คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
-Chapter 1-
่วโปรโมั่น้า (หวานไ้หวานอี ให้ทำไรบอมาไ้หม!)
{ วันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว }
“แบ...บันนะ”
“ยะ ยอล”
“หืม ไม่บเหรอ ยอลเสียในะแบ”
“ป่าว ือแบ ...แบเินนนน”
“อ่า... ยอลอยาินมะเือเทศัแบ”
“อนนี้เนี่ยนะยอล” ไ้่าวว่าเมื่อี้เพิ่อแบฮยอนบนะ มารัสุภาพอะไรอนนี้ แบโรธ โรธไอมะเือเทศบ้า ไอมะเือเทศเฮวยแย่ีนันไ้ไ
“นี่ไ ...แบมีั้สอลู” านยอลเอื้อมมือมาับที่แ้มแบฮยอนอย่าแผ่วเบา แล้วทำเหมือนะหยิบมะเือเทศบนแ้มแบฮยอนออมา
“บ้าน่ะ” แบบิัวิ้นไป
“โอ๊ย หิวัเราไปหาไรินัน”
“เี๋ยวสิยอล” อะไรันนี่ใอะทำันแบบนี้เหรอ แบอยาิราย
“หืม ว่าไรับ” านยอลหันมายิ้มให้นัวเล็
เห้ออออ น้อยใ ยัไม่ไ้ำอบาแบฮยอนเลย ะไปแล้วเหรอ เอะ
“เ้อ ่าเถอะ หิวไม่ใ่เหรอ ไปหาไรินัน”
อ้าวเห้ย ัวเล็อนสะแล้ว สสัยะแล้เยอะไป านยอลแอบำในใ็เล่นน่ารันานี้ มันยาที่ะหยุแล้นะ
“โอ๋เอ๋ นี ยอลอโทษแ่แล้เล่นเอ”
“…” แบฮยอนมอานยอลในสายาที่ ... น่าับมาฟั มาั มาทำวามรู้ัให้ลึึ้ รึใ ?
“แบเป็นแฟนับยอลนะ...นะรับ” เอื้อมมือลมาลูบมะเือเทศแๆ ้านึ มอเ้าไปในาแบฮยอน้าๆ ส่วามอ่อนโยนไปให้นรหน้าอย่าอ้อยอิ่ เท่านั้นแหล่ะ แบเสร็ยอลแน่ านยอลิในใ
“ิ้ ยอล อย่ามอ้วยสายาแบบนี้สิ้”
นี่แบฮยอนะเล่นัวอีนานมั้ยเี๋ยวานยอล็บ้วยารลาึ้นเียเลยสะนิ
“แบไม่ไ้เล่นัวนะ แ่แบเินนนนน”
“ั้นทำแบบนี้ะหายเินมั้ย” านยอลึแบฮยอนเ้ามาอ
“ยะ ยอล !!”
“บันแล้วห้ามเลินะแบ”
“อื้ออ” แบฮยอนอบเสียอู้อี้เพราะหน้ามุอยู่ที่อานยอล
ไม่อยาะโม้แ่แบไ้ยินเสียหัวใอยอล้วยแหละ เ้นเร็วเหมือนอแบเลย ื้อ
“แบรู้ใ่มั้ยว่ายอลี้หึี้หวแบมาๆ บารั้ยอล็ใร้อนทำไรไม่ี แบะโอเับมันหรือเปล่า ฮึ?” านยอลถามะอ
“รู้แล้ว แบรู้ทุอย่าที่เี่ยวับปาร์านยอลแหล่ะ แบรับไ้หมทุอย่าเลยยยย” แล้วแบฮยอน็พูถึัวเอบ้า
“แล้วยอลล่ะ รับไ้หรือเปล่า”
“รัรับ” ผะ ผิแล้วนะาบ้า
“ไม่ใ่รั รับสิรับ”
“อ่าวเหรอนึว่าเหมือนัน ...รับไ้อยู่แล้วสิรับ ยอลรัแบทั้ัวทั้ในู่ไม่ึ้นแล้ว เลิรัไม่ไ้แล้ว้วย รับผิอบเลยนะ”
