คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไฟดวงที่ 2 สถาบันปาปิรุส(ช่วงเอรีส)
ทางด้านเอริส หลังจากที่เเยกตัวจากริวเคนโดไปยังโต๊ะสอบของตน เอริสได้นั่งโต๊ะเเถวกลางริมทางเดิน ทำให้เห็นข้างล่างชัดเจน พออาจารย์ทั้งสองเเจกข้อสอบ สายตาสีส้มเห็นริวเคนโดนั่งคุยกับเด็กสาวผมสีมอส(สาวผมสีมอสที่เอริสเห็น คือเเคนตาลูป) ท่าทางจะน่าสนุก เอริสได้รับข้อสอบและทำได้รวดเร็วเสียด้วย เหลือเพียงข้อสุดท้าย ข้อที่สิบสาม
"พระนามของเจ้าหญิงปีศาจ ที่นี่จะมีนักเล่านิทานมาสอนด้วยหรอเนี่ย"เอริสเเอบหัวเราะน้อยๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีคนมาดึงผมเธอเข้า
"ทำไมมาดึงผมชั้นด้วยล่ะ"คนที่ดึงผมเอลิสเป็นเด็กสาวรุ่นเดียวกับเธอ มีผมสีน้ำตาลเเก่เกือบดำเหมือนกิ่งไม้ถูกบดบังด้วยผ้าพันคอยาวสีดำสนิท เธอทำท่าทางลับๆล่อคอยมองอาจารย์คุมสอบตลอด ใบหน้าผิวสองสียื่นเข้ามาใกล้ๆกับเอริส
"เธอตอบข้อสิบสองได้ไหม?"ข้อสิบสองเป็นข้อที่ถามเกี่ยวกับชื่อเมืองในดาวปาปิรุส
"ได้สิ เมืองบนดาวปาปิรุสมีมากกว่าร้อยกว่าเมือง มีเพียงสี่เมืองใหญ่ๆที่คอยคุมเศรษฐกิจทั่วทั้งดาวได้เเก่ เมืองปิรุส เมืองทราครัส เมืองมาร์คัสเซล และเมืองซันวาเรต"เด็กสาวผมสีกิ่งไม้เขียนตามคำบอกของเอริส เเต่สายตากลับมองไปยังอาจารย์คุมสอบ
"ขอบใจนะ เอริส"
"????? เธอรู้ชื่อชั้นได้ไง"เอริสหันหน้ามา ทำให้ดวงตาสีส้มเเละสีน้ำตาลสบส่งมาตรงๆ ฝ่ายตรงข้ามผลักให้หันหน้าไปยังข้อสอบ
"อาจารย์มองอยู่นะ ชั้นไม่อยากถูกไล่ออกทั้งที่ยังไม่ได้สอบเลย"เอริสทำท่าทางเหมือทำข้อสอบ พออาจารย์คาโอรุเดินมาทางเธอ “ชั้นรู้เพราะเห็นเธอคุยกับอีกคนที่มาด้วยกันที่ต้นเเอปเปิล ขอโทษที่ไม่ได้เเนะนำตัว ชั้นชื่อไรเคน"เด็กสาวผมสีน้ำตาลเเก่นามไรเคนยิ้มโชว์ฟันขาวให้เอริส เเละก็ก้มหน้าทำข้อสอบของตนต่อ เอริสเหลือเพียงข้อสุดท้ายที่ยังไม่ได้ทำ ปลายดินสอเขียนลงคำตอบเสร็จสมบูรณ์ เอริสเดินส่งข้อสอบของตนไปให้อาจารย์คาโอรุ เเละเธอให้คำตอบเช่นเดียวกับอาจารย์ปิรุส ให้ไปนอนรอ....
