คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เขิน-//- [67%]
หลัาที่ผมินอาหารานยอลเสร็-//-เอ่อ ือ ผมหมายถึินอาหารับานยอลรับอย่าิไปไลสิรับ ผมเิน-//- แล้ว็มาเินห้าทันทีื้ออ่าๆนานา ไม่อยาบอผมวแนานยอลลอเลยฮุฮุ อิาผมละิ
“หมาน้อยไปนานร้านนั้นัน”
านยอลี้ไปที่อุปร์ารเรียนทันที
“เอาสิ..ไปัน”
พอผมเ้ามา็เอาอีแล้วมอันอีแล้วผมไม่ให้มอหรอิ
ผมวานยอลให้แน่นึ้นพร้อมส่สายาไปิพวที่มออยู่
“ยอลลลล หมาน้อยัวนี้ห่วเ้าอมัน ื้ออ” ผมพูพร้อมเอาหัวไปถูไถรแนอานยอล
“หมาน้อยเป็นอะไร” านยอลมวิ้วเล็น้อยมอผมอย่าๆ
“หว”
“…”
“หวยอล ื้อ ไม่ให้ใรมอ”
“นึว่าเป็นอะไร โถ่ ไม่เป็นไรนะรับหน้าน้อยนอื่นมอเ้านายแ่เ้านายอหมาน้อยไม่ไ้มอเานะ
ไม่เอาิมาโอ๋ๆ” านยอลเอามือมาลูบที่หัวผม
“ื้อ หมาน้อยหวเ้านายนี่”
“ฮ่า ฮ่า ั้นเราไปเลืออัน”
“อืม” ผมพยัหน้าหึๆเลย็ไปเลืออ่อแล้ว็ใ่เวลานานอยู่พอสมวรแล้ว็ไปื้ออย่าอื่น่อ
“หมาน้อยอยาินอาหารที่ยอลทำไหม” านยอลทำอาหารเป็น้วยยหรอ อุ๊ย! แม่ลูแบมีผู้ายะทำอาหารให้
“ยอลทำเป็นหรอ”
“นี่ยอลเป็นใรหมาน้อย ไม่มีอะไรที่ยอลทำไม่ไ้นะ” ๊ะ=*=เ้านาย
“ั้น ยอล็ทำให้แบินสิ”
“ok
เราไปื้ออัน”
“ยอลเลี้ยนะ”
“รับหมาย ไปเร็ว เี๋ยวลับไปทำอาหารอร่อยให้ินok”
านยอลเลืออไ้อย่าร่อแร่วมาอ่ะ รู้สึเหมือนะทำเหมือนันนะเห็นื้อหลายอย่าเลย่ะ
“แบฮยอน!!!”!!!!!!!
“ยอ ลู่หาน”
ผมีในออนอหน้าผมระโอเพื่อนทั้สอเลย้วยวามิถึมาๆ
“มาไ้ไอ่ะ” ผมถามลู่หานับยอ
“อ๋อ มา่วยยอื้ออไปทำอาหารให้…อุ๊บ” ยัพูไม่ทันบยอ็เอามือปิปาลู่หานทันที
ไม่้อบอ็รู้รับนที่ลู่หานหมายถึือ อิน ิมอิน นที่ยอแอบอบ:P
“พวนี่ใรหรอหมาน้อย” อ้าวานยอลเลืออเสร็แล้วหรอ
“อ๋อ นี่ือเพื่อนแบเออ่ะ ื่อ ยอูับลู่หาน”
“อ๋อ”
“ยอ ลู่หานนี่ือ านยอล” อยาพูมาว่านี่แ่ไม่ไ้55
“สวัสีรับผมปาร์านยอลเป็นเ้าอหมาน้อยัวนี้รับ”-//-านยอลพูพร้อมเอามาอที่เอวผม
ทำให้ผม้อมอยู่ในไหลรึ่หนึ่อานยอล ่อหน้าเพื่อนนะโว๊ยยยยยย!!
ลู่หานับยอมอแล้วหน้าเพื่อนผม็แึ้นมานั้นทำให้ผม้อเิมมาึ้นไปอีื้อเ้านายหมาน้อยัวนนี้เิน>///<
“ะ..ั้นหรอ เออ แบพวเราไป่อนนะ” บายเพื่อนรั
“บาย เพื่อนรัเอันวันันทร์ วันเปิเทอม”
.
.
