ความรัก kaisoo

ข้อมูลเบื้องต้น

ผู้จัดการของวงexoได้เรียกสมาชิกมารวมตัวพวกเราจะทำเอ็มวีใหม่ ชื่อเพลงว่า monster 

เอ็มวี นี้จะแนวๆออกว่า นักโทษหน่อยๆ เพลงนี้ต่อจากเพลง lotto เนื้อเรื่องต่อกัน พวกเราจะเริ่มถ่ายทำในวันพรุ่งนี้ เตรียมตัวให้พร้อมละเด็กๆ

ดีโอ: พี่ครับ

ผู้จัดการ: มีอะไรหรอ ดีโอ

 ดีโอ:ผมจะบอกพี่ว่า

 ผู้จัดการ:ว่า

 ดีโอ: พรุ่งนี้ผมอาจจะไม่ได้ไปถ่ายด้วยนะครับ   

ผู้จัดการ:ทำไม 

 ดีโอ:พอดี พรุ่งนี้ผมไปหาหมอครับ   

ผู้จัดการ: อาการ มันเป็นอีกแล้วหรอ   

 ดีโอ:ครับ มันเป็นตั้งแต่เช้าแล้ว ผมเลยจะดูอาการหน่อยครับ ว่าวันนี้จะเป็นมากแค่ไหนครับ ผู้จัดการ:ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม   

ดีโอ:ไม่เป็นไรครับ เดียวเพื่อน  พี่  น้อง  ในวงจะสงสัยครับ

 ผู้จัดการ: ไม่คิดจะบอกคนในวงบ้างหรอว่าเราเป็นอะไร

ดีโอ: ผมไม่อยากให้ทุกคน คิดมาก ครับ

 ผู้จัดการ: ยังไงไปนะ ดูแลตัวเองด้วยละ

ผมลืมบอกไปว่าผมมีโรคประจำตัวครับ โรคประจำตัวผมคือ หอบ ผมเป็นหอบตั้งแต่เด็กแล้วครับ อาการจะออกช่วงที่ผม พักผ่อนน้อย เ ต้นเยอะจนเกินไป ถ้าอากาศร้อน อาการก็จะเกิดได้ง่าย ช่วงนี้งานผมก็เยอะไหนจะ เอ็มวีใหม่ ละครเรื่องใหม่ พรุ่งนี้พวกผมต้องไปถ่ายทำเอ็มวีใหม่ แต่ผมจะพยายามตามไป ต้องดูอาการอีก ผมเบื่อตัวเองมากเลยนะครับ ที่ต้องมาเป็นแบบนี้ แต่ยังไงผมก็จะสู้ครับ

วันรุ่งขึ้น วันนี้ผมตื่นก่อนคนอื่น เพราะผมต้องรีบออกจากบ้าน ไปหาหมอ เพื่อไม่ให้ทุกคนในวงรู้ว่าผมไปไหน ผมเลยเขียนโน้ตติดไว้ ตรงกำแพงที่พวกผมจัดไว้ให้ทุกคนเขียนว่าใคร ไปทำงานหรือไปข้างนอกครับ แต่ผม “เดียวผมตามไปนะทุกคน ผมออกไปทำธุระก่อนเจอกันที่กอง เลยนะครับ ใครตื่นก่อนอย่าลืมปลุก ไค ด้วยนะครับ”

ซูโฮ: เทา เทา ตื่นได้แล้ว

 เทา: ขอแปป เดียว นะ พี่ซูโฮ

ซูโฮ: เออ แล้วแต่นาย ถึงพี่จะปลุกนาย นายก็ไม่ยอมตื่น พี่ไปดูคนอื่นก่อนนะ

 เทา:......... (เงียบ)

ซูโฮ เดินออกมาจากห้อง ไม่เห็นสมาชิก เหมือนยังไม่มีใครตื่นแน่ๆเลย ซูโฮเดินลงมาจากบันได เดินมาตรงบอร์ด ซูโฮเห็นกระดาษ แปะอยู่ ซูโฮเดินไปอ่าน “เดียวผมตามไปนะทุกคน ผมออกไปทำธุระก่อนเจอกันที่กอง เลยนะครับ ใครตื่นก่อนอย่าลืมไปปลุกใครด้วยนะครับ” ทำไมออกไปแต่เช้าจัง   ไปปลุกไอไค ไอนิเป็นคนทำอะไรช้า กว่าจะตื่น  ถ้าดีโอไม่อยู่ มันจะทำอะไรช้ามาก 

