ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    |เ มื่ อ เ ธ อ ใ ห้ ไ ด้ แ ค่ เ พื่ อ น| Act II

    ลำดับตอนที่ #2 : 1st M E M O R I A L S

    • อัปเดตล่าสุด 9 ธ.ค. 51


    ผมกำลังเล่นบอลกับเพื่อนๆอยู่ ที่รร ถึงแม้ พวกเราจะเรียนจบจากรรนี้ไปแล้ว พวกเราก็ยังคงมาที่นี่อยู่

    ไอ้ตั้มเล่นบอลเก่งไม่เปลี่ยน ผมคงเล่นต่อไปไม่ไหว เพราะวันนี้ทั้งร้อน และเล่นมาตั้งแต่เช้าแล้ว ผมเดินมานั่งพักตรง ม้าหินอ่อน มือเรียวขาว ที่คุ้นเคยถือน้ำมาวางไว้บนโต๊ะ

    เหนื่อยไม๊ ชล

    เหนื่อยสิ เล่นตั้งแต่เช้า

    แล้วกิ่ง ไปไหนมามะกี้อ่ะผมพูดกับกิ่ง

    อ๋อ กิ่งไปหาอาจารย์มาน่ะ

    อืมๆ แล้วพรุ่งนี้ ไป ม. ป่าวอ่ะจะว่าไปแล้ว เราเพิ่งเริ่มเรียนกันไม่ถึงอาทิตย์

    ไม่น่าเชื่อว่าผมจะได้มาอยู่ม.เดียวกับกิ่งทั้งๆที่ตอนแรกคิดว่าจะเข้าที่อื่น

    ไปจิ พรุ่งนี้มีอบรม

    เหรอ อืมๆ เราเรียนคนละคณะกันนี่นา อิอิ

    ช่าย นั่นแหละ กิ่งเลยลำบากใจ

    อ่าว ทัมมัยอ่า

    ก็... มีเวลาเจอกันน้อยลงนะ

    งั้นเหรอ แต่เราก็เจอกันทุกวันนี่นา

    ทุกวันที่ไหนกันเล่า

    จริงๆน้า ในฝันชลไง

    นี่ต๊องป่าวเนี่ย

    ไม่ต๊องน้า พูดจิง อิอิ

    ผมพูดไป พร้อมกับนึกอะไรไปเพลินๆ ผมนึกถึงรรเก่าสมัยม.ต้น ขึ้นมา พอนึกงั้นปุ๊บ ผมรีบยืนขึ้นตะโกนเรียกไม้ และตั้ม เอ้อ ไม้กับตั้ม ไม่ได้เรียน ม.เดียวกับผมนะครับ

    เอ้อๆ เราคิดถึงรรเก่าวะ

    เอ้อ เฮ้ยพูดไปแล้วไม่ได้ไปเยี่ยมมานานแล้วนา ไปครั้งล่าสุดตอนอยู่ม.4นี่หว่า

    เอ้อ ช่ายๆ

    ชล นายจะไปจริงๆเหรอ นายไม่อยากลืมอะไรที่มันเลวร้ายเหรอ

    .......เรื่องอะไรล่ะ....

    ก็....

    เอ้อ ไม้ พอเหอะ ไม่เป็นไร ไปเที่ยวเฉยๆ

    ผมตัดสินใจไปเที่ยวรรเก่า กิ่งก็ไปด้วยครับ ตอนนั้นเป็นเวลา บ่ายโมงกว่าๆพอดี พอถึงรร ผมก็เดินเข้าไปสวัสดีครูประจำชั้นตอนม.3ก่อนเลย จากนั้นเราจึงไปนั่งรำลึกความหลังที่สวนน้ำ ที่เก่า ที่ๆผมกับไอ้ไม้ชอบมานั่งกัน เรานั่งกันซักแปป ผมก็เห็นเด็กผู้หญิงคนนึง  เธอคนนั้นคุ้นเคยกับผมและไม้มาก ใช่ครับ น้องแพท ทุกคนคงจำได้นะครับ เธอเดินผ่านมาพอดี เธอหันมามองผม เธอทำหน้างงเหมือนจำผมไม่ค่อยได้ แต่เธอก็ยิ้มให้ผม

    ชล ใครน่ะยิ้มให้ชลด้วย แปลกๆนะ

    กิ่งก็ นั่นรุ่นน้องชลเอง ชื่อแพท

    เอ รุ่นน้องน่ารัก อย่างงี้ไว้ใจยากแฮะ

    โห ขนาดนั้นเลยนะ มะเชื่อถามไม้ดิ

    จ้าๆ เชื่อแล้วจ้า

    พี่ชลๆๆ พี่ชลมาทำไมเหรอ

    เอ้า พี่มาไม่ได้เหรอ งั้นพี่กลับหล่ะ

    ป่าวๆ คือแบบว่านึกไม่ถึงว่าจะมาไงแพทบอก

    อืมๆ ว่าแต่ อยู่ม.6แล้วนี่นา เป็นไงบ้างหล่ะ

    ก็นะ มันก็ต้องเครียดเรื่องสอบเข้ามหาลัยน่ะ

    อืมๆ ตั้งใจให้มากนะ จนถึงตอนนี้ กิ่งเริ่มทำหน้าแปลกๆ
    ค่าๆ อ้าวแล้วพี่คนนี้ เคยอยู่รรเรารึป่าวคะ

