บทสรุปที่ไม่อยากให้เป็น [Changminho FT.YJ+YS]

ลำดับตอนที่ #1 : === PART 1 : Story of minho ===

Title :  บทสรุปที่ไม่อยากให้เป็น

writer : mintan  O-O

Rate : NC!?

Paiting : Changminho ft.YJ+YS

Note : ฟิคจิตเเตก!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

‘หากฉันกลายเป็นคนบ้า…นายยังจะรักฉันอยู่ไหม!?’

‘หากฉันไม่ใช่คนดีพอ…ความรักที่นายให้มันจะเปลี่ยนไปหรือป่าว!?’

‘หากฉันคือคนที่พรากทุกอย่างไปจากนาย…..??’

.

.

“ทำไมนายถึงไม่ตอบคำถามฉันละ……..?”

“จริงสิ!นายจะตอบฉันได้ไงละชางมิน…ในเมื่อนายตายไปแล้ว”

.
.

แต่นายคงไม่รู้หรอก….!?

ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น…มันก็เกิดจากตัวของนายเองทั้งนั้น

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

=== PART 1  :  Story of minho ===

ชีวิตของผมมันไร้ค่า

ตั้งแต่ผมได้มารู้จักกับเค้าคนนั้น

คนที่ชื่อ  ‘ชิมชางมิน’

เค้าเปลี่ยนแปลงชีวิตของผม

ให้ต้องดิ่งลงสู่เหวนรก

เมื่อเค้าคนนั้นที่ 

‘เคย’ เป็นคนรักของผม

‘เคย’ เป็นพี่ชายและคนสำคัญที่สุดในชีวิต

ขายผมเพื่อแลกกับใครอีกคนที่เค้าพึ่งจะประกาศออกมา

ว่า  “ฉันรักเค้า!! ไม่ใช่นาย…เชวมินโฮ!!”

.

.

“แต่น่าเสียดายนะมินโฮ~!! ที่เค้าไม่รับนายไว้พิจารณา! ฮึ!!”

คำพูดทำร้ายจิตใจที่ส่งมาพร้อมกับสายตาหยามเหยียดที่ปิดไม่มิด

‘อะไรทำให้พี่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้…พี่ชางมิน’

“หยุด!! นายไม่มีสิทธิมองฉันอย่างนั้น!!”

ชางมินว่าพลางกระชากอีกฝ่ายเข้าห้องน้ำไป  ก่อนจะประกบริมฝีปากเข้าหากัน

มินโฮขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็ยอมผ่อนตามเมื่อชางมินกระซิบเสียงแผ่วข้างหู

“ฉันขอ….”

เสียงหวานที่นานๆครั้งจะมีให้ได้ยิน  ไม่เหมือนทุกทีที่ออกแนวเกรี้ยวกราด

ชางมินจะเป็นแบบนี้เสมอ….

อารมณ์ขึ้นๆลงๆจนผมตามไม่ทัน

และพอออกจากห้องน้ำมา  ชางมินคนเก่าก็เริ่มแผลงฤทธิ์

“นายมันไม่ไร้ค่าจริงๆมินโฮ….ยอมตามฉันทุกครั้งอย่างนี้  มันก็ไม่สนุกนะสิ~!!”

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยที่ส่งออกมาของร่างสูงเรียกหยดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างไม่ต้องร้องขอ

แต่ชางมินทำเพียงแค่กระทบไหล่แล้วเดินจากไป

.

.

ถ้าถามผมว่า…เค้าทำกับผมขนาดนี้แล้วทำไมผมถึงไม่หนีไปซะ!?

ไม่ใช่ว่าไม่หนี…แต่มันหนีไม่ได้ต่างหาก

เพราะที่ๆผมอยู่คือคฤหาสน์อาถรรพ์!!

มันอาถรรพ์สำหรับคนอื่นไหมผมไม่รู้  แต่มันอาถรรพ์สำหรับผม

มันทำให้ชีวิตของผมไม่เหลืออะไร…ไม่เหลือแล้วจริงๆ

แม้กระทั่ง….พี่ชางมิน

ผมเดินมาตามทางก็มาเจอกับพี่ชางมินที่รอยู่แล้วในห้องอาหาร

เค้ามองผมอย่างเยาะเย้ยก่อนจะหันไปคุยกับใครอีกคน

คนอีกคนที่ผมจำได้แม่น!!

ว่าเค้าคือคนรักของพี่ชางมิน….คนที่พี่เค้าประกาศแลกซื้อผมกับเค้า

“พี่แจจุง”

สายตาของคนบ้านนี้น่ากลัว

ไม่ได้มีเพียงแค่พี่ชางมินเท่านั้น

มันยังรวมถึงคนรักของพี่ด้วย

แม้แต่พ่อบ้าน  แม่บ้านที่ดูแลบ้านหลังนี้  ยังจ้องมองผมอย่างกับจะฆ่าผมเสียให้ตาย

“อ้าว~!! มินโฮ พวกฉันทานกันเสร็จพอดี  นายทานของเหลือจากพวกฉันเอาแล้วกัน^^”

พี่แจจุงยิ้มให้  มันดูเป็นรอยยิ้มนางฟ้าสำหรับคนมองหลายคน  แต่จริงๆแล้วมันเป็นเพียงแค่การเสแสร้ง

…………..อย่างที่พี่ชางมินทำ

“ไปกันเถอะพี่แจจุง” ผมเห็นพี่ชางมินจูงมือพี่แจจุงแล้วเดินจากไป

ทิ้งผมไว้ในห้องนั้นเพียงลำพัง

ผมท้อ….

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

บ้านหลังนี้มันไม่มีอะไรดีเลย

.

.

“มินโฮ…..”

