ฝากฝัน...ปันรัก...พักใจ

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 - 1

บทที่ 1 - กว่าจะได้เริ่มต้น “ฝากฝัน ค่ะ” คำพูดแนะนำตัวฉันให้เพื่อนในห้องได้รู้จักชื่อ เพราะฉันเพิ่งจะได้ย้ายเข้ามาในโรงเรียนนี้วันนี้เอง เข้ามาระหว่างช่วงชั้นน่ะค่ะ ฉันเข้าในระดับชั้น ม.5 “มีที่ว่างให้ เพื่อนใหม่ของเรานั่งไหมค่ะ” เสียงครูประจำชั้นของฉัน ถ้าได้ยินไม่ผิดชื่อ “แพรวา” “ตรงนี้มีที่ว่างครับครู” เสียงชายหนุ่มในห้องคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วชี้นิ้วไปที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง ซึ่งมันก็มักจะเป็นเรื่องบังเอิญที่มักจะมีที่นั่งว่างสำหรับให้นักเรียนที่เพิ่งเขามาใหม่เสมอ ด้วยเหตุบางประการที่จะมีคนขาดเรียนในวันแรก “ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดขอบคุณ และผงกหัวขอบคุณไปยังคนที่ช่วยบอกที่นั่งให้ “นักเรียน เคารพ” ที่แท้คนที่ชี้ที่นั่งให้ฉันเมื่อกี้เป็นหัวหน้าห้องนี่เอง ตอนนี้ฉันยังทำตัวไม่ถูก ยังไม่รู้จักใครเลย โชคดีที่เขาให้ผู้หญิงนั่งด้านหน้าทั้งหมดคนที่นั่งข้างๆฉันก็เลยเป็นเป็นผู้หญิงเหมือนกัน “ชื่อเธอน่ารักดีน่ะ” เพื่อนคนข้างๆบอก “ฝากฝัน…” “เธอชื่ออะไรหล่ะ” ฉันถามกลับบ้าง “ฉันหรอ ชื่อ สายใจ จ้ะ” ในที่สุดฉันก็ได้รู้จัก... เป็น สายใจ เป็นคนแรกของการที่จะเข้ามาอยู่ที่นี่ “เรียกฉันว่า “ใจ” ก็ได้ เพื่อนๆจะก็เรียกกันอย่างนั้น” - - - - - และแล้ว ก็ได้เวลาเรียนชั่วโมงแรก - - - - - “นักเรียน เคารพ” เสียงหัวหน้าห้อง อยากรู้ว่าหัวหน้าห้องชื่ออะไรจัง “นี่ๆ ใจ หัวหน้าห้องเราชื่ออะไรอ่ะ” ก็แค่อยากรู้แหละ “อ๋อ ชื่อ อัศวิน เพื่อนๆเรียกวินกัน” “นี่ พวกเธอสองคนคุยอะไรกันนักหนา ไม่ได้เจอกันมากี่ปีหา” แล้วกัน ยังไม่ทันได้เรียนอะไรก็โดนครูว่าซะแล้วหรอเนี่ย “ขอโทษค่ะ” ฉันกล่าวคำขอโทษพร้อมยกนั่งซึมๆเงียบๆ “นักเรียนใหม่หรอค่ะ” “ค่ะ” “เพื่อนๆ ยังไม่รู้จักกันใช่ไหมค่ะ” “ยัง ครับ/ค่ะ” ทั้งห้องพร้อมใจกันตอบ มันเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว “งั้น ยืนขึ้น แล้วแนะนำตัวให้เพื่อนๆได้รู้จัก” ก่อนหน้านี้ไปไม่กี่นาที เพิ่งจะแนะนำตัวไปเองนะ “ชื่อ ฝากฝันค่ะ ย้ายมาจาก อำนาจวิทยา” “ดีมาก เชิญนั่ง” แล้วครูก็เดินไปที่กระดานดำหยิบชอล์กขึ้นมาเขียนกระดาน ยุกยิกๆ ซึ่งตอนนี้ฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเราเรียนวิชาอะไรกัน แต่ ครูเขียนอะไร อ๋อ กำลังเขียนชื่อ นามสกุลครูเหมือนที่โรงเรียนเก่าฉัน เวลาก่อนที่จะเรียน ครูๆก็จะแนะนำตัวเองให้นักเรียนรู้จักเสียก่อน แล้วเวลาส่งงานก็จะดังเหมือนดารา “ครูสอนวิชาภาษาไทยนะค่ะ” แล้วครูก็มองมาที่ฉันอีกแล้ว