อภิมหาสงครามสะท้านภพ ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #12 : บทที่11 เริ่มยึดครองเมืองต้าไห่2

ถ้าจะพูดถึงกลุ่มตัวเต็งชนะอภิมหาสงครามสะท้านภพก็คงไม่พ้นกลไกแห่งสงครามทั้ง3ในทั้ง3กลุ่มนั้นก็มีชื่อเสียงแตกต่างกันไปดีบ้างไม่ดีบ้างเพราะว่ากลุ่มทั้ง3นั้นเป็นการจัดตั้งขึ้นเฉพาะกิจเท่านั้นบางคนสังกัดกิลด์บางคนก็ไม่สังกัดแต่หัวหน้ากลุ่มทั้ง3นั้นสังกัดกิลด์กันหมดแล้วโดยที่ทั้ง3เป็นหัวหน้ากิลด์แถมกิลด์ทั้ง3ยังเป็นไม้เบื่อไม้เมากันอีกด้วย ยาฉะดาบสวรรค์สังกัดกิลด์โอรสสวรรค์ที่มีชื่อเสียงด้านดีพอสมควร ซามุ่ยดาบอสูรพันมือสังกัดกิลด์มารปฐพีมีชื่อเสียงด้านลบเป็นส่วนใหญ่ มิคาเอลธนูทะลวงศูนย์สังกัดกิลด์ราชันย์แผ่นดินที่วางตัวเป็นกลางสุดไม่มีขาวดีและข่าวไม่ดีเลยทั้ง3กิลด์แม้จะเป็นกิลด์ใหญ่แต่ก็พยายามไม่แสดงอำนาจออกมาหรือแสดงตัวให้ผู้อื่นเห็นเพราะว่าต้องเก็บงำฝีมือไว้ใช้ในสงครามที่จะเกิดขึ้นในอีก1ปี

ณ กิลด์มารปฐพี

“เรียนท่านหัวหน้า ที่ทวีปฝึกหัดมีข่าวว่ามีผู้เล่นคนหนึ่งสามารถพิชิตเจ้าสำนักยามาโมโตะได้และได้ครอบครองปราสาทตะวันจรัสแสงจนได้เป็น1ใน10ผู้เล่นมหาเศรษฐีแล้วครับ”

“แล้วคนๆนั้นสังกัดกิลด์ไหนรึปล่าว”

“ไม่ครับผู้เล่นคนนั้นยังไม่สังกัดกิลด์ไหนเลย แต่มีข่าวที่กรองแล้วว่าตอนนี้ได้อันธพาลที่คุมโซนเหนือเมืองต้าไห่ไปเป็นลูกน้องแล้วครับทำให้โซนเหนือเมืองต้าไห่ตกอยู่ในปกครองของเขา”

“สงผู้คุมกฎมารฟ้าและมารดินไปชักชวนเขามาเข้ากิลด์เราถ้าไม่ตกลงก็เชือดทิ้งซะ”

สมาชิกกิลเมื่อได้รับคำสั่งก็ไปทำตามทันที หัวหน้ากิลด์มารปฐพีซามุ่ยนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมตัวใหญ่เหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างไม่แน่กลไกแห่งสงครามอาจจะไม่มีเพียงแค่3อีกต่อไปก็ได้ผู้เล่นที่ล้มnpcเลเวล200ได้ย่อมไม่ธรรมดาแน่ถ้าผู้เล่นคนนี้ไม่สังกัดกิลด์ใดก็แล้วไปเพราะว่าถ้ากิลด์ไหนได้ตัวไปละก็ย่อมเกิดสงครามขึ้นแน่

ณ ปราสาทตะวันจรัสแสง

“หรอครับ ฮวงหลงก็สนใจเรื่องปรุงยาเหมือนกันหรอครับโชคดีจริงๆผมก็สนใจเหมือนกัน”ต่งต้งพูด

“ค่ะ ฮวงหลงว่ามันเป็นสิ่งที่หน้าสนใจทีเดียวว่างๆต่งต้งก็สอนฮวงหลงบ้างสิค่ะ”

“ยินดีครับ ผมละดีใจจริงๆที่มีคนชอบเรื่องปรุงยาเหมือนกัน”

“สวัสดีจ๊ะสาวๆ ชวี่สื่อกลับมาแล้ว ทุกคนนี้คือสุ่ยหลิงเพื่อนผมเอง”

“สวัสดีค่ะเราชื่อ ฮวงหลงนะส่วน2คนข้างหลังชื่อซากุระบานเช้ากับนักฆ่าขนตาปลอม”

