รอยมายา

ลำดับตอนที่ #3 : ด้านมืด

มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่เปิดเทอมมาได้พักใหญ่แล้ว รวมถึงมหาวิทยาลัยของทั้งรุกมินีและมาลินีด้วย  หลังจากเปิดเรียน มาลินีมักไม่ค่อยกลับบ้าน เธออ้างกับพ่อแม่ว่างานเยอะ จึงไปค้างบ้านเพื่อนเกือบทุกวัน ส่วนรุกมินีเรียนไม่หนักเท่าใดนักเพราะว่าเพิ่งเข้าเรียนปีแรก มีเพียงกิจกรรมที่ค่อนข้างเยอะ แต่เธอก็กลับมาค้างบ้านทุกวัน รุกมินีมักเขา้ห้องสมุด ไปค้นคว้าหาข้อมูลเกี่ยวกับบทเรียน งานศิลปะ บทละคร หรือนวนิยายที่เธอชอบ นี่แหละคือความสุขของรุกมินี 

แต่เช้าวันนี้  รุกมินีมีเหตุผลพิเศษที่จะมาห้องสมุด ปกติแล้ว รุกมินีชอบออกไปทานอาหารแถวศูนย์การค้าใกล้ที่เรียน แต่ทุกวันพฤหัส เธอจะทานข้าวกลางวันที่โรงอาหารในมหาวิทยาลัยเท่านั้น 

รุกมินีเดินเข้ามาในห้องสมุด เดินไปหยิบหนังสือที่เรื่องราวเกี่ยวกับ กวีเชคเสปียร์ มาหนึ่งเล่ม เด็กสาวเดินมานั่งลงที่โต๊ะๆหนึ่ง ที่กะสายตาแล้ว จะเห็นได้ทุกส่วนของมุมห้อง หญิงสาวนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ หรือถ้าพูดกันจริงๆก็คือแกล้งอ่าน

ทันใดนั้น ร่างสูงโปร่งกำยำก็เดินเข้ามา รุกมินีค่อยๆลดหนังสือลงจากสายตา แล้วหันไปมอง ใช่แล้ว รุกมินีจำไหล่กว้างๆและก้นฟิตๆที่เธอคอยมองมาตลอดหลายอาทิตย์นั่นได้  เด็กที่อยู่ในโอวาทมาตลอดอย่างรุกมินีถามตนเองว่า คุณแม่และคุณย่าของเธอที่เชียงใหม่จะว่าไงนะ ถ้ารู้ว่าส่งรุกมินีมาเรียน แต่เธอมานั่งเหล่ผู้ชายแบบนี้ แต่เธอให้กำลังใจตัวเองว่า แค่นี้มันไม่ทำให้เสียการเรียนหรอก...



กิ่งกนกวางหูโทรศัพท์ลงข้างจอคอมพิวเตอร์แบบเซ็งๆ หมู่นี้มาลินีทำตัวแปลกๆไป ไม่ค่อยมาค้างบ้านเธออย่างเก่าและไม่ค่อยคุยกับเธอ ทีแรก กิ่งกนกคิดว่าเธอโดนพ่อแม่กักบริเวณเสียแล้ว แต่เธอเคยลองโทรไปหาที่เบอร์บ้าน เปีย คนรับใช้ของมาลินีก็บอกว่าไม่อยู่ กิ่งกนกนั่งคิดไปเรื่อยเปื่่อย ช่วงหลังๆเธอเห็นมาลินีชอบไปคุยกับเจนจิรา เพื่อนร่วมชั้นเรียนอยู่บ่ิอยๆ บางที มาลินีอาจจะชอบเจนจิรามากกว่ากิ่งกนกก็ได้ เจนจิราเป็นคนพูดเก่ง แถมยังเที่ยวเก่งกว่ากิ่งกนกตั้งเยอะ ถ้าพูดตามควมรู้สึกจริงๆแล้ว กิ่งกนกไม่ชอบเที่ยวกลางคืนเลย เธอชอบอยู่กับบ้าน หาอะไรทำสนุกๆเช่น เล่นวิดิโอเกม แบบเด็กผู้ชาย แต่เมื่อมาลินีขอ เธอก็จำเป็นต้องทำตาม กิ่งกนกไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเธอชื่นชอบมาลินีเข้าไปได้ยังไง บางครั้ง กิ่งกนกก็รู้สึกว่ามาลินีทำตัวแปลกๆ เช่น กิ่งกนกกำลังคุยกับเพื่อนเรื่องบทเรียนอยู่ แต่มาิลินีก็แทรกขึ้นมา ด้วยประโยคที่ว่า "ฉันสวยมั้ย?" หรือ "ถ้าฉันกับนังพิมแย่งกันจีบหนุ่มคนนั้น เธอคิดว่าเขาจะเลือกใคร?"  

