ระบำเสน่หา

ลำดับตอนที่ #5 : แผนการร้าย

โยนาและพอลลีนวางแผนกันอย่างสนุกหลังจากกลับมาจากบ้านพ่อมด ทั้งสองรอเพียงงวันที่โอกาสจะมาถึง


ต่อมา พระราชาและพระราชินีออกไปเยี่ยมราษฎร ส่วนเจ้าชายเสตรวุธต้องอยู่เฝ้าตำหนัก เพราะวันนี้ องค์หญิงซังยาจะมาเยี่ยม พอลลีนนำเครื่องดื่มไปให้เจ้าชาย

"เจ้าชายคะ ดื่มอะไรหน่อยดีมั้ยเพคะ"

"ก็ดี เฮ้อ อยู่บ้านเฉยๆ ไม่มีอะไรทำ น่าเบื่อจัง"

"ไปเดินเล่นในป่าริมลำธารสิเจ้าคะ ที่พระองค์ชอบไปตอนยังเยาว์วัยบ่อยๆ พระองค์น่ะ ไม่ยอมฝึกล่าสัตว์บ้าง เหมือนกษัตริย์คนอื่นเลยเพคะ"

"อย่าบังอาจว่าเรานะ พอลลีน อืม ก็ดี แต่เอ ข้าจะไปคนเดียวดีรึไม่"

"ชวนเหินเทพไปด้วยสิเจ้าคะ เผื่อเกิดอะไรขึ้น จะได้มีเหินเทพไว้คอยช่วย"

"ก็ดี"


...........................................................................................................


องค์หญิงซังยาเดินทางมาถึงประสาทเมืองแทนัส แต่ไม่พบเจ้าชายเสตรวุธ

"ประทับรอก่อนนะเพคะ เดี๋ยวชุจะไปหยิบน้ำผลไม้มาให้ทาน สูตรใหม่เลยค่ะ เพิ่งลองทำวันนี้"

"ขอบใจจ้ะ แม่ชุ" ทั้งสองไม่รู้ว่าโยนาแอบฟังอยู่

  ชุตีรินเดินไปที่ครัว โยนาได้ที  แกล้งทำเสียงโวยวาย

"ว้ายยยยยยยย"  ทุกคนในครัวตกใจ รีบวิ่งไปดู พอลลีนรีบเอายานอนหลับที่พ่อมดให้มา มาใส่ไว้ในแก้วน้ำผลไม้ในแก้วทองของซังยา


ชุตีรินนำแก้วน้ำผลไมไปให้ซังยา แ้ล้วเดินลงมาจากห้องรับรอง ได้ไม่มีใครขึ้นไปอีกเลย สาวใหญ่ลงมาที่ครัว เห็นพอนลีนยืนอยู่

"ป้่าจ๊ะ น้ำผลไม้เหลืออีกตั้งเยอะ ฉันขอมั่ง ที่เหลือเอาไปแบ่งพวกพี่ๆองครักษ์ได้ไหมจ๊ะ"

"ตามใจแกเถอะ"




ชิดชยะนั่งอยู่ในห้อง พอนลีนมาเคาะประตูเรียก

"พี่ชิดจ๊ะ พอดีป้าชุทำน้ำผลไม้ เลยให้พอนเอามาให้ไ

"ขอบใจมาก"

"ทานเสร็จแล้ว ขึ้นไปหาองค์หญิงซังยาหน่อยนะจ๊ะ เผื่อเธอจะต้องการอะไร เจ้าชายไปนานแล้ว ยังไม่กลับมาเลย"

"ได้ๆ"



ชิดชยะขึ้นไปหาเจ้าหญิงตามคำบอกของพอนลีน เขาหญิงเจ้าหญิงซังยาฟุบสลบคาเก้าอี้

"องค์หญิง"  ชิดชยะไม่ทันได้ทำอะไร ทันใดนั้น เขาก็เริ่มเวียนหัว และร่างทั้งร่างล้มลงบนพื้น


.......................................................................................................


ฟามิลาและกานติยามาเที่ยวที่ลำธารในป่า โดยมีวรันตีคอยตามรับใช้ด้วย

"นี่ เดินเร็วหน่อยสิ ช้าจัง ยัยวรันตี" กานติยาบ่น

"ฉันก็หนักนะคะ ทั้งตะกร้าอาหาร ทั้ง กระเป๋าคุณสองคน ทำไมไม่ถือเองล่ะคะ"

"ก็แกเป็นคนใช้" กานติยาบอก

"ไม่ได้เป็นคนใช้คุณกานติยาซะหน่อย"

"เอ๊ะ อีนี่ " กานติยาโมโห ตบหน้าวรันตีไปทีหนึ่ง วรันตีโมโห ตบกลับ ฟามิลาไม่พอใจ ตบวรันตีอย่างแรง

"นี่แกทำอะไรเพื่อนฉันยะ เจียมตัวซะบ้างนะ น้องแกมายุ่งกับผัวฉัน ฉันไม่ไล่พวกแกออกก็พอแล้ว"

วรันตีสงบปากสงบคำแล้วเดินต่อไปจนมาถึงลำธาร สามสาวพบกับ เจ้าชายเสตรวุธและเหินเทพ เหินเทพจำวรันตีได้ เขาดีใจมาก แต่วรันตีจำเขาไม่ได้  มั้งสามเห็นว่าเป็นองค์ชายจึงโค้งคำนับ

"พระองค์มาเที่ยวเหรอเพคะ"

"ใช่ พวกเจ้าล่ะ"

"เช่นกันค่ะ"

ฟามิลาแอบกระซิบกับกานติยา

"ไม่นึกว่าจะได้เจอองค์ชายสุดหล่อตัวเป็นๆ"


ฟามิลาคิดแผน จึงกระซิบกระซาบกับกานติยา

สามสาวนั่งกินอาหารกันริมน้ำ กานติยาบอกกับวรันตี

"เอาแซนวิซให้ฉันซิ"

"นี่ค่ะ"

"แกนี่มันเหมาะกับการเป็นคนใช้จริงๆนะ พอกับแม่ของแก"

"หยุดก้าวร้าวแม่ของวรันนะคะ"

"แล้วจะทำไมยะ นังขี้ข้า" วรันตีโมโห เผลอผลักกานติยาตกลงไปในน้ำ

ฟามิลาทำตามแผน ลงไปช่วยกานติยาขึ้นมา  เพื่อให้เสตรวุธชื่นชมในตัวเธอ


แผนสำเร็จ เสตรวุธพอใจฟามิลามาก จึงเข้าไปทำความรู้จัก

"แฟมรู้สึกเป็นเกียรติมากค่ะ ที่พระองค์อยากรู้จักแฟม"