คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : -21-
ไม่ใ่ว่าน้อบยอนะไม่แร์วามรู้สึอพี่ปาร์นะ
แบฮยอนนั่ร้อไห้ระิๆ
ม้วนัวเป็นผ้าห่มแล้ว็อมพ์เพื่อพิมพ์าน่อไป
านยอลพูเสมอว่าอยาแ่านับเา แ่แบฮยอนลัวอะไรอยู่็ไม่รู้
อาะเป็นารที่เา้อเปลี่ยนีวิาปิลายมาเป็นอีแบบหนึ่
ที่มีานยอลเ้ามาอยู่ในีวิ
หรือแบฮยอนะเป็นอย่าที่พี่ปาร์พู
เาอาะยัรัปาร์ านยอลนนี้ไม่มาพอ แบฮยอนปาราบน้ำาบนแ้มยุ้ยๆ
่อนะพิมพ์เนื้อเรื่อบรรทั่อไป เผลอใส่อารม์มาไปน้อร้อไห้ระิๆ
และแล้วเมลล์บาอย่า็ปราึ้น
นานมาแล้วที่แบฮยอนไม่มีเมลล์มาหา เพราะเาไม่ใ่นโเียลั หรือว่าะเป็น...
ภาพาร์เิานเลี้ยสัสรร์ที่มหาวิทยาลัยยอฮี...ที่พวเาเป็นศิษย์เ่า
แบฮยอนไม่เยปิเสธารสัสรร์ และานในราวนี้มี้อำหนให้เป็นานอู่รั้วย
...ให้พาแฟนไป้วยเหรอ ;-;
.
.
.
“ไปานมหาลัยัน”
ำวนอร่าสูที่ำลัเมส์อยู่ทำเอาลู่หานที่ำลัูานมไ่มุอยู่้อหันมามออีฝ่าย
เสียใรบานัลั่นแทรบรรยาาศหวานๆอนทัู้่
เาทะมึนนั่นำรามถามออมาเสียั
“านเลี้ยมหาลัย!? แปลว่ายอู้อไป้วยใ่ป่ะ!!?”
ิม อินถาม้วยแววาวิบวับ
เฮุนับลู่หานหันมามอหน้าเาแล้วถามหามารยาททาสายาว่า ‘มึมาาไหน’
“นั่นไม่ใ่ประเ็นนะ
ันไม่ไปไ้มั้ยอ่ะเฮุน...” ลู่หานหันมาเอ่ย้วยวหน้าเรียน้อยๆ
“...อายุันน่ะมาแล้ว ไป็ัวามสนุอพวนายเปล่าๆนะ”
ถึะโรธที่โน่าว่าแ่ แู่็รู้ัวนะ - -;
“เาบอให้พาแฟนไป้วย...”
เฮุนเอ่ยพร้อม้อหน้าแฟนัวเอนิ่ ลู่หานส่ายหน้านแ้มแทบฟััน
“ั้นอย่าีว่า มีแฟนแ่อย่าัน ะทำให้นายโนนอื่นเาหัวเราะเยาะเปล่าๆ”
“้อไป...” เฮุนเอ่ยเสียเรียในทันที
“...เพราะป้าเป็นแฟนผม แล้วผม็ภูมิใที่มีป้าเป็นแฟน้วย”
ลู่หานะัึ หน้าแแปร๊ึ้นมาในทันที
นัวเล็ทำหน้าเินๆแล้วพยัหน้ารับ อินเลิฟันอย่าสุๆ
ะที่อินำลัิแผนารร้าย
านมหาลัย...ให้พาแฟนไป้วย = เปิัวแฟน
ถ้าอย่านั้น็หมายวามว่า...
