[ฟิคสั้น]

ลำดับตอนที่ #1 : ใจไม่ถึง (นนพิช)

AUTHOR : Chamor
TALK : ฟิคเรื่องแรกเน้อ ~ ฝากติดตามด้วย :')
อันนี้สำคัญมาก : ลักษณะการจัดรูปหน้า อาจคล้ายของ KIMIN'z เพราะพี่แกเป็นไอดอลเนอะ
                    แต่เนื้อเรื่องคงไม่เหมือนนะ ^^
SOUNDTRACK : ใจไม่ถึง - instinct

ด้านหลังอาคารเรียน เป็นที่ประจำหลังเลิกเรียนของหนุ่มยิ้มหวาน เขามานั่งรอคนคนนึง เพื่อที่จะไปเที่ยวด้วยกันทุกวัน ..

"ไอ้นน วันนี้ว่างป่ะว่ะ?" คนตัวเล็กถามพลางตบหัวคนตัวใหญ่ไปหนึ่งที ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ
"อือ ว่างดิทำไม?" 
"ก็ว่าจะชวนไปสยามหน่อยว่ะ"
"อ่าๆ ก็ได้ๆ"  คนตัวใหญ่ยิ้มตอบเหมือนทุกวัน  และคำตอบของคนตัวใหญ่ก็ทำให้คนตัวเล็กยิ้มได้ทุกวัน ^^

"นนๆ ดูพี่คนนั้นดิ >< หล่ออ้า" ตัวเล็กชี้ไปยังหนุ่มหล่อหน้าใส เพื่อให้คนตัวใหญ่ดู
"เออ พี่โต้งไง เดือนคณะเราเองแหละ"  ชานนตอบพลางยิ้มเจือนๆ 
"เห้ยยยย จริงดิ .. ชวนพี่เค้าไปสยามให้หน่อยดิๆๆ นะๆๆ >< "  


  ทำไงได้ล่ะ ร่างเล็กทำท่าร้องขอได้น่ารักซะขนาดนั้น  จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้หนุ่มชานน เดินเข้าไปหาพี่โต้ง

"พี่ครับๆ เย็นนี้ว่างมั้ยครับ พอดีเพื่อนผมเค้าจะชวนพี่ไปสยามอ่ะครับ"  ชานนขอให้พี่แกไม่ว่างทีเถิ้ดดดด จะได้ไปกับตัวเล็กสองคน ..
"ว่างครับ"  รอยยิ้มของชานนหุบลงเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มเห่ยๆแทน
"เออ... งั้นดีเลยครับ ห้าโมงเจอกันหน้ามหาลัยนะครับ"

ชานนเดินกลับมาหาคนตัวเล็ก และไม่ลืมที่จะแสดงความรู้สึกภายนอกว่าดีใจสุดๆ ทั้งที่ภายใน...

"เป็นไงบ้างนน? พี่เค้าว่าไงบ้าง?" คนตัวเล็กถามพร้อมยิ้มกว้างเพราะสีหน้าดีใจของคนตัวใหญ่
"พี่แกว่างล่ะพีช ห้าโมงหน้ามหาลัย งั้นกูขึ้นหอก่อนนะเว้ย ห้าโมงเจอกันว่ะ" ร่างสูงยิ้มตอบ ก่อนที่จะหันหลังแล้วเดินไปได้สองสามก้าว

"เฮ้ย นน ... " นี่เป็นสาเหตุที่ตัวใหญ่หยุดเดิน
"หืมม?"
"คือว่า... เราขอไปกับพี่แก ... สองคนได้ป่ะ ?"  คำถามจากคนตัวเล็ก ทำให้คนตัวใหญ่เจ็บถึงหัวใจ

.
.
.

"อืม" 



เหม่อลอยไปแสนไกล 
ฝืนทนกล้ำกลืนเท่าไรไม่รู้ 
ทั้งที่ปลายทางเรามองเห็นมีเธออยู่ 
แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ~ 




เช้าวันใหม่ชานน นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะประจำของตัวเอง เนื้อหาของหนังสือไม่ได้เข้าหัวของเขาเลย ...


