อภิมหาสงครามสะท้านภพ ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #10 : บทที่9 เจ้าของคนใหม่ของปราสาทตะวันจรัสแสง

“หา!!!ดาบของท่านคือดาบมุรามาซะในตำนานหรือนี้ขอข้าพิสูจน์หน่อยเถอะ เพลงดาบเหมันรัญจวนกระบวนท่ารุกที่1 เหมันต์หวนกลับ”

ยามาโมโตะวิ่งเข้ามาพร้อมดาบโอนิ คิริมารุ เหมันต์หวนกลับคือท่ารุกท่าแรกของเพลงดาบเหมันต์รัญจวน ดาบฟาดฟันและกดดันชวี่สื่ออย่างหนักหน่วงชวี่สื่อซึ่งวิชาดาบนั้นแทบไม่มีเลยได้แต่ยกดาบป้องกันอย่างทุลักทุเลจนได้แผลเลือกซิบๆหลายแห่ง

“ ท่าไม่ดีแล้วมุรามาซะเอาไงดีอั๊วสู้ยามาโมโตะไม่ได้แน่เลย”

“เมื่อกี้คือเพลงดาบเหมันต์รัญจวนซึ่งมีทั้งหมด9ท่า แต่ที่จริงแล้ววิชาพวกนี้หลอกเด็กทั้งนั้นนายท่านเพราะว่าท่าทั้ง9มีไว้เพื่อโจมตีจุดตายทั้ง9จุดของร่างกายการต่อสู้นั้นไม่ว่าจะเป็นการโจมตีหรือตั้งรับก็ตาม ย่อมไม่เกินจุดตาย 9 จุดนี้

กลางกระหม่อม

ท่าฟันเฉียงซ้าย

ท่าฟันเฉียงขวา

ฟันระดับสะโพกซ้าย

ฟันระดับสะโพกขวา

ฟันเฉียงบนซ้าย

ฟันเฉียงบนขวา

ฟันทวนพายุ(ฟันจากล่างขึ้นบน)

ท่าทะลวง(ใช้ในระยะประชิด)

ซึ่งขอเพียงนายท่านรู้ว่าเพลงดาบมาจากจุดไหนก็จะสามารถรับมือได้ครับ”

“เก๋าเจ๊งเอ๊ย...อั๊วไม่ใช่นักดาบนะอีกอย่างตอนนี้ยามาโมโตะบุกหนักเลยอั๊วสู้อีไม่ได้แน่ทำไงดี”

“เฮ้อ...ข้าอธิบายไปนี้ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเลย ถ้าข้าออกไปสู้เองได้นี้ทำไปแล้วนะ”

“ลื้อก็ออกมาสิฟะ...อั๊วโดนดาบแทงหลายแผลแล้วนะเว้ย”

“ออกหน่ะได้ แต่นายท่านต้องให้ข้าควบคุมร่างกายท่านก่อนสิ แค่พูดว่ามุรามาซะจุติครับ”

“มุรามาซะจุติ!!!”

สิ้นคำพูดของชวี่สื่อก็บังเกิดกระแสลมรุนแรงรอบตัวเขาจนทำให้ยามาโมโตะผงะถอยหลังไปร่างกายของชวี่สื่อเริ่มเปลี่ยนไปผิวที่ขาวเริ่มซีดออกม่วงผมที่ดำสนิทเริ่มกลายเป็นสีเงินดวงตาแดงก่ำราวโลหิตดาบมุรามาซะเริ่มเปล่งออร่าสีม่วงเข้มลอยออกมาจนเห็นได้ชัด

“ข้าว่าเรามาเริ่มกันต่อเถอะ เพราะว่านานแล้วที่ข้าไม่ได้ยืดเส้นยืดสายแบบนี้”

“ฮิเดกิ เจ้าลองตรวจสอบสถานะผู้ท้าประลองเราดูซิข้าว่ามันแปลกๆ”ลูกศิษย์ของยามาโมโตะคุยกับลูกศิษย์อีกคนนึงให้ตรวจสอบสถานะของชวี่สื่อที่ดูผิดแปลกไป