...หาเาไ้ไปับยอู
็เหมือนบอให้โลรู้ว่าเราสอนบันแล้ว ถูมั้ย *-* (หาเรื่อายอีรอบ)
**
ปาร์ านยอลอยู่ในสภาวะร้อเพลรอให้แฟนมา้อ
ะ้อ ็รีบ้ออออ อย่ารอให้ถึปีหน้า
นอื่นเามี่าเวลา แ่หัวใพี่าน รับรอเหมือนเิ๊มมมมมม
“เฮ้ยมึ ไ้่าวทะเลาะับแฟน”
ัวประอบิิมาศัิ์มาแล้วรับ อู๋
อี้ฟานหรือริสที่ไม่ี่วัน่อนสร้าเสียฮือฮาแ่แ๋วทำผมม่วเล่นเอาแฟนลับโอรวันเป็นทิวแถวที่สนามบินปารีส
พอมีนถาม็บอลอวันธรรมไมเิล แ๊สัน ส่วนแฟนัวรินั้นหนา า
อี้ิถึับเอ่ยปาว่า...ะหาเวลาว่าไปเรียนวิาิแพทย์
หาระนั้นริส็ปลอบในทุน้วยารแ่หล่อลาไส้ไว้ผมทรปัเป๋เหมือนอัลปา้ามาเรียเรทิ้ืนลับั่เิม
อีห่านี่เิมาเพื่อ่าแฟั่นัๆ -_-
“เออ แล้วมึเป็นไ”
“ไป้วยี” ยิ้มว้าเสียเิแทบูหน้าูเลย -_-
“...วันอาทิย์นี้เาวนูไปานเลี้ยมหาลัยเา้วย” เหรอ...น่าอิาีเนอะ
“...เออ แล้วมึะไป้วยป่ะ”
“ไปทำเหี้ยอะไรวะ -*-”
อีนี่เหยินไม่พอแถมไร้สมออี
นาทีนี้พี่ปาร์เหวี่ยแม่ทุนแล้วรับ แฟนไม่้อ
ยัมาหวานใหู้ไ้เห็นอีนะพวมึ
“อ้าว...” ริสทำหน้า
“...็เฮุนมันอยู่มหาลัยเียวับแฟนู
แล้วในานมหาลัยเาสั่ให้ทุนเอาแฟนไป้วยนี่หว่า”
“เฮุนมันไม่ใ่แฟนูนะไอ้วาย -*-!”
ปั่!
โนมันบ้วยหลัแหวนนผมร่วสอเส้น สา
ูยิ่ถนอมอยู่เี๋ยวปั๊บให้เหยินยุบ -*-!!
“มึสิวาย...” ริสำราม่ำๆ
“...็ไอ้เ็านมนั่นมันอยู่มหาลัยเียวับแฟนมึไม่ใ่เหรอ ูถึไ้มานั่ถามมึนี่ยัไล่ะว่ามึไ้ไป้วยมั้ย”
านยอละั
่อนที่เาสออันบนหัวะหลับไปเหมือนเิม
เออวะ...
...แล้วทำไม = =...
**
แบฮยอนเิน้วมเี้ยมเ้ามาในานเลี้ยสุหรู
ามหลัมินอที่โนแโอบเ้าไปในานอย่าื่นมื่น
เป็นู่รัเย์ที่สุสมนนมอันทั้าน แน่นอนว่านทุนนั้นใสุ่รารีแสนสวย
หาว่าพวเาใส่สูทถูๆและเป็นเหมือนาำในหมู่หส์
็...แบบว่าลุ่มอแบฮยอนเป็นพวรวมัวประหลา
อย่ามินอนี่แรมานโนนเม้าท์ันทั้มหาลัย
ส่วนยอูที่เป็นผู้เป็นนที่สุ็โหะไม่มีใรอยาเ้าใล้
แ่แบฮยอนน่ะมันพวปลาทอื่อบื้อ เป็นที่น่ารัแอนทุนที่พบเห็น
“อ๊ายยยย ผู้าย”
มินอเ้าอนเปเิมฮะ
เหนผู้ายหล่อ็ส่าหวานและันิ้ว้อย ทั้ๆที่ยัวแนแผู้เปรียบเสมือนหัวหลัหัวอประำอยู่เลย
“ผม็ผู้ายนะ TOT” และเป็นผัวมึ้วยรับ
“นิๆหน่อยๆน่านี ยัไอี้็รัฮันนี่ที่สุ
ูบุ๊ >3<”
แล้ว็โว์เลี่ยนนนทั้าน่าเบือนหน้าหนี
แบฮยอนมอู่รัรหน้าแล้วเบะปา
ทำไมเาไม่เยรู้สึเหาพอเห็นเพื่อนสวีทหวานับแฟนแบบนี้เลยนะ
ิถึยอลั ;-;
แบฮยอนหยิบโทรศัพท์มือถือัวเอึ้นมาู
ว่าแ่...เบอร์แฟนูนี่เบอร์อะไรวะ -*-
ริ็อยาวนมา้วย
แ่อนนี้านยอละยัไม่อยาเอเา านยอลอ่า TOT
“อ้าวๆ นี่านเาสนุะายไป
มาร้อไห้หาพระแสอะไรยะ”
เสียยียวนัมาาลุ่มหิสาวลุ่มหนึ่
แบฮยอนหันไปมอ พวหล่อนสวยันเา้อถามออมาเบาๆว่า
“ใรอ่ะ - -?”
