คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] KYUHAE กลับมา....
[SF] KYUHAE กลับมา....
“ไหนบอกจะไม่ทิ้งกันไง…” ทงเฮยกหลังมือป้ายน้ำตาที่เลอะเต็มสองแก้มขาวแต่เรื่องของผมกับทงเฮมันจะจบลงแล้ว จบลงด้วยฝีมือผมเอง...
“ไม่เลิกกันได้ไหม ฉันรักนายนะ” ทงเฮโผเข้ามากอดผมแต่ผมกลับดันทงเฮออกนั้นทำให้ทงเฮร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม
“แต่ฉันไม่ได้รักทงเฮแล้ว!” ทงเฮร้องไห้เหมือนจะขาดใจมันทำให้ผมอดสงสารทงเฮไม่ได้
ผมรู้ตัวว่าผมผิด ผมเคยบอกว่าจะไม่ทิ้งกันแต่สุดท้ายผมก็ทำมันไม่ได้
ผมได้ปล่อยมือเขาเพื่อไปหาอีกคน...
ลาก่อนทงเฮ...
“เมื่อไหร่ทงเฮจะรับรักฮยอกแจสักที ฉันเห็นเขามาจีบทงเฮมาสองปีแล้วนะ!” จะให้รับรักได้ไงในเมื่อใจผมยังมีอีกคน...ผมไม่เคยลืมเขาได้เลยจริงๆ ไม่ว่าอยากลืมแค่ไหนก็ตาม
“แน่ใจหรอว่าอยากให้รับรักอะ” ผมรู้ว่าซองมินก็แอบชอบฮยอกแจอยู่ ฮยอกแจเขาเป็นคนเฮฮาอยู่ด้วยแล้วต้องหัวเราะไปกับเขา แต่เสียดายไม่น่ามาจีบผม ฮ่าๆ
“งอนทงเฮแล้ว!” ซองมินทำหน้างอนแล้วเดินไปจัดโต๊ะเพื่อเตรียมตัวเปิดร้าน ผมกับซองมินเปิดร้านเค้กกันสองคน เปิดมาได้สองปีครึ่งแล้วล่ะ มันไปได้สวยเลยทีเดียวลูกค้าเต็มร้านทุกวันทำให้ผมเหนื่อยมากจนที่จะได้ไม่ว่างไม่ต้องคิดถึงใครบางคน...
‘ผมรักทงเฮนะ รักมากๆด้วย’ ร่างสูงยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะดึงร่างบางมากอด
‘รักแล้วต้องไม่ทิ้งกันนะ’
‘ครับ ทงเฮน่ารักอย่างนี้ใครจะกล้าทิ้งลง ผมไม่มีวันทิ้งทงเฮเด็ดขาด’ ประโยคแค่นี้มันทำให้ทงเฮยิ้มได้จนหน้าบานเลยล่ะ
“ทงเฮ!”
“จะเสียงดังทำไมเนี่ยซองมิน”
“ฉันเรียกนายหลายรอบแล้วนะ ลูกค้าเต็มร้านแล้วมาช่วยงานเร็วๆคิดไรอยู่นั้นแหละ!” ผมมองรอบร้านลูกค้าเต็มจริงๆด้วยแฮะ ผมหยิบออเดอร์ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะผู้ชายใส่แว่น แค่ใส่แว่นเขายังดูหล่อได้ขนาดนี้ ถอดแว่นจะขนาดไหนเนี่ย
“ขอโทษนะ ฉันเอาออเดอร์มาให้” ผมส่งออเดอร์ให้ร่างสูง
“ทงเฮ...” เขารู้จักผมด้วยหรอเนี่ยผมมีเพื่อนหน้าตาหล่อตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“เอ่อ...รู้จักฉันด้วยหรอ?” ร่างสูงยกฝ่ามือขาวถอดแว่นตาออก
“คยูฮยอน…” ใบหน้าของเขายังหล่อไม่เคยเปลี่ยนแปลงจริงๆ เขาดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ...
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” ใช่ไม่ได้เจอกันนานมาก...กี่ปีแล้วนะที่ผมไม่ได้เห็นคนตรงหน้านี้ กี่ปีแล้วที่ผมต้องทนกับความเจ็บปวดไว้คนเดียว ผมโหยหาเขามาตลอดแต่พอผมเริ่มทำใจได้ทำไมพระเจ้าแกล้งอะไรผม ทำไมต้องทำให้ผมได้เจอกับเขาอีกด้วย
คนตรงหน้าผมคือทงเฮอดีตคนรักของผม เขาดูเปลี่ยนไปมากดูน่ารักขึ้นแต่ก็ในแววตาเขามันบอกถึงความเศร้า ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนสดใสแท้ๆ นั้นเป็นเพราะผมรึเปล่าที่ทำให้แววตาคู่นี้ดูเศร้า ตอนนี้ผมอยากจะกระชากทงเฮมากอดเหลือเกินคิดถึงร่างบางตรงหน้าสุดๆ
ย้อนไปเมื่อสามปีที่แล้วที่ผมทิ้งทงเฮไป...
