เรื่องกระต่ายกับเต่า(เวอร์ชั่นใหม่นะ)

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

ณ  ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลใต้ผืนฟ้าสีครามอันสดใส  ยอดหญ้าสีเขียวขจีโน้มตัวเอนอ่อนลงอย่างพลิ้วไหวตามแรงลมเอื่อยๆที่พัดผ่านมันไป   ทุกสิ่งโดยรอบดูสงบเงียบ จนกระทั่ง    ฟุบ! เสียงฝีเท้าของสิ่งมีชีวิตกระโดดผ่านพงหญ้าไปอย่างรวดเร็วก่อนฝีเท้าอีกนับสิบคู่จะตามไปแทบจะติดๆกัน   ฟุบ!  ฟุบ!  ฟุบ! 

เจ้าของเสียงฝีเท้านี้คือ  สิ่งมิชีวิตในชุดเกราะสีดำทมิฬ วิ่งด้วยสองขาที่ยาวเรียวอย่างคล่องแคล่ว พวกมันมีรูปร่างเหมือนกระต่ายสีเทาขนาดใหญ่ ผิดที่ขนาดตัวของมันใหญ่เท่ากับมนุษย์มิมีผิด  ประกอบกับชุดเกราะสีดำที่พวกมันกว่าสิบตัวสวมใส่อยู่นั้นทำให้พวกมันดูน่าเกรมขามอย่างมาก  ดวงตาสิแดงจับจ้องไปยังเบื้องหน้าอย่างมั่นคง 

 พวกมันคือ กองทหารของเผ่า “แร็บบอน”  เผ่าพันธุ์ที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับกระต่ายผสมเข้ากับมนุษย์นั่นเอง   เผ่า แร็บบอน  เป็นเผ่านักรบ กระหายการฆ่าฟันเป็นที่สุดและพวกมันจะไม่ยอมให้ผู้ใดล่วงล้ำเข้ามาในเขตแดนของมันเด็ดขาด      ฟุบ!     จ่าฝูงผู้นำทีมหยุดกระวิ่งลงชั่วขณะพร้อมส่งสัญญาณบอกพรรคพวกของมัน     

“มีอะไรรึครับท่าน คูมอน”  หนึ่งในทหารกล้าเอ่ยอย่างสงสัย 

“มีสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าอยู่ใกล้ๆที่นี่...พวกมันลุกล้ำเขตของเรา…ต้องไปต้อนรับซะหน่อย..หึหึ” หัวหน้าหน่วยนาม  คูมอน  เอ่ยขึ้นก่อนแยกเขี้ยวแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว 

ไม่ใกล้ไม่ไกลจาก จุดที่พวกทหาร แร็บบอน อยู่นั้น  มีธารน้ำเล็กๆไหลรินมาจากน้ำตกใหญ่บนหุบเขาสูง  เหล่าสตรีกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน  พวกนางมีผิวพรรณที่ผุดผ่อง รูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์แต่มีผมและสีของดวงตาเป็นสีเขียวมรกต  พวกนางคือชนเผ่า “เทอทั่น”  ชนเผ่าที่อาศัยอยู่ลึกเข้าไปในป่า เผ่าเทอทั่นเป็นชนเผ่าที่รักสงบโดยว่ากันว่าเผ่านี้ได้กำเนิดขึ้นมาจากเต่ายักษ์ ที่มีอายุกว่าสองพันปี เผ่าเทอทั่นจึงเทิดทูนบูชาเต่าดั่งเทพเจ้า วกเขาจะไม่เป็นที่พบเห็นบ่อยนักสำหรับเผ่าพันธุ์อื่นๆ  แต่ด้วยอากาศที่ร้อนจัดในวันนี้พวกนางจึงออกมาเล่นน้ำกัน บริเวณนอกป่า  โดยที่หารู้ไม่ว่านี่คือเขตแดนของชนเผ่าที่อันตรายและโหดเหี้ยมที่สุดเท่าที่เคยมีมา   แกร๊ก!   ทหาร แร็บบอน  ค่อยๆ ย่างเข้าใกล้เหยื่อผู้เคราะห็ร้ายโดยที่พวกนางไม่ทันรู้ตัว   ลูกธนูปลายแหลมถูกง้างออกเตรียมสังหารเป้าหมายในชั่วพริบตา 

“ลาก่อนพวกต่างเผ่าทั้งหลาย.....ยิง!!!!!”    สิ้นเสียงของ  คูมอน  ความสูญเสียครั้งใหญ่ก็บังเกิดขึ้น ตามมาอย่างรวดเร็ว เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดทรมานดังระงมไปทั่วผืนป่า เลือดสีแดงไหลรินผสมปนเปไปกับสายน้ำที่ใสสะอาดย้อมมันให้กลายเป็นสีแดงสดทันที   การกระทำของหัวหน้าหน่วยลาดตระเวรเพียงตัวเดียวได้กลายเป็นชนวนให้เกิดมหาสงครามที่จะล้างเผ่าพันธุ์ที่พ่ายแพ้ให้หมดไปจากประวัติศาสตร์ชั่วนิรันด์ขึ้นแล้ว