“อ่า...สาวๆคุยกันไปก่อนนะเดี๋ยวผมขอตัวไปคุยธุระกับต่งต้งแปปนึงเดี๋ยวกลับคุยด้วย อาต่งต้งตามอั๊วมาหน่อย”

ชวี่สื่อพาต่งต้งไปยังห้องอีกห้องหนึ่งใกล้ๆกับห้องที่สาวๆอยู่ที่ชวี่สื่อต้องลากต่งต้งมานี้ก็เพราะว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย

“ชวี่สื่อมีอะไรหรอครับถึงต้องมาคุยกันอีกห้องนึง”

“คือ ตั้งแต่อั๊วได้ดาบมุรามาซะมาอั๊วรู้สึกว่าอั๊วอยากจะครอบครอง อยากจะสงหารทุกสิ่งอั๊วว่ามันน่าจะกลัวข้องก็ดาบมุรามาซะแน่นอนเพราะว่าดาบเล่มนี้มีอาถรรพ์ลื้อพอจะมีทางช่วยอั๊วมั๊ย”

“แสดงว่าชวี่สื่อคงจะถูกดาบมุรามาซะบงการจิตใจสินะ พอมีทางอยู่นะครับแต่คงจะลำบากหน่อย”

“วิธีอะไรบอกมาเถอะ”ชวี่สื่อพูด

“เราต้องใช้ดาบมาซามูเนะช่วยครับ เพราะว่าดาบมุรามาซะนั้นมีชื่อเสียงเทียบเคียงกับดาบมาซามูเนะดาบมุรามาซะจะทำให้ผู้ที่ครอบครองกระหายที่จะสังหารส่วนผู้ครอบครองดาบมาซามูเนะนั้นจะสงบเยือกเย็น”

“หมายความว่าลื้อจะให้ดาบทั้ง2ต่อต้านกันเองงั้นหรอ”

“ใช่แล้วครับแต่การครอบครองไว้เฉยๆคงจะไม่เกิดผล ชวี่สื่อต้องรวม3เป็นหนึ่งโดยหลอมดาบมุรามาซะและดาบมาซามูเนะเข้าด้วยกันและใช้กระบี่เทพอสูรของชวี่สื่อเป็นตัวกลางในการหลอมรวม”

“รวม3เป็นหนึ่ง แล้วอั๊วจะหาดาบมาซามูเนะมาจากไหนได้เนี่ย”

“คงต้องหาเบาะแสกันไปก่อนแหละครับ ยังไงพวกเราก็ต้องอยู่ในต้าไห่อีกซักพักชวี่สื่อลองไปถามเจ้าถิ่นในเมืองดูสิครับเผื่อจะได้ข้อมูล”

“อืม...ดีเหมือนกันงั้นเรากลับไปหาพวกผู้หญิงกันเถอะเดี๋ยวสงสัยเรากันหมดว่าไปทำอะไร”

ชวี่สื่อคุยเล่นกับเพื่อนๆจนถึงตี1กว่าๆก็ขอตัวไปเข้านอนในใจก็คิดว่าการรวม3เป็น1นั้นจะสามารถช่วยเขาได้ไหมเพราะยิ่งนานวันดูเหมือนจิตใจของชวี่สื่อจะเริ่มโดนบงการเรื่อยๆคิดมากไปก็เท่านั้นชวี่ชื่อคิดได้ก็พล่อยหลับไปในที่สุด

เช้าวันที่2ในเมืองต้าไห่ของชวี่สื่อวันนี้ดูเหมือนว่าในเมืองจะครึกครื้นเป็นพิเศษเพราะว่าร้านขายยาของต่งต้งเปิดวันแรกก็สามารถเรียกลูกค้าได้มากมายเพราะว่ายาที่ขายนั้นไม่มีขายในระบบแถมยานั้นยังดีมีคุณภาพอีกด้วยไม่วาจะเป็นยาคืนจิตชนิดพิเศษหรือจะเป็นยาวิหคเหินที่เพิ่มความเร็วของผู้เล่นอีก10% ชวี่สื่อเห็นดังนั้นก็รู้สึกดีใจที่ธุรกิจของต่งต้งไปได้ดีเขาจึงออกไปเดินเล่นในเมืองและแวะไปหาอันธพาลอีก2กลุ่มที่ยังเหลืออยู่ด้วย

เดินไปซักพักชวี่สือก็พบถ่านไม้เดินได้1และลูกน้องทั้ง24คนกำลังทำจิตสาธารณะอยู่ชวี่สื่อจึงชวนกลุ่มถ่านไม้เดินได้หรือชื่อที่เขาตั้งใหม่ว่าโอวกุ่ยไปหากลุ่มเด็กจรัสแสงที่อยู่ใกล้ที่สุดในตอนนี้เมืองต้าไห่โซนใต้นั้นแตกต่างจากโซนเหนือนักเพราะว่ามีตลาดขายของร้านอาหารเป็นส่วนใหญ่

