คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ===== Chapter 9 : อุปสรรค =====
ตอนที่ 9 อุปสรรค
กิจกรรมกลางดึกทำให้พวกเค้าลืมนึกถึงอะไรบางอย่างไป
’อีกสามวันพ่อกับแม่จะไปหาน๊ะจ๊ะ’
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงง
‘ผู้จัดการ!! ผมจะเปิดประตูให้เด๋วนี้ละครับ’
.
.
“ชางมิน อยู่ไหนจ๊ะ พ่อกับแม่มาถึงแล้วน่ะ”
“……………..”
“ชา….ง…..”
เพ้งงงงงงงงง!!!
แก้วที่คนเป็นแม่ถือตกแตกกระจายทันทีที่สองขาก้าวเข้ามาในห้องนอน
ร่างสองร่างของคนเป็นลูกและหลานของตนกำลังนอนกอดกันสภาพเปลือยเปล่า
คงไม่ต้องบอกว่าจะให้คิดไปในแง่ใด
“ชางมิน!!!!! แกทำอะไรลงไป!!!”
คนเป็นพ่อก็ดูท่าจะหัวเสียตามกันไปเมื่อเห็นภาพตรงหน้าต่อหน้าต่อตาแบบนี้
ยิ่งแล้วใหญ่เมื่อมันสองคนเป็นผู้ชาย!!
“พ..พ่อ? แม่?”
ร่างสูงสะดุ้ง รีบลุกขึ้นจากที่นอน
มองไปทางพ่อก็ได้แต่สายตาหยาบเหยียดส่งมาให้
“แกไปอาบน้ำก่อนไป!!”
คนเป็นแม่ไล่ก่อนจะเดินมาทรุดตัวลงกับโซฟาด้านนอก
ชายหนุ่มเลี่ยงไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินออกมา เห็นมินมินยังคงนอนอยู่ก็ได้แต่ถอนหายใจ
‘แบบนี้ … มันดีแล้วหรอ?’
“อธิบายมาเลยนะ!!! แกทำอะไรลงไปรู้ตัวบ้างหรือป่าว นั้นลูกของแกสายเลือดเดียวกันกับแก
โอ้!! ฉันอยากจะบ้าตาย พวกแกเป็นผู้ชายเหมือนกันน่ะ!!!”
“……………….”
“18 ปีก่อนแกไปทำผู้หญิงเค้าท้อง นี่ยังไม่จำ ครั้งนี้ยังจะหาเรื่องปวดหัวให้ฉันอีกหรอ!!?”
“………………..”
“พอกันทีฉันปวดหัวกับแกเต็มทนแล้ว!! อยากจะทำอะไรก็เชิญ!! กลับ!!”
คนเป็นพ่อร่ายยาวก่อนจะหันไปหาคนเป็นแม่และพากันกลับ
แต่คนเป็นแม่กลับหยุดนิ่ง
และหันมาพูดอะไรบางอย่าง
อะไรบางอย่างที่ผมได้แต่ยืนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้น
‘มินมินต้องไปอยู่ชองนัม’
“แต่…แม่ฮะ!!!”
“ไม่มีแต่ชางมิน!! แม่ตามใจลูกมากเกินไป …”
.
.
.
“ชางมิน…ทำไมละ? ทำไมต้องย้ายไปอยู่ชองนัม?”
“เอาน่า! ที่นั้นอากาศดีจะตาย ^^”
เค้ายิ้มเจื่อนๆ
อีก 1 อาทิตย์
เวลาของเราเหลืออีกแค่ อาทิตย์เดียวเท่านั้น
“วันนี้อยากไปไหนไหม?”
“ไปไหนหรอ? จะพาไปใช่ไหม? เอาสิ ^^”
เค้ายิ้มทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น
ก่อนจะพากันขับรถออกไป
“เค้ารักชางมินที่สุดเลย ~!!”
เด็กหนุ่มตะโกนบอกพลางกระโดดหอมแก้มอีกฝ่าย
ชางมินเองก็หันกลับมาและโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากเข้าหาคนตรงหน้าอีกครั้ง
‘รักนะ ..’
‘รักมาก…’
เนิ่นนานเหมือนต้องการบอกออกไปทุกๆถ้อยคำ
.
.
.
3 วันผ่านไป
“พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ต้องย้ายไปชองนัม”
“อื้ม”
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละชางมิน..ไม่อยากไปหรอ? O.O”
“….”
เค้าส่ายหน้าไปมาก่อนจะหยุดชะงักเมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา
‘สวัสดีครับผมชองยุนโฮ ทนายของคุณชองลีครับ’
“???”
‘เรามีเรื่องสำคัญอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว’
“ครับได้ครับ เจอกันด้านล่างอีกสิบนาที”
.
.
10 นาทีต่อมา
“ผมชองยุนโฮครับ”
“ชิมชางมิน”
“เรื่องที่ผมจะพูดก็คือคุณชองลีให้ผมมาฟ้องหย่า และรับบุตรชายของเธอไปดูแลแทนครับ”
“ห๊า!!?”
ชายหนุ่มนิ่งงัน มันจะมากไปหรือป่าว
คนที่ทิ้งมินมินเอาไว้ก็คือเธอเองไม่ใช่หรอ!?