"โย่วว ไอนน" คนตัวเล็กใช้คำทักทายเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ดูสดใสกว่าทุกวัน
"เป็นไงบ้าง เมื่อวาน" เขาพยายามทำเสียงให้เรียบที่สุด เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กรู้ว่าเขาเป็นห่วง
"เรากับพี่โต้ง ตกลงว่าจะดูดูกันห้าวันก่อนจะคบกันเป็นแฟนอ่ะ ><" 
"ห๊ะ!!! วันเดียวเนี่ยนะ?" 
"โห่ย .. เงียบๆหน่อยดิ .... เออดิวันเดียวแล้วทำไม รักไม่ต้องการเวลานะเว้ย"
"...."



ปิดบังอยู่เนิ่นนาน 
มันทรมานที่แอบรักใคร 
อยากให้เธอรู้ถึงความในใจ 
ก็ยังไม่ยอมพูดไปสักที ~ 


  วันนี้คงนับได้ว่า เป็นวันที่ ชานน เงียบมากที่สุดในรอบหลายร้อยล้านปี  แต่กลับไม่เป็นที่สงสัยของใคร ...
คนตัวใหญ่เดินขึ้นหอ ปิดประตูห้อง และเก็บตัวอยู่อย่างนั้น .. ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะเขียนหนังสือ และหยิบปฏิทินขึ้นมาดู

"ถ้านับจากเมื่อวาน วันนี้ก็จะเป็นวันที่หนึ่ง ..." ตัวใหญ่พึมพัมกับตัวเอง ก่อนที่จะ วงวันที่ห้าเอาไว้ ....

        "พรุ่งนี้ก็คงจะเป็นวันที่สองสินะ ...​" ตัวใหญ่หลับตาลงช้าๆ... ก่อนที่จะหลับไป
. 
.
.

วันที่ห้า

วันนี้เป็นวันเสาร์ ... พี่โต้งกับพีชเลยเจอกันเช้าหน่อย 

แต่จุดตกลงกัน คงเป็นที่สวนแน่นอน ...


สิบโมง..

สิบเอ็ดโมง..

เที่ยง..

บ่ายโมง..

บ่ายสอง..


เวลาผ่านไปเร็วมาก .. เวลาที่พี่โต้งกับพีชจะไปที่สวนก็ใกล้จะมาถึง ....

สี่โมงเย็น..


ชานนยังนั่งมองนาฬิกาอยู่อย่างนั้น ไม่เคลื่อนที่ไปไหน




แต่ถ้ายังมัวอมพะนำ ทำเป็นไม่สนใจ 
เดี๋ยวก็เวลาหมด คงต้องคิดใหม่ 
ปล่อยเธอหลุดมือไป มันคงไม่ดี~ 



เสียงเพลงๆนี้ วนเวียนอยู่ในหัวของคนตัวใหญ่หลายร้อยล้านรอบ .. 
ความสับสนเกิดขึ้น ..

ไม่อยากเสียเพื่อนไป .. แต่อยากให้เพื่อนมีความสุข
ไม่อยากให้เพื่อนมีใคร .. แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกความในใจไป 


ทำไงดีล่ะ ????


ระหว่างที่ชานนกำลังคิดอยู่นั้น ... โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น...



รักครั้งนี้ต้องสู้หน่อย อย่าได้ถอยไป 
เฝ้าบอกใจ ขอวอนหยุดก่อนอย่าเพิ่งหนี 
ก็เจอหน้าเธอทีไร เป็นต้องลอยหลุดไปไกลทุกที 
แค่พูดว่าฉันรักเธอ มันยากเย็นตรงไหน 
หรือยอมให้จบลงตรงนี้ ก็คงต้องเสียเธอไป 
ถ้าใจไม่ถึงสักที มันคงต้องลองสักครั้งนึง~ 



เขาดูหน้าจอ ​... MAC


"ฮัลโหล โทรมาทำไมว่ะ"

"ก็กูเห็นมึงไม่มาหลายวัน งานอะจะทำมั้ย? คะแนนอะจะเอามั้ย"

