คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บ่วงปรารถนาจอมมาร 2.3
คืนนั้นพอกลับมาถึงคอนโดมิเนียมของตัวเอง
พราวพิรุณก็ส่งข้อความไปหาพิชญะเพราะอยากหาเพื่อนคุย ซึ่งอันที่จริงแล้วทั้งพิชญะและครองขวัญต่างก็รู้เรื่องระหว่างเธอกับภาคินดี
แต่จะแชตคุยกับครองขวัญก็เกรงว่าจะไปขัดจังหวะช่วงเวลาหวานชื่นของเจ้าหล่อนกับสามีเข้า
แล้วหลังจากส่งข้อความเล่าเรื่องที่เธอต้องทำหน้าที่เป็นพีอาร์ให้กับอดีตคนรักแล้วทิ้งคำถามว่าเธอควรทำอย่างไรดี
ไม่นานพิชญะก็วิดีโอคอลกลับมา
“ก็ไม่เห็นต้องเอายังไงนี่”
พิชญะเอ่ยตอบขณะที่เจ้าตัวใช้มือหนึ่งเช็ดผมด้วยผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็ก
ส่วนอีกมือก็ถือโทรศัพท์ที่กำลังวิดีโอคอลคุยกับเพื่อนสาว ซึ่งถ้าหากตอนนี้พิชญะไม่ได้อยู่ฮ่องกง
พราวพิรุณก็คงจะแล่นไปปรึกษาปัญหาชีวิตรักที่คอนโดของอีกฝ่ายแล้ว “แกก็แค่ใช้หน้าหนาๆ
กลับไปคุ้ยๆ เขี่ยๆ ถ่านไฟเก่าให้มันลุกพึ่บพั่บขึ้นมาใหม่ก็แค่นั้น”
พราวพิรุณค้อนใส่เพื่อน
“ก่อนที่จะได้เขี่ยถ่านไฟเก่าให้ลุกพึ่บพั่บน่ะ ช่วยภาวนาให้เขาไม่จับฉันโยนออกมาจากโรงพยาบาลก่อนเถอะย่ะ”
“นี่พราว
เคยได้ยินไหมที่ว่าตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกน่ะ แล้วจริงๆ
ฉันว่านี่น่ะเป็นโอกาสดีเลยนะ ที่แกจะได้แก้ตัวแล้วก็เอาเขากลับคืนมา”
“มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะพิช”
ใบหน้าสวยคมของพราวพิรุณเศร้าลงไปถนัดตา “เพราะนอกจากฉันจะต้องทำหน้าที่เป็นพีอาร์ให้กับโรงพยาบาลของเขาแล้ว
ฉันยังต้องหาผู้หญิงที่เหมาะสมจะมาเป็นเมียให้เขาด้วย”
“อะไรนะ!” คนที่อยู่ฮ่องกงร้องออกมาอย่างตกใจ “นี่แกกำลังจะบอกว่า แกจะต้องหาเมียให้กับอดีตแฟนของตัวเอง
ทั้งๆ ที่ยังรักเขาคนนั้นอยู่เนี่ยนะ”
พราวพิรุณพยักหน้า
ก่อนที่จู่ๆ จะรู้สึกขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมา “พิช แค่คิดฉันก็เจ็บแล้วอะแก”
“โธ่เอ๊ยพราว”
“ฉันอยากกอดแกจัง”
“ฉันก็อยากกลับไปกอดปลอบใจแกเหมือนกัน”
แม้จะอยากกอดปลอบเพื่อน
แต่พิชญะก็ทำได้แค่พูดปลอบใจผ่านหน้าจอโทรศัพท์ ก่อนที่ดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“แต่เดี๋ยวนะ
บางทีฉันว่ามันก็ไม่ผิดอะไรไม่ใช่เหรอ ถ้าหากผู้หญิงที่เหมาะสมจะเป็นเมียคุณภาคินจะเป็นแกน่ะพราว
ทำไมไม่ลองหาทางเอาเขากลับมาเป็นของแกอีกครั้งล่ะ ไหนๆ
ก็ตัดใจจากเขาไม่ได้อยู่แล้ว”
คำพูดของเพื่อนทำให้พราวพิรุณนึกไปถึงสายตาเย็นชาของภาคินตอนที่เจอกันหน้าห้องน้ำ
แล้วอดถอนหายใจอย่างทดท้อไม่ได้
แต่เมื่อคิดว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยลืมหรือแม้แต่จะลบเขาไปจากใจได้เลย จนทำให้ป่านนี้เธอยังไม่มีแฟนสักทีทั้งที่ก็มีคนเข้ามาจีบไม่น้อย
พลันส่วนลึกของหัวใจก็บอกเธอว่า...
