ความรักที่ไม่มีวันสมหวัง แต่ก็ยังคงจะรัก

เนื้อเรื่อง

ผมอยากจะเล่าเรื่องบางเรื่องในคุณฟังถึงความปวดร้าวของผมมันอาจจะไม่มีค่าสำหรับคุณแต่มันสำคัญกับผมอย่างยิ่ง ผมจะเริ่มหละนะ

................................................................................................................................................................................................................................................
    
   เมื่อผมอายุได้13ปีผมได้เจอะเจอกับเธอ

เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยพบเจอ

ผมยังจำได้ดีในวันนั้นวันที่ผมได้รู้จักกับเธอเป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผม

ผมได้ที่นั่งหลังเธอไป2แถว ในคาบแรกนั้นผมได้ทำความรู้จักกับเพื่อนทุกคนในห้องจนมาถึงเธอคนนั้น

เธอชื่อ..... ผมตลึงในความสวยของเธอจนเวลาของผมแทบจะหยุดนิ่ง ผมเกือบจะลืมบอกชื่อเธอไป

ผมรู้ได้เลยว่าผมนั้นได้หลงรักเธอเข้าแล้ว

หลังจากนั้นผมก็คอยแอบมองเธออยู่เรื่อยมา ค่อยเฝ้ามองค่อยห่วงใย คอยดูแลเธออยู่ห่างๆมาโดยตลอด ด้วยความรู้สึกที่ว่ารัก รักนั้นเป็นคำที่ยากจะบรรยาย
แต่ผมก็รู้ว่าผมนั้นได้หลงรักเธอเข้าแล้ว

ซึ่งเธอนั้นให้ความสำคัญกับผมไม่เกินแค่เพื่อน เพื่อนที่แสนจะธรรมดาคนหนึ่ง

แต่ก็ไม่เป็นไร ผมรู้ว่าคนอย่างผมคงจะไม่เหมาะกับดอกฟ้าอย่างเธอ

แต่ในวันหนึ่งความฝันของผมได้พังทลายลงอย่างรวดเร็ว พังทลายจนไม่เหลือชิ้นดี  เมื่อมีเพื่อนคนหนึ่งได้มาถามผมว่าผมนั้นรักใคร

เพื่อนคนนั้นก็ได้ถามอยู่นานจนผมใจอ่อนบออกชื่อเธอออกไป

นั้นเป็นความผิดร้ายแรงอย่างมหันเพราะเมื่อผมบอกชื่อเธอให้เพื่อนไปนั้น มันได้ทำการแพร่กระจายข่าวอย่างรวดเร็ว

จนไปถึงหูของเธอคนนั้น เธอได้เริ่มทำตัวเหินห่างจนอาจจะถึงขั้นรังเกลียดเลยก็ว่าได้

เธอแสดงออกมาอย่างชัดเจนให้ผมได้รับรู้ว่าเธอไม่เคยจะสนใจผมเลย ไม่คุยกับผมเหมือนเมื่อก่อน ไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรกับผมทั้งสิ้น  จนผมนั้นไม่สามารถจะเฝ้ามองเธอได้ต่อไป

ผมรู้สึกเจ็บปวดมากกับความรู้สึกนั้น ผมเสียใจจนร้องไห้ออกมาอย่างเงียบๆ ไม่สามารถจะไปบอกใครได้

หัวใจของผมเหมือนจะแตกสลาย แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังคงรักเธอต่อไปถึงแม้ว่ามันจะไม่อาจสมหวังแต่ผมก็ยังจะรัก

รักเธอตลอดไปจวบจนสิ้นฟ้าดินสลายเพราะในดวงใจดวงนี้ของผมนั้นมีแต่เธอ แต่เธอเพียงผู้เดียว
................................................................................................................................................................................................................................................