ระบำเสน่หา

ลำดับตอนที่ #11 : มารยา

ไม่นานนัก องค์หญิงซังยาก็ได้ลูกชายหนึ่งคน คือ อนล  ชิดชยะและซังยามักพาอนลมาเยี่ยมที่เมืองแทนัสบ่อยๆ 


วันหนึ่ง ชิดชยะชวนราชากิติและองค์ชายเสตรวุธเข้าไปล่าสัตว์ด้วยกันในป่า ฟามิลาจึงต้องเผชิญหน้ากับราชินีจินดาราตามลำพัง

ราชินีจินดาราสั่งให้สิรินตั้งอาหารเช้า โดยไม่รอฟามิลา ชุตีรินรู้เลยรีบมาบอกฟามิลาที่ห้อง

"คุณแฟมคะ ตื่นเร็วค่ะ ราชินีตั้งอาหารเช้าแล้วค่ะ"

"อะไรนะ"

"ราชินีตั้งอาหารแล้วค่ะ เมื่อครู่นี้ ชุเห็น"

"อีแก่นี่ ทำไมไม่รอฉันยะ"

"ไม่ทราบสิคะ ชุว่าคุณแฟมรีบไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะทานข้าวไม่ทัน"

"ขอบใจมาก"




ฟามิลาเดินมาที่โต๊ะอาหาร พบกับราชินีจินดารานั่ง ทานอาหารอยู่คนเดียว

"มาจนได้นะ ตื่นสายตะวันโด่งอย่างนี้ใครจะไปรอไหว"

"อยู่บ้านฉันก็ตื่นแบบนี้"

"นี่ หล่อนอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ"

"หิวจะตายอยู่แล้ว นังสิริน ตุกข้าวให้ฉันซิ"

"อ่อ ค่ะๆ"

"ให้มันทำเอง แม่สิริน เธอเป็นคนของฉันเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์ใช้"

สิรินหยุดทำ ฟามิลาโมโห เดินเข้าไปตบสิริน

"นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ แม่แฟม"

"หุบปาก ฉันเอาไปกินที่ห้องก็ได้"

"นี่กล้าพูดอย่างนี้กับฉันเรอะ" ราชินีโมโห

ฟามิลาไม่สนใจ ตักกับข้าวแล้วใส่ถาด เรียกชุตีรินมายกไปที่ห้อง




เมื่อทานอาหารเสร็จ ฟามิลา จึงนั่งเมาท์กับชุตีริน


"แล้ว คุณแฟมทีอะไรให้ชุช่วยอีกมั้ยคะ"

"ฉันกำลังไม่แน่ใจ ว่าอีแก่นั่นมันจะเอาเรื่องไปฟ้องพี่เสตรรึเปล่า ฉันก็เลยมีแผนนิดหน่อย แกต้องช่วยฉันด้วย"

"ว่ามาเลยค่ะ"

ฟามิลาลุกขึ้น เอาศีรษะตัวเองโขกกำแพงอย่างแรง

..........................................................................................................


ทางด้านโยนา  รู้สึกเซง ที่วรันตีและจิรกา มาอยู่กับตน โยนาจำหน้าจิรกาไม่ได้เช่นกัน ว่าเป็นผู้หญิงที่ตนเคยตบตอนนั้น

"ฉันอยู่คนเดียวก็สบายอยู่แล้ว พวกแกจะมาทำไมเนี่ย แล้วยิ่งน้องแก นั่งเหม่อทั้งวัน ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง"

"น้องฉันต้องเสียลูกไปนะคะ คุณโยนา มันก็ต้องมีการกระทบกระเทือนกันบ้าง"

"ว้าย จริงหรอ น่าสงสารจัง ลูกเป็นอะไรตายหรอ แล้วผัวไปไหนเสียล่ะ"

"ผัวมันตายไปแล้ว ส่วนลูกตายตั้งแต่อยู่ในท้อง"

"อ้าว แล้วทำไมแท้งซะล่ะ"

วรันตีเงียบไปไม่ยอมบอก

"คุณ แฟม คุณแฟม อย่าค่ะ อย่าทำกา" จิรกาเพ้อ

"นังนี่มันเพ้ออะไรของมันน่ะ เป็นชื่อนังนั่นด้วย"

"อย่าไปฟังมันเลยค่ะ"

........................................................................................................


เสตรวุธกลับมาที่วัง กำลังจะเดินเข้าตำหนัก ชุตีรินก็รีบวิ่งมาหา


"องค์ชายคะ องค์ชาย ราชินีทรงทำร้ายองค์หญิงเพคะ"

"ท่านแม่ทำอะไร"

"ราชินีโมโหที่คุณแฟมตื่นสาย เลยผลักคุณแฟมศีรษะโขกผนังเลยเพคะ"

"จริงหรอ แล้วน้องแฟมเป็นไงบ้าง"

"ก็ หัวแตก แต่ทำแผลไปแล้ว ยังเวียนหัวนิดหน่อยเพตะ"

เสตรวุธไปหาฟามิลา ปลอบใจสักพัก แล้วรีบขึ้นไปหาเสด็จแม่

"ท่านแม่ ทำไมท่านแม่ต้องทำแบบนั้นกับแฟมด้วย"

"ทำไมเล่า แม่จะสั่งสอนมันบ้างไม่ได้หรอ"

"แล้วทำไมต้องทำร้ายร่างกายกันด้วย"

"อะไรกัน นี่ลูกพูดอะไร"

"ก็คุณแม่ผลักแฟมไปชนฝาผนังจนหัวแตก"

"แม่ไม่ได้ทำ นังนั่นมันแกล้งหรือเปล่า"

"แฟมเขาจะทำร้ายตัวเองทำไมกัน ผมขอนะครับแม่ นี่คือผู้หญิงที่ผมรัก แม่อย่ายุ่งกับเขาเลย"



ณ เวลานี้ เสตรวุธหลงฟามิลาจนโงหัวไม่ขึ้นเสียแล้ว