รักสุดท้ายของใจ

ลำดับตอนที่ #1 : วันเสาร์สุดป่วน

                    "แม่ค่ะวันนี้เพื่อนจะมาที่บ้านนะ"  ฉันตะโกนบอกไล่หลังแม่ไป แม่ไม่ตอบแต่หันมาพยักหน้ารับก่อนจะก้าวขึ้นรถBMWสีดำที่เพิ่งจะถอยออกมาสักพักรถแม่ก้แล่นออกไป  ฉันหันหลังกลับเข้าบ้านเพื่อที่จะไปจัดเตรียมอุปกรณ์ทำอาหารที่จะสอนเพื่อนๆทำอาหารในวันนี้   และตออนนี้ฉันก็เตรียมอุปกรณ์เสร็จเรียบร้อยจึงมานั่งดูทีวีรอเพื่อนๆ"ออดดดดด"  อ่ะสงสัยจะมาแล้วมั้งฉันจึงเดินไปพูดใส่ไมค์โครโฟนที่ติดตั้งเป็นระบบพิเศษ "มาแล้วเหรอ"   "ใช่มาแล้ว"  ฉันจึงกดเปิดประตูเเบบอัตโนมัติ แล้วเดินออกไปรับเพื่อนๆแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแค่นายเเซทคนเดียว  "แล้วคนอื่นล่ะ"  ฉันถามอย่างไม่เต็มใจเท่าไร่ "ติดะุระมาไม่ได้"  "ธุระอะไร"  "แล้วฉันจะไปตรัสรู้เหรอว่าพวกเค้าติดธุระอะไรกันนะ"   หนอยนายนี่มาถึงก็พูดจากวนประสาทเลยนะ  ฮึไม่รู้จะมาทำไมไม่ได้้อยากให้มาสักนิด  ไอ้คนที่อยากให้มากลับไม่มา "นายนี่บื้อจังก็ไปออกบวชสะซิจะได้ตรัสรู้"   "ฉันยังไม่อยากบวชหรอกยังใช้ชีวิตวัยรุ่นไม่คุ้มเลย"   จริงซินะนายนี่เห็นเอาแต่เรียนกับเรียนไม่เห็นใช้ชีวิตวัยรุ่นเลย"นายนะมันเเก่เกินแล้วยะ"   "อะไรฉันก็อายุเท่าเธอนะ17นะ"   "แต่นายไม่เหมือนฉัน  ฉันนะเรียกว่าวัยรุ่ยของแท้ยะ"   "ก้นายมันเด็กเรียนชิ"   "หนอยยัยปากปลาร้า"  อ่านายนี่มันว่าฉันปากเหม็นเหรอเนี่ย มาบ้านคนอื่นเค้าแล้วยังจะมาว่าเจ้าของบ้านอีก "หนอยไอ้ปากปลาดิบ"  นายแซททำท่างงๆกับคำพูดของฉัน ฮึเจอมุขฉันเข้าให้เเล้ว "อะไรปากปลาดิิบ"  "ก็ปลาไม่สุกไง  โฮะๆๆๆๆๆๆๆโง่จัง" ตอนนี้หน้าของนายแซทแดงก่ำโดยความโกรธฮิๆๆตลกจัง" ฮึยัยอ้วน"  "อ่าร้ายยยยยยยย ใครว่าฉันอ้วน หุ่นฉันออกจะดดีลูกเกดเมธิณี่ยังชิดซ้าย"  "ยัยหลงตัวเอง" " อ่ะๆถ้าไม่ให้ฉันหลงตัวเองแล้วจะให้ฉันหลงสุนัขที่ไหนล่ะ" นายแซทนิ่งอึ้งไปพักนึง "OK. ฉันยอมแพ้เธอไปสอนฉันทำอาหารได้แล้ว"  โฮะๆๆๆๆๆอยู่แล้วล่ะนายต้องยอมแพ้ฉันอยู่แล้วก็ไม่เคยมีใครเถียงกับฉันแล้วชนะซักคนขนาดแม่ยังแพ้ฉันเลยโฮะๆๆ     ฉันจึงเดินนำหน้านายแซทเข้าไปในบ้าน "พลั่วะ"  "โอ๊ยยยยยย  ยัยบ้าหยุดทำไมไม่บอกหะ"  "อ้าวถ้าฉันบอกเเล้วนายจะมาเดินชนหลังฉันอย่างนี้ไมล่ะถามอะไรโง่ๆ"  เอ้วันนี้ไม่มีใครมาดีล่ะเเกล้งนายแซทเล่นดีกว่า  "นี่นาย นายต้องทำอะไรตอบแทนฉันหน่อย"  "อะไรล่ะถ้าทำได้ก็จะทำให้"  "ได้อยู่แล้ว" ฉันยิ้มให้นายแซทอย่างมีเล่นัยต์