“รี๊!
นี่แำาวมหาลัยอย่าพวันไม่ไ้เหรอยะ!?
สมอปลาทอนี่ะี่วันี่เือนี่ปี็ไม่เยเปลี่ยนเลยนะ!”
พูบเ้าหล่อน็เอาระเป๋าหลุยส์โหัวเาเ็มๆ
แบฮยอนน้ำารื้น ยิ่ิถึแฟนอยู่้วย โนแบบนี้น้ำา็ร่วสิรั
มินอ็ี๋๋าับผัวาอยู่ไลๆ ไม่มียอูับเฮุน ็ไม่มีใรมาูแลบยอนเลย ฮึ TT-TT
“นี่โบนา อย่าไปแล้แบฮยอนเามานะ
เิเฮุนับยอูรู้เ้าเราะวยันหม”
“มินอมัวแ่แรไม่รู้หรอ แล้ว็ไม่้อลัวหรอนะโร
อีเี๋ยวไอ้หมนี่มัน็ลืมแล้ว นาถ้าันทำแบบนี้...”
มือสวยหยิบเอาไวน์ราาแพมาราใส่แบฮยอนนื่อบื้อที่ยืนให้ใร่อใรแล้เอาๆ
“...อีห้านาทีมัน็ำไม่ไ้แล้ว โฮะๆๆๆ”
“นั่นสิเนอะโฮะๆๆๆ
ว่าแ่านนี้เาบอให้เอาแฟนมา้วยไม่ใ่เหรอ ทำไมมานเียวล่ะ๊ะบยอน
หรือว่ายัหาแฟนไม่ไ้”
“ื่อบื้อนานี้ใระเอาหือโร
ไอ้ลุ่มเนี้ยเนี่ยนะถ้าไม่ใ่แรอย่ามินอ
หามีแฟนันะยอมเอาปาาบรอเท้าลอทั้านเลย”
“ันเอ็ะยอมเห่าเสียหมาทั้ืนเหมือนัน
โฮะๆๆๆ”
แบฮยอนที่ำลัเอาผ้าเ็หน้าเปียๆอัวเอมาับเสื้อัวเอ
พอไ้ยินำว่าแฟน็เิอาารน้ำาร่วหล่นริน านยอลอ่า TT[]TT
ปั!
บานประูอานถูเปิออ
ราวนี้ผู้ที่มาใหม่เรียเสียฮือฮาไ้ทั้าน นายแบบที่ัที่สุ าวที่สุ
และรวยที่สุในเาหลีำลั้าวเินอาๆเ้ามาในานอย่าหัวเสีย
วามวามอไปทั่วเหมือนำลัหาใรสัน หิสาวหลายนแทบบิระบวยับวามหล่อ
ยิ่มาในมาหัวเสียแบบนี้านยอลหล่อสุๆไปเลย
“านยอลโอปป้า เรียนอยู่มหาลัยนี้้วยเหรอะ”
“เอ หรือว่าำลัหาแฟนอยู่น้า”
“เปล่ารับ...” านยอลอบอย่าไร้อารม์
ไม่สนใสายาอสาวน้อยสาวให่ที่รูันมามอที่เา พอเอเป้าหมาย็าลุวาว “...มาหาเมีย”
ะนีหลายสิบนาถึับเิบับำว่าเมีย
านยอล้าวอาๆเ้าไปหาหิสาวนามว่าโบนา
อีเียร์ลีเอร์อมหาลัยที่ำลัยืนะลึอยู่
“อโทษฮะ...” ร่าสูยิ้มออมาอย่าเทพบุร
เล่นเอาสาวเ้าำลัะใละลาย มืออุ่นเอื้อมมาแะแ้มเธออย่าอ่อนโยนเหมือนวายิ้มๆวิ้ๆนั่น
่อนะผลัไป้าๆอย่าไม่ออมแรนั “...่วยหลีทา้วย”
ร่าสวยนั้นเไปปะทะับร่าอเพื่อนรั
่อนะหันมามอปาร์
านยอลที่ะรุบนที่ำลัหันหลัหลับาปี๋เรียมโนทำโทษอย่าแร
“นี่นาย! ไม่้อหลบเลยนะ!...” านยอลับนที่ืืที่สุในมหาลัยให้หันมาเผิหน้าันรๆ “...ทำไมมีานมหาลัยแล้วไม่ยอมวน!? อายมาหรือไที่เป็นแฟนับันน่ะห๊า!?”
