พันธการอัคคี

แนะนำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย...

 

“พันธการอัคคี”

By ธารณ์

      ความเจ็บช้ำจากผู้ชายที่ผิดสัญญาครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ “รัญชน์” หญิงสาวที่ยึดมั่นและซื่อสัตย์ในความรักที่มีต่อ “อัคคี” ตัดสินใจที่จะเลิกใช้ชีวิตไปกับการรอคอยที่เลือนลอยเสียที อุบัติเหตุและผลพวงจากการผ่าตัดยิ่งส่งผลให้ความทรงจำที่เธออยากจะลืมเลือนหายไปด้วยสมใจ

            เพราะหน้าที่และภาระที่มีต่อผู้มีพระคุณ ทำให้ “อัคคี” ชายหนุ่มที่มีหัวใจมั่นคงต่อสตรีเพียงคนเดียวในหัวใจ ต้องอยู่บนทางเลือกที่เลือกได้เพียงหนึ่ง!

การผูกมัดที่ต้องจำยอม ความไว้ใจและหวังดี ถูกแทนที่ด้วยคำโกหก หลอกลวง กว่าความจริงทุกอย่างจะเปิดเผย เขาต้องเสียเวลาหลายปีเพื่อจะได้กลับไปหาผู้หญิงที่เป็น “รักแรกและรักเดียว” แต่มันจะมีประโยชน์อะไร เมื่อ “รัญชน์” และ “ใครอีกคน” ที่เขาไม่เคยรู้ว่ามีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้กลับมองเขาราวคนแปลกหน้า!

“ฉันบอกแล้ว ว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณจริงๆ ไม่ได้โกหก คุณออกไปจากห้องฉันซะเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกให้คนมาลากคุณออกไป” รัญชน์ส่งเสียงขู่ผู้ชายหน้าทน ที่จู่ๆ ก็มาบอกว่าเธอเป็นภรรยาของเขา

“ก็เรียกมาสิ เรียกมาเลย ถ้าใครมันกล้ามายุ่ง พ่อจะไล่มันออกให้หมดเลยคอยดู” อัคคีท้าทายด้วยน้ำเสียงที่เริ่มโมโห นี่เธอโกรธเขาถึงขนาดแกล้งจำ “ผัว” ตัวเองไม่ได้เลยหรือ?

            “นายเป็นใคร? ปล่อยแม่เราเดี๋ยวนี้นะ”

            เสียงเล็กๆ ที่เข้าห้องมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เพราะคู่กรณีมัวแต่ทุ่มเถียงกัน จนลืมสังเกตสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ตัวกลมที่มายืนอยู่ข้างรัชญน์ ส่งสายตามองคนตัวโตกว่าอย่างเอาเรื่อง

            อัคคีก้มลงมองเด็กชายที่อยู่ในชุดกีฬาสีสด เนื้อตัวมอมแมมเหมือนเพิ่งกลับจากไปคลุกฝุ่นที่ไหนมาด้วยสายตาตกตะลึง ก่อนเงยหน้าขึ้นจ้องตาสตรีที่ตอนนี้จับมือเล็กอวบอูมของเจ้าหนูน้อยไว้แน่น

            “นี่มันอะไรกัน ทำไมรัญชน์ไม่ส่งข่าวบอกพี่ว่าเรามีลูกด้วยกัน ไม่อย่างนั้นพี่คงจะมาเร็วกว่านี้ นี่เราเสียเว...”

            “ฉันไม่เคยมีสามี!”

            “เราไม่เคยมีพ่อ!”

            เสียงที่ประสานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ทำให้ชายหนุ่มที่ยังพูดไม่จบประโยคชะงักงัน