“มินโฮ……”

เสียงเรียกของใครคนหนึ่งทำให้ผมรู้สึกตัว  และพบว่าผมกลับมาที่ห้องนอนของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

แต่เสียงนั้น….

ของใครกันนะ….

แต่ยังไม่ทันจะได้คำตอบ  ประตูห้องน้ำก็เปิดผางออกพร้อมกับร่างของคนที่ผมทั้งรักทั้งเกลียด

“พี่ชางมิน….”

“ใช่! ฉันเอง~”

“พี่มีอะไร?”

“…………..”

พี่เค้าไม่ตอบ…เพียงแค่โน้มตัวลงมาจูบผมอีกครั้ง

ผมพลักพี่เค้าออกไป ก่อนจะตบหน้าฉาดใหญ่

เพี้ยยยยยยย!!

“พี่เลิกทำตัวเหมือนผมเป็นของเล่นของพี่สักที!!”

“นายไม่ใช่ของเล่น….”

พี่เค้าว่าเสียงค่อย

ก่อนจะยิ้มเยาะออกมาแล้วต่อด้วยอีกประโยค

“นายมันของไร้ค่า~!!”

ชางมินทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

เดินมาตามโถงทางเดินที่มืดทึบ

เนื่องจากคฤหาสน์หลังนี้

มันไม่มีแม้แต่แสงตะวันที่ลอดผ่านเข้ามา

เพราะอะไรนะหรอ….!?

เพราะเจ้าของคฤหาสน์…มันไม่ชอบแสงสว่างนะสิ!

ชางมินเดินมาถึงห้องน้ำกลางของคฤหาสน์

ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็เจอเข้ากับคนที่ได้ชื่อว่า ‘คนรัก’

“พี่แจจุง…ทางนี้เรียบร้อยแล้ว”

“อื้ม~!! พี่กำลังไปจัดการส่วนของพี่”

พี่เค้าทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินแยกออกมา

.

.

ผมเห็นพี่แจจุงเดินผ่านหน้าห้องผมไปก็สงสัยเล็กน้อย

ว่าพี่เค้าจะไปไหน!?

จึงตัดสินใจเดินตามไปจนถึงชั้นใต้ดิน

“ชองยุนโฮ!!! ตื่น!!”

“???”

ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาา~!!

โครมมมมมมมมมมมม~!!!

ว่าแล้วก็สาดน้ำเย็นจัดลงไปประทะหน้าชายหนุ่มที่เอาแต่นอนแน่นิ่งทันที

“แค่กๆ !!”

“ตื่นซะที!! เจ้ากาฝากเอ้ย~!!”

“แจจุง…?”

“ใช่!! ฉันเอง~!!”

ผมเห็นคนที่ชื่อยุนโฮจ้องมองพี่แจจุงเขม็ง

สายตาของเค้ามันเหมือนกับ….ของผม

เหมือนกับสายตาของผมที่เฝ้ามองพี่ชางมิน

สายตาทั้งรัก….ทั้งเกลียด

นี้มันเรื่องอะไรกัน….!?

ผมคิดได้ไม่ทันไรก็จำต้องหยุดชะงัก

เมื่อมีมือหนึ่งตรงเข้ามาล็อคคอผมไว้

ส่วนอีกมือส่งตรงลงมาปิดปากไม่ให้ผมได้ร้องขอความช่วยเหลือ

แต่ถึงจะร้องยังไง….ก็คงจะไม่มีคนมาช่วยผมหรอก!?

“อื้ออ~!!” ผมดิ้นสุดแรงจนหันมาเผชิญหน้ากับคนร้าย[?]

ก็เจอเข้ากับคนๆนั้น  “พี่ชางมิน….?”

“ใช่! ฉันเอง!!”  เสียงพี่ชางมินเข้มขึ้นกว่าทุกครั้ง

เหมือนเค้ากำลังโกรธ!! และกลัวอะไรบางอย่าง … ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจ!!

“นายลงมาที่นี้ทำไม!!?”

“ค..คือผม…”

“ที่นี้มันไม่ใช่ที่ของนาย!!”

“ผ..ผม….”

“กลับไปอยู่ในกรงที่ฉันตีกรอบให้นายได้แล้ว  มินโฮ!!”

ด้วยแรงอารมณ์ส่วนตัวทำให้ผมไม่ฟังสิ่งที่พี่เค้าพูด  ก่อนจะตอกกลับไปด้วยความน้อยใจที่ซ่อนมานาน

“ผมรู้!! ว่าที่นี้มันไม่ใช่ที่ของผมอีกแล้ว!! พี่ก็ปล่อยผมไปสิ!! จะขังผมไว้ที่นี้ทำไม!!?”

“……….”

พี่ชางมินไม่ตอบเพียงแค่จัดการอุ้มผมไปส่งถึงห้อง

แล้วออกไปทันทีพร้อมกับกุญแจดอกหนึ่งที่ล็อกประตูด้านนอกเอาไว้

“พี่ชางมิน!!?”

“พี่ไม่มีสิทธิมาขังผมอย่างนี้นะ!!”

“ปล่อย!! ปล่อยผมออกไป!!”

แต่ประตูด้านนอกก็ไม่มีทีท่าจะเปิดออก

บวกกับความตั้งใจจริงของคนทำที่ตอบกลับมา

“นายเป็นแค่นกในกรงของฉัน  นายไม่มีสิทธิมาออกปากสั่งให้ฉันทำหรือไม่ทำอะไร!!”

.

.

พี่ชางมิน….ผมไม่เข้าใจพี่เลย

ทำไมพี่ต้องทำกับผมอย่างนี้

ทำไมพี่ถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

ทำไมกันละ….!?

พี่ชางมิน!!?

.
.
.

TBC.