อว่านายก็อาบน้ำรวมกับคนอื่นเค้าได้”
ชายหนุ่มยิ้มร้ายกระเถิบเข้าไปใกล้และกระซิบอะไรบางอย่าง
“มันดีมากเลยละ ยิ่งถ้าได้อาบกับคนรู้ใจละก็นะ^^”
ยังไม่ทันที่ชางมินจะพูดจบแจจุงก็เดินออกจากห้องมาพอดิบพอดี
ร่างสูงคว้าอีกฝ่ายเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ทำหน้ายียวนก่อนจะเดินออกไป
ปล่อยให้คนมองได้แต่หงุดหงิดอยู่คนเดียว
“ไอ้บ้าเอ้ย!”
ชางมินเดินมาพร้อมๆกับแจจุงก่อนจะแยกกันไปคนละทิศละทางทั้งๆที่ก็ไปทางเดียวกัน
“แจจุงอาบน้ำนานจัง!”
ยุนโฮว่าทันทีที่เห็นคนสองคนเดินเข้ามา
คงจะไปอาบด้วยกันสินะ -*-
มันก็เรื่องปกติ แล้วทำไมเค้าต้องหงุดหงิดว่ะ!
“แย่จัง พวกพี่ไม่เห็นเคยบอกผมเลยว่าพี่แจจุงเป็นผู้ชายนะ~”
อยู่ๆชางมินก็พูดขึ้นเล่นเอาทุกสายตาหันไปมอง
“น..นายรู้ได้ไง -*-”
ยุนโฮถามกลับ
ชางมินยิ้มกริ่ม เข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้แน่น
“ก็ผมสำรวจดูแล้ว ^^”
คนมองกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว
มารู้สึกตัวอีกที ก็….
ผลั๊กกกกกกกกกก!!!
“เฮ้ย! ชางมิน”
“ไม่ดีเลยนะ ชองยุนโฮ ต่อยมักเน้อย่างนี้ ~”
ชางมินลุกขึ้นทำหน้ายียวนก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ปล่อยให้คนทำได้แต่กัดฟันข่มอารมณ์
“ย…ยุนโฮ?”
“โท..โทษทีแจจุง ฉันเผลอไป”
เผลอหรอ? โกรธอะไรชางมินนักหนา ฮืม ‘ชองยุนโฮ’
“พี่หึงพี่แจจุงหรอไง?” จุนซูถามขึ้นมาอย่างสงสัย
เค้าก็สังเกตคู่นี้มานานพอตัว แต่ยุนโฮมักจะเก็บอาการเสมอ
ไม่บอกว่ารู้สึกไม่ดี ยิ่งแล้วใหญ่เมื่อคนที่ตัวเองรัก คือเพื่อนร่วมวง
‘หึง? ฉันเนี่ยนะหึง?’
“รู้ตัวช้าดีกว่าไม่รู้ตัวนะพี่ชาย~”
จุนซูว่าก่อนจะลากยูชอนออกจากห้อง
ปล่อยให้ทั้งคู่ได้คุยกันตามลำพัง
ทั้งคู่เงยหน้าขึ้นมาสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ก่อนที่แจจุงจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“อ..เออ นา..นายหึงฉัน?”
“หึง? ฉันเนี่ยนะจะหึงนาย เป็นไปไม่ได้หรอกแจจุง -*-”
ยุนโฮดูตระหนกเล็กน้อยแต่ก็ปรับเปลี่ยนสีหน้าได้ไวก่อนจะทำเป็นไม่สนใจแล้วกลับมานั่งเล่นเกมส์บนเตียงต่อ
“……………..”
“แ..แต่ฉันดีใจนะ”
อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมามองอย่างงุนงง
“ดีใจ? ที่ฉันชกหน้าชางมินนะหรอ? นายบ้าหรือป่าว?”
“อืม…ฉันคงบ้าไปแล้วจริงๆ”
แจจุงว่าก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
ยุนโฮมองอย่างสับสนครู่หนึ่งก็วิ่งตามออกไปทันที
แต่น่าเสียดาย…
“แจจุง? หายไปเสียแล้ว”
ร่างสูงหันซ้ายแลขวาก็ไม่เจอ
ก่อนจะสะดุดเข้ากับใครคนหนึ่งที่นอนอยู่กลางห้องโถง
“ทางนั้นเลยพี่”
“ขอบใจ จุนซู!!”
เค้าว่าก่อนจะรีบวิ่งตามไปยังทางที่ว่าทันที
“แจจุง!! เด๋ว!! ฉั..ฉันมาเรื่องจะพูดด้วย”
คนฟังหยุดนิ่งอยู่กับที่ก่อนจะค่อยๆหันมามองอีกฝ่ายช้าๆ
ยุนโฮเห็นดังนั้นก็ก้าวเข้ามาเรื่อยๆ
“ฉ..ฉันหึงนาย! ด..ได้โปรด กลับมาคบกับฉันอีกครั้งเถอะนะ!!”
ยังไม่ทันที่แจจุงจะได้ตอบเสียงที่สามก็ดังเข้ามาทันที
“ไม่ได้!!!!”
”ชางมิน!?”
“พี่แจจุงเป็นของผมแล้ว…”
ร่างสูงของน้องชายว่าก่อนจะดึงตัวแจจุงเข้ามากอดและจูบโชว์ต่อหน้าต่อตา
แจจุงเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะดันอีกฝ่ายออกห่าง
หันไปมองยุนโฮ ก่อนจะส่ายหัวไปมา
“ม..ไม่ ยุนโฮ”
“ไอ้ชางมิน!!”
ยุนโฮว่าอย่างเหลืออด ตรงเข้าไปผลักชางมินให้ออกห่างก่อนจะต่อยลงไปอีกครั้งทันที
“พี่ผิดเองนะ ที่ทิ้งขว้างของสวยๆงามๆ ที่ผมเก็บมาได้~”
ผลั๊กกกกกกกกกกก!!
“แจจุงไม่ใช่ของเล่นของแก!!”
“แต่ก็ไม่ใช่ของเล่นของพี่ที่จะทิ้งและเก็บมาเล่นเมื่อไหร่ก็ได้หรอกนะ -*-”
“แจจุงไม่ใช่ของเล่น! แ..แต่เป็นคนสำคัญของฉัน!!”
ชางมินได้ยินก็ดันอีกฝ่ายออกห่างก่อนจะลุกขึ้นมาแล้วปาดเลือดที่มุมปากออก
“งั้นก็เก็บรักษาให้ดีๆอย่าให้เหมือนเมื่อ 2 ปีก่อน! เพราะถ้าถึงวันนั้นผมจะไม่ปล่อยพี่แจจุงให้กับพี่อีกเลย!”
ยุนโฮนิ่งฟังก็ได้แต่กอดแจจุงไว้แน่น
ก่อนจะขอโทษออกไปนับครั้งไม่ถ้วน
‘ฉันขอโทษ…’
‘….แจจุง’
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น