คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3rd M E M O R I A L S
ผมนอนอยู่บนสนามหญ้าหน้าบ้าน วันนี้เป็นวันที่อากาศดีทีเีดียว เกือบจะเข้าหน้าฝนแล้วสินะ มีเวลามาสูดอากาศภายนอกหน่อยก่อนที่จะต้องตากฝนไปอีกหลายเดือน ระหว่างที่นั่งคิดอะไรไปเพลินๆ มือถือผมสั่นขึ้นจากนั้นก็มีเสียงเพลงตามมา ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู เป็นเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก ผมไม่สนใจที่จะรับ ตั้งใจรับอากาศสดชื่นต่อไปอย่างไม่ใส่ใจรอบข้าง .... แต่แล้ว เบอร์นั้นก็โทรมาอีก ผมจึงกดรับด้วยท่าทีที่รำคาญ
“สวัสดีครับ ชล ครับ”
“อ...เอ่อ สวัสดีค่ะ....”
“ใครครับ”
“พี่ชล นี่แพทเองนะ”
“อ่าว แพท มีไรเหรอ รู้เบอร์พี่ได้ไงเนี่ย”
“วันก่อนที่พวกพี่มารรกัน ขอจากพี่ตั้มมาน่ะ”
“อ่อ แล้วมีไรหล่ะ”
“ป่าว ก็แค่อยากโทรหา”
“อ่ะนะ...........”
“.......อ..เอ่อ พี่เงียบทำไมอ่ะ”
“ก็ ไม่รู้จะคุยอะไรอ่ะ”
“เอ้อ พี่ชล แพทอยากไปดูหนังอ่ะ แต่ไม่มีคนไปด้วย ไปด้วยกันได้ไม๊อ่ะ”
“หา....ไม่ได้หรอก เดี๋ยวพี่ก็โดนแฟนพี่ฆ่าหรอก”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวแพทคุยกับพี่กิ่งเอง”
“ง่ะ ไม่เอาน่า น่ากลัวออก”
“ไม่อยากไปกับแพทก็บอกมาเหอะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“เหมือนพี่จะเกลียดแพทไปเลยนะ หลังจากเรื่องนั้น”
“เรื่องไหนเหรอ?” ผมพอจะนึกออกว่าเรื่องอะไร แต่ก็ไม่อยากจะพูดออกไป
“ก็เรื่อง..... ช่างเหอะ ไปเหอะนะพี่ๆ”
“วันไหนล่ะ”
“พรุ่งนี้เลยเป็นไง”
“วันอาทิตย์ เหรอ.... อืมๆๆ เอาไงดี”
“ไปนะพี่นะๆ”
“อืมๆ ไปก็ไป”
“งั้นพี่มารับแพทนะ”
“เอ้า...จิงอ่ะ แล้วถ้าไปเจอพ่อกับแม่แพทหล่ะ จะทำไง ”
“ไม่เจอหรอก พ่อ กับ แม่ ไปต่างประเทศกันน่ะ อีกนานกว่าจะกลับมา”
“อืมๆ ได้ๆ”
เข้าวันอาทิตย์
ผมนั่งเหม่ออยู่บนระเบียงบ้าน แล้วก็มีคนโทรเข้ามา
“สวัสดีแพท”
“ค่ะ หวัดดีค่ะ จะไปกันละยังอ่ะ”
“อะไรกัน นี่มันแค่9โมงเองนี่”
“ก็ พาแพทไปซื้อของหน่อยดิ”
“กำ แล้วไม่บอกกันอ่ะ งั้นพี่อาบน้ำ ก่อนละกัน”
“ค่ะๆ”
ว่าแล้วผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วรีบไปหาแพททันที ถ้าวันนี้กิ่งไม่ไปต่างจังหวัดละก็ ผมก็คงไม่ได้ไปกับแพทหรอก แต่จริงๆแล้ว ผมก็ไม่ได้อยากไปอะไรหรอก เพราะเรื่องของเรามันจบกันไปนานแล้ว แพทก็คงจะไม่คิดอะไรหรอก เค้าคงแค่ไม่มีคนไปดูหนังด้วยจริงๆนั่นแหละ
.......................
“พี่ชล หนังสนุกป่าวอ่ะ”
“พี่ดูไม่รู้เรื่องอ่ะ”
“อ่าวทำไมหล่ะ”
“วันนี้มันใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย”
“งั้นแพทจะพาไปที่ๆนึง ให้ใจพี่ชลกลับมา”
“ไปไหนล่ะนั่น”
“ความลับ”
จากนั้น ผมก็เดินตามแพทไป จริงๆไม่น่าเรียกว่าเดินตามหรอก โดนลากมาต่างหาก เธอเล่นลากแขนผมตามไป จนมาถึงประตูทางหนีไฟ
“อ่าว หยุดละเหรอ ถึงละเหรอ”
“อื้อ ที่นี่แหละ”
“หาา.....”
