รอยมายา

ลำดับตอนที่ #2 : ปมของมาลินี

 
มาลินีกลับมาถึงบ้านในช่วงสายๆ เพราะกิ่งกนกต้องออกไปทำธุระกับที่บ้าน พบกับคุณน้าของเธอซึ่งกำลังจะออกไปสนามบินพอดี 

"คุณน้าจิ สวัสดีค่ะ" มาลินีไหว้อย่างนอบน้อม

"อ้าว หลานเมนี่ คิดถึงจังเลย มะ มาให้น้ากอดหน่อยสิ" รุจิราสวมกอดหลานสาว

"คุณน้ามาถึงตั้งแต่เมื่อไรคะ"

"เมื่อวานนี้จ้ะ นี่งานยุ่ง ต้องรีบกลับละ แค่มาส่งยัยรุ้งกับเยี่ยมคุณแม่หนูเฉยๆ แล้วเมื่อคืนไปไหนมาจ๊ะ ทำไมไม่กลับบ้าน"

"ไปอ่านหนังสือบ้านเพื่อนมาค่ะ"

"อะไรกัน หลานน้า จะขยันไปถึงไหน ปิดเทอมแล้วยังอุตส่าห์ไปอ่านหนังสืออีก น่ารักที่สุดเลย มาหอมอีกทีนึง น้าจะไปแล้ว"

สองน้าหลานคุยกันอีกสองสามประโยค ก่อนที่รุจิราจะเดินมาขึ้นรถ และมาลินีเดินเข้าบ้านไป

รถค่อยๆแล่นออกมาจากตัวบ้านมุ่งสู่สนามบิน รุจิรานั่งนึกถึงหลานสาวที่เพิ่งพบกันเมื่อครู่นี้  มาลินีเติบโตเป็นเด็กสาวที่หน้าตาี่ค่อนข้างสวยมาก  อาจจะเรียกว่าสวยกว่าลูกสาวเธอก็ได้เพราะมาิลินีดูมีความเย้ายวน มากกว่าความสวยแบบเย็นๆของรุกมินี  แต่สิ่งที่สะดุดตาของรุจิรามากที่สุดคือการแต่งตัวของมาลินี เธอแต่งกายด้วยสีสันฉูดฉาด เสื้อสีนึง กระโปรงสีนึง ซึ่งทั้งตัวดูไม่มีอะไรเข้ากันแม้แต่น้อย แต่รุจิราก็แอบคิดว่าคงเป็นแฟชั่นของเด็กกรุงเทพ เธอจึงไม่คิดอะไรมากและจึงมุ่งไปคิดว่า เมื่อไรจะถึงสนามบินสักที เธอจะได้โทรบอกลูกสาว ว่าถึงสนามบินโดยปลอดภัยแล้ว...

........................................

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"

มาลินีกำลังเคาะประตูห้องของผู้ร่วมชายคนใหม่ รุกมินีผละจากรูปดอกดาหลาที่เธอกำลังบรรจงวาด และลุกขึ้นไปเปิดประตู

"อ้าว พี่เมนี่ กลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย"

"เมื่อกี๊นี้เอง เจอน้าจิด้วยแหละ ทำไมน้าจิรีบกลับจังก็ไม่รู้"

"งานเยอะน่ะ"

"อืม รู้ละ ว่าแต่อุปกรณ์การเรียน ชุดนิสิต ซื้อมาครบยังจ๊ะ ให้พี่พาไปซื้อมั้ย"

"ซื้อแล้วจ้ะ เฮ้อ ชีวิตมหาลัยจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ รุ้งชักตื่นเต้นละ"

"สนุกจะตาย นี่พี่กลับมาอยู่วิทยาเขตในกรุงเทพแล้วนะ เขาให้เรียนที่นอกเมืองแค่ปีเดียว จะสบายหรือลำบากก็ยังไม่รู้เลย คุณแม่พี่ไม่ให้อยู่หอ คงเหนื่อยตายแน่เลยรุ้ง"

"อยู่บ้านด้วยกันแหละดีแล้วพี่เมนี่ จะไ้ด้อยู่เป็นเพื่อนรุ้งไง เนอะ"

มาลินีมองดูใบหน้าของรุกมินี ทุกส่วนของใบหน้าน้องสาวของเธอช่างได้สัดส่วน ผมยาวตรงสลวย นี่ขนาดรุกมินีไม่ได้ทำอะไรบนใบหน้าและผมเลย เธอยังงดงามชวนมองขนาดนี้

"พี่เมนี่" เสียงของญาติสาวทำให้มาลินีตื่นจากภวังค์ เธอเงียบไปพักนึงก่อนพูดออกมา

"เออแล้ว แม่พี่ไปที่ร้านแล้วหรอ"

"ใช่ กินข้าวเช้าเสร็จแล้วก็ออกไปเลย"

"อืม เดี๋ยวพี่ไปนอนพักก่อนนะ ง่วงมากเลย"

"จ้ะ" รุกมินีรับคำ ดีเหมือนกัน เธอจะได้นั่งวาดรูปต่อ



เย็นวันนั้น คุณรัตนาและคุณมนตรีกลับมาบ้าน และพบกับมาลินีและรุกมินีกำลังนั่งทานข้าวอยู่