    อ่า ไม่ใช่หรอก แฟนพี่น่ะ ชื่อพี่กิ่ง

    ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ กิ่งค่ะ

    ว้าวว พี่ชล มีแฟนสวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

    แน่นอนผมเริ่มหลงตัวเองแล้ว
    แหมๆๆ ไม่หรอกจ้าา พี่น่ะหน้าบ้านๆจะตาย ชลเค้าก็บอกบ่อยๆ ไหงเมื่อกี้ทำหน้าลำบากใจล่ะ แต่ตอนนี้คุยกันสนุกปากเชียวนะ ยัยกิ่ง

    เอ่อ พี่ว่า จะแวะไปชมรมบาสหน่อยน่ะ

    อ๊ะ ใช่ พี่เคยเป็นตัวทำแต้มของชมรมนี่นา

    อืมๆ ยังมีรุ่นน้องเหลืออยู่มั้ยเนี่ย

    มีสิ เพื่อนๆหนูอ่ะ ผมเริ่มใจเต้นที่จะได้เจอน้องๆในชมรม

         ผมเดินไปที่โรงยิม กับเพื่อนๆ และก็ กิ่ง รวมทั้งแพท ที่ตามมาด้วย ผมเพิ่งจะสังเกตสีหน้าของไม้ ผมคุยกับแพทซะสนุกเลย คงเพราะว่า ผมเจอเรื่องอะไรต่างๆมามากมาย จนทำให้ลืมเรื่องแต่ก่อนไปเลยมั้ง แต่ไม้......
    ไม้มันยังคงจดจำสิ่งต่างๆในวันนั้นได้ดีแน่ๆ ไม้มันเลิกกับแพทเพราะว่ารู้สึกผิดกับผม ส่วนแพทก็เลิกกับแพทเพราะว่า รู้สึกผิดกับผมเช่นกัน เหมือนกับว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะผม แต่ผมกลับผลักความผิดไปให้ ไม้กับแพท ว่า แพทเป็นคนให้ท้ายไม้มาแทงข้างหลังผม ทั้งๆที่ทั้ง2คนเจอกันก่อนที่ผมจะเจอแพทอีก  ผมเดินไปหาแม้ แล้วตบไหล่เบา

    เอาน่า อย่าคิดมาก เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว

    เฮ้ย อะไรแกเนี่ย

    ผมกระพริบตาให้มันแล้วพูดเบาๆว่าเฮ้ย รู้ไส้กันอยู่ว้อย

    เออๆๆ มันก็รีบเดินนำหน้าไปก่อน

    โรงยิม

    สวัสดีครับ น้องๆทั้งหลาย ผมเดินเข้าไปยังไม่ทันเห็นใครก็ตะโกนไปก่อนแล้ว

    เอ่อๆ พี่ชลคะ คือว่าตอนนี้ คงไม่มีใครมาเข้าชมรมหรอก เค้ายังเรียนกันอยู่เลย

    ผมมีอาการหน้าแตกอย่าแรง

    อ่าว แล้วแพทมาเดินอยู่นี่ได้ไงเนี่ย

    ก็ห้องแพทว่างนี่

    งืมๆ แล้วไป กะจะไล่ไปเรียนแล้วนะ ระหว่างที่พูด ก็เดินไปหยุดหน้าป้ายแผ่นหนึ่งที่ติดอยู่ตรงกำแพง
    ป้ายนั้นมีรูปแพทติดอยู่

    เฮ้ย แพทเป็นดาวรรเหรอ!!?” ตั้มตะโกนถามอย่างน่าตกใจ

    ค่ะ ทำไมเหรอ

    ว้าว ไม่น่าเชื่อเลย ไอ่ชลนี่ถ้าแกไม่เลิกกับแพทก็คงได้เป็นแฟนดา.....ว.....ไปแล้...

    มันพูดออกมาอย่างลืมตัว แล้วหันมามองหน้าผม เป็นเชิงขอโทษ

    อ้าว นี่2คนเคยเป็นแฟนกันเหรอกิ่งถามแบบแปลกใจ

    อ๊ะ อื่อ ผมตอบแบบกล้าๆกลัวๆ

    ก็น่าจะบอกกันตั้งแต่แรก ดันมาโกหกว่าเป็นแค่รุ่นน้อง ไม่ค่อยน่าไว้ใจเลยนะ

    โธ่ กิ่ง ก็แพทเป็นแค่รุ่นน้องจริงๆน่ะ ใช่มั้ยแพท

    อ๊ะ ค่ะ แพทตอบอย่างตะกุกตะกัก

    งั้นก็แล้วไป

    โธ่ๆ เชื่อใจกันบ้างดิ

    ก็เชื่อแล้วไง จะเอาไงอีก เดี๋ยวก็โดนชกหรอก

    โหดจัง ทีตอนคบกันใหม่ๆ เรียบร้อยนะ

    อะไรนะ ว่ากิ่งโหดเหรอ แล้วเธอก็วิ่งไล่ผม ในโรงยิมนั่น

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×