คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไฟดวงที่ 3 ต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวบ้านตะวันออก
หลังจากเดินเข้าทางประตูมังกรทอง ทั้งสามอยู่ในทางเดินสีขาวสว่างด้วยไฟนิออนบนแพดาน ข้างกำแพงมีตัวหนังสือมากมายเขียนจนทั่ว เนื้อหาส่วนใหญ่เกี่ยวกับนักเรียนที่จบไปเขียนฝากเป็นที่ระลึกว่าตนได้เรียนจบที่นี่แล้ว ยิ่งเดินเข้าลึกเท่าใหญ่ตัวหนังสือยิ่งใหม่กว่าเดิม ข้อความใหม่ทับแทนข้อความเก่าเสมอ ทั้งริวเคนโด แคส และแคนตาลูปอ่านข้อความเหล่านี้ฆ่าเวลาเดินทาง จนตัวอักษรสุดท้ายหยุดลง แคนตาลูปอ่านออกเสียง
“‘ปีนี้ผมจะจบแล้ว ปีหน้าใช้ชีวิตตามฝัน จากD.RG’แสดงว่าพี่ดีอาร์จีก็เป็นรุ่นพี่คนสุดท้ายหน่ะสิ จะได้เจอไหมนะ”แคนตาลูปหันมามองเพื่อนๆทั้งสอง พวกเค้ายิ้มให้กันและกันก่อนจะเดินทางต่อ จนพบทางแยกสองทาง จากเบื้องหน้าทางซ้ายมือมีป้ายเขียนถึงว่าเป็นทางไปอาคารเรียน อีกทางเป็นทางไปหอพัก พวกเขาเลือกไปทางขวา จนมาพบกับทางเข้าสี่ทางวางเป็นครึ่งวงกลม นับจากทางซ้ายมือของพวกเขามีป้ายสีแดงทาตัวอักษรสีทองไว้ว่า North นอร์ท(เหนีอ) South เซาว์(ใต้) West เวส(ตก) East เอิร์ส(ออก) พวกเขาเลือกเข้าทางเอิร์ส จนพบบันไดปูพรมด้วยสีแดงคลิบทองลงสู่ชั้นล่าง และแล้วทั้งสามก็อยู่ในห้องๆหนึ่ง
เป็นห้องสีขาวสะอาดสว่างสดใสด้วยแสงไฟนีออนที่ทำเป็นโคมไฟคลาสสิกกลางเพดานของห้อง ภายในห้องมีโต๊ะปูผ้าสีขาวถูกรายรอบด้วยเก้าอี้ 18 ตัว ล้อมเป็นวงกลม เป็นเก้าอี้ไม่มีผนักบุด้วยผ้ากำมะหยี่สีทอง เก้าอี้แต่ละตัวมีคนจับจองอยู่ 4 ตัว เป็นชาย 2 หญิง 2 หนึ่งในผู้หญิงนั้นคือ...
“ริวเคนโด!!!”เอริสวิ่งโผเข้ากอดริวเคนโดเต็มรัก ทั้งสองกอดกันกลมเหมือนไม่ได้เจอกันมานาน
ตอนนี้เอริสไม่ได้อยู่ในชุดเดิมที่ใส่มา แต่อยู่ในเครื่องแบบโรงเรียน อีกสามคนก็เช่นเดียวกัน เป็นชุดเสื้อคลุมยาวกว่าเข่าสีขาวขอบคลิบสีทอง คอเสื้อแบบกะสาลี ชายเสื้อผ่าหน้าท้องลงมาเพื่อให้เดินได้สะดวก ตรงหน้าอกข้างซ้ายปักเป็นตัวอักษรEast สีแดง กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีเดียวกับเสื้อคลุม รองเท้าเป็นคู่เดิมที่เอริสใส่มา ส่วนของผู้ชายเครื่องแบบต่างกับเครื่องแบบหญิงเล็กน้อย คือคอเสื้อเป็นแบบคอตั้ง มีซิปผ่าหน้าแทน กางเกงขาตรงกล่อมเท้าเล็กน้อย เครื่องแบบอาจดูแปลกๆสำหรับริวเคนโด แต่ก็นับว่าไม่เลว
“ทั้งสองคนรู้จักกันมาก่อนแล้วหรอ”ผู้หญิงอีกคนที่ริวเคนโดไม่รู้จักแต่เอรีสรู้จักดีลุกขึ้นมาหาทั้งสองคน
เธอเป็นคนที่หน้าตาดูดี ผมสีเปลือกไม้ยาวถึงกลางหลังพันกันยุ่งเป็นไม้กวาด ดวงตาสีเดียวกับสีผมมองริวเคนโดด้วยความใคร่รู้ ผ้าพันคอสีดำยาวเกือบลากพื้นถูกดูแลเป็นอย่างดี เพราะเธอไม่ยอมให้ใครจับ