ซูโฮ เดินไป คอกประตู ไค ตื่นได้แล้ว ความเงียบคอบงับ ไอไคตื่นยัง ซูโฮเปิดประตูเข้าไปดู อ้าวไคไปไหน ไค   “อ้าวพี่ซูโฮ”  

ซูโฮ:ตื่นแล้วหรอ

 ไค:ครับพี่

 ซูโฮ:นึกว่ายังไม่ตื่น ดีโอมันฝากให้มาปลุก    ดีแล้วที่ตื่น รีบแต่งตัวละ

ไค:พี่ซูโฮ แล้วพี่ดีโอ ไปไหนละครับ

ซูโฮ:พี่ไม่รู้เหมือนกันว่าไปไหน เห็นบอกว่าไปธุระ รีบแต่งตัวซะ พี่รออยู่ข้างล่าง นะ

ไค:ครับ พี่ดีโอไปไหนของพี่กันนะ เห็นออกไปแต่เช้า คิดว่าผมไม่รู้หรอว่า พี่ตื่นไปไหน ไม่คิดจะบอกผมเลยหรอ น้อยใจนะรู้ปะ ( ไคก็บ่นอยู่คนเดียว )

ตอนนี้พวกผมได้เดินทางมาถึงสถานที่ถ่ายทำเอ็มวีใหม่ของพวกเรา

ไค:พี่ผู้จัดการครับ พี่ดีโอจะมากี่โมงครับ

ผู้จัดการ:พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน น่าจะนานอยู่นะ

 ไค:ครับ

ผู้จัดการ:นายตั้งใจทำงานเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงดีโอหรอก เดียวดีโอก็มา

ไค:ครับ

พี่ดีโอเมื่อไรพี่จะมา ผมคิดถึงพี่จัง ทุกคนยังไม่รู้ใช่ไหมครับว่า

ผมแอบชอบพี่ดีโอมานานแล้ว ตอนเราเข้าวงการ มาพร้อมกัน  ผมชอบความนิ่งๆของเขาครับ

บางครั้งเขาชอบทำให้ผมเป็นห่วงตลอดเวลาทำงานหรือถ่ายเอ็มวี  ที่พามาครับ ทุกคนจำเอ็มวีตอน ที่พี่ลู่หานต่อสู้กับคนนักแสดงหรือทีมงาน ของเรา ตอนที่พี่ลู่หานในฉากที่ต้องออกแรงกับดีโอ หรือในบทที่ต้องทำร้าย ดีโอ

แต่ถึงจะมีการดูแลป้องกันในการดูแลของทีมงานอย่างดี แต่ผมก็เป็นห่วงอยู่ดี

ดีโอ:กลับมาแล้วครับ

 ผู้จัดการ:เป็นไงบ้าง ไปหาหมอ

 ดีโอ: หมอบอกว่าถ้าทำงานหนักหรือเต้นมากๆ มันจะทำให้อาการผมกลับมาอีก หมอบอกว่าจะเหนื่อยหนักกว่าเดิมครับ ตอนนี้หน้าหนาวด้วยครับ

 ผู้จัดการ:วันนี้ไหวหรือป่าว

ดีโอ:ไหวครับพี่

 ผู้จัดการ:แน่นะ ไม่ไหวบอกนะ

ดีโอ:ครับ

 ผู้จัดการ:ไปแต่งตัวปะ

ดีโอ:สวัสดีครับ พี่ทีมงาน

ทีมงาน:หวัดดีจ้า มาแต่งตัวกัน

ดีโอ:ครับ (ยิ้ม) 

