เกมชีวิต พลิกชะตาโลก ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #1 : พิสูจน์ตำนานโลกใหม่ ไค

          "โลก ที่ทุกคนอาศัยอยู่จริงๆ แล้ว  เกิดจากการสร้างของใคร " ไค หนุ่มน้อยอายุ 20 ปี กำลังนั่งคิดอยู่หน้าคอม 
          "ถึงคิดไปคงไม่ได้คำตอบ" เขาคิด
          คุณคงสงสัยว่าหนุ่มน้อยคนนี้เป็นใครมาคิดอะไรไร้สาระน่าดู เขาคือนายทอง กาญจนาเทพ ชื่อเล่นว่า ไค (ทำไมไม่ชื่อ ทองเลยละ อย่าสนใจเลยครับ เพราะเขาว่าชื่อทองไม่เท่ห์ นะครับ เลยตั้งชื่อเล่น ว่าไค) ไค คิดหลังจากได้อ่านประกาศชักชวนให้ไปเล่นเกมๆ หนึ่งครับเป็นเกมที่ ผลิตโดยรัฐบาลของประเทศมหาอำนาจ 50 ประเทศ ร่วมกันผลิตขึ้น โดยการรวบรวมนักวิทยาศาสตร์จากหลากหลายสาขาวิชา ทั้ง 50 ประเทศนี้ มาพัฒนาวิจัยร่วมกัน เพื่อยุติปัญหาที่เกิดจากการอยากรู้ที่มาของมนุษยชาติ และปัญหาคนล้นโลก ซึ่งปัจจุบัน (ปี พ.ศ. 2655) หลังจากเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำที่อเมริกา และอีกหลายประเทศ รวมทั้งไทย ฯลฯ ทำให้ประชากรเกิดล้นโลก  คน ส่วนใหญ่ จะไม่มีงานทำ เพราะปริมาณงานไม่เพียงพอกับจำนวนคนที่มีมากเกินไปนั้นเอง เมื่อ ไม่มีงานทำก็ต้องลำบากรัฐบาลต้องออกมาช่วยเหลือ โดยวิธีการต่างๆนานา ทั้งให้เงิน ให้ที่พัก ให้การศึกษา ให้การรักษา ฟรีทุกอย่างสำหรับคนที่ไม่มีงานทำ แต่ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาเหล่านี้ได้  จึงมีการรวมตัวกันครั้งใหญ่ของประเทศมหาอำนาจทั้ง 50 ประเทศ(ปัจจุบันไทย เป็นมหาอำนาจ 1 ใน 50 ประเทศ นี้) เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว และได้มีมติร่วมกันว่า ให้สร้างโลกขึ้นมาใหม่อีกโลกหนึ่ง แต่การจะสร้างโลกใหม่ นั้นไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ ในขณะนั้นเองได้มีกระแสของนิยายเกมออนไลน์ เรื่องโลกสมมุติ ที่ทำให้เหมือนจริงออกมาอย่างมากมาย แต่ยังไม่มีใครสามารถทำได้มาก่อน จึงจุดประกายให้หลายประเทศเสนอให้ลองสร้างโลกสมมุติเหมือนจริงขึ้น และได้รับการสนับสนุนอย่างท่วมท้น ของเหล่าสมาชิกของประเทศเหล่านี้(เนื่องจากแต่ละคนก็มีความฝันว่าอยากจะได้ เข้าไปเล่นในเกมเหมือนจริง บ้างสักครั้งในชีวิต เพราะเป็นคนในยุคนิยายแบบนี้กำลังเฟื่องฟูนั้นเอง) และด้วยความพยามยามของเหล่านักวิทยาศาสตร์ ทั้ง 50 ประเทศนี้ ความฝันของพวกเขาก็เป็นจริงจนได้เมื่อปลายปีที่แล้วได้ผลิตเครื่องสร้างมิติแห่งโลกใหม่ ขึ้นเป็นผลสำเร็จ เครื่องนี้ ทำงานด้วยตัวของมันเอง ในมิตินี้มันได้สร้างโลกขึ้นมาใหม่ ตามข้อมูลที่เหล่านักวิทยาศาสตร์และศาสตร์ทุกแขนงของประเทศต่างๆ บรรจุลงไป กลายเป็นโลกใหม่ที่เกิดมีพลังมหัศจรรย์ คนในโลกนั้นสามารถใช้พลังเวทมนตร์ พลังลมปราณ พลังจิต และพลังวิญญาณได้ เครื่องนี้ยังสร้าง สัตว์วิเศษตามวรรณกรรมต่างๆ ที่ทั้ง 50 ประเทศป้อน ข้อมูลเอาไว้ ด้วยความเข้าใจว่า สัตว์เหล่านี้เคยมีอยู่ในโลกจริงในยุคต่างๆกันนั้น ไว้ด้วย และโลกที่เครื่องสร้างขึ้นใหม่นี้ มีขนาดใหญ่เป็น 100 เท่า ของโลกจริง มนุษย์ที่เกิดจากเครื่องนี้ สร้างจากข้อมูลประวัติชีวิตที่เป็นคนในยุดต่างๆ ที่ประเทศต่างๆ เคยมีมาในอดีตด้วย และได้ทดลองส่งคนในโลกจริง เข้าไปในมิติได้เป็นผลสำเร็จด้วยเครื่อง มินิออนไลน์ เครื่องนี้เป็นเครื่องใช้เชื่อมต่อกับเครื่องสร้างมิติแห่งโลกใหม่นี้ด้วย ระบบออนไลน์อัตโนมัติ(ใช้สัญญาณคลื่นทางอากาศ จึงไม่ต้องห่วงว่าสัญญาณจะหลุด และเครื่องมินิออนไลน์นี้ใช้พลังงานจากเครื่องแม่ เพราะปัจจุบันสามารถส่งพลังงานทางอากาศได้แล้ว ฉะนั้นท่านจึงไม่เห็นเสาไฟฟ้า ตามถนนหนทางอีกเลย)แต่มีปัญหาคือเนื่องจากเครื่องสร้างมิติโลกใหม่นี้ รับเอานิยายแฟนตาชีออนไลน์เป็นข้อมูลหลักอยู่ด้วย มันจึงได้กำหนดให้ทุกชีวิตที่อยู่ในโลกแห่งนั้น มีสเกลชีวิต สเกลพลังต่างๆ และสเกลอาชีพไว้ด้วย ฉะนั้นคนที่จะไปโลกใหม่ จึงต้องยอมรับเกมที่เครื่องนี้ด้วย และรัฐบาลทั้ง 50 ประเทศ ก็มีการลงมติกันอีกครั้งในการแบ่งจำนวนคนที่จะเข้าไปที่โลกใหม่นี้ ซึ่งมีมติให้ ส่งไปได้ไม่จำกัดจำนวน แต่มีข้อตกลงว่า ผู้ที่จะเข้าไปนั้นต้องยินยอมรับข้อตกลงดังนี้

          1. ผู้ที่จะเข้าไปเล่นเกมนี้ ต้องมีอายุ 18 ปี ขึ้นไปเท่านั้น และคนที่เข้าไปแล้ว จะมีโอกาสตายได้ แค่ 100 ครั้งเท่านั้น หากตายครั้งที่ 101 เครื่องจะส่งคนที่ตายครั้งที่ 101 ออก จากโลกใหม่ทันทีและจะไม่สามารถเข้าไปในมิตินี้ได้อีกเลยตลอดชีวิตเพราะ ถือว่าไม่มีสมรรถภาพเพียงพอที่จะดำรงชีวิตอยู่ในโลกใหม่แห่งนี้ได้

