ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชีวิตที่มาบรรจบกัน
ไคพยายามจะอธิบายให้ไอจิฟังแต่ก็ไร้ประโยชน์ ไอจิไปฟังอะไรแถมร้องไห้หนักกว่าเดิม
" ข้าอยากกลับบ้าน " ไอจิพึมพัมกับตังเองเบาๆ
" ฉันให้นายไปไม่ได้ เพราะตอนนี้ พวกนักล่ากำลังไปที่นั้น " ไคพูดเบาๆ
" ไคคุง ไม่จริงใช่มั้ยครับ " ไอจิอุทานอยากมีความหวังนิดหน่อย
" มันคือความจริง "
" ไคคุง " ไอจิร้องไห้หนักกว่าเดิม
" ไอจิ "
" ผมกับครอบครัวก็อยู่กันอย่างสงบ ทำไมพวกของไคคุงถึงไปรุกรานพวกเราละครับ " ไอจิเอ่ยถาม
" มันเป็นคำสั่งของพ่อฉัน ที่อยากกำจัดพวกปีศาจออกไปจากโลกนี้ "
" ทำไมละครับ "
" นายคงไม่อยากฟัง "
" ผมอยากฟัง "
" สัญญาสิ ว่าถ้าฟังแล้วนายยังจะ ... " ไคที่ยังพูดไม่จบก็ต้องชะงัก เมื่อไอจิคลานมาหาเขาด้วยน้ำตา
" ถ้าไคคุงไม่พร้อมจะเล่า ผมจะไม่บังคับไคคุงครับ " ไอจิเอ่ยด้วยน้ำเสียงเห็นใจ
" ไอจิ "
" ครับ "
" นายคิดยังไงกับฉัน "
" ... "
" ฉันให้นายตอบคำถาม ไม่ใช่มานั่งเงียบ "
" สำหรับผม ไคคุงเป็นคนที่อ่อนโยนมาก "
" นายคิดแค่นั้นสินะ " ไคอุ้มให้ไอจิมานั่งคาบตัวเขาในขณะที่เขานั่งอยูในท่าขัดสมาต
" ไคคุง "
" ฉันอยากกอดนาย ไอจิ " ไคพูดแล้วไซร้หาความหอมจากซอกคอขาวๆของไอจิ ไอจิสะดุ้งแล้วพยายามดันอกของไคออก
" ไคคุง ออกไป ... นะ " ไอจิพยายามขัดขืน
" แรงแค่นี้จะทำอะไรฉันได้ " ไคเอ่ยเสียงเรียบ
" ไคคุง พอเถอะครับ "
" ไอจิ " ไคสะดุ้งเมื่อไอจิกระแทกเสียงใส่
" นายก็เหมือนคนอื่น เห็นฉันเป็นแค่ผู้ชายงี่เง่า "
" ไม่ใช่นะครับ ไคคุงเป็นคนดี "
" ขอบคุณที่ปลอบ "
" ผมไม่ได้ปลอบครับ มันคือความจริง "
" นายคิดว่าฉันหื่น แล้วก็ซาดิสมั้ย "
" ไม่ครับ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น