“เลขที่ ๒๑๓ ตื่นได้เเล้วค่ะ หนูได้สอบรอบต่อไปนะ”เอริสค่อยๆยกหัวที่หนักอิ้ง มองตามเสียงผู้พูดหน้าเธอ หัวก้มลงมองชั้นล่าง ไม่มีใคนอยู่เลยซักคน เห็นเพียงโต๊ะว่างอย่างเดียว พอเธอมองไปรอบๆตัวเห็นเเต่ตัวเองเเละอาจารย์คาโอรุที่เป็นคนปลุก
“เเล้วคนอื่นๆล่ะคะ”
“เขาไปสอบกันหมดเเล้ว เธอนอนอยู่ตอนที่ครูกำลังอธิบายเรื่องสอบเลือกห้องเรียน ครูขออธิบายเพิ่มเติมให้เธอนะ คือห้องเรียนจะเเบ่งเป็นสี่ห้อง ได้เเก่ ฝั่งนอร์ท (เหนีอ) เซาว์(ใต้) เวส(ตก) เอิร์ส(ออก) ห้องละสิบเจ็ดคน เพราะเราต้องการรับนักเรียนเพียงเจ็ดสิบคนเท่านั้นมีใครสงสัยไหมคะ”เอริส่ายหัวทันที อาจารย์คาโอรุเลยพาเธอมายังหน้าห้องสอบ ตรงทางเข้าทำให้ทั้งสองเจอกับอาจารย์วินัสพอดี
“อะไรกันนี่ คุณคาโอรุยังมีนักเรียนที่ยังไม่ได้สอบอีกหรือคะ”อาจารย์คาโอรุนวดไหล่ให้เอริส รู้สึกถึงพลังที่เเข็งเเกร่งทีเดียว
“ฝากด้วยนะ”พูดจบอาจารย์คาโอรุเดินจากไปให้เอริสอยู่ตามลำพังกับอาจารย์วินัสเพียงสองคน
“ข้างหน้าของเธอเป็นเขาวงกต มีทางออกอยู่ห้าทาง อีกทางจะนำเธอไปนอกสถาบันนี้ คำพูดนี้ครูพูดมามากกว่าร้อยคำเเล้วนะนี้”เอริสพยักหน้า เเล้วก็เดินเข้าประตูที่อาจารย์เอริสเปิด
“โชคดีนะ”พอเอริสหันไปตามเสียง เบื้องหลังเธอเป็นเพียงทางขึ้นลงวกวน เด็กสาวมองข้างหน้า ไม่ต่างจากเดิมเท่าไรนัก เธอเลือกเดินไปทางขวามือ ที่มีทางเเยกลงข้างล่าง ทั้งขึ้นบนลงล่าง ซ้ายขวาหน้าหลังจนเธอสะดุดใจกับอะไรบางอย่าง ดวงตาสีส้มมองไปยังปลาทองปลอมติดอยู่กับยางผูกผม เธอวางไว้ก่อนจะเดินไป
“วนกลับมาที่เดิม งั้นลองเดินไปข้างหน้าตรงๆเลยละกัน”สิ้นเสียงในใจ เอริสมุ่งตรงไปข้างหน้าพร้อมทั้งเสริมความมั่นใจด้วยการผูกผมติดปลาทอง
พอเดินไปตามทางที่คิดได้พักใหญ่ ข้างหน้าสาวน้อยคือประตูมีข้อความไว้ว่า
“เดินตามวารี มีทางให้ข้ามไป ไฟนั้นอันตราย อย่าได้วายเข้าใกล้”
"เดินเข้าไปก็ม่องอะจิ"เอริสเลือกเปิดประตูเข้าไป มันไม่มีทางอื่นเเล้วนี่ เเต่ก็มีบางอย่างที่พอจะทำให้เอริสร้องกรีดออกมา
ตรงกลางห้องสี่เหลื่ยมเป็นวงนำวนขนาดใหญ่ มีทางเดินรอบข้างน้ำวนแต่เส้นทางนั้นนั้นก็มีท่อพ่นไฟเป็นระยะๆ คนหนึ่งพยามจะเดินผ่านยังทางเดิน ทุกครั้งเธอ(รู้ว่าเป็นหญิง เพราะไว้ผมยาวเเละสัดส่วนมีส่วนโค้งเว้า) ก็จะถูกไฟเผาจนมีเเผลทั่วตัว เอรีสรู้สึกคุ้นตาเหลือเกิน ตาสีส้มจ้องให้เห็นเค้าหน้าให้มากที่สุด ปากน้อยๆอ้ากว้างตระโกนก้อง
“ไรเคน!!!! ไปทางนั้นไม่ได้นะ มันอันตราย”เด็กสาวที่ถูกขานเรียกชื่อหันไปมองตามเสียง เธอวิ่งเข้าหาเอริสก่อนจะมีไฟพ่นตามหลังติดๆ แต่มันไม่สะทกสะท้านเด็กสาวที่วิ่งเข้าหาเอริส เธอกระโดดจากตรงที่เคยยืนอยู่ไปเผชิญหน้ากับเอริส ไรเคนยิ้มให้เธอก่อนจะเอ่ยออกไป
“ดีใจจังที่ได้เจอเอริสอีก นึกว่าเราจะต้องจากกันซะแล้ว”ไรเคนดึงผ้าพันคอของตนมาพันให้กระชับให้แน่นแล้วมองไปยังทางออกเบื้องหน้า “แค่เพียงเดินผ่านเจ้าไฟบ้าๆนี้ได้ ชั้นคงไม่ต้องลำบากแบบนี้หรอกนะ”
เอริสนึกถึงข้อความที่อยู่หน้าประตู หมายถึงไม่ให้เดินผ่านไฟ แต่ให้...
