พบรัก

พบรัก  

EP.1 Bad Day of BamBam

“แม่ครับพี่บีไปไหนแล้วอะ” แบมเสียงดังมาแต่ไกล ผมหาพี่บีมาทั้งวันแล้วครับ ไม่รู้หายไปไหน อย่าให้ได้เจอนะพี่บี แปบนึงนะครับผมคิดแผนชั่วร้ายก่อนนะ 

“แล้วแบมจะหาพี่เขาไปทำไหมละครับ” แม่ครับผมคิดว่าแม่รู้ ว่าผมหาพี่แกไปทำไม 

“พี่บีเขาไม่อยู่หรอกออกไปข้างนอกโน้นนะ” ออกไปข้างนอก ผมว่านะออกไปหาสุดที่รักพี่แกชัวเลย อยากรู้นะสิว่าเค้าคนนั้นคือใคร ไม่บอกหรอ ว่าแล้วผมคิดแผนชั่วร้ายออกแล้วครับ อิอิอิอิ 

“แม่ครับ ผมขึ้นบนห้องก่อนนะครับ” คิดออกแล้วก็จัดการเลยดีกว่า อย่างแรกต้องโทรไปหาพี่บีก่อน อิอิอิอิ  ว่าแล้วก็โทรหาพี่บีเลย................................เอ้า......เฮีย....รับหน่อยสิเฮีย.......จะหวานกันอีกนานไหม...รับโทรศัพท์.....คนโทรหาจะตายอยู่แล้ว...รู้บ้างไหม

( เออ  ว่าไง ) โอ้โห...กว่าจะรับ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับผมนี้ คงจะตายจริงๆ อะ  แล้วดูน้ำเสียง ผมนี้อยากจะให้แม่ได้ยินจริงๆ อยู่ต่อหน้าแม่เป็นลูกที่ดี พอลับหลังหน่อยคนเลวเข้าสิงเลยหรือไง หะ ผมถามหน่อยเถอะ

“ นี้ แบมนะ ไม่ใช่เพื่อนพี่ พูดมันดีๆ หน่อยสิ ” ว่าแล้วก็บ่นไปคำนึง ไรท์ว่าไม่คำนึงแล้วค่ะแบม นั้นนะประโยคนึงมากกว่า

( ก็รู้แล้วไงว่าเป็นแก แล้วมีไรเนี่ย ) แม่ครับ ดูพี่บีพูดกับแบม เห็นไหมว่าพี่บีไม่ใช่พี่ที่ดีสำหรับแบมหรอก พูดเลย

( น้องแบมแบม คิดถึงจังเลย ไม่คิดจะมาหากันบ้างเลยหรองั้น เจ้าตัวเล็ก ) เสียงพี่เนียร์เล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์พี่บี อิอิอิ แกล้งพี่บี ดีกว่า

“พี่เนียร์คร้าบบบบบบ” ทำน้ำเสียงที่อ้อนที่สุดในสามโลก ไม่เคยทำแบบนี้เลยนะนอกจากผมจะอ้อนแม่อะ พี่เนียร์เป็นคนที่สองเลยนะ

( เออ โทรหากูก็คุยกับกูดิ จะคุยกับเนียร์ก็โทรหาเนียร์เลยไป ) ฮาฮาฮาฮาฮา พี่แกขึ้นแล้วครับ นี้แหรสิ่งที่ผมต้องการ

“ดุผมทำไมละ แค่ตอบพี่เนียร์เค้าเฉยๆ หวงก็พูดมาเลยพี่บี ไม่ต้องดุผม” ทำเป็นใสซื่อแต่ดูเหมือนพี่บีแกจะโดนแบบจังๆ

(มีไรก็รีบๆ พูดมา) ผมนี้อยากหัวเราะสุดๆ เลยอะ ถ้ารีดได้ยินนะขำกลิ้งไปเลยละ น้ำเสียงแบบไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วอะ

“ทำไมครับบบบบ” ตอบกวนทีนพี่แกไป ก็ไม่รู้สิ

(แล้วมีไรละ) ขึ้นเสียงแล้วครับ ผมอยากบอกว่าผมไม่เคยโดนพี่มันขึ้นเสียงใส่ ตอนนี้คงจะโกรธจริงๆ  เอาเป็นว่าวางสายก่อนเถอะครับแล้วทำยังไงละที่นี้ วางยังไงดี

“แบมลูก แบม น้องแบมครับ” เฮ้อ แม่เรียกพอดี ขอบคุรนะครับแม่

“ครับ แม่” ตอบแม่ก่อนครับแล้วค่อยคุยกับพี่แกอีกครั้ง “ ไม่มีไรหรอ ผมไม่มีเพื่อนเล่นไงเลย โทรมาหา ผมวางละแม่เรียก แค่นี้นะ” จบปิดท้ายด้วยเสียงงอนๆ เป็นการจบที่ดีครับ  แล้วผมก็วิ่งลงมาข้างล่าง เพื่อมาหาแม่

“แม่เรียกแบมทำไมหรอ” พอลงมาถึงผมก็ถามแม่ทันที

“................” แม่ก็ไม่ตอบสักที โอเค ผมไปละนะครับแม่ ผมไหว้แม่ก็จะออกจากห้องครัวครับ วันนี้มันเป็นไรของมัน ทำไมมีแต่คนเย็นชากับผมจัง มีแต่พี่เนียร์ละมั้งที่ไม่เย็นชาใส่เนี่ย เฮ้อ ถอดหายใจแปบ

“แบมเดี๋ยวลูก แม่ขอคุยก่อนที่เราจะออกไปแปบนึงได้ไหม” แม่ครับ เฮ้อ แม่นะ แม่

“ได้ครับ” จะกิริยามากมายแค่ไหนผมก็ตอบได้แค่นี้แหรครับ

“ปะ ไปที่ห้องรับแขกกัน” แปลกครับ แม่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เป็นอะไรของแม่กันนะ

“แม่มีอะไรจะคุยกับแบมหรอครับ” พูดกับแม่ก่อนที่จะนั่งลง สีหน้าและท่าทางแม่เหมือนไม่สบายยังไงๆ ก็ไม่รู้ครับ

“คือ พี่บีเค้ามาขอกับแม่ว่าอยากจะกลับไปเรียนที่เกาหลี แม่เลยอยากจะถามน้องแบมว่าอยากจะกลับไปไหมครับ” ออ เพราะพี่บีนี้เอง แม่ถึงมีอาการแบบนี้ พี่บีนะพี่บี

“แล้วแม่จะไปด้วยไหมละครับ” ผมถามท่านก็ที่จะพบกับคำตอบที่ว่า

“ไม่ไปครับ” หะ แม่ไม่ไป...ยังงั้น....ก็หมายถึง...ถ้าผมไปก็ต้องอยู่กับพี่บี 2 คน นะสิ ถึงนี้นิ่งไปเลยละครับเจอแบบนี้

“ว่าไงครับ น้องแบม ถ้าน้องแบมไป แม่จะได้จัดการให้ที่เดี๋ยวเลยเพราะยังไงน้องแบมก็ต้องไปเรียนที่โน้นตอนมหาลัยอยู่แล้ว เพราะแม่จะไปขยายกิจการที่นั้นด้วยและไปอยู่กับบีแบมที่นั้นเลย น้องแบมโอเคไหมครับ” ผมขอคิดดูก่อนได้ไหมเนี่ย

http://www.bloggang.com/data/anantraya/picture/1183815007.gif