หนุ่มสุดหล่อปิ๊งรักกับสาวซ่าส์หน้าหวาน

ลำดับตอนที่ #5 : ตามหา

             ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วยนะ  ปกติฉันเป็นคนเข้มแข็งนิแต่ทำไม่ฉันต้อง

ร้องไห้เพราะนายไมค์ด้วนนะ ฉันไม่รู้ว่าฉันร้องไห้นานเท่าไรแล้ว พอมารู้ตัวอีกที

นี้ก็เย็นมากแล้ว  นี้ฉันร้องไห้จนหลับไปเลยหรอเนี้ย

" นี้เม็ดอะไรเนี้ย " ฉันพูดตัวเอง ก็ไม่รู้มีอะไรมาตกเมะที่หน้าฉัน

" ฝนนี้หว่า ทำไงดีงะ บ้านก็กลับไม่ถูก นั่งอยู่เนี้ยแหละ " ฉันบ่นกับตัวเอง แล้วนั่ง

ตากฝนอยู่อย่างนั้น  -_-

          ฉันนั่งอยู่ที่ประมาณ 20 นาที ฝนก็หยุดตก ฉันจึงคิดว่ายังไงลองเดินหา

ทางกลับดีกว่านั่งอยู่เฉยๆ แล้วฉันก็ลุกเดินออกมาที่ปากซอย

" แค่นี้ก็หนาวพอทนแล้ว ฝนยังมาตกอีก " ฉันบ่นไปด้วยเดินไปด้วย

" โอ๊ย มึนหัวชิบเป๋งเลยวะ " ฉันพูดพลางจับที่หัว

" ไม่ไหวแล้ว " นั้นเป็นประโยคสุดท้ายที่ฉันพูด แล้วฉนก็สลบลงไปกับพื้นเลย

            # ไมค์ #

          ผมไม่น่าพูดแรงกันเรย์เลย  ทั้งๆที่ผมก็อยากจะไปหาอะไรกินกับเธอ แต่

ปากของผมกับพูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับใจตัวเอง  ผมจะขอโทษเธอแต่ก็ไม่ทันเธอ

ไม่ได้ยินในสิ่งที่ผมพูดแล้ว  ผมจึงวิ่งตามเธอเพื่อที่จะขอโทษแต่ก็ไม่ทัน ผมจึง

กลับมาที่ห้อง ผมรอเธอกลับ แต่ก็ไร้วี่แวว ผมจึงออกตามหาเธอแต่ก็ไม่เจอ จน

ฝนตก ผมก็วิ่งตากฝนเพื่อตามหาเรย์ ผมหาจนฝนหยุกตกก็ไม่เจอ ผมนึกออกแล้ว

ข้างหลังคอนโดผมยังไม่ได้ไปดู ผมวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตและผมก็ต้องตกใจ เมื่อ

เบื้องหน้าของผมมีร่างผู้หญิงที่ผมคุ้นเคยดีนอนไม่ได้สติอยู่ที่พื้นที่เเฉะๆ นั้นก็คือ

เรย์นั้นเอง ผมรีบวิ่งเข้าไปประคองเธอ

" เรย์ เธอได้ยินมั้ย เรย์ " ผมเขย่าร่างของเธอที่ไม่ได้สติ


          แล้วผมก็อุ้มเธอกลับมาที่คอนโด