กิ่งกนกสรุปความคิดของตัวเองได้ว่า อาจจะเป็นเพราะมาลินีมีรูปโฉมที่จัดได้เข้าขั้นว่าสวยและเธอเป็นคนที่กิ่งกนกเข้าถึงง่าย ล่ะมั้ง กิ่งกนกจึงเผลอหลงใหลในตัวมาลินี

"กิ่ง พี่กลับมาแล้ว" กิ่งกนกหลุดจากภวังค์แล้วหันไปทางประตูเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู

ก่องเพชร พี่ชายแท้ๆของกิ่งกนก เพิ่งกลับมาหลังจากไปดูงานที่กระบี่  กิ่งกนกเดินไปเปิดประตู เธอโผเข้ากอดร่างสูงของพี่ชาย

"ว่าไงพี่เพชร มีขนมมาฝากกิ่งบ้างรึป่าว"

"โอ๊ย ซื้อมาตั้งเยอะ อยู่ในครัวแน่ะ กินตอนกลางคืน ระวังอ้วนนะ เด็กน้อย"

"ตอนนี้ก็อ้วนแล้วเนี่ย ไว้กินพรุ่งนี้เช้าก็ำได้"

"โอเค เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ ร้อน"

"อื้ม"

กิ่งกนกเดินกลับเข้ามาในห้อง เธอเอนตัวลงนอนลงบนเตียง นอนมองเพดานห้อง โคมไฟ จากนั้นก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่นานๆเข้าก็วกกลับมาถึงเรื่องของมาลินีอีก กิ่งกนกคิดถึงจูบแรกที่มาลินีให้กับเธอ กิ่งกนกไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นมาลินีเคยผ่านมือผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนมาก่อนหรือเปล่า แต่สำหรับเธอ มาลินีคือคนแรก




มาลินีนั่งอยู่กับเจนจิราในร้านอาหารแห่งหนึ่่งพร้อมกับเพื่อนชายหญิงของเจนจิราอีกสองสามคน สองสามคนนั้นเป็นเพื่อนในสถาบันเดียวกับทั้งคู่แต่มาลินีเพิ่งจะรู้จักไม่นานหลังมาสนิทกับเจนจิรา มาลินีเบื่อกิ่งกนก เธอรู้สึกว่ากิ่งกนกช่างเป็นคนจืดชืด ในช่วงแรกเธอคุยกับกิ่งกนกเพียงเพราะว่าไม่มีใครให้คุยเท่านั้นล่ะ แต่หลังจากได้ทำงานโปรเจคท์ส่งอาจารย์คู่กับเจนจิรา ทั้งสองก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น จนกลายเป็นคู่ซี้คู่เที่ยวมาจนถึงวันนี้

"อ้าว แม็ค มาพอดีเลย" เจนจิราหันไปทักเพื่อนที่เพิ่งมาใหม่

"เฮ้ย เราชวนแกด้วยหรอวะ เราลืม" เจนจิราทำท่านึก

"เราชวนเอง" มาลินีตอบ

มาลินีเป็นคนชวนแม็คมาที่นี่ หลังจากเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เจนจิราพาเธอไปเที่ยวที่สถานบันเทิงชื่อดังใจกลางเมือง ทำให้มาลินีได้พบกับแม็ค มาลินีผู้ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน(ผ่านแต่มือผู้หญิง) ก็รู้สึกต้องตาต้องใจแม็ค ถึงแม็คจะไม่ใช่คนหล่อ แต่เขาเป็นคนอัธยาศัยดี จนมาลินีซึ่งอยู่ในฤทธิ์สุราหลงใหลถึงขั้นปล่อยเจนจิราให้กลับบ้านไปก่อนแล้วตามแม็คไปถึงคอนโด จากนั้น มาลินีก็ได้สัมผัสรสรักจากบุรุษเป็นครั้งแรก มันช่างหวานหอมจนมาลินีลืมรสรักแบบที่ได้จากกิ่งกนก  มาลินีตอบตัวเองได้หลังจากเสร็จภารกิจกับแม็ค เธอไม่ไ่ด้รักกิ่งกนก เธออาจจะเคยรักผู้หญิงมาก่อน คนนั้นคือพิม แต่มันเป็นเพียงความปลื้มและหลงใหลแบบอุดมคติ ซึ่งตอนนี้มันกลายเป็นความแค้น...


มาลินีหยิบกระเ๋ป๋าออกจากเก้าอี้ตัวข้างให้แม็คนั่ง เจนจิราชวนทุกคนบนโต๊ะคุยเรื่องเรื่อยเปื่อย จนสักพัก แบล็คเบอรี่ในกระเป๋าของเธอก็สั่งขึ้น เจนจิราหยิบขึ้นมาดู

"ว้าว มีงานมาด้วยแหละพวกเธอ"

"งานอะไรหรอ" มาลินีถาม

"ตอนนี้พี่เซโกะต้องการคนเดินแบบเพิ่มประมาณ 7-8 คนแน่ะ  งานนี้เป็นงานของห้องเสื้อเล็กๆน่ะ เค้าเลยไม่อยากจ้างนางแบบดัง แต่ฉันคงไปไมไ่ด้อะ เตี้ยเกิน ฮ่าๆๆ"

"พี่เซโกะ" มาลินีพึมพำชื่อ เธอนึกออกแล้ว รุ่นพี่คนที่สนิทกับนังพิม และชวนนังพิมไปเดินแบบคราวนั้นนั่ะะเอง คราวนี้มันก็คงจะได้เดินด้วยแน่ ไม่ไ่ด้การ มาลินีได้โอกาสเทียบเท่ากับพิมแล้ว เธอจะไม่ยอมให้โอกาสหลุดลอยไป...