มองทำไมหว่า “ฝากฝัน ในฐานะที่เป็นนักเรียนใหม่ เธออยากรู้จักใครในห้องเป็นพิเศษรึเปล่าค่ะ” แล้วฉันอยากจะรู้จักใครดีหล่ะ สุ่มๆไปละกัน มันมี โต๊ะอยู่ 5 แถว แถวละ 10 คน นั่งเป็นคู่ๆ งั้นๆๆๆ “คนที่นั่งอยู่แถวสุดท้าย หลังสุดของห้องค่ะ” “เอาหล่ะ ยืนขึ้น” คำสั่งของครูสั่งให้คนที่ฉันสุ่มไปลุกขึ้น คนที่ฉันสุ่มไปแน่นอนว่าเป็นผู้ชาย แถมใส่แว่นตาหนาเตอะ หน้าตาออกจะเอ๋อๆอีกต่างหาก “ผมชื่อ มั่นคงครับ” หลังจากที่พูดจบเสียงปรบมือของคนทั้งห้องก็ดังขึ้น ทำให้ฉันพลอยยิ้มไปด้วย “ดีมาก นั่งลง” “ครูชื่อ ครูจินตนา น่ะค่ะ” และแล้วครูก็เผย ชื่อของครูออกมา น้ำเสียงของครูทำให้ฉันรู้สึกกลัวอยู่บ้าง แต่ถ้าหักลบกับรอยยิ้มที่พลั่งพรูออกมาแล้วก็ลบล้างกันได้เป็นอย่างดี “เรื่องที่เราจะเรียนเทอมนี้มีดังนี้” แล้วครูก็หันไปเขียนกระดานขยุกขยิกอีกแล้ว ฉันมองตามที่ครูเขียน ภาษาบาลี - สันสกฤต คำสมาท - คำสนธิ เห้อๆๆ เป็นเรื่องที่ฉันไม่ถนัดซักเรื่องเลย เรียนอย่างอื่นไม่ได้หรอ แม้ว่าจะคิดหรือจะทำอย่างไรก็คงไม่พ้น กฎกระทรวงศึกษาธิการ ที่บังคับหลักสูตรมาอย่างนี้ ถ้าเป็นโรงเรียนเอกชนคนจะได้เรียนอะไรที่ดีกว่านี้แน่นอน ถ้าเรียนกลอน หรือ กาพย์นะ จะไม่ว่าซักคำเลย “นายแน่วแน่” ถูกครูเรียกพร้อมๆกับ เพื่อนที่หัวเราะกันทั้งห้อง “ครับ ครูรู้ชื่อผมได้ยังไงครับ” “ในใบรายชื่อนี่ไง” แล้วครูก็ยกใบรายชื่อให้นายแน่วแน่ดู “ชื่อของเธอ เป็นคำประเภทไหน ภาษาอะไร” ทำให้นายแน่วแน่ หันซ้ายหันขวา หันหน้าหันหลัง รีบหาคำตอบซึ่งต่างคนก็ต่างไม่รู้ “ฝากฝัน” และแล้วครูก็เรียกฉันอีก “แล้วชื่อเธอหล่ะ” “คำไทยแท้ค่ะ “ ฉันตอบไปด้วยความที่ไม่มันใจเลย แต่เท่าที่รู้มามันก็คงจะประมาณนั้น “ถูกต้อง” อ่ะ ... เป็นคำที่ออกมาจากปากครู ไม่น่าเชื่อเลยว่าฉันจะตอบถูก เอาเหอะๆ ไม่ผิดก็แล้วไป “เอาสมุดเล่มบางขึ้นมาจดลงไป นายแน่วแน่นั่งลง” แล้วพวกเราก็จดวิธีการแยกแยะคำที่ครูสอน จนจบชั่วโมงแรก หลังจากที่ครูเดินออกจากห้องไปแล้ว “ใจๆ ครูคนนี้ดุป่าวอ่ะ” “ฉันก็เพิ่งเคยเรียนเหมือนกัน” เพื่อนฉันตอบพร้อมยิ้มให้ “แล้วชั่วโมงต่อไปเรียนอะไรอ่ะ” “ไม่แน่ใจ ต้องรออ่ะ เดี๋ยวครูก็มาแล้ว” ฉันผงกหัวรับ “ฝากฝัน...หรอ” เสียผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะหลังฉันพูดขึ้นมา “ค่ะ” “ชื่อเพราะดีเนอะ ในห้องก็มีคนชื่อธรรมดาๆเหมือนกันนะ ” “หรอ” “คนที่นั่งถัดไปจากเธอชื่อ พิมพร แล้วคนที่นั่งริมประตูอ่ะ ชื่อ วันวาน” “555+” ฉันหัวเราะออกไปเพราะไม่คิดว่าจะมีคนที่ชื่อธรรมดาๆเหมือนฉันอยู่ร่วมห้องเดียวกัน ไม่นานนักครูในคาบที่สองก็เดินเข้ามา เป็นครูผู้ชาย รูปร่างเหมือนซานตาคลอสเลย