คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“อะนี่ ของขวัญวันเกิดของเธอ ยัยซาลาเปา”
“เค้าไม่ได้ชื่อยัยซาลาเปาสักหน่อย เค้าชื่อน้ำหวาน!” หนูน้อยวัยห้าขวบทำหน้างอง้ำ ขณะที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารักเถียงฉอดๆ เมื่อถูก ‘นายน้อย’ ของ ‘พ่อเมฆ’ เรียกตนเองว่า ‘ยัยซาลาเปา’ เพราะรู้สึกไม่ชอบเอามากๆ แต่สองแขนป้อมๆ กลับกอดกล่องของขวัญที่เพิ่งได้รับมาจากอีกฝ่ายเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ก็หน้าเธอมันขาวๆ กลมๆ แถมแก้มเธอก็นิ่มๆ เหมือนซาลาเปาไม่มีผิด ไม่เรียกว่าซาลาเปาแล้วจะให้เรียกว่าอะไร” ไม่พูดเปล่า แต่คนช่างแกล้งยังเอานิ้วเรียวยาวของตนไปจิ้มแก้มป่องๆ เด้งๆ ดึ๋งๆ ของยัยซาลาเปาอีกด้วย
แต่เพราะมือไม่ว่าง เด็กหญิงน้ำหวานเลยได้แต่สะบัดหน้าหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย “ก็เรียกน้ำหวานสิ เค้าชื่อน้ำหวาน”
“แต่ฉันไม่ชอบเรียกเหมือนคนอื่น แล้วฉันก็จะเรียกเธอว่ายัยซาลาเปามีอะไรไหม”
หนูน้อยหน้ากลมเหมือนซาลาเปาเบ้หน้า ทำท่าเหมือนจะร้องไห้เข้าไปทุกที แต่ก่อนที่จะปล่อยโฮออกมา เมฆาก็เข้ามาอุ้มร่างอวบๆ ของลูกสาวมาไว้ในอ้อมแขนพลางโอ๋
“นายน้อยเขาแค่แหย่เล่น ไม่เอาไม่ร้องนะคนเก่งของพ่อ”
“หนูไม่ชอบซาลาเปา แล้วหนูก็ไม่ชอบนายน้อยด้วย!”
ได้ยินลูกสาวตัวน้อยตะโกนใส่หน้า ‘นายน้อย’ ของตน เมฆาก็หัวเราะร่วนอย่างชอบอกชอบใจ แต่คนเป็นนายน้อยกลับมีสีหน้าถมึงทึง
“เธอไม่ชอบก็เรื่องของเธอ แต่ฉันชอบแล้วฉันก็จะเรียกเธอว่ายัยซาลาเปาแบบนี้ไปจนโตนั่นแหละ”
“นายน้อยครับ น้ำหวานเพิ่งจะห้าขวบนะครับ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มบ่งบอกความเป็นคนใจเย็นของเมฆาเอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจกับความเอาแต่ใจของเด็กหนุ่มวัยสิบหกปีที่กำลังหาเรื่องเอากับเด็กหญิงวัยห้าขวบ!
“นี่น้าเมฆเข้าข้างยัยซาลาเปานี่เหรอ”
“อ้าว ก็นี่ลูกสาวผม ผมก็ต้องเข้าข้างลูกผมสิครับ แล้วที่สำคัญนะครับ นายน้อยน่ะไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะครับ”
อดีตบอดี้การ์ดฝีมือดีที่มี ‘ความจำเป็น’ บางอย่างทำให้ต้องผันตัวเองมาเป็นชาวไร่เอ่ยออกไปอย่างไม่เกรงใจ ขณะมองเด็กหนุ่มที่เคยอยู่ในการคุ้มกันของตน ซึ่งมีเค้าโครงใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ คิ้วเข้มได้รูป จมูกโด่งเป็นสันตรงรับกับริมฝีปากบางแดงอ่อนๆ ที่เป็นลักษณะบ่งบอกถึงความเป็นคนเอาแต่ใจ แต่ก็แฝงไว้ซึ่งความเจ้าเสน่ห์ ในขณะที่รูปร่างสูงโปร่งแต่ก็มีมัดกล้ามสมส่วนจากการเล่นกีฬา และโตขึ้นไปกว่านี้อีกสักสิบปีก็คงจะรูปร่างสูงใหญ่ เรียกได้ว่าเป็นหนุ่มหล่อบุคลิกสง่างามคนหนึ่งเลยทีเดียว
อีกทั้งเรื่องชาติตระกูลก็ไม่ต้องพูดถึง เพราะ ‘อัศนี จรัสวรวัฒน์’ ผู้นี้ เป็นถึงหลานชายของเจ้าสัวอัครเดช จรัสวรวัฒน์ มหาเศรษฐีที่มีทรัพย์สินทั้งในรูปแบบของสังหาริมทรัพย์และอสังหาริมทรัพย์มากมายก่ายกองจนนับไม่หวาดไม่ไหว!
และก็ด้วยเหตุที่ร่ำรวยจนเกินหน้าเกินตาใครๆ นี่เอง ที่ทำให้ท่านเจ้าสัวต้องจ้างบอดี้การ์ดมาคอยดูแลความปลอดภัยให้หลานชายเพียงคนเดียวนับสิบคน เพราะกลัวว่าจะมีโจรมาจับตัวไปเรียกค่าไถ่ ซึ่งเมฆาก็เป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดเหล่านั้น ก่อนที่เขาจะลาออกมาเป็นหนุ่มชาวไร่
“ถ้ายัยซาลาเปาเป็นลูกสาวน้าเมฆได้ ก็เป็นน้องสาวของผมได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น นับตั้งแต่วันนี้ไป ยัยซาลาเปานี่ก็เป็นของผมด้วย” อัศนีสรุปเอาเองเสร็จสรรพ ก่อนจะจิ้มนิ้วลงไปที่แก้มนุ่มๆ เด้งๆ ของยัยซาลาเปาพลางยักคิ้วให้แม่หนูน้อย “ต่อไปนี้เธอเป็นน้องสาวฉัน แล้วฉันก็เป็นพี่ชายเธอ จำเอาไว้ด้วยล่ะ ยัยซาลาเปา”
“เค้าไม่ใช่ซาลาเปา! เค้าเป็นน้ำหวานเย็นชื่นใจ!”
เมฆาถอนหายใจอย่างอับจนปัญญา “นายน้อยจะเอาแต่ใจตัวเองเกินไปหน่อยไหมครับ”
คนเอาแต่ใจยักไหล่เบาๆ อย่างไม่สนใจ “ผมไม่ได้เอาแต่ใจสักหน่อยนะน้าเมฆ ผมก็แค่ใช้สิทธิ์ของคนกุมความลับของใครบางคนเอาไว้ในมือไม่ให้เสียเปล่าแค่นั้นเอง”
“นายน้อย”
“เอาเป็นว่า ยัยซาลาเปานี่เป็นของน้าเมฆครึ่งหนึ่ง ของผมครึ่งหนึ่ง ตามนี้นะครับ”
ว่าแล้วอัศนีก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับอดีตบอดี้การ์ดคู่ใจ ก่อนจะผิวปากหวือแล้วหันหลังจากไปอย่างอารมณ์ดี
@@@@@@@@@@@@@@@@@
เธออออออออ
เล่ห์รักจำนนใจหมดสัญญาจากสำนักพิมพ์แล้ว
เค้าเอามาทำอีบุ๊กเองน้าาาา (เนื้อหาเดิมไม่มีเพิ่มเติมแต่อย่างใด)
โปร 179 เน้ออออออ
ความคิดเห็น