ระบำเสน่หา

ลำดับตอนที่ #1 : สาวงามแห่งแทนัส

ฟามิลาค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงใหญ่ขนาดบิ๊กไซส์ที่ตั้งอยู่กลางห้อง หญิงสาวออกจากประตูห้องแล้วค่อยเดินลงมาจากบันได เมื่อเท้าแตะพื้นชั้นล่าง หญิงสาวก็ตะโกนเรียก

"ทิพ อยู่ไหน ข้าวต้มฉันเสร็จหรือยัง" ฟามิลาร้องเรียก ทิพรตี หรือ ทิพ แม่เลี้ยงของฟามิลาค่อยๆเดินออกมาจากในครัว พร้อมกับสาวสวยอีกสองคน

"ก็ยกออกมาให้ฉันสิ" ฟามิลาโวยวาย

ทิพรตี และ วรันตี กับ จิรกา  ลูกสาวของหล่อนทั้งสอง ช่วยกันยกชามข้าวต้ม และชามกับข้าวมาวางบนโต๊ะสวยให้ฟามิลา

"เย็นนี้พี่แฟมจะทานอะไรคะ จีจะได้ไปจ่ายตลาด"

"นี่ ใครเป็นพี่หล่อนยะ เรียกฉันว่าคุณแฟม ได้ยินมั้ย" ฟามิลาโวยวาย

"ค่ะ แล้ว คุณแฟมจะทานอะไรคะ" จิรกาถามอีกครั้ง

"เอิ่ม เดี๋ยวฉันไปเองดีกว่า พอดีอยากไปเดินเล่น จะแวะไปส่องผู้ชายด้วย"

"โอเคค่ะ"

"เออนี่ แม่ทิพ  วันนี้ช่วยไปขัดห้องน้ำให้ฉัันหน่อยนะ สกปรกจะตายอยู่แล้ว ทำไมไม่ดูแลให้ดี ไหนๆก็อยู่ใช้สมบัติพ่อฉันแล้วนี่ ฉันไม่ไล่ออกไปก็บุญแล้ว สมบัติเนี่ยของเก่าแก่แม่ฉันทั้งนั้น โว้ย " ฟามิลาพูดต่อแล้วกินข้าวจนอิ่มจากนั้นก็ลุกขึ้นไปนั่งเล่นบนห้องต่อ


พ่อฟามิลาแต่งงานกับทิพรตีแต่งงานกับทิพรตีหลังจากแม่ของฟามิลาตายได้ไม่นาน อยู่มาวันหนึ่ง พ่อก็หายตัวเข้าไปในป่า และไม่กลับออกมาอีกเลย ฟามิลาจึงต้องทนอยู่กับทิพรตีและลูกเลี้ยงทั้งสองอย่างขมขื่น หญิงสาวอยากจะไล่ทั้งสามไปให้พ้น แต่ทิพรตีเป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน ทำให้เธอไม่กล้าทำอะไรทิพรตีมากนัก เพราะกลัวฤทธิ์คนในหมู่บ้าน เธอจึงทรมานสามแม่ลูกโดยการใช้งานแทน



............................................................................................................................................................


เย็นวันนั้น ฟามิลาเดินทางออกมาในตัวเมือง ซึ่งเป็นที่ตั้งของตลาดใหญ่ประจำเมือง ฟามิลานัดกับเพื่อนสาว คือ กานติยา ไว้ว่าจะมาเดินเล่นด้วยกัน

"นี่หล่อน วันนี้ฉันว่าจะมาหาผ้าสวยๆตัดเสื้อใส่ซะหน่อย ดีมั้ยยะ" ฟามิลาพูด

"อืม เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปดูผ้าร้านใหม่ อยู่ใกล้ๆนี้เอง ไปดูกันเถอะจ้ะ " กานติยานำทางเพื่อนสาวไป


ทั้งสองเดินเข้าไปในร้าน แล้วเลือกผ้าใหม่กันอย่างสนุกสนาน ฟามิลาเห็นผ้าผืนหนึ่ง เป็นสีชมพู ลายสวยงามมาก จึงจะเดินเข้าไปหยิบ แต่มือหนึ่งเข้ามาดึงไปซะก่อน ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เป็น นาตาชา หลานของทิพรตีนั่นเอง ซึ่งเป็นคู่แค้นกับฟามิลาและกานติยามานานแล้ว

"อุ๊ยตาย ไม่นึกว่าจะเจอเธอที่นี่นะจ๊ะ นาตาชา เป็นไงบ้างล่ะ ได้ข่าวว่าเป็นขี้ข้าอยู่ไม่ใช่หรอ เหมือนป้าเธอน่ะ" กานติยาทักก่อน

"ฉันทำงานในวังรับใช้เจ้าชายย่ะ ไม่เหมือนใครบางคน คอยเอาแต่นอนอยู่บ้าน ไม่ก็เที่ยวเล่นไปวันๆ เชอะ" นาตาชาตอบกลับ

"นี่แกว่าใครกันยะ" ฟามิลาโมโห ตบนาตาชาฉาดใหญ่ ทั้งสามสาวตบกันชุลมุนพัลวัน ทันใดนั้น ก้มีชายผู้หนึ่งเข้ามาห้าม

"อย่ามีเรื่องกันเลยนะครับ" ชายผู้นั้นบอก

ชายหนุ่มเข้าไปขั้นกลางระหว่างสองฝ่าย ทำให้โดนนาตาชาตบอย่างแรง

"ว้าย ขอโทษค่ะ" นาตาชาตกใจรีบเดินหนีออกไปจากร้าน ฟามิลาและกานติยาเข้าไปประคองชายหนุ่ม

"เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ ว้าย หน้าแดงก่ำเลย"

"ไม่เป็นไรมากหรอกครับ"

"ขอบคุณนะคะที่มาช่วยดิฉันไว้ ไม่งั้นดิฉันต้องตายแน่เลย"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ว่าแต่ มีเรื่องอะไรกันหรือครับ"

"แค่พวกขี้อิจฉานิดหน่อย ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เอางี้ เพื่อขอบคุณที่คุณช่วยดิฉันไว้ ดิฉันจะพาคุณไปเลี้ยงอาหารที่บ้านนะคะ ดีมั้ย  ว่าแต่ บ้านคุณอยู่ไหนคะเนี่ย"

"ผมมาจากเมืองอื่นน่ะครับ ว่าจะมาเี่ที่ยวเล่น หาโรงแรมพักสักคืนสองคืน ค่อยกลับเมือง "

"อุ๊ย ไม่ต้องหรอกค่ะ พักที่บ้านดิฉันก็ได้ ว่างตั้งหลายห้อง นะคะ" ฟามิลาชวนชายหนุ่ม เขาปฏิเสธไม่ออก