รักของเราเริ่มจากคืนนั้น

@@@@@@@@@@@

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

อัญณิการ์เผลอไปมีความสัมพันธ์ชั่วคืนกับผู้ชายแปลกหน้า

เดิมทีเธอคิดว่าคงไม่ได้เจอเขาคนนั้นอีก

แต่ไม่รู้ว่าเพราะโลกกลมหรือพรหมลิขิต เธอกับเขาถึงได้เจอกันครั้งแล้วครั้งเล่า

***********************************

“นี่ผมเข้าใจไม่ผิดใช่ไหม ว่าคุณกำลังจะจ้างผมเป็นแฟน”

“ใช่ค่ะ แต่ว่าไม่นานหรอกค่ะ อย่างมากก็แค่ปีนึง แล้วระหว่างเป็นแฟนหลอกๆ เราไม่ต้องเจอกันบ่อยๆ ก็ได้ แค่จากนี้สักสองสามเดือนอายค่อยพาคุณไปแนะนำให้ป๋ารู้จัก แล้วก็อาจจะกินข้าวด้วยกันบ้างสักครั้งสองครั้งอะไรแบบนี้ แล้วพอครบกำหนดที่อายตกลงกับป๋าไว้ เราค่อยหาข้ออ้างเลิกกัน” 

“แล้วคุณจะจ้างผมด้วยอะไร” 

“อายจะจ่ายให้ทุกครั้งที่ขอให้คุณมาแสดงละครตบตาป๋า คุณลองเรียกจำนวนเงินที่คุณต้องการมาก่อนก็ได้ค่ะ ถ้าอายจ่ายไหวเราค่อยมาตกลังทำสัญญากัน” 

“ผมดูเป็นคนร้อนเงินขนาดนั้นเลยเหรอ” ปรมัตถ์คิ้วกระตุก เอาจริงก็ทั้งขำทั้งเคืองที่แม่คุณคิดอะไรแบบนี้ออกมาได้

“เปล่านะคะ อายไม่ได้คิดว่าคุณไม่มีเงินหรือร้อนเงิน” ดูจากออร่าและเสื้อผ้าที่เขาใส่ ยังมีนาฬิกาที่ข้อมือของเขาเรือนนั้นอีก ตั้งแต่หัวจดปลายเท้าเขาใช้แต่ของที่ไม่ธรรมดาทั้งนั้น “แต่นอกจากเงินแล้วอายก็ไม่รู้ว่าจะจ้างคุณด้วยอะไรนี่คะ”

“แล้วถ้าผมไม่อยากได้ค่าจ้างเป็นเงิน แต่อยากได้อย่างอื่นแทนล่ะ”   

“คุณอยากได้อะไรคะ” เธอเอียงคอถาม 

ปรมัตถ์มองเธอด้วยสายตาเป็นประกายในแบบที่ทำให้คนถูกมองถึงกับหน้าร้อนผ่าว

“ผมอยากได้เซ็กซ์จากคุณเป็นค่าจ้าง”