ผู้ท้าประลอง ชวี่สื่อ

สถานะ มุรามาซะครอบงำ

นั้นคือข้อมูลย่อๆที่ตรวจสอบได้จากชวี่สื่อ ชวี่สื่อเมื่อเห็นคู่ต่อสู้ไม่เข้ามาเลยวิ่งเข้าไปหาแทนดาบมุรามาซะเข้าปะทะกับดาบโอนิ คิริมารุอย่างบ้าคลั่งเพลงดาบของชวี่สื่อ(มุรามาซะ)นั้นดุดัน รุนแรงหมายจะเอาชีวิตศัตรูให้ได้ทำให้กลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบอีกครั่งหนึ่ง

ดาบมุรามาซะฟันลงกลางกระหม่อมของยามาโมโตะแต่ก็ถูกสกัดไว้ดาบโอนิ คิริมารุไดทันท่วงทีและพอชวี่สื่อ(มุรามาซะ)โจมตีจุดตายทีไรดาบโอนิ คิริมารุก็สามารถป้องกันได้ทุกครั้ง

“หือ...ดาบเจ้ามีผู้อารักษ์”

“ผู้อารักษ์?”ยามาโมโตะทำหน้างง

“ใช้ดาบของท่านมีผู้อารักษ์ทำให้ข้าไ ม่อาจทำร้ายท่านได้หากท่านยังใช้ดาบเล่มนี้อยู่ดังนั้นข้าจะขอสู้กับผู้อารักษ์ของท่านได้หรือไม่ท่าน ยามาโมโตะ”

“ได้สิแล้วข้าต้องทำอย่างไรบ้าง”

“ท่านตงฟางอู๋หย๋ารบกวนขอวิญญาณชั้นสูง7ดวงและท่านยามาโมโตะรับกวนขอเลือดท่านซักเล็กน้อยเพื่อสังเวยด้วย”

เมื่อทุกอย่างพร้อมพิธีเรียกผู้อารักษ์ก็เริ่มขึ้น

“ในนามแห่งข้า มุรามาซะ ขอสังเวยโลหิตผู้ครอบครองและวิญญาณชั้นสูงทั้ง7ดวงเพื่อการปรากฏตัวของผู้อารักษ์ดาบโอนิ คิริมารุ”

โลหิตและวิญญาณทั้ง7ดวงถูกกลืนลงไปในดาบโอนิ คิริมารุจากนั้นก็พลันเกิดแสงสีขาวสว่างขึ้นมาพร้อมกับชายวัยกลางคนสวมเกราะซามูไรสีเงินแวววาวดวงตาคมกริบราวเหยี่ยว ชายเกราะซามูไรเดินไปยังกลางห้องประลอง

“สวัสดีสหายทุกท่าน ข้ามีนามว่า โยริมิตซึ ชิเทนโนผู้อารักษ์ดาบโอนิ คิริมารุ ข้ารับรู้เรื่องราวทั้งหมดผ่านการต่อสู้ของพวกท่านหมดข้าอยากขอให้เรื่องทั้งหมดยุติลงเพียงเท่านี้ได้หรือไม่”

“แต่ข้ามาท้าประลองกับท่านยามาโมโตะ และผลการประลองยังหาผู้แพ้ชนะไม่ได้เลย”ชวี่สื่อ(มุรามาซะ)

“เหตุใดต้องมาประลองกันด้วยเล่ารึว่าท่านอยากได้ปราสาทหลังนี้”

“ใช่ข้าต้องการปราสาทหลังนี้”ชวี่สื่อ(มุรามาซะ)ตอบ

“งั้นก็เอาไปสิยังไงมันก็ปราสาทของข้าอยู่แล้ว เจ้าไม่ว่าอะไรใช่มั้ยยามาโมโตะทายาทข้า”

“ขะ...ข้าไม่มีสิทธิ์ที่จะว่าท่าน โยริมิตซึหรอกข้อรับ”

“ดีงั้นข้าขอยกปราสาทหลังนี้ให้กับท่านแล้วกัน”

“ผู้เล่น ชวี่สื่อ ได้รับปราสาทตะวันจรัสแสงต้องการรับหรือไม่”

“รับ”ชวี่สื่อ(มุรามาซะ)บอกเพื่อยืนยัน

“ปราสาทตะวันจรัสแสงกลายเป็นสถานที่อาศัยของผู้เล่น ชวี่สื่อ AIและNPCทั้งหมดในปราสาทกลายเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้เล่น ชวี่สื่อเนื่องจากปราสาทแห่งนี้มีมูลค่า768542350เงินส่งผลให้ผู้เล่นชวี่สื่อติด1ใน10ผู้เล่นมหาเศรษฐีค่ะ”