พูดยังไม่ทันจบเธอก็ลากผมเข้าไปในทางหนีไฟ ข้างในนั้นไม่มีคนอยู่เลย มีไฟสลัวๆเปิดอยู่แค่นั้น แพทปิดประตูแล้วเดินมาที่ผม ดันผมติดกับกำแพง
“พี่ชล...ขอโทษนะที่ทำแบบนี้”
“แพท จะทำอะไรน่ะ”
“พี่ชล ตลอดเวลาที่ผ่านมา แพทอยากจะบอกว่า แพทลืมพี่ไม่ได้เลยแม้แต่นาทีเดียว พอพี่จบออกไป แพทไม่รู้ว่าจะติดต่อกับพี่ยังไง เบอร์ก็เปลี่ยน แล้วจะให้แพททำยังไง แพทต้องเก็บอยู่คนเดียว มันทรมานมาก”
“...........ร...เหรอ”
“นี่แพทพูดจริงๆนะ”
“ถึงยังงั้นก็เหอะ แต่ก็ไม่น่าจะทำแบบน....”
ผมพูดยังไม่ทันจบ ริมฝีปากของเธอก็มาประกบริมฝีปากผม แม้ในใจจะปฏิเสธ ไม่ให้ทำแบบนั้นก็ตาม แต่ร่างกายมันไม่ยอมทำตาม มือผมก็เริ่มจะอยู่ไม่สุข ผมกอดเธอรั้งตัวเธอให้แนบชิดกับตัวผมมากขึ้น เธอจับมือผมขึ้นมาวางไว้ที่หน้าอกเธอ ผมตกใจรีบเอามือออกและผลักเธอออกไป
“แพท ทำอย่างนี้ทำไม”
“พี่ก็ต้องการไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่นะ มันไม่ดีนะแพท พี่มีแฟนแล้ว ไม่้ควรทำแบบนี้”
“ก็ช่างสิ เรื่องนั้นน่ะ แพทไม่เห็นแคร์ พี่มีแฟนแล้วจะทำไมหล่ะ ยังไงแพทก็รักพี่คนเดียว แพทไม่ได้คิดจะแทนที่พี่กิ่งหรอก ขอแค่พี่ชลคิดถึงแพทตอนที่ไม่มีใครก็พอแล้ว ”
“แพท ทำไมทำแบบนี้ แพทก็รู้ว่าเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว แบบนี้รังแต่จะสร้างบาดแผลในใจให้ทั้งพี่และแพท พอล่ะ ต่อจากนี้ พี่จะไม่เชื่ออะไรแพทอีกแล้ว เราไม่ต้องเจอกันอีกเลยดีกว่านะแพท” ไม่รู้ทำไมผมถึงพูดออกไปแบบนั้น ทั้งๆที่ใจจริงแล้ว ผมยังอยากจะดึงเธอมาจูบเธออีกครั้งด้วยซ้ำ
“แพท..ขอโทษ..ฮือๆ...ๆ” เธอร่ำให้ออกมา ทำอย่างกับว่าผมจะสงสารเธอ
“แพท...” ผมเดินเข้าไปกอดเธอแน่น ใช่แล้ว ผมสงสารเธอ ถึงจะบอกว่านี่เป็นการเสแสร้งของเธอ ผมก็คงยอมโดนเธอหลอกเอง
“พี่ชล..ฮือๆ..แพท..ข..อโทษ...ฮือๆ..ๆ” ผมกอดเธอแน่นเข้าไปอีก ในหัวผมหวนนึกไปถึงตอนที่เรายังคบกันอยู่ วันนั้นเป็นวันที่ ผมบอกเลิกแพท เธอส่งข้อความมาหาผม “พี่ชล แพทขอโทดนะคะ แต่พี่จะให้แพทเลิกกับพี่ไม้ มาคบกับพี่ แพทก็ทำได้ แต่พี่ชลอย่าทำแบบนี้เลย แพทขอโทด” แพทพรั่งพรูคำขอโทษออกมาจากปาก จนผมนับครั้งไม่ได้ แถมยังส่งข้อความขอโทษมาอีก ถ้าตอนนั้น ไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น ทุกวันนี้เราก็คงจะรักกันอยู่ แพทเฝ้ารอผมมาตั้งนาน แพทเป็นคนขอโทษผมอยู่ฝ่ายเดียว โดยที่จริงๆแล้ว ตอนนั้น ผมก็ไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียวเหมือนกัน
เรายังชอบ “มิว” อยู่ ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าเราเลวแค่ไหน
“แพท พี่ขอโทษนะ พี่มันเลว” แพทคงสงสัยกับคำพูดของผม เธอหยุดร้องไห้ และซบลงมาที่หน้าอกผม เธอคงไม่อยากจะถามอะไรอีกต่อไปแล้ว
“พี่ชลค๊ะ แพทขออยู่แบบนี้สักพักได้มั้ย...”
“อื้อ ได้สิ”
“แพทอยู่กับพี่ชล แล้วแพทรู้สึกสบายใจมาก”
“อื้อ”
ความคิดเห็น