.
.
15:00
แล้วผมับานยอล็ื้ออันเสร็เรียบร้อยอนนี้็เหลือแ่ลับบ้านสบายละทีนี้
วันนี้ผมะไ้ินอาหารที่านยอลทำ้วย ว๊าย! เิน พอานยอลอรถเสร็ผม็ไป่วยานยอลนอเป็นภรรยาที่ี-//-
“อ้าวาน แบมาแล้วไปะนานเลย” เอ๋!
เสียใรนิเหมื่อแม่ั
“แม่!!!!!!!!!!” อ้าวใสิรับ
แม่ผมอยู่บ้านผัว เฮ้ย สามี เฮ้ย
านยอลไ้ไรู้สึเหมืน่วนี้สมอะไม่่อยีแล้วนะ
“ะะโนอีเนี่ยหมาน้อย”
“ยอล แม่”
“สวัสีรับุน้า”
“น้าอะไรเล่าานยอลเรียแม่นะ” อร๊ายยย
วันนี้เป็นวันที่ีที่สุแม่ให้านยอลเรียว่าแม่มีอะไรที่ีว่านี้ไหม
“แล้วื้ออะไรมาเยอะแยะอ่ะ”
“หมาน้อยอยาินอาหารที่ผมทำรับ แล้วผม็ะทำให้ินหมาน้อยวันนี้นอนบ้านยอลนะ”
ห๊ะ อีแล้วหรอ
“เออ เอาสิแหะแหะ”
“ยอลทำอาหารอร่อยๆนะ”
“รับยอละทำให้อร่อยนะ ่วยุแม่้วยนะรับ”
านยอลพูับผมแล้ว็หันไปวนุ พร้อมหน้าพร้อมาละที่นี้
“ร้า แม่มาฝาท้อที่นี่แล้วละ ฮ่าฮ่า”
“รับ”
“หมาน้อยไป่วยทำอาหาร้วย”
“๊ะ! หมาน้อยทำไมเป็นอ่ะเ้านาย”
“เี๋ยวเ้านายสอนไปเร็ว ผมอยืมัวลูายุแม่หน่อยนะรับ” -///-
“เอาไปเลย๊ะ”
.
.
.
(านยอล)
เอาละวันนี้เราะมาทำอาหารันเริ่มา
ือผมรู้สึว่าผม้อสอนหมาน้อยเยอะเลยทีเียวท่าทาะทำอะไรริๆนะละ
“เอาละหมาน้อยวันนี้เมนูแรที่เราะทำนะือ ผัหมู”
แบูี้ามาเลยานี่ลุวาวึ้นเลยนะ
“มัน้อทำยัไบ้าอ่ะ”
“เี๋ยวยอละไปเรียมเรื่อเทศนะ แบหั่นหมูเป็นใ่ไหม”
“หั่นเป็น”
แล้วผม็หั่นลับมาที่หมาน้อยอยู่อ้าวทำไมไม่หั่นละหมูวาอยู่บนเียมี้พร้อมแล้วทำไมไม่หั่นอ่ะ
“อ้าวแบทำไมหั่นอ่ะ”
“เออือแบหั่นไม่เป็น”
“แล้ว็ไม่บอั้แ่ที่แรมาเี๋ยวยอลสอนเอ”
ผมเียวไป้อนัว้าหลัอแบแล้วยืนมือไปับมีที่มีมือแบผมุ่มมืออแบไว้แล้วผม็อธิบายไป้วยเนียนับมือแบไป้วย
พอผมอธิบายเสร็ผม้เอามือที่ับมีอยู่หั่นลไปในเนื้อหมูทันที แล้วหมู็ถูหั่นออมาอย่าสวยาม
“อย่าี้ใ่ไหมยะ…..” แบหันหน้ามาทำให้มูอผมนเ้าับที่แ้มแบพอี แ้มหมาน้อยอผมหอมัเลย
ฟอ(อันนี้ไม่ไ้บัเอิเพราะผมหอมแ้มแบริ)
ส่วนแบนะหรออย่าถามเลยสสสัยเินหนัวามแาหน้ารามมาถึหูแล้ว ฮ่าฮา
่อะ
“ทำไมแ้มหมาน้อยหอมอย่าี้” พูให้เินรับ
“>//<”
“หมาน้อยหน้าแอ่ะเป็นไรมาไหม”