นั่นสิ
ในเมื่อเธอลืมเขาไม่ได้ แล้วทำไมถึงไม่ลองพยายามทำให้เขากลับมารักเธออีกครั้ง
ถ่านไฟเก่า...บางทีลองพัดแรงๆ
แล้วเติมเชื้อไฟเข้าไปอีกนิด ไม่แน่มันอาจจะคุขึ้นมาใหม่อีกครั้งก็ได้ ใครจะไปรู้
“พิช
แกว่าฉันจะทำให้เขากลับมารักฉันอีกครั้งได้จริงๆ ใช่ไหม” แม้จะตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าจะลองเขี่ยถ่านไฟเก่าให้ลุกขึ้นมาใหม่
แต่พราวพิรุณก็ยังไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่
ทั้งที่ปกติแล้วเธอค่อนข้างจะเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองคนหนึ่งก็ว่าได้
“ได้หรือไม่ได้น่ะไม่รู้
แต่ถ้าไม่ลองดูก็ไม่มีทางได้แน่ๆ เผลอๆ ถ้าผู้ของแกถูกมือดีมาฉกไปกินอีกครั้ง แกนั่นแหละที่จะต้องมานั่งเสียใจทีหลังที่ไม่ได้ลองลงมือทำอะไรสักอย่าง
แล้วถามหน่อยเถอะ แกจะทนได้เหรอที่จะต้องมองเขามีความสุขอยู่กับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตา”
พิชญะว่าอย่างตรงไปตรงมา แล้วก็เอ่ยดักคอทันที “แล้วก็ขอร้องล่ะนะ
อย่าคิดเหมือนพวกนางเอกในละครน้ำเน่าที่คิดว่าตัวเองเกิดในทุ่งลาเวนเดอร์
ไอ้ประเภทที่ชอบบอกว่าแค่เห็นเขามีความสุขกับคนที่เขารักเจ้าหล่อนก็มีความสุขแล้วอะไรแบบนั้นน่ะ
เพราะฉันเห็นแล้วรับไม่ได้”
“แล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมา
ฉันเหมือนคนมีความสุขที่วิ่งเล่นลั้นลาอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์หรือเปล่าล่ะ” พราวพิรุณค้อนให้เพื่อนที่รู้ดีว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา
ทุกครั้งเวลาที่เธอได้ยินว่าภาคินควงผู้หญิงคนนั้นทีคนนี้ที เธอทั้งเสียใจและแค้นใจตัวเองแค่ไหน
“แต่ถ้าเขาหมดรักฉันไปแล้วจริงๆ ฉันจะทำยังไงอะพิช”
“งั้นก็ท่องคาถาสองประโยคนี้ไว้
‘ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก’ กับ ‘ด้านได้อายอด’ แล้วถ้าเขาเล่นตัวนัก แกก็จับปล้ำให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปเลย!”
“ใช่!
ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก ด้านได้อายอด แล้วก็ต้องอ่อยอย่างเนียนๆ
ค่อยๆ หมั่นเพียรหว่านเสน่ห์ทีละนิดเพื่อพิชิตใจ แล้วถ้ายังไม่สำเร็จอีกก็จับปล้ำเสียเลย!”
พราวพิรุณเชิดหน้าขึ้น
ก่อนจะสะบัดปลายนิ้วเช็ดน้ำตาออกทีละข้างด้วยท่าทางตั้งใจอย่างจริงจัง
ถ้าลองแล้วได้ความรักของเขากลับคืนมามันก็ถือว่าคุ้ม
หรือต่อให้เธอไม่สามารถทำให้เขากลับมารักเธอได้อีกครั้งเธอก็จะไม่เสียใจ
เพราะอย่างน้อยก็ได้ลองพยายามแล้ว
@@@@@@@
อีบุ๊กมาแล้วน้าาาาาาา
ตอนนี้เค้ากำลังเขียน วิวาห์แสนรัก อยู่นะคะ
ฝากแอดแฟนไว้ด้วยน้าาาาาาา
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2203491
@@@@@@@@@@@@@@@
ฝากอีบุ๊กเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น