[Bad Love Story] . . . "ยาพิษ...เจสสิก้า"

ข้อมูลเบื้องต้น

 
ผู้ชายที่ฉันรัก . . . ลีดงเฮ
เพื่อนรักของฉัน . . . ทิฟฟานี่
นังสารเลว . . . อิมยุนอา

และความรักแบบ . . . ยาพิษ ของฉัน

. . . ทุกอย่างมันสายไปแล้วใช่ไหม?.  . .

เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ

คำพูดสั้นๆง่ายๆด้วยน้ำเสียงตัดเยื่อใยของเขา

มันยังดังก้องอยู่ในหูฉันทุกวันทุกคืน

. . . ลีดงเฮ . .

. . . . ผู้ชายที่ฉันรักหมดหัวใจ . . .

ทำไมเขาถึงทำกับฉันอย่างนี้

ทำไม ?

เนื้อเรื่อง

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

คำพูดสั้นๆง่ายๆด้วยน้ำเสียงตัดเยื่อใยของเขา

มันยังดังก้องอยู่ในหูฉันทุกวันทุกคืน

. . . ลีดงเฮ . .

. . . . ผู้ชายที่ฉันรักหมดหัวใจ . . .

ทำไมเขาถึงทำกับฉันอย่างนี้

ทำไม ?

ทำไม?

 . . . ทำไม?

ทำไม?

ทำไม?

ทำไม?

ทำไม?

ทำไม?

ทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ?

…………………………

………………….

………..

….

“เจส แกๆใจเย็นๆนะ เดี๋ยวแกรอฉันในห้องนี้แปปนึง สงบสติอารมณ์นะ”

ร่างบางรีบวิ่งออกมาจากห้องนั้น ก่อนที่เธออาจจะไม่ปลอดภัย

“คุณหมอคะ ? อาการเพื่อนฉันไม่ดีขึ้นเลยหรอ”

“คุณมิยอนครับ . . . ผมเสียใจ คนไข้ได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจมากต้องใช้เวลารักษานาน”

“แต่คุณหมอคะเพื่อนฉัน . . . ถ้าใช้เวลามากกว่านี้ . . . เขาอาจโดนงดการออกอัลบั้มหน้านะคะ”

“...คุณมิยอนครับ ผมพยายามช่วยเหลือคนไข้เต็มที่แล้วจริงๆ ผมเสียใจ . . .”

ชายร่างสูงก้าวเดินออกไปจากห้อง . . . ทิ้งให้ร่างบางนั่งน้ำตาอาบแก้ม

‘เจสสิก้า ฉันไม่มีทางช่วยเธอจริงๆหรอ ? . . . มันสายไปแล้วใช่ไหม? ’

เพื่อนที่เธอรักที่สุดในชีวิต . . . เจสสิก้า . . .

ตอนนี้เธอดูราวกับคนเสียสติ . . . ไม่เหลือคราบหญิงสาว

ผู้ซึ่งเคยได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่เป็นที่หมายปองของหนุ่มHotแห่งเกาหลี

 ...ลีดงเฮ...

ร่างบางมองไปที่ห้องกระจกใสที่ตอนนี้เพื่อนที่เธอรักที่สุดในชีวิตกำลังนั่ง . . .

เธอกำลังนั่งเหม่อ . . . นึกถึงอดีต

. . . สัมผัสที่อบอุ่นจากเขา . . .

 . . . ริมฝีปากที่นุ่มนวล . . .

 . . . คำบอกรักหวานๆที่มีให้เธอไม่เคยขาด . . .

ภาพเหตุการณ์ตั้งแต่วันแรกที่เธอได้พบกับเขา . . .

จนถึงวันที่เขาได้ทำร้ายเธออย่างสาหัสที่สุดในชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง . . .

. . . . มันยังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจเธอไม่เคยลืม . . .

……………………………..

……………….

……………..

……….

…..

“ดงเฮ ฉันว่าฉันเมาแล้วนะ ... ฉันจะกลับบ้าน ”

“จะขับรถกลับไหวหรอครับ เจส  . . .  ไปนอนที่บ้านผมก่อนไหม”

“ไม่อ่ะ ไม่ ไม่  ไม่  ไม่ จะกลับบ้าน”

ร่างบางยังไม่ได้สติด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์

“ไปนอนที่บ้านผมดีกว่าครับ . . . ”

…………….

………

……

“………………………….”

ร่างบางหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง

……………….

……………

………

…..