“แบไม่เล่น้วยแล้ว-//-ื้อะลับบ้านทำนเียวไปเลย”
แล้วหมาน้อยอผม็เินออไปเลยนิสัยริๆอยูอนที่มาอีรั้ะอนใหู้
แล้วผม็้อลับไปทำอาหารเหมือนเิน
เวลาผ่านไปเรื่อยอนนี้เือบะทุ่มหนึ่เมนูสุท้ายผมให้แม่ทำรับผมเหนื่อยมาอยาอาบน้ำใาแล้ว
พอผมอาบน้ำเสร็ผม็ลมาทันทีเพื่อะทานอาหาร แ่็เอหมาน้อยนั่เล่นอยู่นเียว
“ยอล”
“….” ผมไมุ่ย้วยอน
“ยอลลี่”
“…”
หมาน้อยอผมหน้าหอยเลยอแล้อีหน่อยแล้วัน
“ยอลเป็นอะไรหรอ”
“เ็ๆไปิน้าวันเร็วๆอาหารพร้อมแล้ว” เสียุแม่อผมเินออมาเรีย
แล้วารทานอาหารมื้อนี้็เป็นไปอย่าอึอั
หมาน้อยอผมนั่้มหน้า้มาินอย่าเียวไมุ่ยับใรเลยแ่ผมรุ้สึเหมือนผมถูมอเป็นระยะๆเลย
“ผมอิ่มแล้วอัวนะรับ”
เป็นผมที่ลุไป่อน
(แบฮยอน)
านยอลเป็นอะไรนั้นือวามิอผมในอนนี้านยอลไมุ่ยับผม
ผมไม่อบเลยมันอึอัยัไไม่รู้
“ผมอิ่มแล้วอัวนะรับ” แล้วานยอล็ลุออไปเลย
“เออ ผมอัวนะรับ”
ผมเินึ้นมาั้นบน้วยวามเสียวๆานยอลไม่เยเป็นอย่าี้เลยอ่ะ
อนนี้านยอลทำอะไรอยู่ ถ้าผมไปทัอนนี้ะเป็นไรไหมอ่ะ
“ยอล” ผมเินเ้ามาเอานยอลที่ำลันอนเล่นเมส์ในโทรศัพท์อยู่
“….”
“ยอลลี่”
ผมเินเ้าไปเรื่อยๆนถึเียที่านยอลนอนอยู่
“…”
“…”
“ยอล ฮึ ไม่เอาแบบนี้ฮือออออ” แล้วน้ำที่มาาไหนไม่รู้็พุ่ออมาาาผมไม่รู้ริๆว่าานยอลเป็นอะไร
“เป็นอะไร” านยอลเ้ัวลุึ้นนั่ทันที
“ไม่เอาแบบนี้ ฮรึ ยอลไมุ่ยับแบ ฮือออ อึอั ฮืออออออ” ผมเินไปหาานยอลแล้ว็อทันที ผมอเอวอานยอลแน่นมา
“ไม่เป็นไรๆ” านยอลเอามือมาลูบผมอผมเบาๆราวับปลอบผมอยู่ ผมผละัวออาานยอลเล็น้อยแล้ว็พ่นใส่านยอลทันที
"ยอลไม่เอาแบบนี้ิเป็นอะไรหรอ"
"ไม่ไ้เป็นอะไร..."
"ไม่ไ้เป็นอะไรริๆหรอ ทำไมไมุ่ยับเเบละอนอะไรหรอ หรือ เพราะแบลับบ้าน่อนถ้าเป็นอย่านั้นเเบอโทษ" ผม็ไม่รู้อะไรแล้วผมไม่รู้ว่าานยอลนั้นเป็นอะไร..แ่ผม็ะอโทษไป่อน
"....."
"ยอลไม่ิะพูอะไรเลยริๆหรอ..หมาน้อยอโทษ"
"...."
"...."
"...."
"ฮรึ..ฮือ ฮือ...." ถ้าานยอลไม่พูับผมริๆ ผม็ไม่รู้ว่าผมวรทำยัไแล้ว..ทำไมอยู่ีๆานยอลถึเป็นแบบนี้
67%่อนนะะ เรื่อนี้ไม่มีมาม่านะะ
แ่อาะมี่วหลัแ่ไม่มา><
เม้นให้เราหน่อยะไ้รู้ว่าเป็นยัไ
อบุที่เ้ามาอ่านนะะ
ความคิดเห็น