เมื่อไม่มีการต่อสู้แล้วโยริมิตซึก็หายไปพร้อมมุรามาซะเช่นกันเมื่อชวี่สื่อควบคุมตัวเองได้เขาก็แทบจะกระโดตัวลอยเพราะว่าใครจะคิดว่าอยู่ๆจะได้เป็นเจ้าของปราสาทแถมยังได้เป็น1ใน10ผู้เล่นมหาเศรษฐีด้วย

“ต่อไปนี้ท่านคือเจ้าชีวิตของพวกเราท่าน ชวี่สื่อ”ยามาโมโตะคุกเข้าต่อหน้าชวี่สื่อ

“เอาน่าๆ...ลุกขึ้นไม่ต้องคุกเข้าก็ได้ ในเมื่อปราสาทหลังนี้เป็นบ้านอั๊วแล้วอั๊วขอให้คุณ ยามาโมโตะเป็นหัวหน้าพ่อบ้านดูแลปราสาทหลังนี้เวลาอั๊วไม่อยู่ได้มั้ยครับ อำนาจของคุณคือมีสิทธิ์รองจากผม”

“ขอบคุณท่าน ชวี่สื่อมากครับผมจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดครับ”

“ดีมากอั๊วอยากให้คุณยาโมโตะ จัดการตำแหน่งต่างๆตามนี้ครับ หัวหน้าแม่บ้าน1คนจะได้มีหน้าที่ควบคุมแม่บ้านโดยเฉพาะ หัวหน้าองค์รักษ์1คนและรองหัวหน้าองค์รักษ์อย่างละ1คนคอยป้องกันปราสาทและอยากให้คุณยามาโมโตะเพิ่มระบบรักษาความปลอยภัยในบ้านเป็นระดับสูงสุดด้วยครับ”

“ผมจะจัดการตามที่ท่านสั่งครับ”

“คุณยามาโมโตะครับอั๊วมีเรื่องหนึ่งอยากให้คุณยามาโมโตะช่วยหน่อย”

“เรื่องอะไรหรอครับ”

“ชื่อยามาโมโตะมันยาวไปอั๊วอยากให้ชื่อมันสั้นกว่านี้ครับ”

“แล้วแต่ท่านจะบัญชาครับ”

“งั้นอั๊วจะเรียกคุณยามาโมโตะว่า พ่อบ้านยาโมสต์แล้วกันนะครับ”

เมื่อจัดแจงสั่งรายละเอียดต่างๆแล้วชวี่สื่อก็เดินออกมาหาสุ่ยหลิงและต่งต้งที่นั่งรออยู่อีกห้องนึงด้วยหน้าตายิ้มแย้มและบานเป็นจานดาวทียม

“อาสุ่ยหลิง อาต่งต้งลื้อชอบห้องไหนในปราสาทหลังนี้ลื้อบอกอั๊วเลยเดี๋ยวอั๊วจะให้คุณยาโมสลงชื่อว่าเป็นแขกของอั๊วมาพัก”

“เดี๋ยวๆนะชวี่สื่อ นายบอกว่าอะไรนะเลือกห้องพักได้เลย แล้วคุณยาโมสคือใคร”

“เหอๆนับแต่นี้ปราสาทตะวันจรัสแสงแห่งนี้คือบ้านของอั๊ว และคุณยาโมสคือพ่อบ้านของอั๊วเอง”

“แล้วชวี่สื่อได้บ้านหลังนี้มายังไงค่ะ”

หลังจากนั้นชวี่สื่อก็เล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟังทำเอาต่งต้งและสุ่ยหลิงอึ้งไปตามๆกันและก็ดีใจกับชวี่สื่อมากจากนั้นทั้ง2ก็ไปเลือกห้องนอนของตัวเองและชวี่สื่อก็ให้คุณยาโมสออกป้ายตราพิเศษสำหรับทั้ง2เพื่อสามารถเข้าออกปราสาทได้ตลอด

“ต่อไปนี้นะไม่ว่าจะอยู่ไหนลื้อก็มาพักที่นี้ได้คือพูดว่าปราสาทตะวันจรัสแสงแล้วก็ชูป้ายตรานี้ขึ้น”

“ดีจังเลยนะค่ะชวี่สื่อมีปราสาทด้วย เท่สุดๆเลย”