          2. ผู้ที่จะเข้าไปมีโอกาสตายที่โลกใหม่ได้ เนื่องจากโลกนี้คือโลกอีกโลก 1 นั้น เอง และการตายนี้จะไม่ใช่การตายโดยถูกสัตว์อสูรฆ่าตาย แต่เป็นการตายเพราะผู้เล่นฆ่ากันเอง ซึ่งระบบอนุญาตให้ผู้เล่นฆ่ากันเองได้ไม่เกิน 50 ครั้ง ในครั้งที่ 51 ใครถูกผู้เล่นฆ่าตายในครั้งที่ 51 ผู้ นั้น จะตายทันที เครื่องไม่สามารถชุบชีวิตให้ใหม่ได้ และไม่สามารถส่งกลับโลกเดิมได้ ส่วนคนที่ฆ่าไม่มีความผิด เพราะไม่อาจรู้ได้ว่าคนๆนี้ถูกคนอื่นฆ่าตายมาแล้วกี่ครั้ง และผู้ที่ตายในโลกใหม่นี้ ญาติ ไม่สามารถเอาผิดกับคนฆ่าหรือเรียกร้องสิ่งตอบแทนใดๆจากรัฐบาลได้
          3. ผู้ ที่จะเข้าไปเล่นเกมที่โลกใหม่ ต้องไม่นำเอาวิชา หรือพลังใดๆ มาใช้ในโลกจริงเด็ดขาด เพราะมีโอกาสเป็นไปได้ว่าผู้เข้าไปอาจจะได้พลังบางอย่างมาจากโลกใหม่ได้

          4. ผู้เข้าไปแล้ว ต้องใช้ชีวิตในนั้น 5 เดือน ถึงจะมีสิทธิ์ออกมายังโลกจริงได้ คือทุกๆ 5 เดือน จะเข้าออกได้ 1 ครั้ง โดยเครื่องจะส่งออกมาอัตโนมัติเมื่อครบ 5 เดือนแล้ว

          5. การเข้าไปในเกม จะมีเครื่องมินิออนไลน์นี้ติดตั้งนะที่ทำการประจำโซนทุกโซน โดยมีเจ้าหน้าที่ประจำดูแลตลอด 24 ชม. เครื่องนี้จะทำการส่งผู้เล่นไปทั้งตัวเลย ไม่ใช่แค่ส่งไปแค่คลื่นสมอง เหมือนนิยายเกมออนไลน์ต่างๆ ส่วนอวัยวะส่วนที่ไม่มี เช่นคนแขนขาด ขาขาด หูหนวก ตาบอด หรือพิการ ต่าง ๆเครื่องนี้ จะเพิ่มเติมให้ครบได้ โดยการตัดสินใจของเครื่องเอง
     6. ผู้ที่จะเข้าไป ให้ไปกรอกความจำนง และลงทะเบียนได้กับเจ้าหน้าที่ นะที่ประจำการดังกล่าว ได้ ตลอด 24 ชม.

          หลังจากไคได้อ่านประกาศดังกล่าวแล้ว ก็เกิดความคิดข้างต้นขึ้น และเขาคิดว่าจะเข้าไปเล่นเกมนี้ดู ไหนๆเขาก็เป็นคนไม่มีงานทำอยู่แล้ว (ไม่ แปลกนะครับที่พระเอกจะไม่มีงานทำ เพราะคนส่วนมากก็ไม่มีงานทำอยู่แล้ว) และถ้าจะอยู่แบบรอความช่วยเหลือจากรัฐบาลตลอดไปทั้งชีวิต เขาก็คิดว่าแล้วจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร  สู้ไปบุกเบิกชีวิตใหม่ที่โลกใหม่ที่รัฐบาลสร้างให้ไม่ดีกว่าหรือ เผื่อจะมีอะไรดีกว่านี้ 
      ไคเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะไปที่ประจำการโซน(ปัจจุบัน ตำบล อำเภอ จังหวัด ไม่มีแล้วนะครับ ทุกประเทศมีมติแบ่งเขตการปกครองออกเป็น โซน ซึ่งประเทศไทย มีทั้งหมด 1054 โซน ไค อยู่ โซนที่ 456 ครับ)ก่อนจะ ออกไป ตอนนั้นเป็นเวลา 09 .00 น. พ่อเขาซึ่งกำลังนั่งดูรายการทีวีออนไลน์อยู่ ก็ถามขึ้น