ทีมงาน1:ดีโอ

ดีโอ:ครับ

ทีมงาน1:เดียววันนี้ ดีโอ  ต้องไปนั่งตรงเหล็กข้างบนนะ

ดีโอ:ครับ

ทีมงาน1:กลัวป่าว ดีโอ  โอเคหรือป่าว

ดีโอ:โอเคครับ ดีโอค่อยๆเดินไปตรงฉากด้วยอาการไม่ค่อยดีอยู่แล้ว

 ผู้จัดการ:ดีโอ โอเคป่าว

ดีโอ:โอเค ครับ

 ผู้จัดการ:ไหวนะ

ดีโอ:ครับ

 เซฮุน:พี่ดีโอมาแล้ว ทุกคนหันไปมองดีโอกันหมดเลย

ไค:พี่ดีโอ

 ดีโอ:………..(ยิ้ม)

 ทีมงาน1:ดีโอพร้อมนะ

ดีโอ:ครับ

ทีมงาน1:ดีโอพร้อมนะ

 ดีโอ:ครับ 

ทีมงาน1:ขึ้นเลย

ซูโฮ:พี่ครับ จะให้ดีโอไปนั่งบนนั้นหรอครับ

ทีมงาน1:ใช่ ในวงพวกเราดีโอตัวเบาสุดนิ

 ซูโฮ:มันเสี่ยงเกินไปนะครับ ไม่รู้เหล็กแข่งแรงมากแค่ไหน

 ดีโอ:ไม่เป็นไร พี่ซูโฮ ผมโอเค

ไค:มันเสี่ยงเกินไปนะครับ พี่ดีโอ

ดีโอ:ไม่เป็นไรหรอก พี่โอเค    ผมโอเคครับ

ทีมงาน1:พร้อมนะ

ดีโอ:ครับ

ผมเป็นห่วงพี่ดีโอจัง  วันนี้พี่เขาดูแปลกมากๆ หน้าตาพี่เขาดูซีดๆ ผมกลัวเขาจะเป็นอะไรไป

นั่งบนเหล็กใช่ว่าจะปลอดภัย ถึงจะมีทีมงานดูแลแต่ผมก็เป็นห่วงอยู่ดี

ผู้กำกับ: คัท เสร็จแล้วครับ ดีมากดีโอ 

ดีโอ: ขอบคุณครับ

ร่างบางกำลังลงมาจาก เหล็กข้างบนที่ตัวเองนั่งกำลังลงมา

ร่างบางจังหวะนั้นร่างบางได้เกิดอาการหน้ามืด อาการที่เป็นอยู่เดิมอยู่แล้วทำให้เป็นหนักกว่าเดิม  ร่างบางพยายามทำให้ตัวเองลงมาให้ได้   

จังหวะที่ร่างบางลงได้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนทั้งกองตรงใจ 

ร่างบางค่อยๆลงมา ทำให้ร่างบาง  เหยียบพาด     ทำให้ร่างบางพัดตกลงมา กับพื้น  

ร่างบางตอนนี้ได้นอนเจ็บบนพื้น เพราะความจุก  ผู้จัดการกับสมาชิกในวงยังไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น

ทีมงานทุกคนรีบวิ่งเข้ามาหาดีโอที่นอนอยู่กับพื้น 

ทีมงานคน1:เป็นไงบ้าง

ดีโอ: ...........(เงียบ)

ทีมงานคน1:ดีโอ ดีโอ

ดีโอ: ผมจุกครับพี่

ผู้จัดการกับสมาชิกเดินมาข้างหลังและเห็นทีมงานทำอะไรกันตรงที่ดีโอถ่ายทำ 

“มีอะไรกันหรือป่าวครับ” ทีมงานทุกคนที่ดูอาการดีโอหันมากันหมด  ผู้จัดการกับสมาชิกค่อยๆเดินเข้าไป  “ดีโอ” ผู้จัดการและสมาชิกทุกคนตกใจ ที่เห็นดีโอนอนอยู่กับพื้นที่หลับอยู่ ทำให้ทุกคนตกใจ  สมาชิกทุกคนวิ่งเข้าไปดูไปหาดีโอ

ไค:พี่ดีโอ พี่ดีโอ

ซูโฮ:ทำไมน้องผมเป็นยังงี้ครับ ทำไมน้องผมนอนนิ่งแบบนี้ (ร้องไห)