“ชั้นว่าเราลงไปยังน้ำวนข้างล่างดีกว่านะ”ไรเคนทำหน้าสยิวกิ้วมองน้ำวนท่าทางขยะแขยง
“ไม่เอาดีกว่า จะให้ลงน้ำทั้งอย่างนี้ ขอเดินผ่านเจ้าไฟดีกว่า”พูดจบเธอก็เลือกที่จะไปยังท่อไฟ เอริสคว้ามือไรเคนแล้วกระโดดลงน้ำวนไปทั้งแบบนั้น
แรงหมุนของน้ำวนดึงทั้งสองลงข้างใต้อย่างรวดเร็ว สายตาของเอริสพยายามสู้แรงวน มองไปยังเบื้องล่าง เผยให้เห็นท่อระบายน้ำที่ก้นบ่อ แต่มันมีตะแกลงกันระหว่างทางออกจากทั้งสอง ไม่มีตรงไหนที่พอจะเปิดได้เลย อากาศค่อยๆหมดไปจากปอด ดวงตาพล่าเรือน ภาพสุดท้ายที่เอริสเห็นคือแสงสีน้ำตาลอ่อนๆตามหลังด้วยร่างหมาป่าตัวใหญ่ขนาดซักห้าถึงหกฟุตพันผ้าพันคอสีดำกัดกรงกั้นขาดเป็นสิบส่วน แล้วคาบตัวเอริสยังท่อระบายน้ำมุ่งสู่ทางออก
ดวงตาสีส้มค่อยๆเผยภาพรอบข้าง เผยให้เห็นหมาป่าขนาดยักษ์กำลังเลียหน้าเลียตา ไม่ได้ทำให้เอริสรู้สึกดีขึ้นเลย
“ขอบคุณที่ช่วยชั้นเอาไว้”เธอมองไปรอบๆห้อง ตอนนี้เธออยู่ที่ทางเดินวงกตกับหมาป่าขนสีน้ำตาลแก่เหมือนปลือกไม้ขนาดหกฟุตพันผ้าพันคอสีดำ มันมองเอริสสายตาโกรธเคือง เหมือนจะบอกกับเอริสว่า “ไม่น่าทำแบบนี้เลย”
เอริสกวาดตามองไปรอบๆอีกครั้ง กลับไม่พบกับสิ่งที่เธอกำลังค้นหาเลยนอกจากตัวเธอ และหมาป่าขนาดหกฟุตนั่งเลียขนอยู่ข้างๆ
“เห็นผู้หญิงผมสีเปลือกไม้พันผ้าพันคอผืนยาวสีดำหรือเปล่า”เอริสหันไปถามหมาป่าที่ช่วยเธอ ทั้งที่ภายใจใจคิดไว้ว่า ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ที่สัตว์จะตอบ ถึงมันจะมีขนาดใหญ่ก็ตาม แต่ก็...
“ก็ชั้นอยู่ที่นี่แล้วไงเอรีส”หมาป่าพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจพลางทำหน้าหงอย เอรีสมองไปอย่างหมาป่าด้วยสายตาอึ้งและทึ่งกับภาพเบื้องหน้า
“อย่าบอกนะว่าเธอคือ...”
“ใช่ ฉันเอง ไรเคน เราไปกันต่อเถอะเอรีส”พูดจบหมาป่าไรเคนเดินตรงไปตามทางพร้อมกับเอรีสมุ่งยังทางข้างหน้า
ความคิดเห็น