          "จะไปไหนหรือ ทอง" 
          "ไปที่ทำการประจำโซนคับพ่อ ผมจะไปลงทะเบียนเล่นเกมของรัฐบาลนะครับ เขาเปิดให้ลงทะเบียนแล้ววันนี้ นะครับ" ไคบอกพ่อ
          "เกมอะไรลูก บอกพ่อมั่งสิ พ่อว่างพอดี เผื่อพ่ออยากไปเล่นด้วย"
          "เกม ที่รัฐบาลประกาศนะพ่อชื่อ เกมชีวิต พลิกชะตาโลกออนไลน์ นะ พ่อลองเข้าคอมหาดูรายละเอียดเอานะพ่อ ผมจะไปละ เดียวคนเต็มก่อนผมจะไม่ได้เล่น เพราะเข้าได้ วันละ 500 คน นะพ่อ อ้อ ถ้าผมลงทะเบียนได้ ผมต้องอยู่ในเกม 5 เดือนเลยนะพ่อ อีก 5เดือน เจอกันนะพ่อ หรือพ่อ จะไปตามหา ผมที่เกมก็ได้นะ พ่อผมไปละ" ไค พูดจบก็รีบออกไปจาก บ้านทันทีเพราะกลัวว่าพ่อจะห้ามไว้ ตนจะอดเล่นเกม
          "เฮ้ยลูก รีบไปไหน คุยกันก่อน พ่อยังไม่รู้เรื่องเลย"  พ่อ ตะโกนตามหลังไคไป

          พอเพียง พ่อของ ไค หลังจาก ลูกออกจากบ้านไปแล้ว ก็ได้เข้าไปในห้องคอม เพื่อเปิดดูข้อมูลประกาศของรัฐบาล (บ้าน หลังนี้เป็นที่พักที่รัฐบาลจัดหาให้สำหรับผู้ที่มีครอบครับแล้วเท่า นั้น เป็นบ้านเล็กๆ มี ห้องนอนเท่าจำนวนสมาชิก และห้องกลางเท่านั้นที่ว่าห้องคอม ก็คือห้องของไค นั้นแหละครับ)

          ครอบครับของไค มีกันแค่ 2  คน พ่อลูก แม่ของไค ตายไปเมื่อ2 ปี ที่แล้ว ด้วยโรคหลอดเลือดในสมองแตกด้วยความเครียด เนื่องจากคนในยุคนั้น มีความเครียดสะสมมากนั้นเอง  พ่อของไค อายุ 42 ปี แล้ว แต่ยังดูหนุ่มแน่น หล่อเหลาใช้ได้เพราะเขาชอบออกกำลังกาย เขาไปออกกำลังการที่ศูนย์ออกกำลังกาย เป็นประจำกับลูกชาย(ฟรีครับรัฐบาลจัดให้)แล้ว เมื่ออ่านประกาศเสร็จ มีหรือที่หนุ่มหล่อโสดสนิท มีลูกติดอย่างเขาจะอยู่เฉยได้  เขารีบอาบน้ำแต่งกาย ฉีดน้ำหอมพออ่อน แล้วออกจากบ้าน ตามลูกชายไปทันที(บ้านนี้ เป็นของรัฐบาลนะครับ)

          ณ. ที่ทำการประจำโซน
ไค หลังจากออกจากบ้าน เดินทางด้วยรถประจำทางสาธารณะของรัฐบาลแล้ว ประมาณ 1 ชม. ก็มาถึงที่ทำการประจำโซน เขารีบตรงเข้าไปกดรับบัตรคิวทันที ได้ที่ 206 นั่งรอประมาณ 20 นาทีก็ถึงคิวเขา
          "เชิญหมายเลข 206 ที่ช่องหมายเลข 5 ๆ" เสียงประกาศจากลำโพง เรียกหมายเลขคิวรับบริการดังขึ้น 
ไค เดินไปที่ช่องหมายเลข 5 ทันที