ไค: พี่ดีโอครับ พี่ดีโอ ครับ   ฮึก ฮึก

ดีโอ: ไค  ร้องไหทำไม

ไค:พี่ดีโอ  พี่เป็นอะไรมากไหมครับ

ดีโอ:พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก

ไค:ไม่จริงอะ พี่หลับไปนานมาก

ดีโอ:พี่จุก เชื่อยๆพี่เลยหลับตาเชื่อย ๆ เลยหลับไปเลย 555+

ไค:ผมตกใจหมดเลย 

ดีโอ:เลิกร้องได้ แล้ว

ทุกคนเลิกร้องได้แล้ว  ผมดีขึ้นแล้ว

ดีโอ: พี่ครับ ไม่ต้องเอาเรื่องหรอกครับพี่ ผมผิดเองครับที่ผมไม่ระวัง

ผู้จัดการ:นายก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ ไม่เคยจะห่วงตัวเองเลย  และนายก็ไม่สบายอยู่ด้วย ไปหาหมอ หมอก็บอกอาการไม่ค่อยดี  นายไม่เคยห่วงตัวเองเลย  ทำงานที่ไม่เคยพักเลย   พี่ขอพูดหน่อยนะ พี่ทนไม่ไหวกับนายแล้วนะ พี่จะบอกให้ทุกคนรู้ว่านาย

ดีโอ:ผมขอร้องนะครับ อย่าบอกเลยนะครับ  ฮึก ฮึก

ซูโฮ: ผม  งง ไปหมดแล้ว  ดีโอนายเป็นไร

ดีโอ:ผมไม่ได้เป็นไร

ผู้จัดการ: นายเลิกบอกคนอื่นได้แล้วว่านายไม่ได้เป็นอะไร  ทุกคนเขาเป็นห่วงนายนะดีโอ

ไค:บอกพวกเราได้ไหม

ดีโอ:……..(เงียบ)

ผู้จัดการ:ในเมื่อนายเงียบพี่จะบอกเอง  ดีโอมีโรคประจำตัวที่ไม่สามารถหายได้   ดีโอ เป็น “หอบ”

ทุกคนทั้งวงไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคน

ดีโอ:ผมขอโทษ ครับ   ผมไม่อยากให้พวกพี่และน้อง  เป็นห่วง   ฮึก ฮึก

ร่างหนาเดินออกไป  ด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด ที่เขาไม่สามารถดูแลคนที่เรารักได้เลย 

ผมไม่เคยรู้อะไรเลยว่า คนที่ผมรักเป็นอะไร  ผมโครตเสียใจ

ดีโอได้แต่มองด้านหลังของน้องชายที่ตัวเองรักมาก  แต่ไคไม่เคยรู้เลยว่า ดีโอแอบรัก ไคมานานแค่ไหนแล้ว  

เซฮุน: พี่ไม่คิดจะบอกพวกเราเลยหรอ ว่าพี่ไม่สบายอยู่

ซูโฮ: พวกเราเป็นพี่ น้อง   เป็นเพื่อนกันนะ

เฉิน:พวกเราเป็นห่วงนายนะเวี่ย

ดีโอ:ขอบคุณทุกคนนะที่เป็นห่วง

ซูโฮ:ดีโอ นายรู้ไหม   ไคมันเป็นห่วงนายมากแค่ไหน   ตอนมันเห็นนายนอนนิ่งกับพื้นมันวิ่งไปหานายคนแรกเลยนะ  พี่พึ่งเห็นมันร้องไหครั้งแรกเลยนะ

เซฮุน:พี่ดีโอ ผมเป็นเพื่อนกับมันมานะ มันไม่เคยร้องไหเลยนะพี่  พี่เป็นคนแรกเลยนะที่ทำให้มันร้องไห ได้อะ

ร่างบางนิ่งไปสักพัก  ผมขอไปหา ไคก่อนนะ  ดีโอรีบวิ่งไปหาไคที่เดินออกไปข้างนอก

ดีโอออกไป  ไม่เห็นใครอยู่เลยสักคน  “ไคนายอยู่ไหน ไค ไค”  

ดีโอวิ่งไปเรื่อยๆ ดีโอเริ่มเหนื่อย ร่างบางหยุดวิ่ง  ร่างบางรู้สึกหายใจไม่ทัน  อาการหอบเริ่มเกิดขึ้น  ร่างบางเริ่มหายใจไม่ทัน 