“พวกเรากลุ่มเด็กจรัสแสงมาแล้ว!!!”พ้อค้าคนหนึ่งตะโกนก่อนจะวิ่งหนีไป

“พวกเด็กจรัสแสงมันมาอีกแล้ว หนีเร็วพวกเรา”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในต้าไห่พวกเราเด็กจรัสแสงยิ่งใหญ่ที่สุดไอ้พวกถ่านไม้เดินได้หรือพวกอีกาพญาเหยี่ยวก็ไม่สู้”

“ใช่ๆลูกพี่เด็กเกรียนจรัสแสง กลุ่มเด็กจรัสแสงเรามีอำนาจมากที่สุด”

“อำนาจที่ปราศจากเหตุผล คือ อำนาจของคนพาล อำนาจที่ปราศจากความเมตตา คือ อำนาจที่นำมาซึ่งความปราชัย พวกลื้อมีอำนาจแบบไหนหล่ะ”ชวี่สื่อพูดขณะเดินเข้าไปหากลุ่มเด็กจรัสแสง

“เอ็งยุ่งอะไรกับพวกข้าว่ะ เอ๊ะ..ข้างหลังเอ็งมันไอ้พวกถ่านไม้เดินได้นี้หว่าด้วยนี้ข้ามถิ่นแล้วหรอว่ะ!!!”

“ใจเย็นๆพวกข้าเลิกเป็นอันธพาลแล้ว ข้าแค่ตามลูกพี่ของข้ามาเฉยๆ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่าขำว่ะไอ้ตี๋นี้นะลูกพี่เอ็ง แล้วอย่างพวกเอ็งนี้นะเลิกเป็นนักเลง เป็นอันธพาลอมพระมาพูดข้าก็ไม่เชื่อว่ะ”เด็กเกรียนจรัสแสงพูด

“ดินไม่อวดว่ากว้าง ฟ้าไม่อวดว่าสูง ลื้อคิดว่าตัวเองใหญ่แค่ไหน พอตายไปลื้อก็เล็กกว่าโลงอยู่ดี”

“ปากดีนักนะแก!!!”

“ถ้าลื้ออยากจะใช้กำลังตัดสินก็ได้ เชิญลื้อบุกมาได้เต็มที่อั๊วจะไม่ขยับเลยซักก้าวเดียว”

“ไปตายซะลิ้มรสคมกระบี่เลือดวิหคของข้าซะ”

เด็กเกรียนจรัสแสงวิ่งเข้าไปหมายจะใช้กระบี่เลือดวิหคของตัวเองฆ่าชวี่สื่อซะในขณะที่กำลังฟันกระบี่ไปยังชวี่สื่อจู่ๆก็มีกระบี่5เล่มลอยมาสกัดกระบี่ของเด็กเกรียนจรัสแสงไว้

“อ...อะไรกันกระบี่นี้มาจากไหน”

“อั๊วบอกแล้วไงว่าจะไม่ขยับแต่ไม่ได้บอกว่ากระบี่ขงอั๊วจะขยับไม่ได้นิ”

“ข...ข้าจะฆ่าแกซะ”

เด็กเกรียนจรัสแสงตะโกนออกมากระบี่เทพอสูรของชวี่สื่อเข้าต่อสู้กับเด็กเกรียนจรัสแสงอย่างรวดเร็วเพื่อปกป้องเจ้านายมัน เด็กเกรียนจรัสแสงดูจะมีฝีมือไม่น้อยจึงพอที่จะรับมือกับกระบี่เทพอสูรของชวี่สื่อได้แต่ก็ได้แผลไปไม่น้อยเช่นกัน

“โถเว้ย ทักษะลับเลือดวิหคกระหน่ำ”

บังเกิดสายฝนสีเลือดนกตกลงมาอย่างบ้าคลั่งฝนนั้นเปรียบเหมือนเข็มที่ล่วงลงมาจากฟ้าชวี่สื่อจึงตัดสินใจใช้ดาบมุรามาซะเพื่อสร้างเกราะคุ้มครองและให้กระบี่เทพอสูร2ใน5เล่มสร้างเกราะลมคุ้มครองกลุ่มโอวกุ่ยเมื่อดาบมุรามาซะปรากฎชวี่สื่อก็เริ่มตอนมุรามาซะควบคุมจิตใจความกระหายที่จะสังหารมันพุ่งพร่านอยู่ในเลือดผิวที่ขาวเริ่มเป็นสีม่วงอมเทาผมที่เคยดำสนิทกลับกลายเป็นสีเงินดวงจากายเป็นสีแดงฉาน

“ถ่านไม้...เดินได้...พาทุกคนออกไป...อั๊วควบคุม...ตัวเองไม่...ได้แล้ว”

“ลูกพี่เป็นอะไรไปครับ”

“มุรา...มุรามาซะ...มันควบคุมอั๊ว...อั๊วจะบ้าเลือด...พาทุกคนออกไปซะ...อ๊าก!!!”