“อะไรัน รับผิอบอะไร แบ็รัยอลเหมือนันนี่ายยยยย”
ฟอ
“ยอล!” แบฮยอนใที่อยู่ๆ ็โนหอมแ้ม
“อะไร ยอลแ่ิมมะเือเทศไ อ่า...หวานั หวานนอยาินทั้ัวแล้ว”
“นบ้า”
ใล้หมโปรแล้ว้า (อาารเริ่มออ อะไรๆ เริ่มูัหูัา)
“ยอลลล แบหิวั”
“อื้ออ มาม่าอยู่ในั้นอ่ะแบ” านยอลบอทั้ๆที่ ยัไม่ลืมา ลุาเีย
อนนี้แบฮยอนำลัอยู่ในห้ออานยอลไล่ะ ็เป็นแฟนันแล้ว ็เทียวไปเทียวมา สลับันอยู่ห้อแบฮยอนบ้า ห้อานยอลบ้า
“ื้ออ านยอลื่นเลยนะ แบไม่อยาินมาม่า่ะ ไปหาไรินัน” แบเอื้อมมือสอ้าไปึานยอลให้ลุึ้นมา
“ไม่เอาอ่ะ ยอลเพิ่ไ้นอนอนีสามเอนะ”
“ยอล แ่นี่็เที่ยแล้วนะ ป่ะเถอะ นอนทั้วันไม่ีน้า” แบฮยอนพยายามพูอ้อนแฟน
“เออน่า่ายอลเถอะ ถ้าแบอยาิน็ไปนเียวนะ ยอลไม่ไปๆ”
ฮะ ให้ไปนเียวเนี่ยนะ มีใรที่ไหนอยาไปนั่ิน้าวนเียวบ้า
“็ไ้ ั้นแบไปวนพี่มินโฮไปิน้วยัน็ไ้”
นั่นแหล่ะานยอลมวิ้วทันที
“ใ่เรื่อป่ะแบ ินมาม่า็บแล้ว”
“เอ๊า ทำไมยอลพูี้” อารม์เริ่มะบ่อยแล้วนะ
“ยอละนอนแล้วเียบๆ หน่อย ินมาม่าไป ไม่้อไปวนใรที่ไหน้วย”
“แล้วใรใ้ให้ยอลูบอลถึีสามล่ะ เหอะ”
“แบอย่าพาล พูให้รู้เรื่อ”
เอ๊า แล้วมันวามผิแบฮยอนเหรอ ที่านยอลนอนึเพราะูบอล เลยื่นไม่ไหว แบฮยอนผิเหรอ ? แล้วแบฮยอนหิว อยาินอย่าอื่นที่ีว่ามาม่า แบฮยอนผิริๆ เหรอ นั่นไว้ินอนึ็พอไม่ใ่เหรอ
อนเย็น
“แบ๋า ยอลหิวแล้ว อยาินอะไรอร่อยๆั แบทำไรอยู่หอมมม” หอมนะ แ่ลิ่นแบบุ้นอ่ะ ุ้นมา เหมือนเพื่อนสนิทยามึเลย
“หิว็มาินสิมีเยอะมาเลย ินเยอะๆ นะ”
อืม เยอะ เยอะมาริๆ อืเ็มหม้อสะ้วย
“แบทำไมทำมาม่า”
“ี้เียออไปื้ออ เห็นมีอยู่็เลยทำ”
“เยอะนานี้ เราสอนะินหมอ่อ ?” านยอลถามแบฮยอนพลามอมาม่าที่ำลัอืไ้ที่เลย
“ยอลนเียว แบินสปาเ็ี้แล้ว”
“อ้าวแล้วทำไมยอลไ้ินมาม่าอืนี่ละ” านยอลมวิ้ว
“แบลืมทำเผื่อน่ะ”
ฮะ บอแมวที่ไหน มันะเื่อวะ ว่าลืมทำเผื่อ มีี้้วยเหรอ
อะไรือแบินสปาเ็ี้ แล้วให้ยอลินมาม่า นี่ะะเอาืนเมื่ออนลาวันใ่มั้ย !
ไ้แบะเล่นี้ะ เี๋ยวเราไ้เอันบยอนแบฮยอน
-----------------------------------------------
อนนี้แ่ใล้หมโปรนะ ! หุหุ ่อไป
ปี๊ป่อออ หมโปรแล้ว้า ( หาวามหวานไม่มี เอ๊ะแล้วใรแอบเทเลือลไป!? )
ความคิดเห็น