          "มีอะไรให้รับใช้ครับ" เจ้าหน้าที่หนุ่มอายุประมาณ 32 ปี ทักขึ้น 
          "คือผมจะมาลงทะเบียนเล่นเกมชีวิต พลิกชะตาโลกออนไลน์นะครับ ไม่ทราบว่าต้องทำอย่างไรบ้างครับ" ไค ตอบไป
          "ก่อนอื่น ก็อ่านข้อตกลง แล้วลงชื่อ ก็เรียบร้อยครับเพราะฐานข้อมูลเรามีอยู่แล้วครับ  แต่ขออธิบายเพิ่มเติมนะครับ  เกมนี้เล่นแล้ว ยกเลิกไม่ได้นะครับ ออกก่อนเวลา 5 เดือน ก็ไม่ได้ด้วย อีกอย่างเงินในโลกนี้กับในโลกใหม่ ใช้สกุลเหมือนกันนะครับ เพียงแต่ในโลกจริง เราใช้เป็นข้อมูลเอา ส่วนในโลกใหม่ เราใช้เป็นของจริงกว่านะครับคือ เป็นเหรียญเงิน เป็นธนบัตร นะครับ ส่วนรายละเอียด ให้ไปติดต่อได้ที่ธนาคารของโลกใหม่ ที่นั้นเอานะครับ" เจ้าหน้าที่หนุ่ม ตอบ
          "ครับ ขอบคุณครับ เสร็จแล้วครับ" ไค ตอบพร้อมลงชื่อลงในข้อตกลงอิเล็กทรอนิกส์ทันที เพราะอ่านรายละเอียดแล้วเหมือนใบประกาศทุกอย่าง
จาก นั้น เจ้าหน้าที่ก็พอเขาไปสแกนหาสิ่งผิดปกติทางร่างกายทันที เมื่อไม่พบสิ่งผิดปกติก็ได้ส่งไปให้ที่แผนกเครื่องส่งมินิออนไลน์ทันที เจ้าหน้าที่สาวผู้รับช่วงต่อจากเจ้าหน้าที่หนุ่ม ก็ให้เขาไปเปลี่ยนชุดผู้เล่น (ชุดนี้เป็นชุดพลังงาน เพื่อใช้ในการข้ามทะลุมิตินะครับ ใช้ร่วมกับเครื่องมินิออนไลน์ เป็นชุดกางเกงในติดกับตัวตลอดเวลา ไม่เปียกไม่ไหม้ไม่บุบสลายไม่ชำรุดตลอดเวลาที่อยู่ในโลกใหม่ จะถอดได้เฉพาะเวลาออกมาจากเกมแล้วเท่านั้นนะครับ) แล้วให้ใช่ชุดของตนทับอีกที แล้วเจ้าหน้าที่สาวก็อธิบายว่า
          "สวัสดี คะ คุณทอง กาญจนเทพ ชุดที่ฉันจะให้คุณใส่นี้เป็นชุดชั้นใน เป็นชุดที่ใช้สำหรับข้ามมิติไม่สามารถถอดออกได้ภายในเกม แต่ถ้าคุณจะปลดปล่อยของเสีย ให้ยืดออกได้ค่ะ แต่ไม่สามารถถอดได้ จะถอดได้ก็ต่อเมือคุณออกมาจากเกมแล้วเท่านั้นนะคะ" เจ้าหน้าที่สาวกล่าว
          "ครับ แล้วผมจะได้เข้าไปเล่นเกมได้หรือยังครับ" ไคตอบรับ พร้อมเร่งเจ้าหน้าที่สาว
          "ถ้าคุณเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อย ดิฉันจะส่งคุณไปทันทีคะ  ห้อง เปลี่ยนชุดอยู่ด้านในนะค่ะ อ้อแล้วใส่ชุดเดิมทับมาด้วยนะคะ " เจ้าหน้าที่สาวบอกทางไปห้องเปลี่ยนชุดให้พร้อมสำทับไปด้วยว่าให้ใส่ชุดเดิม ทับมาด้วยเพราะเคยมีคนที่ใส่แต่ชุดที่แจกให้เดินออกมาเท่านั้น ทำให้เธอถึงกับหน้าแดงทันที  จึงต้องรีบบอกไปก่อนที่จะมีกรณีเดิมเกิดขึ้นอีก(ใจหนึ่งก็อยากเห็นอยู่หรอก ฮิ ๆ หล่อชะขนาดนั้น ซิกแพคคงแน่นเปรี๊ยะ)