ร่างบาง จับกระเป๋ากางเกง   กระเป๋าเสื้อ ไม่เจอที่พ่น  ร่างบางเริ่มหายใจไม่ทัน  เหนื่อยหนักกว่าเดิม  ร่างบางค่อยๆนั่งลงกับพื้นหายใจไม่ค่อยออก อาการเหนื่อยมีมากขึ้น  

“ไค  นายอยู่ไหน ไค” พี่อยากเจอหน้านายตอนนี้  พี่อยากจะขอโทษที่พี่สัญญากับนายว่ามีเรื่องอะไรห้ามโกหก  

มีอะไรให้บอกกัน ไปไหนต้องบอกตลอด  

พี่อยากจะขอโทษนายที่ทำไม่ได้ตามที่เราสัญญากัน     “อยู่ไหน”   ตัวร่างบางค่อยๆล้มไปนอนกับพื้น  “พี่ดีโอ”  

ร่างหนาเห็นร่างบางที่กำลังจะล้มกับพื้นร่างหนารีบวิ่งเข้าไปรับร่างบางไว้ทัน     “นั้นนายใช่ไหม ไค”  พี่ขอโทษนะที่พี่ผิดสัญญากับนายว่าพี่จะไม่โกหกนาย  เวลาไปไหนจะบอก  พี่ขอโทษนะ   “พี่ดีโอ”  

พี่ใจเย็นไว้ก่อนนะครับ   ร่างหนารีบช้อนร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขน

ไค:พี่ห้ามเป็นอะไรไปนะ

ดีโอ:..........(เงียบ)

ร่างหนารีบเข้าไปในห้องสตูดีโอ 

ซูโฮ:ไค   ดีโอเป็นอะไร

ไค:พี่ดีโอ   หอบครับพี่

ทุกคนในวงหันกลับมามองกันหมดเลย  รวมถึงผู้จัดการด้วย

ผู้จัดการ:พาดีโอมานี้

ไค:ครับ 

ไครีบเดินตามพี่ผู้จัดการวง  และเข้าไปในห้องพักของศิลปิน  ไครีบเดินเข้าไปค่อยๆวางดีโอลงบนเตียง   ผู้จัดการออกไปข้างนอก สักพัก  กลับเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าของดีโอ และถุงยา

ผู้จัดการเปิดกระเป๋า  หาที่พ่นของดีโอ ไม่เจอ

ไค:พี่ครับหาที่พ่นเจอยัง ครับ ตอนนี้พี่ดีโอจะไม่ไหวแล้วนะครับ   

ผู้จัดการ:เจอแล้ว  อะนิ

ร่างหนาจับร่างบางให้นั่งพิงตัวเองทั้งตัว “ พี่ดีโอนี้ครับยาพ่น”  ร่างบางหยิบเอามาพ่น

ร่างบางอาการค่อยๆดีขึ้น 

ดีโอ:ขอบคุณนะ ที่ดูแลพี่

ไค:ไม่เป็นไรครับ นอนพักผ่อนเถอะครับพี่ดีโอ 

ดีโอก็ได้หลับเข้าไปในห่วงนิทา เป็นที่เรียบร้อย

ผู้จัดการ:พวกเราทุกคนรีบไปถ่ายเอ็มวีเถอะ  เดียวพี่ดูแลดีโอ ไม่ต้องเป็นห่วงนะทุกคน

ไค:ผมฝากด้วยนะครับพี่

ผู้จัดการ:  อืม

1 ชั่วโมงผ่าน ร่างบางค่อยๆลุกจากที่นอน   “กลับมาหอตอนไหนเนี่ยเราหลับนานขนาดนั้นเลยหรอ”  ร่างบางค่อยๆลุกลงจากเตียง   ร่างบางเปิดประตูออกจากห้อง ผู้จัดการเห็นร่างบางออกมาจากห้อง 

ผู้จัดการ:ดีโอ พี่ถามอะไรเราหน่อยสิ

ดีโอ:ได้ครับพี่ มีอะไรหรือป่าวครับ

ผู้จัดการ: เรามีเรื่องอะไรจะบอกพี่อีกไหม

ดีโอ:ไม่มีครับพี่

ผู้จัดการ:นี้ถุงยาเรา   พี่มาขึ้นนาย  ไม่อะไรบอกพี่นะ

ดีโอ:..................