ผู้ชายอีกสองคนเดินตามออกมา คนแรกตัวสูงกว่าใครทั้งหมดในห้อง ตอนที่นั่งอยู่เขาตัวสูงเกือบเท่าคนทั่วไปกำลังยืน ผิวสีซีกของเขาเหมือนคนที่ไม่เคยโดนแดดมาหลายปี ผมสีเงินยาวเกือบกลางหลังถักเป็นเปียแซมด้วยผ้าหลากสี ดวงตาสีอ่อนต้องก้มมองข้างล่างจึงจะคุยกับใครต่อใครได้ ส่วนอีกคนริวเคนโดมองแล้วแทบจะร้อนแทน เพราะเขาสวมเสื้อคลุมสีดำสนิทยาวกล่อมเท้าทับเครื่องแบบ คอเสื้อคลุมตั้งสูงเห็นเพียงดวงตาสีแดงก่ำเหมือนเลือดปกปิดด้วยแว่นกันแดด ผมสีดำยาวเท่ากลางหลัง ยิ่งทำให้ดูมืดมนกว่าเดิม
“ชั้นจิลน์ วี.ไนท์”
“ผม อิสมิล อนาโตเลีย ยินดีที่ได้รู้จัก”คนที่ตัวสูงที่สุดพูดขึ้น
“ชั้น ไรเคน อีโวลูชั่น”หญิงสาวผมสีเปลือกไม้เอ่ย
“ฉันเอรีส ยูเรนัสจ้ะ”
“ผมออร์ติเมต แคสเปี้ยน เรียกแคสก็ได้”
“ไททัน แคนตาลูป ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนนะ”
“ดรากอน ริวเคนโด”
“เธอมาจากตระกูลดรากอนหรอ นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รู้จักกับเธอ”หนุ่มมืดมนถามขึ้น พูดจบก็มีเสียงดังปึงปังดังลั่นจากบันไดที่เธอเข้ามา เห็นคนที่เข้ามาใหม่เพิ่มอีกสองคน ทั้งคู่มีใบหน้าคล้ายๆกัน พวกเขาต่างแย่งกันเข้าห้อง จนล้มระเนระนาดไม่เป็นท่า ต่างคนก็แย่งกันพูดให้เสียงดังกว่าอีกคน
“บอกแล้วไงว่าอย่ามาเบียดชั้น”
“เธอต่างหากที่มาเบียดก่อน”
“ไม่ นายแหละเบียด”
“เธอต่างหาก”
“เดี๋ยวก่อนสิพวกเธอสองคน จะหยุดทะเลาะกันซักที ได้ไหม!!!!!!!!”
เสียงเงียบลงในทันที ทุกคนหันไปมองผู้พูดเป็นตาเดียว ตวงตาทุกคู่จ้องมองไปยังแคนตาลูปไม่วางตา เล่นเอาเขาเขิลจนหลบอยู่หลังอิสมิลที่ตัวใหญ่จนบังเขามิดชิด ผู้มาใหม่ทั้งสองลุกขึ้นยืนสะบัดฝุ่นจากตัว หนึ่งในนั้นเดินมาทางแคนตาลูป เป็นเด็กผู้ชายผมสั้นซอยสีทองมัดจุกบนผมสองข้าง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองแคนตาลูปด้วยความหลงใหล
“ผม เอธาน นากามูระครับ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณผู้หญิง”เขาคว้าจับมือแคนตาลูปแน่น พลางกุมมือทาบหน้าอกเหมือนใจจะแตกถ้าไม่ได้เจอคนที่อยู่เบื้องหน้า
“คือ... เอ่อ... ชั้นไม่ใช่...”
“นี่ เอธาน พอเถอะอยากอ้วก”เด็กสาวใบหน้าคล้ายคนแรก ผมสีทองซอยสั้นคาดด้วยริบบิ้นสีขาวทำให้แบ่งแยกฝาแฝดคู่นี้ออกจากกันได้
“อย่าทักทายแค่คนเดียวสิ ในห้องนี้มีคนอื่นอีกห้าหกคน”เสียงแฝดสาวไม่ได้ทำให้แฝดหนุ่มแยกจากแคนตาลูปแม้แต่น้อย เธอขอเลือกไปหาเอริส “ชั้นเป็นแฝดคนพี่ ชื่อเอวา นากามูระ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“ชั้นเอริส ยูเรนัส และนี่ก็...”เอริสไล่ชื่อให้เอวารู้จัก ตั้งแต่ไรเคน แคส จิลน์ อิสมิล และตามด้วยริวเคนโด จนถึงคนสุดท้าย
“คนที่น้องชายเธอคุยอยู่ชื่อแคนตาลูป เขา...”