ผมมองร่างบางที่เดินจากผมไป
ทงเฮไปแล้ว ... ไปจากผมแล้วจริงๆ
ทำไมผมถึงอยากร้องไห้ได้ขนาดนี้ ทั้งที่ผมเป็นคนบอกเลิกทงเฮเอง ผมกำลังเริ่มต้นความรักครั้งใหม่กับยูริ
เธอเป็นคนสวยและเก่งจนผมหลงเธอได้ขนาดต้องทิ้งทงเฮ ว่าแล้วผมต้องไปหาเธอซะหน่อย
“มาแล้วครับที่รัก” ผมคว้าเอวของยูริเข้ามากอด กดจูบที่ปากหนักๆให้หายคิดถึง
“ยูริคิดถึงคยูฮยอนจัง” ยูริยกมือโอบรอบผมเบาๆ
“จะทำให้ผมหลงคุณไปไหนหืม?” ผมกดจูบที่ข้างแก้มของเธอหนักๆ
“ยูริอยากให้คยูฮยอนรักมากกว่าหลงนี่”
“ผมทั้งรักทั้งหลงยูริเลยแหละ”
ผมกดจูบที่ปากของเธอหนักหน่วง เธอสวย มีเสน่ห์จนผมแทบคลุ้มคลั่งทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ เรียวลิ้นร้อนๆของเราสองคนหยอกกันอย่างไม่มีใครยอม เราสองคนจึงจมดิ่งในรสจูบของกันและกันเนิ่นนานจนผมนึกถึงทงเฮ
เวลานี้ผมไม่ควรนึกถึงทงเฮสิ แล้วปานนี้ทงเฮจะเป็นไงบ้างนะ....
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ชีวิตผมเหมือนขาดอะไรไปแค่หนึ่งอาทิตย์ทำไมผมถึงรู้สึกทรมานเมื่อไม่มีทงเฮ ผมอยากเจอเขา ผมอยากกอดเขา ผมอยากเห็นรอยยิ้มของเขา ผมคิดถึงเขา...
“คยูฮยอน วันนี้เราไปเที่ยวกันนะ?”
“วันนี้ผมไม่อยากออกไปไหน”
“ทำไมล่ะคะ ช่วงหลังๆคยูฮยอนไม่ตามใจยูริเลย” เธอพูดด้วยใบหน้าเศร้าๆทำให้ผมอดคว้าเธอมากอดไม่ได้
“ไปก็ได้ครับๆ”
“ยูริดีใจที่สุดเลยคะ” ยูริหอมแก้มผมเบาๆ
ยูริเธอชวนผมมาที่แม่น้ำฮัน ผมมากับทงเฮบ่อยๆมันเป็นที่ทีผมขอทงเฮเป็นแฟนแล้วทำไมช่วงนี้ผมต้องคิดถึงแต่ทงเฮด้วยนะ
“คยูฮยอนคะ ยูริมีไรจะถาม”
“ครับ?”
“คยูฮยอนยังรักทงเฮอยู่ใช่ไหมคะ?”
“ทำไมถามอย่างนั้น?”
“การแสดงออกของคยูก็ดูออกคะ ถ้าคยูยังรักทงเฮอยู่ก็กลับไปหาเขานะคะ ยูริไม่อยากให้คยูต้องมาเศร้าแบบนี้ ยูริเห็นคยูเศร้าแบบนี้ไม่สบายใจเลย ยูริคิดว่าอาจจะทำให้คยูรักได้ แต่มันไม่ใช่เลย คยูแค่หลงยูริ” ยูริบอกอย่างเสียงสั่น
“ผมขอโทษยูริ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ คยูก็ไปง้อทงเฮให้คืนดีให้ได้นะคะ”
ผมทำไม่ได้หรอกผมเป็นคนทิ้งทงเฮไป ทงเฮคงไม่ยอมให้อภัยผมอีกแล้ว แต่ถ้าผมเจอทงเฮอีกครั้งผมจะไม่ปล่อยทงเฮไปไหนอีกเลย.....
ยังไม่จบนะคะ จะมีคนอ่านไหมนะ เฮ้อออTT
ความคิดเห็น