ผู้จัดการก็ไม่ได้พูดอะไรอีก  ผู้จัดการมองหน้าร่างบางนิ่งๆ

ดีโอ:พี่ครับ

ผู้จัดการ:มีอะไร

ดีโอ:ผมบอกก็ได้ครับว่าผมเป็นอะไร

ผู้จัดการ: ............

ดีโอ:คือผม  คือผม

ผู้จัดการ:นาย ท้องใช่ไหม

ดีโอ:พี่รู้หรอครับ 

ผู้จัดการ:พี่รู้ พี่เห็นยาในถุงของเรา พอพี่เห็นไม่เชื่อเลยว่าเราจะท้องจริง พี่ช็อคมาก แล้วทุกคนในวงรู้หรือยัง  

ดีโอ:  ยังครับ

ผู้จัดการ: อืม

ดีโอ:ผมแอบชอบไคมากครับ 

ผู้จัดการ:ที่เราแอบชอบ ไคใช่ไหม

ดีโอ:ครับ ผมแอบชอบไค มาตั้งแต่เราเข้ามาเป็นสมาชิกในวงexo ครับ แต่ผมไม่เคยบอกไคเลยครับ

ผู้จัดการ:............

ดีโอ:วันนั้นไคเมามากครับ ผมตื่นขึ้นมาเช็ดตัวให้น้อง  วันนั้นผมไม่คิดว่าผมจะเป็นของน้องครับ

ผู้จัดการ:แล้วเราจะบอก ไคไหม

ดีโอ: ผมกลัวครับพี่ ว่าไคจะรับไม่ได้ ไคมันยังอายุน้อยด้วยครับ มันยังมีอนาคตที่ดีครับพี่

ผู้จัดการ:แล้วพ่อ แม่เรารู้หรือยัง

ดีโอ:รู้แล้วครับ

ผู้จัดการ:พ่อ แม่ ว่าอะไรไหม

ดีโอ:พ่อ แม่ไม่ได้ว่าอะไรครับ พ่อ แม่บอกผมว่า  แม่ไม่ว่าอะไรลูกหรอก เพราะลูกโตแล้ว ถ้ารู้ทำงานไม่ไหว ให้กลับมาบ้านเรา  พ่อกับแม่ จะดูแลเอง

ผู้จัดการ: แล้วเราจะทำไงต่อ ความลับมันไม่มีในโลกนะ สักวันนึง ความลับมันต้องเปิดอยู่ดี

ดีโอ:ถ้าผมพร้อมจะบอกทุกคนเอง ขอบคุณพี่มากนะครับที่ช่วยผมตลอด 

วันรุ่งขึ้น

ร่างบางเดินไปนั่งโซฟา ร่างบางเปิดทีวีดู 

ซูโฮ:ดีโอ ตื่นเช้าจัง  อาการเป็นไงบ้าง

ดีโอ:ค่อยยังชั่วแล้วครับ

ซูโฮ:ดูหนังอะไร

ดีโอ:ดู คุณแม่วัยใส ครับ

ซูโฮ:...........

ทุกคนตื่นกันหมดแล้วเดินมานั่งรวมหน้าทีวี

ดีโอ: ทุกคนหิวยัง เดียวผมไปทำอะไรให้กินนะ

ร่างบางเดินไปในครัว  เปิดตู้เย็นเพื่อหาของออกมาทำอาหารให้ทุกคนใน  ร่างบางได้กลิ่นเหม็นในตู้  ร่างบางวิ่งไปถังขยะ  “อ้วก อ้วก” 

ไค:พี่ดีโอ เป็นอะไร

ดีโอ:พี่ ไม่ได้เป็นอะไร พี่แค่เหม็น เชื่อยๆ

ไค:พี่โอเคแน่นะ

ดีโอ: อ้วก อ้วก

ไค:ทำไม พี่อ้วก ขนานนี้ละ

ดีโอ:.........