ถามเสียเ้มท่ามลาวามเียบอนทั้าน
แม้แ่นรี็ยัไม่ล้าเล่นเลยอนนี้ านยอลมวิ้วแน่นึ ทำหน้าาเอาเรื่อทันทีที่เห็นสภาพอแฟนัวเอ
“แล้วทำไมเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย!? ใรแม่แล้แฟนูวะ!? ใร!!? เี๋ยวูเรียยามออไปโยนนอโรแรมแม่!!”
วาอย่าเอาเรื่อแถมวาาไปโยทั่ว
เสียนนระทำถึับหน้าี ือโรแรมนี้มันเป็นธุริในเรือระูลปาร์นะ
“ให้ายสิ ไม่อยู่้วยไม่ไ้เลยใ่มั้ยเนี่ย...”
านยอลเห็นหน้าาราวหมาหอยนั่น็อารม์อ่อนล
หยิบเอาผ้าเ็หน้าอนออมาเ็เบาๆที่แ้มยุ้ยๆนั่น “...ผอมไปนะแบฮยอนอา”
“ฮึ (;^;)”
แบฮยอนเบะปา ับท่าทาเป็นห่วเป็นใยนั่น
เาสะอื้น่อนะโผอแฟนัวเอพร้อมราเสียอ่อย
“อโทษนะานยอลอ่า T-T”
ปาร์ านยอละั
่อนะลูบหัวแฟนัวเออย่าอ่อนโยน ผละามาแล้วเอ่ยเสียนุ่ม
เ็น้ำาที่แ้มยุ้ยๆนั่นให้อย่าอ่อนโยน
“มหาลัยนายะัานที่โรแรมอันทำไมไม่บอล่ะ
ะไ้บอผู้ัารให้ว่าให้เอาห้อที่ให่ที่สุ แพที่สุ
ิราาเท่าห้อเล็แหละ ไม่้อห่วหรอ
แล้วนี่มาานเลี้ยทั้ทีทำไมถึแ่ัวแบบนี้หึ? ไม่ไหวเลยนะไอ้ปลาทอ...”
เอ่ยเสียุหาเอื้อมมือมาับปลายมูนั่นส่ายไปมาอย่าเอ็นู แบฮยอนาเาไม่ไ้
านยอลอบที่ะให้เป็นแบบนั้น ถึเ้าัวะพูว่าไม่อยาแ่ับเา
แ่สภาพแบบนี้หลัไม่เอันไ้สัพั
ยัไ็ทำให้านยอลทั้เป็นห่วและอารม์ีึ้นเยอะ ร่าสูหยิบโทรศัพท์ึ้นมา
่อนะบอเสียนุ่ม
“ทุนฮะ รอสัรู่นะฮะ
เี๋ยวผมบอให้ผู้ัารเปลี่ยนห้อให้”
“มะ...ไม่้อหรอานยอล”
แบฮยอนเาะแนแฟนัวสู บอเสียุ้ิ้
“ลำบาเปล่า”
“ั้นันะเปลี่ยนอาหารให้แล้วันนะ
้อเอาอที่นายอบินมาให้เยอะๆเลย”
“อเพาะโ๊ะพวเราไ้มั้ย?”
เสียถามออีนที่มาใหม่
ยอูำลัเพียรสะบัแนออาารเาะุมออิน
วาามอแบฮยอนแล้วสาสายามอนอื่นๆ้วยแววาวนหนาวๆร้อนๆ
“ันว่าเ้าพวนั้นไม่อยาินอาหารร่วมับพวเราหรอ”
“ถั่ว้ม...”
