รอยมายา

ลำดับตอนที่ #1 : บ้านใหม่

     รถแท็กซี่ค่อยๆแล่นออกจากสนามบิน มุ่งหน้าเข้าสู่ตัวเมือง สองแม่ลูกนั่งอยู่ข้างหลังรถมองออกไปข้างทาง ผู้เป็นลูกสาวเอ่ยขึ้น

 "ไม่ได้เข้ากรุงเทพซะนาน เปลี่ยนไปเยอะเลยนะคะคุณแม่"
คุณรุจิราพูดตอบลูกสาว
"จริงสิ รุ้งมาบ้านคุณป้ารัตครั้งสุดท้าย ก็ตอนเลี้ยงส่งคุณน้า ก็ประมาณ 5-6 ปีแล้ว เวลาผ่านไปไวเหมือนกันนะ"
คุณรุจิรามองลูกสาวด้วยความเอ็นดู พร้อมกับลูบผมดำประกายน้ำตาลที่สยาย
"ลูกแม่ก็เหมือนกัน รู้สึกเหมือนเพิ่งส่งเข้าเรียนอนุบาลได้ไม่นาน นี่จะเข้ามหาลัยละ ไว้ไว"
รุกมินี ยิ้มให้กับคุณแม่ของเธอ

คุณรุจิรา เป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด แต่เมื่อตอนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ได้เดินทางไปศึกษาที่มหาวิทยาลัยทางเหนือ ทำให้ได้พบรักกับคุณ ตฤณ ไกรสุรัตน์ เพื่อนนักศึกษาด้วยกัน ทั้งสองตัดสินใจแต่งงานกันหลังเรียนจบ และทำงานอยู่ที่โรงแรมเล็กแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ โดยมีลูกด้วยกันหนึ่งคน คือ รุกมินี ไกรสุรัตน์ หรือ รุ้ง

รุกมินีเป็นคนที่มีหน้าตาสวยหวาน เธอเป็นคนไม่ชอบการเข้าสังคมเช่นเดียวกับพ่อแม่  เธอชอบการอ่านหนังสือหรือฟังดนตรีคนเดียวในห้อง รุกมินีเป็นคนเรียนเก่ง เธอสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศใจกลางกรุงเทพได้ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงต้องย้ายจากที่บ้าน ลงมาอยู่ในกรุงเทพ กับป้าของเธอ หรือพี่สาวแท้ๆของคุณรุจิรานั่นเอง

คุณพ่อและคุณแม่ของคุณรุจิราเสียชีวิตไปนานแล้ว ทิ้งมรดกที่มีไม่มากนักไว้ให้แก่ลูกๆทั้งสามคนเท่าๆกัน คุณรัตนา พี่สาวคนโตได้แต่งงานกับเศรษฐีเจ้าของร้านอาหารใหญ่โต ส่วนคุณรดา น้องสาวคนเล็ก แต่งงานกับฝรั่งและย้ายไปอยู่ที่อเมริกา บ้านเดิมของคุณรุจิราจึงถูกขายทิ้งไปโดยปริยาย

บ้านปัจจุบันของคุณรัตนาตั้งอยู่ใจกลางเมือง มีขนาดใหญ่โตสมฐานะของคุณมนตรี ชัชวาล ผู้เป็นสามี  ทั้งสองมีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคนเช่นกัน คือ มาลินี หรือ เมนี่

รถแท็กซี่ค่อยๆเคลื่่อนตัวเข้าสู่บริเวณบ้าน รุกมินีมองไปรอบๆบริเวณบ้านอย่างเช่นคราวก่อนๆหน้าที่เธอเคยมา ไม่ว่าจะมากี่ครั้ง เธอก็ตกตะลึงในความใหญ่โตของบ้านหลังนี้ทุกครั้ง

