ระบำเสน่หา

ลำดับตอนที่ #7 : กานติยา & ฟามิลา

"คริตคะ" ฟามิลาเรียกชื่อชายหนุ่ม

"มีอะไรรึครับ แฟม"

"เราไม่ไ่ด้ออกไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะคะ วันนี้ตอนเย็นไปลำธารกันมั้ย"

"ก็ดีนะ พี่ก็อยากไปข้างนอกเหมือนกัน อยู่บ้านแล้วเบื่อ"

"แฟมรักคริตนะคะ"

"ผมก็รักแฟมครับ"


...............................................................................................................


ในช่วงเย็น ขณะที่่วรันตีและทิพรตีกำลังจะไปจ่ายตลาด ก็ได้ยินเสียงกร๊ดของฟามิลาดังมาจากห้องของจิรกา สองแม่ลูกวิ่งไปดู ตกใจที่เห็นจิรกาอาเจียนอยู่เต็มพื้นห้อง

"ต๊าย นังกา นี่แกไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย"

"ตายแล้วลูกแม่ เป็นอะไรไปเนี่ย" ทิพรตีตกใจ

"ป้าทิพ พามันไำปหาหมอเลย เดี๋ยวจะมาตายในบ้านฉัน" ฟามิลาบอก


หลังจากนั้น ฟามิลาจึงพาคริตเข้ามาในป่า หญิงสาวพาคริตมาริมน้ำ โดยคริตไม่รู้เลยว่า กานติยาแอบซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้ พร้อมกับไม้อันใหญ่ในมือ

"แฟมจ๊ะ เราจะมีลูกกันดีมั้ย"

"ว่ายังไงนะคะ"

"ผมขอโทษที่ผมเคยนอกใจแฟม ไปหาผู้หญิงอื่น แต่ที่จริงผมรักคุณคนเดียว ผมอยากสร้างครอบครัวกับคุณ"

ฟามิลาเหมือนโดนมนต์สะกด เธอซึ้งใจเป็นที่สุด แต่ทันใดนั้น กานติยาก็โผล่มาทางด้านหลังของคริต แล้วใช้ไม้ฟาดเขาอย่างแรงจนเขาล้มลงและตกลงไปในธารน้ำ

"คริตตตตตต"

"เรียบร้อยแล้ว" กานติยาพูด

"เขาตายแ้ล้วหรอ"

"ยังหรอก แต่กว่าจะฟื้นก็คงไม่รอดแล้วล่ะ  นี่หล่อนเป็นอะไรยะ หน้าซีดๆ ไม่มีใครจับได้หรอกน่า"

"ไม่เป็นไรหรอก รีบกลับเถอะ เดี๋ยวไม่ทันนังสามแม่ลูกกลับมา"

.................................................................................................


วรันตีพาแม่และน้องสาวกลับมาที่บ้าน ก็พบกานติยานั่งปลอบใจฟามิลาที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณแฟม ร้องไห้ทำไมคะ" วรันตีถาม

"คริต เขาไปแล้ว เขาทิ้งฉันไปแล้ว" ฟามิลาฟูมฟาย

"วันนี้ฉันออกไปเดินเล่นกับแฟม พอกลับมาก็เจอสิ่งนี้"

ทิพรตีคว้าจดหมายขึ้นมาอ่าน จดหมายนั้นมีความว่า



"แฟม ผมขอลาก่อน ผมรู้ ว่าผมทำให้คุณลำบากใจมาก ทั้งเรื่องจิรกา และเรื่องอื่นๆ ผมคิดว่าคุณจะต้องเจอคนที่ดีกว่าผม

                                                                                              คริส"


"ไม่นะ พี่คริส" จิรการ้องไห้ฟูมฟายออกมาอีกคน

"แล้วนี่ลูกจะทำยังไงล่ะ จิรกา ในเมื่อลูกตั้งท้องลูกของเขาไว้" ทิพรตีพูดอีก

"ว่ายังไงนะ" ฟามิลาตกใจ

"ก็วันนี้พาแม่กาไปหาหมอมา หมอบอกว่าท้อง"

"กรี๊ด  ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" ฟามิลาร้องอย่างสุดเสียง

"แต่มันก็เป็นไปแล้วนะคะคุณแฟม วรันตีขอร้อง อย่าขังยัยกาไว้อีกนะคะ จะได้ดูแลหลานอย่างสะดวกด้วย"

ฟามิลาทำท่าฮึดฮัด กานติยาพูดขึ้น

"น่านะ แฟม สงสารหลานเถอะ"

"ก็ได้" ฟามิลายอมอ่อน

กานติยายิ้มเยาะ แอบมีแผนช่วยเพื่อนในใจ