"เออน่าาา"

"มึงรู้ป่ะ คะแนนอ่ะมันก็เหมือนกับคนที่มึงชอบ มันไม่มาหาเราเองหรอกนะเว้ย มึงต้องสร้างมัน ต้องเข้าไปหามันเอง"



"เห้ยๆ ขอบใจว่ะ"         เหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากความฝัน เขาวิ่งตรงไปยังสวนสาธารณะ 

พี่โต้งจับไหล่พีช .. อากาศกำลังเย็นสบาย ..ดวงตะวันกำลังจะตกดิน แสงสีส้มสาดส่อง เป็นฉากที่โรแมนติกมากๆ 


พี่โต้งเอ่ยปากพูด ..
"พีช.. ตกลงเรา....."
"เดี๋ยวก่อน !!!"  ชานนแทรกได้ทัน

"นน?" พีชทำเสียง งงๆ
"ผมขอคุยกับพีชสักครู่ครับ.."


พี่โต้งพยักหน้า พีชยังคง งง อยู่แต่ก็ค่อยๆเดินเข้ามาหานน แล้วพีชก็หยุดอยู่ตรงหน้านน ..

ความเงียบเกิดขึ้น .....







เจอหน้าเธอทีไร เป็นต้องลอยหลุดไปไกลทุกที~ 





"นน มีไร?" พีชถามหลังจากนนเงียบมานาน






"พีช.... " 





แค่พูดว่าฉันรักเธอ มันยากเย็นตรงไหน ~




"หืมม?"  พีชยังคงแปลกใจที่นนไม่ยอมพูดอะไรเลย




หรือยอมให้จบลงตรงนี้~



"พีช...แน่ใจแล้วใช่มั้ย..?" 



เห้ยยยนี่มันใช่คำถามที่อยากถามหรอว่ะไอชานน! 



"โธ่ .. ไอนน นึกว่าอะไร  .. แน่ใจดิว่ะ ยิ่งได้ลองดูๆกับพี่แกเนี่ย พี่แกโครตดีเลยนะเว้ย"  คำตอบที่ยังทิ่มแทงใจชานนเหมือนเดิม

"อืม"

"ถามตอนไหนไม่ถามนะ เฮ้ออ ไปล่ะ"  ตัวเล็กยิ้มกว้าง ก่อนจะหันหลังและเดินกลับไปหาพี่โต้ง



ก็คงต้องเสียเธอไป  ถ้าใจไม่ถึงสักที~ 



แน่นอนคำตอบจะเป็นยังไง .. คนตัวใหญ่เลยตัดสินใจกลับหอพัก เพื่อฝึกตัวเอง 
ให้เป็น ' เพื่อนที่ดี ' ต่อไป ~ 




-------------------------------------------ใจไม่ถึง----------------------------------------------



แถมๆๆ 


"ฮัลโหล ว่าไงไอแม็ค"

"งานจะส่งมั้ยมึงอ่ะ? ไม่ทันแล้วนะเว้ย นี่ถ้ามึงมีคนที่ชอบนะ คนที่มึงชอบไปมีคนอื่นก่อนแน่เลยว่ะ"

"เออกูรู้ ไม่ต้องย้ำ"

----------------------------------------


ตัวอย่างตอนต่อไป ( อาจจะมีถ้าเม้นเยอะอ่านะ )


"พีช เฉาก๊วยมั้ย?" คนตัวสูงยิ้มเช่นเคย

"ขอบใจนะ แต่ไม่เอาอ่ะ" 

"อ้าว ทำไมอ่า นี่ไม่ใช่เฉาก๊วยธรรมดานะ "  นายขานนยังคงเสนอต่อไป

"...ทำไมอ่า?"



"มันคือเฉาก๊วยลอยฟ้า เพิ่งไปซื้อมากับไอต่อเนี่ย"




  =[]=


------------------------------------------------------------------------------------------------------------


เม้นด้วยเน้อ :') แต้งกิ้ว

ตอนต่อไปคือ .. สบตา