ร่างสูงวางร่างบางที่ไม่ได้สติลงบนเตียง

“ดงเฮ ฉันรักนายนะ . . .” เสียงหวานเอ่ยกระซิบอยู่ที่ริมหูร่างสูง

มือบางกอดรั้งต้นคอของร่างสูงเอาไว้

ราวกับจะอ้อนวอนให้ร่างสูงอยู่กับเธอตลอดไป

ใบหน้าหวานที่แดงเรื่อด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์

บวกกับคำพูดของร่างบางที่เพ้อออกมาอย่างไม่ได้สติ

ทำให้ร่างสูง .  .  . หมดความอดทนลง

“เจส ผมขอโทษผมคงทนต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ. . . ”

ริมฝีปากบางค่อยๆซักไซ้ไปตามซอกคอขาวของร่างบาง

“อ๊ะ ... ดงเฮ อย่าทำอย่างนี้”

“ผมไม่ไหวแล้วครับเจส ... ผมขอเถอะ”

ไม่ทันขาดคำ ร่างสูงก็ปลดเปลื้องอาภรณ์ของร่างบางออกเผยให้เห็นเนินอกขาว

“อย่าทำอย่างนั้นนะดงเฮ ....อ๊า...าาาา”

ริมฝีปากบางค่อยๆเลื่อนไล้มาที่ยอดอกพร้อมกับเล่นลิ้น ราวกับมันคือลูกอมที่หวานอร่อย

“ หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด . . . อ๊าาา ... ฉันไม่มีแรงจะต้านนายหรอกนะ”

“ก็ไม่ต้องต้านสิครับ อดทนแปปเดียวผมจะเริ่มแล้วนะครับ . . .”

ร่างสูงใช้ริมฝีปากบางดึงกระโปรงร่างบางอย่างเชี่ยวชาญ

จนถึงปราการชิ้นสุดท้าย . . .

“ผมขอโทษนะครับเจส ... ผมรักเจสนะ”

ร่างสูงค่อยๆถอดกางเกงเพื่อปลดปล่อยตัวเอง

...................................................

...........................

.............

.......

....

              ‘ ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน . . .’

……………………………..

……………

………

…

..

ฉันกำลังลืมตาขึ้นมาช้าๆ ฉันนอนอยู่ที่ไหนเนี่ย ? . . .

ห้องสีขาวสะอาด ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ง่ายๆ . . .

. . . นี่มันห้องนอนดงเฮนี่ !!!. . .

ข้างกายฉัน พบร่างเปลือยเปล่า . . . คนรักของฉัน ลีดงเฮ กำลังนอนหลับตาพริ้ม

“ด๊องๆ นายตื่นๆ เกิดอะไรขึ้นน่ะ”

“อ้าวเจส . . . ตื่นแล้วหรอครับ”

“ทำไมฉันมานอนอยู่ในห้องนายแถม . . . ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วย ”

“เมื่อคืนเจสจำไม่ได้หรอ”

 “เมื่อคืนทำไม . . .”

“เมื่อคืนเจสเมา ผมก็เลยพาเจสมานอนที่ห้องผม แล้วเราก็ . . . มีอะไรกัน”

. . . ว่าไงนะเรามีอะไรกัน...งั้นหรอ?

“เจสครับ ผมรักเจสนะ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง ....”

“ด๊องแต่ฉัน......”

“ถ้าคุณเชื่อใจผม ... ตกลงนะ”

“นายสัญญานะว่านายจะไม่ทิ้งฉัน”

“ครับ ผมรักเจสคนเดียว จะทิ้งไปไหนล่ะ”

“. . . ฉันก็รักนายนะ . . . ฉันเชื่อนาย . . . ”

แล้วเรา 2 คน ก็จุมพิตกันยาวนาน เหมือนว่าฉันกับเขาจะไม่มีวันแยกจากกัน

……………………………………..

…………………………

……………..

……….

….

“ด๊องคืนนี้มาหาฉันหน่อยได้มะ ฉันจะรอนายที่ห้องนะ”

“ไม่ว่าง คืนนี้ซ้อมดึก”

“หรอ . . . อื้ม ไม่เป็นไร คิดถึง (‘ตี๊ด’) . . . . .  . .นะ”

เฮ้ออออออออออเขาตัดสายฉันทิ้งอีกแล้ว . . .

ช่วงนี้เขาเปลี่ยนไปนะ . . .

...............................

...................

.........

....

4 ทุ่มแล้ว  เขายังไม่กลับบ้านเลย

ฉันไปรับเขาที่ห้องซ้อมดีกว่า . . .

. . . . . ฉันมีลางไม่ดียังไงไม่รู้

 . . . . เหมือนกำลังจะสูญเสีย...สิ่งสำคัญไป

.......................

..............

...........

ทำไมตึกปิดแล้วล่ะ . . .

ไหนบอกซ้อมดึก. . . หรือว่าสวนทางกัน T^T ไม่นะ

 อ้าวนั่นพี่ฮีชอลนี่นา ถามดีกว่า~!

“พี่ชอลลลลล เหนด๊องไหมคะ?”

“. . . อ้าวหวัดดีเจส ... เอ่ออออ ด๊องมันอยู่บนห้องซ้อมน่ะ

แต่...อย่าไปตามันเลยมันคงอยากซ้อมต่อ . . . ”

“พี่ชอลนี่มัน 4 ทุ่มแล้ว เดี๋ยวก็เหนื่อยตายหรอก ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวเจสไปตามด๊องก่อนนะ”

“เฮ้ยเจส ... พี่ขอร้องอย่าไป มาๆเดี๋ยวพี่พาไปส่งที่บ้าน”

“ไม่เอาอ่ะ มีลับลมคมในอะไรแน่ๆเลย หรือด๊องจะทำเซอไพรส์เจส 55 แหมมม~ไปล่ะ”

ร่างบางวิ่งไปลับตา . . . มันสายไปแล้ว . . . เจสพี่ขอโทษ

“เจส อย่าไป พี่ไม่อยากให้เจสต้องเสียใจเพราะคนอย่างมัน . . . ”

ร่างบางไปไกลเกินที่จะได้ยินเสียงตะโกนจากตรงนี้ . . .