          ไค รับชุดแล้วรีบไปที่ห้องเปลี่ยนชุดแล้ว หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จเขาก็ออกมาหาเจ้าหน้าที่สาวอีกครั้ง 
          "ไปนั่งย่อเข่าทั้งสองที่ฐานทรงกรมนั้นนะค่ะ(นั่งย่อเหมือนคนเหล็กภาค1ออกมา ) จาก นั่นดิฉันจะส่งคุณไปที่โลกใหม่คะ" เจ้าหน้าที่สาวบอก พร้อมทั้งชี้มือไปที่เครื่องมินิออนไลน์นั้น ไคเดินไปนั่งตามที่เจ้าหน้าที่สาวบอก เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเธอก็กดปุ่มส่งเข้าไปทันที
          เครื่อง มินิออนไลน์ ที่ข้างบน มีรูปร่างทรงกลม(ใครนึกภาพไม่ออกให้นึกถึง เรื่องสตาร์เทรด ที่เป็นเครื่องส่งสะสารนะครับ รูปร่างคล้ายๆกันแต่ทำหน้าที่ต่างกันครับ)
          เครื่องฉายรังสีแสงไปอาบร่างของไคทันที แล้วร่างของเขาก็ค่อยๆ สะลายไป จากบนลงล่าง ใช้เวลาประมาณ 5 วินาที ก็สะลายไปทั้งตัวเขาแล้ว
    ไครู้สึกเหมือนถูกทุบหัวอย่างแรงแล้วเขาก็สลบไปทันที

          ไค ตื่นขึ้นมา อีกครั้ง ที่ห้องๆหนึ่ง ภายในห้อง มีโต๊ะ เก้าอี้ อยู่ชุดหนึ่ง และมีเจ้าหน้าที่สาว ใส่ชุดแฟชั่นจอมยุทธ์สาวสีขาว นั่งอยู่ เมื่อเธอเห็นเขาฟื้นแล้ว ก็ทักเขา
   "ฟื้นแล้วหรือคะคุณทอง  กาญจนเทพ เชิญนั่งก่อนสิค่ะ" ว่าแล้วเธอก็ผ่ายมือให้เขานั่งที่เก้าอี้ตรงข้าเธอ เมื่อเขานั่งเรียบร้อยแล้ว เธอก็แนะนำตัวทันที
   "สวัสดี คะ ดิฉัน ชื่อ สายสวรรค์ สวยอย่างยิ่ง เป็นเจ้าหน้าทีแน่ะนำผู้เล่นเริ่มต้น นะค่ะ" เธอพูดพร้อมนำน้ำให้เขาดื่มแก้กระหาย เนื่องจากทุกคนที่เข้ามาใหม่จะมีอาการกระหายน้ำอย่างนี้ทุกคน อาจเป็นผลข้างเคียงของการส่งตัวข้ามมิติทำให้น้ำในร่างกายหายไปบางส่วน

          " ครับ ผมชื่อทอง  กาญจนเทพ ชื่อเล่น ไค นะครับ เรียกว่าไค จะสะดวกกว่าครับ  มีอะไรที่ผมจำเป็นต้องทราบบ้าง  เชิญบอกมาได้เลยครับ"  ไคทักตอบ พร้อมยกน้ำขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว
          " ก่อน อื่น คุณไค ต้องทราบก่อนนะคะว่า นี้เป็นโลกใหม่ ที่มีพลังงานมหัศจรรย์ สี่อย่าง คือ เวทมนตร์ ลมปราณ จิต และวิญญาณ แต่พลังงานเหล่านี้ทางเราไม่สามารถป้อนข้อมูลให้ผู้เล่นเป็นสกิลได้ ผู้เล่นต้องแสวงหาเอาเองจากสถานที่ หรือจากบุคคลในโลกนี้ หรือจากเหตุการณ์พิเศษต่างๆ เท่านั้นนะคะ คุณต้องผจญภัยตามหาเอาเอง เลเวลไม่มี เพราะเราไม่ได้เป็นผู้กำหนด แต่สมารถเพิ่มความสามารถ ทางพลังงานชีวิด พลังงานต่างๆได้ด้วยการฝึกฝนเอาเอง ตามที่กล่าวแล้ว หากจะดูค่าสถานะให้กำหนดจิตไว้ในใจว่า ดูค่าสถานะ แล้วข้อมูลจะปรากฏที่ดวงตาให้เห็นค่ะ ทางเราจะมีอาวุธเบื้องต้น ที่เราสามารถสร้างได้ จากผู้ที่เข้ามาก่อนหน้านี้ นั้นคือ ดาบซามูไรอย่างดี สามารถฟันต้นไม้ขนาดเท่า ต้นแขน ต้นขาขาดได้สบาย แต่ถ้าอย่างได้ดีกว่านี้ หรือหาใหม่ ก็มีขายที่ร้านขายอาวุธทั่วไป พร้อมเรายังเตรียมเงินให้คุณใช้จ่ายไว้ 5000 บาท สกุลเงินนี้แลกเปลี่ยนได้ตามธนาคารท้องที่ที่ไปคะ เพราะจุดส่งคนเข้ามาแต่ละประเทศจะใช้เขตพื้นที่ของประเทศใครประเทศมันคะ แต่คุณสามารถไปได้ทุกประเทศคะ เมื่อคุณไปถึงประเทศนั้นๆแล้วค่อยไปเปลี่ยนสกุลเงินเอาคะ อีกอย่าง ภายในเมืองมีกฎด้วยคะ ให้ไปตรวจสอบกฎได้ที่ประจำการของเมืองนั้นๆเอาคะจะมีประกาศไว้ที่หน้าที่ทำ การแล้ว แต่เมืองนี้ดิฉันขอบอกให้เลยคะเพราะกฎของเมืองนี้ไม่มาก นั้นคือ ห้ามมีเรื่องทะเลาะกันและห้ามขโมยของกันภายในเมือง  ส่วนนอกตัวเมือง จะไม่มีกฎห้ามใดๆทั้งสิ้น  ใครฝ่าฝืนกฎของเมือง จะถูกจองจำที่ คุกหลวงเป็นเวลา 20 วัน คะ ทุกอย่างหาซื้อได้ ตามร้านต่างๆ ในเมืองคะให้ไปสำรวจเอาเอง มีอะไรสงสัยอีกไหมคะ" เธออธิบายเสร็จก็ถามไค 
          "เออ แล้วผมจะเก็บของที่ได้มายังไง" ไคถามเพราะนึกว่าต้องมีกระเป๋าให้เหมือนที่เคยอ่านในนิยายเกมออนไลน์ทั่ว ไป(คนสมัยนั้นติดนิยายประเภทนี้กันงอมแงม แถมยังมีค่ายหนังพากันสร้างหนังประเภทนี้ออกมาแข่งกันประจำเลยทำให้ไคจะนึก ว่าเหมือนในหนังหรือในนิยายที่ไม่ต้องหอบของพะรุงพะรัง) เลยถามไปเช่นนั้น
          " ทาง เราไม่มีกระเป๋าโดเรมอนให้เหมือนในนิยายหรือในหนังหรอกคะ ทุกอยากคือของจริง ชีวิตจริง คนจริงแต่อาจต่างยุคต่างสมัยไปบ้างเท่านั้นคะ ฉะนั้นของทุกอย่างต้องเก็บเอง ถือเอง หาที่เก็บเองคะ อ้อ อีกอย่างที่นี้มีเพศสัมพันธ์กันได้แต่ถอดกางในที่ใส่ไว้ไม่ได้ มีความสามารถอย่างไรแล้วแต่ผู้เล่นเองคะ  และถ้า แต่งงานกัน ในนี้จะถือว่าแต่งงานกันในโลกจริงด้วย เพราะฉะนั้น