ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC TS10] คุณและคุณเท่านั้น

    ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4

    • อัปเดตล่าสุด 21 มี.ค. 57





    CHAPTER4

     




    “ หมดไป 100 แล้วยังไม่ได้เลย " 

    ผมพูดก่อนจะทำหน้างอลเล็กน้อยจริงๆคือไม่ได้งอลหรอกครับผมแค่อยากจะลองแหย่ให้อีกคนกดดันมากต่างหากล่ะครับ 

    " เฮ้ย ไม่ต้องเอาแล้วก็ได้ ไปกิน KFC กัน "

    ผมพูดก่อนจะจูงมือพี่กั้งออกมาข้างนอกก็ผมเริ่มหิวจริงๆนิ่ครับยืนรอตุ๊กตามา 20 นาทีแล้วปวดขาก็ปวดหิวก็หิว 

    " ก็ได้ไป KFC กันเถอะ "

    พี่กั้งพูดก่อนจะจูงมือผมไปที่เคเอฟซีอย่างรวดเร็วแล้วก็สั่งชุดที่ตัวเองชอบโดยไม่ถามความชอบผมเลยให้ตายเถอะ ... ไม่เป็นไรครับผมไม่ได้เครียดหรอกผมกินได้หมดแหละอะไรที่ขึ้นชื่อว่าของกินน่ะครับ ฮ่าๆ 

    " นั่งตรงนี้กันเถอะซีดี "

    " ได้ๆ ผมรู้สึกงอลพี่จริงๆนะผมบอกแล้วไงว่าผมอยากได้ตุ๊กตาในตู้นั่นน่ะ "

    " โถ่ ก็มันยากจริงๆ นิ่แล้วถ้านายอยากได้จริงๆ ทำไมไม่บอกละ ? "

    " หมายความว่าไง ? "

    " เราชื้อเอาก็ได้นิ่หน่าในเมื่อจับแล้วมันไม่ได้น่ะ "

    " แต่มันแพงมากเลยนะไอ้ตัวหมีพูห์ตัวนั้นน่ะ มันแพงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยละ "

    " อย่าเวอร์น่ากินเสร็จไปเล่นไอซ์สเก็ตกันนะ "

    " ก็ได้ไปเล่นกันนะพี่กั้งผมน่ะเป็นเซียนไอซ์สเก็ตเชียวนะ "

    " ขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆแล้วกัน ฮ่าๆ "

    " มันก็ต้องเป็นจริงอยู่แล้วล่ะ เอ๊ะ หรือพี่ไม่เชื่อ "

    " หยุดโม้ได้แล้วกินไก่ซะ "

    พี่กั้งหัวเราะก่อนจะหยิบไก่ใส่จานของผม แต่ปกติผมกินไก่ผมใช้มือนะแต่ถ้าอยู่กับพี่กั้งผมต้องใช้มีดหั่นแล้วล่ะมันเป็นมารยาท

    ผมพยายามที่จะหั่นแต่มันหั่นยากมากจริงๆ เลยแฮะ ให้ตายเถอะจะได้กินหรือเปล่าเนี้ยพี่กั้งมองผมแล้วก็พูดออกมา

    " นายใช้มือหยิบสิ ฉันไม่รังเกียจหรอก "

    " เย้ ! "

    ผมได้ยินพี่กั้งพูดแบบนั้นผมก็หยิบไก่มาใส่ปากทันทีจริงๆพี่เขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไรมากมายนะแค่พี่เขา ' เจ้าชู้และสำส่อน ' ก็เท่านั้นเอง เฮ้อ ...

    " นายเป็นอะไรหรือเปล่าซีดี . "

    " เปล่าเลยครับ อารมณ์ดีมาก "

    ผมยิ้มแหยะๆ ให้พี่เขาพี่เขาอาจจะรู้อยู่หรอกว่าผมคิดอะไรแต่คงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมั้งเขายังก้มไปกินไก่อย่างอร่อยมากเลย ..

    " ฉันอิ่มแล้วนะซีดี นายอิ่มหรือยัง " 

    " อิ่มแล้ว "

    ติ๊ดๆ ...

    เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของพี่กั้งพี่เขามองมันแล้วหันมาพูดกับผม

    " นายกลับบ้านเองได้นะฉันคงไม่ว่างไปส่งขอโทษด้วยนะ "

    " .... "

    ผมพยักหน้า พี่เขายิ้มตอบก่อนจะเดินออกไปจากห้างนี่มันเป็นความสุขมากจริงๆ แม้มันจะเป็นเวลาแปปเดียวก็เถอะนะ...



     
     


     




    C
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×