"อ้าว เมนี่ กลับมาแล้วเหรอลูก เมื่อวานพ่อไม่เจอเลย" คุณมนตรีทักทายลูกสาว

"ถ้ายังไม่กลับก็ไม่เห็นสิพ่อ" มาลินีตอบอย่างเย็นชา

"ทำไมพูดกับพ่ออย่างนี้ล่ะลูก แล้วเมื่อคืนทำไมไม่โทรมาบอกแม่ว่าจะไม่กลับบ้าน เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะ" คุณรัตนาดุมาลินี

"ก็ไม่รู้อะ ปกติเห็นแม่กลับมาจากร้านแล้วก็นอนเลย เลยคิดว่าคงไม่ได้สนใจหนูเท่าไร"

"โธ่ ลูก ทำไมพูดอย่างนี้" 

มาลินีไม่ตอบ เดินออกมาจากห้องรับประทานอาหารทันที รุกมินีมองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยความตกใจ

มาลินีเดินขึ้นมาบนห้อง นั่งลงบนเตียง จะกดโทรศัพท์หากิ่งกนก แต่พอดีได้รับสายเข้าจากฝ่ายนั้นเสียก่อน

"ว่าไงกิ่ง เรากำลังจะโทรหาพอดีเลย"

เสียงปลายสายที่ตอบมา ทำให้มาลินีกำมือแน่น เธอกัดฟันตอบ

"ว่ายังไงนะ!"

มาลินีขว้างโทรศัพท์เครื่องงามออกไปข้างหน้า โชคดีที่มันไม่ได้หล่นพ้นเตียงลงพื้น เด็กสาวยังกัดฟันกรอดด้วยความโมโห

มาลินีมีศัตรูอยู่คนหนึ่งที่มหาลัย เธอชื่อว่า พิม มาลินีเคยสนิทกับพิมอยู่ในช่วงแรกที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย พิมเป็นผู้หญิงที่สวยอาจไม่เท่ากับมาลินี แต่ที่เหนือกว่ามาลินีคือ การวางตัว พิม เป็นผู้หญิงที่อัธยาศัยดี รู้จักการพูดจาให้คนรักใคร่ ตรงข้ามกับมาลินีที่ชอบทำอะไรแปลกๆจนบางทีเพื่อนๆชอบแอบขำ รวมทั้งพิมด้วย แต่พิมก็เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของมาลินี จนวันหนึ่ง พิมชอบพอกับ ภากร เพื่อนชายในเอก และตัดสินใจคบหาดูใจกัน มาลินีก็ทำตัวแปลกๆขึ้นเรื่อยๆ ทั้งชอบโมโหเวลาพิมไปไหนโดยไม่บอกตน พยายามดึงตัวพิมไว้ไม่ให้ไปอยู่กับภากร จนพิมหมดความอดทนแล้วค่อยๆถอยห่างออกมาจากมาลินี และไปอยู่กับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง หลังจากนั้น พิมก็กลายเป็นสาวป็อบปูล่าร์ประจำคณะ มีแต่คนชื่นชม ส่วนมาลินีกลายเป็นคนเสียสูญหลังจากขาดพิม เธอพยายามหาเืพื่อนสนิทไปเรื่อยๆ แต่ไม่มีใครยอมรับเธอได้ เพราะเธอมีนิสัยประหลาด เช่น พูดคนเดียว หรือ ชอบชมตัวเอง ทำให้เพื่อนๆหมั่นไส้ จนล่าสุด เธอมาอยู่กับกิ่งกนก ซึ่งโดยนิสัยแล้ว กิ่งกนกเป็นคนใจกว้าง เพราะทางบ้านได้รับการอบรมมาอย่างดี ทำให้กิ่งกนกสามารถยอมรับในตัวมาลินีได้ แต่มาลินีไม่รู้เลยว่า กิ่งกนกมีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน

ช่วงพักหลังๆ มาลินีเกาะตัวกิ่งกนกเป็นตังเม จนวันหนึ่ง มาิลินีเจ็บใจที่ตนเองได้คะแนนสอบน้อยกว่าพิมและเข้าใจว่าพิมเยาะเย้ยตน จึงมาระบายกับกิ่งกนกในหอพักของกิ่งกนก กิ่งกนกเข้าปลอบใจมาลินี มาลินีในตอนนั้นซึ่งจิตใจอ่อนแอย่างสุดขีด จึงรับความปรารถนาดีจากกิ่งกนกอย่างเต็มที่ กิ่งกนกเองก็เสน่หาในตัวมาิลินีอยู่แล้ว เรื่องราวของทั้งสองในคืนนั้นจึงตกลงบนเตียง หลังจากนั้น ความสัมพันธ์บนเตียงของสองสาวก็เกิดขึ้นเรื่อยๆด้วยความเสน่หาของกิ่งกนกและความติดใจในรสสวาทของมาลินี

และในวันนี้ กิ่งกนกโทรศัพท์มาบอกมาลินีว่า พิม กำลังจะถูกรุ่นพี่ชักชวนให้เป็นนางแบบปกของนิตยสารฉบับหนึ่ง มาลินีจึงโมโหเป็นอย่างมาก

"ทำไม ทำไมต้องเป็นมัน คนอื่นมีสวยๆกว่าตั้งเยอะแยะ ทำไมมันถึงถูกเลือกฉันไม่เข้าใจ"