ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    |เ มื่ อ เ ธ อ ใ ห้ ไ ด้ แ ค่ เ พื่ อ น| Act II

    ลำดับตอนที่ #1 : B a c k - T o - T h a t - T i m e

    • อัปเดตล่าสุด 8 ธ.ค. 51


    วันนี้ เป็นวันเรียนจบชั้นป.6 ของลูกสาวผม ผมรีบตื่นนอนแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัว ก่อนที่จะไปรรกับลูก ลูกของผม เธอชื่อ ปอ เรียนอยู่ชั้นป.6  รรของลูกสาวผม เป็น รร เก่าของผม สมัยผมเรียนอยู่ม.ปลาย

         เมื่อผม กลับมาที่นี่อีกครั้ง มันเหมือนกับว่า เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ ผมยังจำได้ว่า ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่กับกับใครบางคน ใต้ต้นไม้นี้ โรงยิมเก่าๆที่สมัยนั้น ยังใหม่อยู่ สนามฟุตบอล ที่ขยายใหญ่ขึ้นรวมไปจนถึง โรงอาหารที่ใหญ่ขึ้นมาก

    ป๊า ป๊ากลับก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวซักบ่ายๆค่อยมาใหม่นะ

    ไม่เป็นรัยจ๊ะ ป๊าอยู่เป็นเพื่อนปอเนี่ยแหละ

    อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ ป๊าไปทำงานเถอะค่ะ

    แน่ใจเหรอลูก

    ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ

         จริงๆแล้ววันนี้ผมไม่ได้ไปทำงานหรอก เพราะผมตั้งใจจะหยุดมากับลูกสาวของผม แต่เอาเถอะ ผมไม่บอกลูกผมหรอก ถ้าเกิดบอกไปเดี๋ยวลูกผมจะให้ผมอยู่ต่อโดยไม่เต็มใจ ยังไงซะ วันนี้กลับบ้านไปรอให้ถึงเวลาก็แล้วกัน

         ผมขับรถกลับบ้าน ระหว่างทาง แม่โทมาพอดี

    สวัสดีครับ แม่

    อื้อ ชลทำอะไรอยู่ละลูก

    อ๋อ เพิ่งไปส่งยัยปอมาน่ะแม่ ตอนนี้กำลังจะกลับบ้านไปงีบหน่อย

    อ่าว วันนี้ไม่ไปทำงานหรอ

    ครับ วันนี้หยุดอยู่กับลูกซักวันแม่

    อืมๆ แม่มีอะไรอยากให้ลูกดูน่ะ มาที่บ้านได้ป่าวละ

    อื้ม ได้ครับ แล้วพ่ออยู่ป่าวล่ะ

    อยู่ๆ

    งั้นเดี๋ยวผมซื้อขนมเข้าไปฝากพ่อนะครับ สวัสดีครับ

    จ๊ะๆ

    ผมไปซื้อของฝากแล้วก้อ ตรงไปที่ บ้านเก่าทันที

    บ้านเก่านั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย จะเปลี่ยนแปลงก็มีแต่ คน จากเดิมอยู่กัน3คน ตอนนี้เหลืออยู่กันแค่2คนคือพ่อกับแม่ของผม

    ผมเคาะประตู....เมื่อประตูเปิดออก ผมเห็นรอยยิ้มของแม่ผม แม่เข้ามาโอบผมไว้ แล้วก็พาเข้าบ้าน พ่อยังคงนั่งดูทีวีที่เก้าอี้ตัวเดิมไม่เปลี่ยนไป เหมือนเดิมทุกๆอย่าง ข้าวของจัดวางเหมือนเดิม หลังจากที่ผมแต่งงานผมก็ไม่ค่อยได้มาที่นี่อาจจะเป็นเพราะทำงานหนักเกินไป แม่พาผมเดินเข้าบ้านไป ผมสวัสดีพ่อ และ แม่ก็ชี้ให้ดูสิ่งนึง ที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เจอมันอีก  ผมหยิบมันขึ้นมา มันเก่ามาก แม่คงจะเช็ดมันเรียบร้อยแล้ว เพราะมันไม่มีรอยฝุ่นติดอยู่ เลยสักนิด

    แม่ครับ ผมขอขึ้นไปห้องเก่าของผมได้ไม๊ครับ

    ได้สิจ๊ะลูก เอ้อ ไม่ใช่ห้องเก่าของลูกนะ นั่นน่ะห้องของลูกต่างหาก

    ครับ ขอบคุณครับ

    ผมเดินขึ้นบันไดมา เปิดประตูเข้าไปในห้องของผม

    เตียงถูกจัดวางอย่างดีไม่ผิดกับตอนที่ผมย้ายออกจากที่นี่เลย ที่นี่คงไม่มีใครเข้ามานานแล้วสินะ ผมมานั่งที่โต๊ะประจำของผม ผมหยิบหนังสือนั่นมา ใช่แล้ว มันคือ หนังสือรุ่น เป็นหนังสือตอนที่ผมอยู่ม.6

         ผมเปิดมันออกอย่างไม่รอช้า ผมเปิดไปดุเรื่อยๆ เปิดดูรูปของห้อง6/1 ถึงจะไม่ใช่ห้องของผม  แต่ผมก็รู้จักกับพวกเค้าทุกคน ทุกคนเป็นเพื่อนของผม ผมอ่านชื่อของพวกเค้าทีละคน ความทรงจำได้ย้อนกลับมาในหัวผมอีกที ผมอยากตะโกนออกมาดังๆว่า ผมคิดถึงพวกเค้า ผมตัดสินใจเปิดต่อไป ต่อไปเป็นห้องของผม 6/2

         ผมนั่งดูรูป ของเพื่อนๆ  คนที่ยืนข้างผม คือ ไม้ ผมไม่ได้เจอไม้มา 15ปีแล้ว เมื่อเห็นรูปเพื่อนๆ ผมไม่สามารถกั้นน้ำตาที่มันรินออกมาได้ ผมร้องไห้ พร้อมกับอ่านชื่อทุกๆคน พิทักษ์ พุฒพันธ์ ชื่อนี้ ชื่อของไม้ ไม่ผิดแน่ ข้างๆไม้ คือผม ชลพัฒน์ ใช่แล้ว ผมคือ ชล ภาพในหนังสือรุ่นชวนให้นึกถึงเรื่องในอดีต .............
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×