คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] KYUHAE กลับมา....(2)
“ทงเฮ คยูเขาชอบทงเฮแน่เลยอะ”
“บ้าหน่า เราไม่เคยรู้จักกัน” เออใช่ผมลืมบอกไปที่จริงผมกับซองมินเพิ่งรู้จักกันตอนเลิกกับคยูได้ สองสามเดือน ผมไม่เคยบอกกับซองมินว่าเคยคบกับคยู
“แต่เขามองทงเฮตลอดเลยนะ คงจะเป็นรักแรกพบก็ได้นะ~”
“อย่ามามั่วเถอะ เขาชอบซองมินเถอะ เห็นนั่งคุยกันทุกวันเลยหนิหน่า ซองมินก็ชอบเขาใช่ไหมหรา~” ร่างอวบหน้าแดงจัดเมื่อถูกผมแซว
“จะบ้าหรอ! ทงเฮก็รู้ฉันชอบใคร”
เห็นซองมินพูดแบบนี้แล้วผมอดยิ้มไม่ได้เลยแฮะ ทำไมชอบเขาก็ไม่ไปบอกเขาสักที ปล่อยให้เขาจีบผมอยู่นั้นแหละ เป็นผมผมคงไม่ปล่อยให้เขามาจีบคนอื่นต่อหน้าต่อตาขนาดนี้หรอก-*-
“คุยอะไรกันอยู่หรอ” ร่างสูงส่งยิ้มให้ผมเบาๆ แต่ผมต้องเบ้ปากแล้วหันหน้าหนี
“เปล่าหรอก คยูถามจริงๆนะ ชอบทงเฮหรือเปล่า?” ร่างสูงเมื่อได้ยินก็แสดงอาการอึ้งเล็กน้อย เมื่อซองมินถาม แต่ก็กลับหัวเราะเบาๆแทนคำตอบ
“ทงเฮ วันนี้ไปเที่ยวกับผมหน่อยสิ” ไม่พูดเปล่าร่างสูงยังกุมมือผม แล้วลากผมออกจากร้านโดยทิ้งให้ซองมินอึ้งอย่างเดียว
ภายในรถระหว่างเราก็มีแต่ความเงียบ และความอึดอัดจนรู้สึกได้ จนผมเผลอไปมองหน้าเขานานเกินไป ทำให้ร่างสูงหันมามองหน้าผม เราสบตากันเนินนาน แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนผมต้องเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
“คุณคยูฮยอนจะพาผมไปไหนหรอ?”
“ไม่ต้องพูดคุณได้ไหม อย่าทำเป็นไม่รู้จักฉันเลย” ผมมองร่างสูงแวบเดียวก็เลื่อนสายตาออกไปยังถนนนอกรถ เมื่อร่างสูงเห็นแบบนี้จึงยกมือมากุมมือผมไว้แน่น
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”
“ฉันรู้ว่ามันอาจจะยาก เพราะฉันเคยทำไม่ดีกับทงเฮไว้”
“....”
“แต่ฉันไม่มีทงเฮแล้วชีวิตฉันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง”
“...”
“ฉันเพิ่งมารู้ตัวว่าฉันรักทงเฮคนเดียวไม่เคยรักใครเลย”
“...”
“ที่ผ่านมาไม่มีทงเฮ ฉันคิดถึงทงเฮมากนะ”
“ได้โปรดขอโอกาสฉันสักครั้งได้ไหม…”
“คยูฮยอน...มันไม่สายไปหน่อยหรอ...”
“...”
“ฉันยอมรับนะ ว่าฉันยังรักคยูฮยอนอยู่”
“...”
“ฉันยังคงเฝ้าคิดถึงคยูฮยอนทุกวันที่เราไม่ได้เจอกัน แต่ฉันทำไม่ได้หรอกที่ต้องกลับไปคบกับ
คยูฮยอนใหม่ ฉันกลัว กลัวว่าคยูกับทำแบบนั้นกับฉันอีก กว่าฉันจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้มันทรมานมากเลยนะ ฉันดีใจนะที่คยูฮยอนยังรักฉันอยู่ แต่เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ” ผมส่งยิ้มให้เขาบางๆ ก่อนจะแกะมือร่างสูงที่กุมมือผมไว้ก่อนแรกออก ผมเดินลงจากรถของร่างสูง ยกหลังมือป้ายน้ำตาที่มันไหลลิน ผมว่าจะไม่ร้องไห้แล้วนะ แต่ทำไมผมทำมันไม่ได้สักครั้ง....
ลาก่อนนะคยูฮยอน ผู้ชายรักแรกของผม…
END
-----------------------------------------------------------------------------
หายไปนานแสนนานมาก ยังจำกันได้เปล่า? พอดีเพิ่งจะมาว่างอัพT^T
จบแบบมึนงงสั้นจริงๆ ว่าจะแต่งยาวกว่านี้ แล้วจบแบบแฮปปี้ แต่สุดท้ายขอไม่แฮปปี้ละกันเน้ออ XDD
ความคิดเห็น