“และนี่คือคำร้องของเธอครับ…”
ยุนโฮว่าพลางยื่นเอกสารบางอย่างมาให้
‘ฉันหย่ากับเค้าเพราะเค้าไม่ปกติค่ะ! ฉันต้องการจะรับมินมินมาดูแลแทน
แม้ว่าฉันจะเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องและไม่ได้เลี้ยงเธอก็ตาม แต่การจะให้มินมินอยู่กับคนอย่างเค้า
มันอันตรายน่ะค่ะ และนี่ค่ะคือหลักฐาน!’
เค้าเปิดไปหน้าถัดไปก็เจอเข้ากับรูปของเค้ากับมินๆที่จูบกันตอนไปเที่ยวเมื่อสามวันก่อน
และยังมีอีกมากมายที่เราทำอะไรๆ ด้วยกัน
“เพื่อเป็นการเห็นแก่เด็ก ผมจำเป็นต้องส่งตัวเค้าไปให้แม่ของเธอครับ”
“…………….”
และยังไม่ทันจะคุยธุระเสร็จ เด็กในสนทนาก็เดินเข้ามาพอดี
“มีอะไรกันหรอฮะ?”
“อ..เออ ป่าวน่ะ ตื่นแล้วหรอ หิวหรือยัง ?”
ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องก่อนจะหันไปบอกกับยุนโฮว่าให้กลับไปก่อน
เค้าจ้องมองสองพ่อลูกอย่างแปลกๆในความคิด
แต่เท่าที่ดูก็ไม่เห็นเหมือนกับคำร้องที่ได้รับมา
“เด๋วนี้ทำตัวมีพิรุธจังนะ ป๊ะป๊า!!”
มินมินกระชากเสียงบ่งบอกในความเคลือบแคลงยิ่งลงท้ายด้วยสรรพนามอย่างนั้น
มันยิ่งบอกถึงความน่ากลัวของเจ้าตัวแสบนี่ได้เลยล่ะ
“เอาน่า! ไปทานข้าวกัน ^^”
ว่าแล้วก็พากันไปทานข้าว
ก่อนจะหยุดชะงักอีกครั้งเมื่อทนายคนนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับชองลี
“คุณยุนโฮ!! คุณก็เห็นแล้วนี่ค่ะ จัดการเด๋วนี้เลยสิค่ะ!!“
“พ่อได้แล้วน่า ชองลี!!!”
ชางมินตวาดลั่น ดันมินมินไปไว้ด้านหลัง
ทนายยุนโฮจึงออกปากตามสควิ๊บเพื่อหน้าที่ของตนจะได้เสร็จๆ
“คุณชองลีภรรยาของคุณฟ้องหย่าและต้องการรับบุตรไปดูแล ถ้าคุณไม่ตกลง เราคงต้องขึ้นศาลละน่ะครับ
แล้วคุณคงรู้นะครับว่าสื่อจะต้องรู้ถึงการกระทำของคุณทั้งหมด ”
“นี่มันเรื่องอะไรกันฮะ!!”
มินมินแทรกเข้ามาจนชางมินและชองลีต้องห้ามปราม
“อย่ายุ่งน่า!! // ไม่ใช่เรื่องของเด็ก!”
แม้เหตุผลจะไปคนละทาง แต่ก็ทำให้คนฟังเกิดอาการไม่พอใจได้เหมือนกัน
“ไม่ใช่เรื่องของผมหรอ!! ก็ที่ตกลงจะรับไปดูแล มันไม่ใช่ผมหรอไง !!”
ทนายยุนโฮจึงต้องเล่าให้มินมินฟังอย่างห้ามไม่อยู่
ก่อนที่มินมินจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหว และตรงเข้าไปหาเรื่องคนเป็นแม่
แต่ชางมินก็ห้ามไว้ได้ทัน
“อย่ามินๆ!”
“ผม 18 แล้วน่ะฮะ จะเข้ามหาวิทยาลัยปีหน้า ตัดสินเองได้แล้วว่าจะอยู่กับใคร!!”
“นั้นก็จริงครับ แต่ตามกฎหมายเค้านับความเป็นผู้ใหญ่ที่ 20 ปีบริบูรณ์ครับ”
มินมินหันมองผู้เป็นพ่ออย่างขอคำตอบ ก็ได้การพยักหน้าเป็นการตอบรับ
“และถ้าน้องไม่ยอมทำตามข้อตกลง เราก็คงต้องฟ้องศาล และยื่นเอกสารทั้งหมดนี้ให้กับเจ้าหน้าที่ครับ”
“อย่าน่ะ!! ถ้าทำอย่างนั้น ป๊าก็ผิดทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรน่ะสิ!!”
“ไม่ได้ทำอะไร?” ยุนโฮมองคนสองคนไปมาอย่างขอคำตอบ
ความแคลงใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบกำลังทำให้เค้าสับสน
“ก็ใช่น่ะสิเพราะผม!! … อื้ออ ปล่อยนะชางมิน จะทำอะไร !”
ยังพูดไม่ทันจบ ร่างสูงก็จัดการปิดปากและลากขึ้นห้องทันที
“ถ้าผมบอกเค้าไป ทุกอย่างก็จบ!!”
“มินๆพอน่า!! มันไม่ได้จบง่ายๆเหมือนในหนังน่ะ!!”
“แล้วจะทำให้มันยากทำไมเล่า!!”
ร่างสูงถอนหายใจ
“พรุ่งนี้เราก็จะไปอยู่ชองนัมแล้ว …”
“อ๊ะ! นั้นสิ ^^”
มินมินร้องบอกอย่างไม่ได้เฉลียวใจในอะไรบางอย่างที่กำลังจะเผชิญในอีกไม่ช้า
======================================================
ความคิดเห็น