“เค้า... ทำไมหรอ”เอวาหันไปทางน้องแฝดของเธอกับแคนตาลูป
“เค้า... ช่างเถอะชั้นว่าทุกคนไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่าไหม”เอริสชี้ไปยังประตูตรงข้ามกับทางเข้า มีด้วยกันสามห้อง มีเพียงห้องตรงกลางติดมูลี่สีขาวลายดอกส้มสีทอง อีกสองห้องบอกได้ว่าเป็นหอพักหญิง-ชายจากประตูสีชมพูและน้ำเงิน “เดี๋ยวพวกรุ่นพี่ก็จะมาแล้ว รีบเปลี่ยนเถอะ”ทั้งเด็กสาวสองคน และเด็กหนุ่มอีกสาม ต่างแยกย้ายเข้าหอพัก
เบื้องหลังประตู บันไดวนขึ้นชั้นบน ผนังถ้ำถูกเจาะเป็นช่องสี่เหลี่ยมยาวพอให้แสงเข้ามาเท่านั้น ริวเคนโดพยายามมองออกไปข้างนอก เห็นเพียงแสงแดดส่องจ้าเพียงอย่างเดียว เธอตัดสินใจเดินขึ้นข้างบน เมื่อเดินจนสุดบันไดเห็นห้องทรงกลมขนาดใหญ่เกือบเท่าเศษหนึ่งส่วนสิบของห้องโถงด้านล่าง เตียงสี่เสาห้าตัวจัดวางรายรอบห้อง สองเตียงระหว่างเตียงตรงกลางถูกจับจองด้วยกระเป๋าสองใบเรียบร้อย ริวเคนโดมองเอวาเลือกเตียงของตนข้างเตียงที่มีกระเป๋าผ้าวาง ใกล้ห้องน้ำมุมตรงทางเข้าข้างซ้าย เธอเลยเลือดเตียงตรงข้ามริมห้องน้ำทางขวา เหลือเตียงตรงกลางเท่านั้นที่ยังว่างอยู่ พอหันอีทีเหลือริวเคนโดอยู่คนเดียว เธอขอเลือกเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด
ภายในห้องน้ำที่ใหญ่จนดูแตกต่างเมื่อเปิดประตูเข้ามา ทางเข้ามีชั้นวางรองเท้าของตน ตะกร้าผ้าสองสี สีละสี่ใบ สีแดงเป็นตะกร้าใส่เสื้อ กระโปรงในตะกร้าสีส้ม เหนือตระกร้ามีไซด์ S M L และXL ริวเคนโดลองเลือกไซด์S และ M เปลื่ยนในห้องน้ำที่แบ่งเอาไว้หกห้อง ชุดไซด์ S รัดทรวดทรงเธอจนแน่นเปรี๊ยะ!! เธอขอลองไซด์ M ซึ่งพอดีกับตัว เมื่อเปลี่ยนเสร็จ เสื้อผ้าที่ใส่มาเธอก็กองไว้แถวกระเป๋าของตน ก่อนออกจากห้องพักเดินลงข้างล่าง
ในห้องโถงเห็นแคนตาลูป แคส ที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วกำลังนั่งคุยกับจิลน์ และอิสมินในบางส่วนของโต๊ะ ส่วนอีกมุมคนอื่นๆที่เหลือนั่งมุงดูอะไรบางอย่างที่มืดมน ริวเคนโดเลือกเดินไปยังที่นั่น
“เกิดอะไรขึ้น มีอะไรกันหน่ะ”ริวเคนโดถามเอวา เมื่อเห็นเอธานนั่งกอดเข่าเหมือนคนอมทุกข์ บรรยากาศวังเวงชวนหน้าสงสารทำให้ใครต่อใครรู้สึกสงสารเจ้าตัว แต่คงจะยกเว้นเอวา
“เอธานมันอกหักไง คงเห็นแคนตาลูปเปลี่ยนชุด ก็รู้ว่าเป็นผู้ชายล่ะมัง ฮ่าฮ่าฮ่า”
“อย่างเธอจะรู้อะไรล่ะ แคนตาลูปหน่าน่ารักทั้งข้างนอกข้างใน ถึงจะเป็นผู้ชาย ก็ยังดีกว่าเธอล่ะ เอวา”เสียงประชดประชันจากเอธานเรียกเลือดให้ขึ้นหน้าเอวาจะแดงแจ๋~~ แต่แดงเพราะความโกรธ หรือจี้ใจดำก็ตามแต่ สีหน้าของเอวานก็กลับเป็นเหมือนเดิม
“เออ ชั้นมันไม่น่ารัก อยากจะชอบ จะรักแคนตาลูปยังไงก็เชิญ”พูดจบเอวาหันไปทางอื่น ปล่อยให้เอธานนั่งอยู่แบบนั้นต่อไป เสียงฝีเท้าหนักแน่นเดินเข้ามาในห้องโถงผ่านทางม่านมูลี่ดอกส้มสีทอง พร้อมเผยตัวเจ้าของเสียงฝีเท้า
“สวัสดี ทุกๆคน”ผู้เข้ามาใหม่เป็นผู้ชายผมสั้นสีแดง นัยตาสีแดงสดใส เขายืนอยู่ตรงกลางระหว่างโต๊ะ
ความคิดเห็น