มินอยื่นหน้าเ้ามารลาระหว่าสอสาว ่อนะยิ้มออมาอย่าเ้าเล่ห์
ะปบหมับที่บ่าเล็ๆอสอะนีที่แทบรี๊ “...พวหล่อนทำอะไรอย่านึว่าพวันไม่รู้นะยะ
เอาล่ะ...ไ้เวลาทำามำพูแล้ว ไปันเถอะ”
“รี๊ ไม่นะ!! TT[]TT”
.
.
.
“มานเียวเหรอรับนสวย”
ำถามถูส่มาทำเอานสวยถึับสะุ้ ่อนที่เ้าอำถามะหน้าเผือสีเมื่อใรบานะปบลบนบ่านสวยอย่าแสนหว
แล้วมอพวเา้วยแววาเย็นเยียบ
“มาับูรับ ่วยหลีทาให้้วย”
สิ้นำอเฮุน
ทุนที่อยู่รนั้นแทบะยับายเปิทา แล้วปูพรมแให้โอ
เฮุน้าวเินไปหาโ๊ะที่รวมาราไว้มาที่สุ และมีอาหารีที่สุ แ่ัวหรูที่สุ
(เพราะหนึ่ในนั้นเป็นลูเ้าอโรแรม) เลย
ลู่หานเห็นใร่อใรหลบาเฮุนันเป็นทิวแถว้วยวามยำเรในอำนามือแฟนัวเอ
่อนะหยุลที่สาวสวยหน้าาที่ำลัาบรอเท้าันสอน
“มีพวแปลๆมาานนี้้วยเหรอ?”
เฮุนวัามอาม ่อนะยมือถือึ้นมาถ่ายรูป
เท่านั้นแหละอีนมอมหาลัยยอฮีถึับน้ำาร่ว โนแน่ๆ ูโนแบล็เมล์แน่ๆ่ะ
TT[]TT
“โหพี่ แ่ัวีเียว”
เฮุนทัทายพี่รหัสนแร
แบฮยอนทำหน้ามีวามสุบอเินๆ
“านยอลหาให้ใส่น่ะ”
สสัยืนีับแฟน...เฮุนิ
เพราะานยอลำลัโอบเอวอแบฮยอนแล้วันู่นันี่ให้ินอย่าเอาใ
เฮุนยิ้มให้แบฮยอนที่ำลัหวานับานยอล านยอลที่ำลัเอาใแบฮยอน
ยอูที่ำลับิแนอิน อินที่ถึะโนบิแนแ่็ยัเอาาเี่ยวยอู
มินอที่ำลัส่สายาให้ผู้าย แที่ำลัสะอื้นเพราะมินอมอายอื่น
ริสที่ำลัิบไวน์พร้อมระับมือแฟนัวเอ
แล้ว็เลย์ที่ำลัมอเาแล้วยิ้มให้นเห็นลัยิ้ม
่อนะหยุลที่ลู่หานที่ำลัส่สายาเย็นๆให้เมื่อเห็นแฟนัวเอ้อเลย์
เฮุนึศีรษะนรัมาูบหนัๆที่หน้าผา
ประมาว่าไม่หึนะ ไม่หึนะ ไม่เ้าใเหมือนันนะ เลย์นี่เป็นเพื่อนเ่า
ไม่ใ่แฟนเ่าสัหน่อย ถึะเยเอาปาแะปาัน็เถอะ
“ืนีันแล้วิ”
ทัทายพี่รหัสัวเอีว่า
แบฮยอน้อนามอานยอลแบบอวามเห็น ึ่อีน็ถอนหายใยาวแล้วบอเอือมๆ
“็ไม่ไ้โรธอะไรอยู่แล้ว”
อนุ๊บป่อไม่ยอมมาหาเป็นอาทิย์เนี่ยนะที่บอว่าไม่โรธ
แบฮยอนเอาหัวทุยๆพิหัวไหล่ว้า บอเสียนุ่ม
“อโทษนะานยอล”
“อื้ออออ”
านยอลราเสียนุ่ม บหัวแฟนสอสามที ลู่หานหันมอสอสาวาวลอีรั้
่อนะถามเสียหน่าย
“แล้วสอนนั่นทำอะไรน่ะ?”
านยอลหันมอแบฮยอนอย่าอำอบ
และำอบนั้น็ือ
“ไม่รู้ ำไม่ไ้อ่ะ (‘O’)”
**
ความคิดเห็น