“ด๊อง ๆ ^o^ ฉันมาหานายแล้วน๊า อยู่ไหนเนี่ย”

ฉันผลักประตูห้องซ้อมด๊องเข้าไป

. . . .

เอ่อ...... ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“นังสารเลว นังเพื่อนเลว ฉันจะฆ่าแก ยุนอา แกตายยยยยยยยยยย”

ภาพที่ฉันเห็นทำให้ฉันช็อกจนเหมือนจะเป็นลม

ผู้ชายที่ฉันรักที่สุดในชีวิต . . . กำลังจูบอย่างดูดดื่มกับเพื่อนรักของฉัน

. . . อิมยุนอา . . .

วันนี้ฉันต้องฆ่าแก นังเพื่อนเลว  

. . .  ฉันบีบคอมันด้วยความแค้น

“เจส เธอบ้าไปแล้วหรือไง!!”

ร่างสูงผลักร่างบางจนกระเด็นไปที่ริมผนังห้อง

“ด๊องบอกสิ พวกนายแค่แกล้งฉันใช่ไหม ตอนนี้พวกนายกำลังแสดงละครเซอร์ไพรส์ฉันอยู่ใช่ไหม

นายแค่อยากให้ฉันตลกใช่ไหม . . . ใช่ไหมด๊อง . . .”

……………………….

…………………

……….

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

………………………………..

………………………

……………

………

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“เจสสิก้า. . . ฉันไม่ได้รักเธอแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ”

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ”

…………………………………..

……………….

………..

……

…

!!!!!พรึบ!!!!!

“เจสสสสสสสสสสสสส อย่าทำแบบนั้น ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

ภาพที่ฉันเห็นทำให้ฉันเหมือนจะขาดใจ . . . เจสสิก้าเพื่อนรักที่เคยร่วมทุกข์รวมสุขของฉัน

เธอใช้มีดแทงตัวเอง เลือดสีแดงฉานที่ไหลอยู่เต็มร่างของเธอ

ถ้านับเม็ดได้คงพอๆกับน้ำตาของเธอที่ไหลอาบแก้มอยู่ตอนนี้

“ด๊องเขาไม่รักฉันแล้ว ทำไมล่ะ ทำไม ทำไม ทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนั้น ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย”

“ฮือออออออออออออออออออออออออออออ  เจสแล้วฉันล่ะ ฉันที่รักแก  . . . ที่อยู่ข้างแกเสมอล่ะ

เพื่อนที่ชื่อทิฟฟานี่ มันไม่มีค่าสำหรับแกเลยใช่ไหม ฮือออออออออออออออออออออออออ”

“ฉันจะฆ่าแก ยุนอา ฉันจะฆ่าแกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

“อ๊ะ. . . อ๊ า า า ...  เจส ยะ อย่า บะ บีบ คอ ฉะ ฉัน โอ๊ยยยย!!”

“แกต้องตาย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“แอ้กๆ โอ๊ยยยย!!! กะก่อนที่ฉันจะตะตาย . . . ฉะฉันอยากบะบอกกะแกว่า . . .แอ้ก”

“พูดมากนังเวรรรรรรรรรร แย่งของชาวบ้านไปมีหน้ามาทำลอยหน้าลอยตาอีกหรอ”

“ฉะฉัน ระรัก กะแก นะ . .  .เจส”

สิ้นคำพูด. . . ร่างบางก็กลายเป็นร่างไร้วิญญาณไปแล้ว . . .  

……………………..

…………..

………

…..

“ ดงเฮ ฉันรักนายนะ และจะรักนายตลอดไป . . . ถึงแม้นายจะไม่รักฉันก็ตาม

แต่ตอนนี้ฉันทนความเจ็บบนแผลที่นายทำไว้กับฉันไม่ไหวแล้วล่ะ ชาติหน้า...ฉันจะรอนายนะ”

“ผู้ชายที่ฉันรักที่สุดในโลก . . . ลีดงเฮ ”

…ความรักก็เปรียบเหมือนยาพิษ. . .

. . .สีสันสวยงาม . . .

. . . แต่ใครจะรู้ล่ะว่า . . .

. . . เวลาได้ดื่มมันเข้าไป. . .

. . . มันทรมานแค่ไหน. . .

. . . เจ็บปวดเจียนตาย. . .

. . . ดื่มเล็กน้อยมันกลายเป็นยาได้. . .

. . . แต่ถ้าดื่มมากไป . . .

. . . ก็จะทรมานเจียนตาย. . .

..........เหมือนฉัน…..

. . . จำไว้ . . . อย่ารักมากเกินไป

เพราะมันจะกลายเป็นยาพิษที่มาทำลายตัวเองทีหลัง

.....เหมือนฉัน.....