คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++ ChapTer 2 ++ เข็มแข็งหรืออ่อนแอ
ChapTer 2
มินวู หลังจากที่ เห็นเหตุการณ์ ก็รีบวิ่งเข้ามาหา โยเฮ และ ฮีจีน
เมื่อมินวู เข้ามา ก็เห็นฮีจีน ที่นอนแน่นิ่ง อย่างไม่ได้ สติ และ โยเฮ ..............
"โยเฮ แกไม่ต้องพูดอะไร รีบเรียกรถพยาบาล เร็ว " มินวู พูดกับ โยเฮ ที่ สติ ไม่ได้ อยู่กับตัว
"โยเฮ แกได้ยินชั้น ไหม ชั้นรู้ว่าแกกำลังเสียใจ แต่เราต้องรีบเรียกรถ พยาบาล นะ " มินวู มอง โยเฮ ในสภาพ ที่ ไม่เคยเห็นมาก่อน มือของโยเฮ กอด ฮีจีน ที่นอนชุ่มไปด้วยเลือด ด้วยสายตาที่เม่อ ลอย
ไม่นาน รถพยาบาล ก็ มาถึง
>>>>>> หน้าห้อง ICU
"โยเฮ จีฮีน ต้องไม่เป็นอะไร ชั้นรู้ดี " มินวู พูดไป พลาง เอามือไป วางไว้ บนบ่า ของ โยเฮ
โยเฮ ยืนนิ่งอยู่ สักพัก แล้ว พูดขึ้น
"ยัยบ้า นั้นนะ ........ ชอบยุ่งไม่เข้าเรื่อง ........... เวลาที่ชั้นไม่ทำรายงานมา ยัยนั้นก็ชอบมาบ่นมาว่าชั้น " โยเฮ พูดไป โดยที่ไม่รู้ตัวว่า พื้นที่เขายืนอยู่ เจิงนองไปด้วยน้ำ ซึ่งก็คือน้ำ ตา ของ เขาเอง
" มีอยู่ครั้งหนึ่ง ยัยนั้น จู่ๆ ก็วิ่งเข้ามาหาชั้น ด้วยใบหน้าทีเจิ่งนองไปด้วยน้ำตา............ "
" โยเฮ " เสียงเรียกของ ฮีจีน ที่เรียก โยเฮ พลางโผเข้ามากอด โยเฮ ไว้ แน่น
"โยเฮ แม่ของชั้น........... ท่าน...........ไม่อยู่กับชั้นแล้ว" ฮีจีนที่โผมากอดโยเฮ ไว้แน่น ด้วยใบหน้า ที่เต็มไปด้วย คราบน้ำตา
"ทำไม......... แม่ต้อง โกหก ชั้น ไหนแม่บอกว่า จะอยู่รอดูชั้น เรียนจบ โยเฮ ชั้นจะทำยังไงดี"
เป็นครั้งแรก ที่ โยเฮ เห็น ฮีจีนในสภาพ ที่ อ่อนแอ เช่นนี้ โยเฮ ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร ได้ แต่เอามือ ประคอง ฮีจีน ลงมานั่ง ด้วยความเงียบ
" ชั้นรู้ดี ฮีจีน เขาไม่ได้เข้มแข็งอะไร หรอก จริงๆ แล้ว ฮีจีน เขาอ่อนแอ แต่ที่ต้องทำให้ดูเหมือนเป็นคนเข้มแข็ง ก็แค่ ........ ไม่อยากให้ ใครเห็นน้ำตา เท่านั้น เอง" โยเฮ พูดด้วยน้ำเสียง สั่นระทม
ขณะนั้น เอง คุณหมอ ที่รับดูแลอาการของ ฮีจีน ก็ก้าวท้าวออกมา จากห้อง ICU
สายตาของ โยเฮ และ มินวู ต่างก็จับจ้องไปที่ คุณหมอ
"คุณหมอ ครับ คือ....... ฮีจีนเป็นยังไงมั้งครับ " โยเฮ กล่าวถามอาการหมอ และรอคำตอบ อย่างใจสั่น
บรรยากาศ เงียบ สนิท มีเพียง เสียงลม จากปาก ของหมอ ที่พูดออกมา ไม่กี่คำ
"หมอ พยายามที่สุดแล้วครับ"
ผม รีบหันไปมองหน้า โยเฮ ทันที เพื่อนที่ผมรักที่ สุด คนหนึ่ง ผมไม่กล้าแม้จะเข้าไปปลอบใจเขา ไม่กล้า แม้ที่จะ สบตาเขา เพราะ............ ผมรู้ดีว่า ผมในตอนนี้ คงไม่สามารถปลอบใจเขาได้
...............ฮีจีน เพื่อนรักของเราทั้ง 2 ได้จากเราไปแล้ว
โยเฮ หยิบแหวนจากในกระเป๋า ของตัวเองขึ้นมา
"มินวู แกรู้ใช่ไหม.........ว่า วันนี้...........เป็นวันเกิด ของ ฮีจีน" โยเฮ พูด พลาง นำแหวนที่หยิบขึ้นมา สวมเข้านิวของเขาเอง
"แหวนวงนี้ ชั้นตั้งใจเอามาให้ ฮีจีน แต่..........."
