ระบำเสน่หา

ลำดับตอนที่ #13 : เชือดเฉือน

ฟามิลาตั้งท้องลูกของเสตรวุธแล้ว หล่อนดีใจมาก ที่จะมีโซ่ทองเป็นพยานให้ครอบครัว

วันหนึ่ง พอนลีนขึ้นมาหาเสตรวุธถึงที่ห้องตอนเย็น ขณะที่ฟามิลาไม่อยู่

"แย่แล้วค่ะ องค์ชาย นังโยนามันไม่สบายค่ะ โปรดลงไปดูมันหน่อยได้รึไม่เพคะ"

"จริงรึ งั้นเจ้าลงไปก่อน เดี๋ยวเราตามไป"





เสตรวุธมาหาโยนาที่โรงเลี้ยงม้า เหนหญิงสาวนอนอ่อนเปลี้ยนเพลียแรงอยู่

"เจ้าชาย เจ้าชายมาหาโยนาเหรอคะ"

"ใช่สิ เธอเป็นอะไรมากมั้ย"

"ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ พอจะลุกไหว เจ้าชายอุตส่าห์ลงมา โยนาดีใจจังเลย ทานอะไรก่อนสิคะ โยนาทำขนมไว้

โยนาลุก แล้วเดินมาหยิบขนมชิ้นหนึ่ง ป้อนใส่ปากเสตรวุธสองสามชิ้น




เสตรวุธกลับขึ้นมาที่ห้อง และเข้านอนตามปกติ


เช้ารุ่งขึ้น ฟามิลาตื่นขึ้นมาไม่พบเสตรวุธนอนอยู่เคียงข้าง  จึงออกมาที่ห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงราชินีโวยวาย


"นี่ ชายเสตร นี่แกเอานังผู้หญิงชั้นต่ำมาเป็นเมียยังไม่พอ
 นี่ยังเอาขี้ข้านั่นมาเป็นมียอีกคน แกนี่มันเลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ รู้งี้เอาขี้เถ้ายัดปากเสียตั้งแต่เกิดก็ดี"

เจ้าชายเสตรวุธนั่งฟังอย่างไม่รู้สึกอะไร โดยมีโยนานั่งออเซาะอยู่ข้างๆ บัดนี้ เขาหลงใหลโยนาจนโงหัวไม่ขึ้นเสียแล้ว เพราะฤทธิ์จากยาเสน่ห์ที่พ่อมดพีชยะให้มา

"นี่แม่พูดน่ะ ฟังอยู่หรือเปล่า" ราชากิติสำทับต่อ

ชายเสตรทำเป็นหูทวนลม แล้วเดินออกไปกับโยนา ราชินีจินดาราแทบจะกรี๊ดออกมา

ฟามิลาิ ผละมาจากหน้าประตู มาจิกหัวของโยนาอย่างแรง และลงไปคร่อมตบ โยนาไม่ยอมถีบฟามิลาออกแล้วตบกลับ สองสาวตบกันด้วยความโมโห เสตรวุธมาดึงตัวฟามิลาออก แล้วพาไปที่ห้อง โยนาตามไป

"นี่เธอทำอย่างนี้ทำไม" เจ้าชายถาม

"ก็ฉันเป็นเมียพี่นะ ฉันก็มีสิทธิ์ ที่จะหึงหวงพี่"

"เธอไม่มีสิทธิ์ ที่นี่เป็นปราสาทของฉัน ฉันจะทำอย่างไรก็ได้ เธอก็เป็นแค่เมีย"

โยนายืนมองฟามิลาที่หน้าเสียอย่างสะใจ พอเสตรวุธหันมาก็ทำเป็นตีหน้าเศร้า แล้วพูด

"อย่าไปว่าคุณแฟมเลยค่ะ ยังไงเธอก็เป็นเมียหลวง"

"ไม่มีใครเป็นเมียหลวงเมียน้อยทั้งนั้นล่ะ ทุกคนเป็นเมียพี่เหมือนกันหมด พรุ่งนี้น้องยกข้าวของขึ้นมาอยู่บนหอคอยนี้ได้เลยนะ มีห้องว่างอยู่อีกห้อง"


ฟามิลากรี๊ดออกมาโดยที่ไม่มีใครสนใจ

........................................................................................................


"อะไรนะ นี่องค์ชายมีเมียใหม่อักคนเหรอ" ทิพรตีถามนาตาชา

"ใช่จ่ะน้า แล้วนี่ลูกเลี้ยงน้าจะทำยังไงล่ะนี่"

"น้าก็ไม่รู้"

ชุตีรินโผล่เข้ามา แล้วโพล่งบอก

"นังบ้าที่อยู่โรงเลี้ยงเป็ดน่ะ ลูกสาวเธอใช่ไหม แม่ทิพ"

"ลูกฉันไม่ไ่ด้บ้านะ"

"ไม่ได้บ้าอะไรล่ะ เห็นเพ้อถึงเจ้าชายด้วย สงสัยอยากเป็นเมียเจ้าชายอีกคนล่ะสิ เชอะ อย่าหวัง"

"หยุดว่าลูกฉันเดี๋ยวนี้นะ ที่จริง ผู้หญิงในงานเลี้ยงน่ะ คือลูกของฉัน คุณแฟมน่ะ มาสวมรอยแทน"

ทิพรตีตกใจที่หลุดปากออกไป แต่นาตาชาและชุตีรินก็รับรู้เรื่องหมดแล้ว

"นี่แก ว่าคุณแฟมหรอ" ชุตีรินยังลังเล ตบหน้าทิพรตีไปหนึ่งฉาด นาตาชาและทิพรตีจึงช่วยกันรุมชุตีริน จนสาวใช้คนอืื่นต้องคอยเข้ามาห้ามศึก