ร่างบางรู้สึกโลกมันหมุนร่างบางหมดสติ แต่ดีที่ร่างหนารับร่างบางไว้ได้ทัน

“พี่ดีโอ”  ร่างหนาอุ้มร่างบางขึ้นไปบนห้อง

ร่างหนาหันไปเจอ ถุงยาอยู่บนโต๊ะ  ร่างหนาเดินไปหยิบถุงยาขึ้นมาดู

ไคตกใจหยิบขึ้นมามียา   ยาแก้คลื่นไส้   ยาบำรุง   มันหมายความว่าไง

ดีโอค่อยๆลืมตาขึ้นมา 

ดีโอ:ไค ทำอะไร

ไค:............

ดีโอ:ไค   ไค จงอิน

ไค:มันหมายความว่าไง พี่ ยาแก้คลื่นไส้  ยาบำรุง

ดีโอ:..............

ไค: พี่พูดดิ มันหมายความไง อย่าเงียบ

ดีโอ: “ฮึก ฮึก”  พี่

ไค:อะไรพูดมาดิ

ดีโอ: พี่ท้อง ฮึก ไคพี่ท้อง  ฮึก ฮึก

ไค:..............(เงียบ)

ดีโอ:…….(เงียบ)

ไค:ทำไมพี่ไม่บอกผม

ดีโอ:พี่ไม่อยากให้เราคิดมาก  เรายังมีอนาคตที่ดีนะ เรายังอายุน้อย 

ไค:...........(เงียบ)

ดีโอ: พี่จะออกจากวงไปเลี้ยงลูกของเรานะไค ถึงไคจะไม่ยอมรับลูกของเราพี่ก็ไม่ว่าอะไร พี่จะเลี้ยงให้ดีเท่าที่ไค ดูแลพี่ตลอดมานะ

ไค:พี่รู้อะไรไหมตลอดตั้งแต่เราเข้าวงexoมาพร้อมกัน ผมแอบชอบพี่มาตลอด เป็นห่วงพี่มาตลอด

และพี่ไม่สบายพี่มีโรคประจำ ผมไม่รู้อะไรเลย วันนั้นผมโครตเสียใจที่พี่ไม่บอกผมว่าพี่มีโรคประจำตัว ผมโทษมาตัวเองมาตลอดว่าผมดูคนที่ตัวเองรักไม่ได้เลย  ผมโครตแย่อะ

ดีโอ:ไค อย่าโทษตัวเองเลย ไคดีทุกอย่างเลย ไคดูแลพี่ตลอดเลย

ไค:ผมเสียใจมากเลยที่พี่คิดเองเออเองที่ผมจะไม่ยอมรับลูกของเรา พี่ชอบคิดก่อนตลอดเลย

ดีโอ: ไค

ไค:ผมจะบอกพี่ไว้นะครับ ผมรักพี่และลูกของเราด้วย ผมจะดูแลลูกอย่างดีและพี่ด้วย

ดีโอ:ไค แล้วอนาคตของนายละ

ไค:ผมก็จะทำมันต่อไงครับ ผมจะบอกอะไรพี่อย่างนึงนะครับ ผมจะไม่ให้พี่และลูกของเราไปไหน

ดีโอ:ไค

ไค:คนในวงรู้หรือยัง

ดีโอ:ยัง แต่พี่ผู้จัดการรู้แล้ว

ไค:ผมจะบอกทุกคนเองครับ

ดีโอ:จะดีหรอไค

ไค:ดีดิพี่ เวลาผมไม่อยู่หรือทำงานจะได้มีพวกพี่ๆดูแลแทนผมไง

ไค:ทุกคน

ซูโฮ:อะไรไค

ไค:ผมมีอะไรจะบอก

ซูโฮ:อะไร  รีบๆพูดมา

ไค:พี่ดีโอ  ท้องครับ

ทุกคน:ห๊ะ อะไรนะ

ไค:พี่ดีโอท้อง ครับ

เฉิน:จริงหรอ ดีโอ

ดีโอ:จริง

เฉิน:เราจะมีเด็กให้เล่นแล้ว

ไค:ไม่ใช่ละ 

ซูโฮ:ดีโอพี่ดีใจด้วยนะ

ดีโอ:ครับ พี่

ซูโฮ:หลานออกมาจะตัวดำไหม

ไค:พี่ซูโฮอะ

พวกเราในวงเข้าใจเป็นอย่างดีและสองคนเขารักกันมานานแล้ว  ผมเป็นพี่โตสุดในวง ผมเห็นน้องๆทุกคนมีความสุขผมก็มีความสุข