ชวี่สื่อ(มุรามาซะ)ระเบิดพลังออกมาจนถ่านไม้เดินได้โดนแรงระเบิดจนกระเด็นไปไกลแต่กระนั้นเขาก็สั่งลูกน้องให้หนีไปส่วนตัวเองจะอยู่ที่นี้เฝ้าชวี่สื่อโดยขยับออกไปที่ปลอดภัยแทน

“เลือด...อ่าช่างหอมหวนร่างของนายท่านช่างทรงพลังยิ่งนัก ข้า...ข้ากระหายการฆ่าฟัน เจ้า...มาสู้กับข้า”ชวี่สื่อ(มุรามาซะ)ชี้ดาบไปทางเด็กเกรียนจรัสแสงที่กำลังอึ้งอยู่

“ข...ขะ...ข้าไม่สะ...สู้ได้มั้ย”

“ไม่สู้รึ...เจ้าเองไม่ใช่หรอที่อยากฆ่าข้า...เข้ามา...เข้าสิ”

“มะ....ไม่ข้าผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตข้าเถอะ”เด็กเกรียนจรัสแสงคุกเข่าอ้อนวอน

“แต่..อั้ก...เจ้า...อั้ก...บอก”

ร่างของชวี่สื่อ(มุรามาซะ)เกิดปฏิกิริยาบางอย่างเดี๋ยวก็กลับเป็นเหมือนเดิมเดี๋ยวก็กลายเป็นมุรามาซะดูเหมือนว่าชวี่สื่อกำลังพยายามต่อต้านมุรามาซะที่ครอบงำเขาอยู่ชวี่สื่อกลับมาเป็นเหมือนเดิมจนได้แต่เขาก็หมดแรงไปมากพอดูกว่าจะสลัดมุรามาซะออกไปได้

“แฮ่กๆ...ลื้อเห็นรึยังบนโลกใบนี้ยังมีคนเก่งกว่าลื้อมากมาย ฉะนั้นอย่าโอ้อวดว่าตนเก่ง จงถ่อมตนเสียดีกว่า”

“เมื่อกี้คุณสามารถฆ่าผมได้สบายทำไมคุณไม่ทำ”เด็กเกรียนจรัสแสงถาม”

“ปุถุชนหาใช่นักปราชญ์บัณฑิตไม่ ใครบ้างจะไม่ทำผิดเลย ถึงลื้อจะทำผิดถ้าลื้อกลับตัวสังคมก็ให้อภัยลื้อเสมอเหมือนถ่านไม้เดินได้ไง”

“ถ่านไม้เดินได้นี้โชคดีนะที่มีลูกพี่ดีๆแบบคุณ”

“ถ้างั้นแกเองก็มาเป็นลูกน้องของลูกพี่แบบพวกเราสิ ตั้งแต่พวกเราติดตามลูกพี่และแก้ตัวเป็นคนดีชาวบ้านก็รักเรามากขึ้นมันรู้สึกดีกว่าการที่ชาวบ้านหวาดกลัวเราซะอีก”

“ถ้างั้นผมขอติดตามคุณเป็นลูกอีกคนได้มั๊ยครับ”

“ผู้เล่น เด็กเกรียนจรัสแสง ยื่นคำขอติดตามเป็นลูกน้องผู้เล่น ชวี่สื่อ ต้องการรับมั้ย”

“รับ”

“เนื่องจากผู้เล่น เด็กเกรียนจรัสแสง มีลูกน้องติดตาทั้งหมด20คน ลูกน้องของผู้เล่นเด็กเกรียนจรัสแสงกลายเป็นลูกน้องของผู้เล่น ชวี่สื่อค่ะ”

บัดนี้อำนาจในเมืองต้าไห่เป็นของชวี่สื่อเกือบหมดแล้วเหลือแค่โซนตะวันออกของกลุ่มอีกาพญาเหยี่ยวเท่านั้นและอีกไม่นานเมืองต้าไห่ก็จะกลายเป็นของชวี่สื่อโดยสมบูรณ์แบบ

 

 

 

_________________________________________________________________________________________

ขอคอมเม้นเยอะๆหน่อยนะครับ อิอิ