“นี่ๆชวี่สื่อ ฉันขอสร้างห้องปรุงยาในปราสาทนายได้มั้ยพอดีจะได้สะดวกเวลาปรุงยาเผลอๆผมจะตั้งร้านยาเองด้วยนะ”

“ก็ได้นะ แต่ว่าถ้าลื้อจะขายยากำไร20%จากยอดขายทั้งหมดจะถูกหักออกมาเก็บไว้ในคลังของปราสาทนะเพราะถือว่าเป็นเงินกองกลางไว้ใช้จ่ายในปราสาท”

“ได้สิ งั้นผมไปคุยรายละเอียดกับคุณยาโมสก่อนนะแล้วชวี่สื่อกับสุ่ยหลิงไปเที่ยวในเมืองก่อนก็ได้นะ”

ป้ายสำนักดาบยามาโมโตะถูกเอาออกแล้วป้ายปราสาทตะวันจรัสแสงถูกนำขึ้นแทนสร้างความประหลาดใจให้กับผู้เล่นยิ่งนัก ชวี่สื่อเมื่ออกจากปราสาทก็บอกให้สุ่ยหลิงไปเดินเที่ยวก่อนแล้วจะตามไปเพราะว่าจะไปรับเพื่อนก่อน

“หลิงเอ๋ออยู่ไหน ตี๋อยู่ต้าไห่แล้วนะ”

“หลิงเอ๋ออยู่ภัตตราคารหงส์อมตะค่ะ ตี๋ขึ้นมาหาที่ห้องอาหารส่วนตัวหมายเลข3เลยนะค่ะ”

“ห้องอาหารส่วนตัวหลิงเอ๋อมาอยู่ใครหรอครับ”

“หลิงเอ๋ออยู่กับแพตตี้แล้วก็ริงโกะไงค่ะ”

“อ้าว...ยัยแพตตี้กับน้องริงโกะก็เล่นเกมนี้หรอครับ โอเคเดี๋ยวไม่เกิน10นาทีตี๋ไปถึงนะครับ”

ภัตตคารหงส์อมตะเป็นภัตตคารระดับ5ดาวที่ผู้เล่นใช้บริการเยอะเพราะว่าอาหารอร่อยและถูกนั้นเองห้องอาหารส่วนตัวหมายเลข3ชวี่สื่อก้าวเข้าภายในก็พบกับสาวสวยหน้าตาลูกครึ่งอังกฤษที่ชื่อแพตตี้เพื่อนของเขาและสาวน้อยวัย18ปีหน้าตาลูกครึ่งเกาหลีญี่ปุ่นชื่อริงโกะเป็นน้องของเพื่อนหลิงเอ๋อที่มาเล่นกับหลิงเอ๋อบ่อยๆจนรู้จักกับตี๋

“สวัสดีครับหลิงเอ๋อ น้องริงโกะ หวัดดียัยแพตตี้”

“นี้ๆทักเพื่อนหน่ะทักดีๆเหมือนคนอื่นไม่ได้หรือไง”

“เอ่อ...พี่ตี๋ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะค่ะ”ริงโกะพูด

“แน่นอนอยู่แล้วพี่ตี๋หล่อ เท่ รวย ฉลาด สาวๆที่ไหนก็ชอบ อิอิ”ตี๋ชมตัวเองจนออกนอกหน้า

“โอ๊ยๆ...ไม่อายมั้งหรอย่ะหลิงเอ๋อฉันว่าเราไปหาที่พักกันเถอะนี้ก็4ทุ่มแล้วเดี๋ยวค่อยไปเดินซื้อของกัน”

“อ้าวยังไม่มีที่พักกันหรอมาพักที่บ้านผมก็ได้นะ”

“เชอะ...หน้าตี๋ๆอย่างนายนี้นะจะมีบ้านถึงมีก็เถอะคงจะเป็นบ้านฟางระดับถูกสุดในเกมหละสิพวกผู้หญิงอย่างฉันนอนไม่ได้หรอกนะค่ะ”

ตี๋ไม่พูดตอบแพตตี้ได้แต่ใช้ป้ายตราของปราสาทตะวันจรัสแสงขึ้นมาให้ทุกคนดู

“แล้วถ้าเป็น ปราสาทตะวันจรัสแสงใจกลางเมืองต้าไห่หล่ะ”

 

 _________________________________________________________________________________________