คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 01 - ส่งนัยน์ตาหวานให้ติดตรึงตรา...แล้วเธอก็เดินหายเหมือนดั่งนินจา
01
ส่นัยน์าหวานให้ิรึรา...แล้วเธอ็เินหายเหมือนั่นินา
“เอาล่ะรับ เรามาลาันไป้วยเพลนี้ันเถอะนะรับ” บรรยาาศในอนนี้ึรื้นึ้นเรื่อยๆ แม้ว Tattoo Colour ะำลัลาเหล่าผู้ฟัันไป ยัมีวอื่นๆ เรียมึ้นทำารแส่อยาวไปนถึ่ำๆ เหุนั้นทำให้ใรๆ ่าทยอยันเ้ามาหาวามสำราันอย่าล้นหลาม
Cinderella ปรวีร์รู้ไ้ทันทีที่เสียนรีึ้นบรรเล เ่นเียวับนาม้าหน้าที่แสวามลั่ไล้ออหน้าออา โปรยิ้มเ็บสีหน้าสวนท่าที ใเาในอนนี้มันเ้นแรระส่ำ ภาพรวมๆ ในอนนี้ล้ายทำเาเป็นพวโริไ้เทียวล่ะ
โปร้มมอนาฬิา เาเอ้อรีบทำธุระ แ่ลับมาิพันเสียเพลหรือ... (ใรนหนึ่)
เวลาในอนนี้วน่ำเ็มแ่ท้อฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นสีส้มอิและเพียอีแป๊บเียวสีอมัน็ลายเป็นสีหมึในวันที่ไร้เม และไร้าวเพราะแสสีภายในนี้สว่า้านมอไม่เห็นสิ่ใ
นาฬิาบอหัวใเ็มที เปิใให้อห้อหัวใทั้สี่ เ้นรำอย่าเมามันในร้านรารี เพื่ออยเธอมา อยเธอมา
หยุและยัสั่นทุทีที่เอะเธอลอไปุยอีสัทีไ้เบอร์ รไปบอเธอว่าันหลละเมอ อยเธอมา อยเธอมา
“ส่นัยน์าหวานให้ิรึราแล้วเธอ็เินหายไปเหมือนั่นินา หยอเย้าแวบไปแวบมาแล้วเธอ็หายไป...” นสนุสนานับเสียเพลหยุะัเมื่อถูเพื่อนึายแนเสื้อนัเรียนแรๆ ยามมอ้อ้อวามในโทรศัพท์
“มึ! อีปิไลน์มาบอว่ามีเรื่อ”
“หา! โอยยยยยย ทำไม้ออนนี้้วย” นถูเรียำลัเสริมส่สายาวิวอน อ้อนวอน เสียาย และหุหิใที่อะไรๆ พาันัวาวามสุเล็ๆ น้อยๆ “พี่ิมาหนูไป่อนนะ้า~”
บอแ่ำหวานให้สุอุรา แล้วเธอ็เินหายไปเหมือนั่นินา หยิบแ้วนไปนมาแล้วเธอ็หาย...
โปรไ้ยินไม่ันัว่าเิอะไรึ้น เาาสีหน้าทัู้่แล้วท่าะริัไม่น้อย ประวบับโปรถูึวามสนใไปที่... “ไอ้โปร ายยาริๆ นี่พวูำลัิถึ” พวที่เอ่ยถามประอบไป้วยาวี สรัล และไอ้ัว้นเสียทั ‘ลื่น’
“เออ หวัี” โปรอบสั้นห้วน ิใไม่อยู่ับเนื้อับัว มอ้ายมอวาสอสายามอหาเานนั้น ทว่าเาลับหายไปั่นินา
“ว่าแ่อยู่ที่นี่ไ้ยัไ อย่าบอะลับมาเรียนที่ไทย” ไอ้ลื่นถาม โปรเป็นเพื่อนไอ้ลื่นเลยมาั้แ่เล็ๆ ส่วนไอ้าวี สรัล และไอ้ลื่น เป็นเพื่อนร่วมรั้วโรเรียนมาั้แ่ไหนแ่ไร พวมันป๊อปมาแบบมา!! โนเพาะสรัล ฮอนาที่แม้อัพสเัส้วยเรื่อหมายมหัพภา (.) ัวเียวโๆ นไล์หลัหมื่น แร์หลัพัน พูถึให้แโรเรียน อาะ้วยพื้นานทาหน้าา านะทาบ้านและสถานะทาสัม และิรรมผิหมาย ทำให้ถูสถาปนาื่อลุ่มว่า ‘The Moon’
แม้โประสนิท แ่็มีเพียไอ้ลื่นที่ยอมรับว่าสนิทริๆ รู้ันิสัยใอันริๆ ึไม่ไ้เอาัวเ้าไปรวมอยู่ลุ่มพวมันนานั้น ทำัวเป็นลูไล่อพวมันเท่านั้น
“สรุปยัไ” สรัลถามอีรั้ โปรอบส่ๆ ยัมอหา “ิๆ อยู่”
“ีๆ เรียนที่เียวัน แล้วนี้มอหาอะไร”
“เ้าอหัวใ”
เพื่อนๆ พาันอ้าปาเหวอับำอบที่ถูสบถออไปอย่าไม่ไ้ผ่านระวนาริ แ่ผ่านา้นบึ้อหัวใ แม้มันะูประเี๋ยวประ๋าวแ่โปร็มั่นใว่า...อบเาให้แล้ว
เที่ยืนันออมาอยเธอ ็ลั่น ลัน ลา~ โอ้เธอเ้าินเอเรลล่า เอเธอไม่ทันร่ำลา โอ้เธอเ้าินเอเรลล่า เธอเอาแ่ลั่น ลัน ลา~
โอ้เธอเ้าินเอเรลล่า ันลับบ้านนอนแล้วร้อไห้
แ่ะให้ทำยัไ อนนี้เาหายไปแล้วอะ...
ลนิยายทุๆ วัน วันละ 1-2 หรืออาะ 3 บทามที่รีไรท์และพิสูน์อัษรไหว (ันหมยาหยอาไปเยอะมาๆ เ้อออออ อหัวในละวเป็นมิ่วัแ่ีวิับอมเมน์ให้ใฟู~ สัหน่อยเถอะ้า)
หายไปนานลับมาพร้อมปนิยาย้วย้า อยาอวเพราะวาเอับมือ หือออออออ สวยแบบามมีามเิ็สุใแล้ว
ความคิดเห็น