"ถ้าชั้น...........มีเวลามากกว่านี้ "
"ถ้าวันนี้ เราไม่ได้ทะเลาะกัน............." น้ำตาของ โยเฮ เริ่ม เจ่อนอง ขึ้นมาอีกครั้ง
" ไม่สิ........ ถ้าวันนี้ ชั้น..............ไม่ได้เอาแต่ ใจ ป่านนี้......... ไอแหวนวงนี้ คงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ สินะ "
" ชั้นหนะ........... ยังไม่รู้เลย ว่า......... ฮีจีน เขาชอบชั้น รึเปล่า "
ขณะเดียวกัน พ่อ ของฮีจีน ที่ได้ ทราบข่าว ก็รุดเข้ามาทันที
" มินวู ! โยเฮ ! " พ่อของฮีจีน เรียกทั้ง 2 ในขณะที่ ทั้ง 2 น้ำตานองหน้า
พ่อของฮีจีน รู้ได้ทันที ว่า ....................... ฮีจีน จะไม่ได้ อยู่กับ เขาแล้ว
" คุณ พ่อ ครับ....... " โยเฮ พูด และหันไปมอง พ่อของฮีจีน
" ผมขอโทษครับ ถ้าวันนี้ ฮีจีน ไม่เข้ามาช่วยผม ฮีจีน ก็คง........... ไม่เป็นแบบนี้........."
เราทั้ง 3 คน ยืนอยู่ตรง นั้นเหมือนกับ โลกทั้ง ใบ มันหยุดนิ่ง
เนื่องจาก เกิดเรื่อง ครั้งนี้ ขึ้น ทางโรงเรียน จึง ให้ เลื่อน พิธีรับ น้องออกไป เนื่องจากต้องจัดงาน ศพ ให้กับ ฮีจีน บรรยากาศ เป็นไป อย่าง เศร้าสสด
"มินวู !" โยเฮ เรียก ผม หลัง จากที่เขา ปิดปาก เงียบมา ตลอด
" พิธี รับน้อง ครั้งนี้ ฮีจีน เขาตั้งใจมากเลย นะ ชั้น จะสานต่องานของ ฮีจีน เอง นายจะช่วยชั้นไหม มินวู" โยเฮพูดด้วยสีหน้า จริง จัง ซึ่ง ผม จะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน
2 วันถัดมา หลังจาก งานศพของ ฮีจีน งานรับน้อง ของโรงเรียน ก็เริ่มขึ้น โดยทางโรงเรียน ให้เรา จัดพิธี รับน้อง นอกสถานที่ โดย ผม และ โยเฮ เลือก ที่ น้ำตกฮาคุ ว่ากันว่า ใต้น้ำตกแห่งนี้มีวัดซ่อนอยู่ แต่ตั้งแต่ ผมอยู่มา ยังไม่เคยมีใครเห็นวัดนี้เลย
_________________________
ไม่มีใครหรอกที่อยู่คนเดียวในโลกนี้ได้
ความคิดเห็น