"แหม กว่าจะมาถึงกันพี่ก็รออยู่ตั้งนาน " คุณรัตนาออกมาต้อนรับ

"รถติดน่ะค่ะคุณพี่ วันนี้วันอาทิตย์ คนเข้าเมืองเยอะด้วย" รุจิราพูดกับพี่สาว

"ว่าแต่.. คุณลุงกับพี่เมนี่ไม่อยู่เหรอคะ" 

"ยัยเมนี่ไปค้างบ้านเพื่อนจ้ะ รายนี้ไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน ส่วนคุณลุงก็ดูแลร้าน อันที่จริงป้าก็ต้องไปอยู่ช่วยด้วยนะ แต่มารอรับหลานก่อน"

ทั้งสามทักทายกันก่อนสองสามคำ ก่อนให้เด็กรับใช้ยกของขึ้นไปไว้บนห้อง และร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน รุจิราบอกว่าตนจะค้างที่นี่เพียงคืนเดียวเท่านั้น และจะนอนกับลูก จึงให้พี่สาวจัดห้องเพียงห้องเดียว

"พักผ่อนให้สบายนะจ๊ะ พรุ่งนี้พี่จะให้คนไปส่งน้องที่สนามบิน หลานรุ้งก็ทำใจให้สบายนะ ไม่ต้องห่วง มาอยู่บ้านป้า ป้าไม่ใช้งานไรหรอก ร้านอาหารป้า อยากไปเที่ยวก็บอกนะจ๊ะ"

คุณรัตนาบอกก่อนเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้สองแม่ลูกอยู่กันตามลำพัง รุกมินีบอกแม่ว่าเธอจะนอนกอดคุณแม่ทั้งคืน ก่อนที่อาจจะไม่ได้เจอกันอีกนาน เพราะวันเปิดเทอมก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว...

..................

มาลินีนั่งอยู่บนเตียงของห้องใหญ่ๆห้องหนึ่ง เธอพิงหลังกับพนักเตียงและเอาหมอนใบเล็กๆมากอดไว้ ผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้น่าโต๊ะคอมหันหลังมาถาม

"เมนี่ เธอบอกแม่รึยังว่าจะมาค้างกับเราน่ะ"

"โทรบอกแล้วจ้ะ" มาลินีตอบ

"แม่เธอว่าไรมั้ย"

"เปล่านะ ทำไมเธอคิดว่าแม่เราจะต้องว่าด้วยล่ะ"

"ไม่รู้สิ ดูท่าทางบ้านเธอน่าจะหวง"

"พ่อแม่เคยสนใจเราซะที่ไหนล่ะกิ่ง อย่าไปพูดถึงเลย"

"เอาเถอะๆ ว่าแต่ จะอาบน้ำรึยัง เราจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้"

"ว่าจะไม่อาบเนี่ย ขี้เกียจ"

"เอาอีกแล้วนะ เมนี่ เพื่อนๆจะว่าไงเนี่ย เมื่อรู้ว่าสาวสวยประจำเอก ไม่ชอบอาบน้ำ"

"ก็เราไม่ชอบนี่กิ่ง อาบไปทำไม เดี๋ยวก็นอน อาบตอนเช้าก็พอแล้ว"

มาลินีลุกขึ้นมาจากเตียงเดินมาหากิ่งกนกที่เก้าอี้ เธอน้อมตัวลง หันหน้าเข้าหาเพื่อนสาว จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างดึงศีรษะเข้าและโน้มปากเข้าไปประกบกันและระดมจูบไล่ไปถึงซอกคอ

"เราทนไม่ไ่หวแล้วกิ่ง อยาสนุกกับเธอเต็มทีแล้ว หยุดเล่นเกมก่อนเถอะนะ"

กิ่งกนกไม่พูดอะไรทั้งสิ้น ยกตัวของมาิลินีขึ้น และทั้งสองก็โน้มตัวลงบนเตียงไปด้วยกัน หลังจากนั้นทุกอย่างก็เกินกว่าสติสัมปชัญญะของทั้งสองสาวจะควบคุมได้....