ถ้าใครมีคู่แต่งงานแล้ว ที่โลกนี้จะอนุญาตให้มีคู่กี่คนก็ได้ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ เหมือนในโลกจริงคะ (สมัยนั้นเคยมีการต่อต้านเรื่อง การมีคู่ครองเพราะทำให้เกิดปัญหาแย้งคู่ครอง กัน จึงออกกฎหมายใหม่ว่า ทุกคนสามารถมีคู่ครองกี่คนก็ได้ ตามแต่ความสมัครใจของทั้งสองฝ่าย ซึ่งรัฐบาลจะไม่บังคับ แต่ได้ส่งเสริมให้มีคู่ผัวเดียวเมียเดียว ตามแบบสมัยเก่าเท่านั้น โดยใช้ประเพณีเป็นตัวบังคับแทน)มีอะไรจะถามอีกไหมคะ" เจ้าหน้าที่สาวกล่าว พร้อมกับหน้าแดงเพราะเธอก็อายๆเหมือนกันที่จะต้องพูดเรื่องนี้ แต่เมื่อเป็นหน้าที่เธอก็จะต้องพูดเท่านั้น 
          "ครับ เข้าใจแล้วครับ ไม่มีอะไรแล้วครับ แล้วผมจะออกไป ได้ยังไงครับ" ไค พูดเพราะอยากออกไปเห็นโลกใหม่เต็มทีแล้ว
          " อ้อ ไปทางประตูเลยคะ อีกอย่าง ถ้ามีอะไรสงสัย มาถามได้ตลอดนะค่ะ ทางเรายินดีรับใช้เสมอคะ ที่สถานีบริการผู้เริ่มต้นนี้ค่ะ" เธอพูดพร้อมชี้มือไปทางประตูให้ไค แล้วหยิบดาบซามูไรมีฝัก และเงิน 5000 บาท ให้ไค  ไครับมา เหน็บดาบไว้ที่เข็มขัดของเขา และเก็บเงินไว้ที่กระเป๋ากางเกง และเดินไปที่ประตูทันที
          เมื่อไคเปิดประตูออกมา สิ่งแรกที่เขาเห็น คือ ผู้คนใสชุดต่างๆ นานา ไม่ว่าจะเป็นชุดจอมยุทธ์ ในยุคต่างๆ  ชุด คลุมเหมือนจอมเวทย์ ในหนังยุโรป ชุดแฟนตาชี เหมือนในการ์ตูนอีกหลายๆเรื่อง และอาคาร สถานที่ มีทั้งเก๋งโรงเตี๊ยมแบบจีนโบราณ ตึกทรงยุโรปสมัยเก่า หรือ บ้าน ร้านค้าทรงสมัยใหม่ ผู้คนเดินกันขวักไขว่ไปมา  บ้าง ก็นั่งเล่นตามที่นั่งพัก ต่างๆ สถานที่จัตุรัสใจกลางเมือง ใช่แล้วที่ที่ไค เดินออกมาคือจัตุรัสใจกลางเมืองแห่งนี้นี่เอง เมืองนี้มีชื่อว่าเมืองล้านนายุคใหม่เป็นเมืองหลวงของประเทศไทยในโลกใหม่ นี้ เขาตรงเข้าไปที่ธนาคารทันที เพราะจากข้อมูลที่ได้มาในนี้ใช้เงินเหมือนโลกจริง ดังนั้นเขาจึงต้องทำการเปิดบัญชีในโลกนี้เสียก่อนที่เงินเขาจะหมดไป (ถามว่าเขาไปถูกได้อย่างไร คือที่หน้าประตูที่เขาออกมา จะมีป้ายแผนที่บอกเส้นทางเอาไว้นะ)
          เมื่อ เข้าไปที่ธนาคาร เขากดรับบัตรคิว แล้วนั่งรอ ระหว่างนั่งรอคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เพราะที่นี้ถือว่าเป็นสถามที่ใหม่สำหรับเขา และเขาก็ยังไม่มีพลังอะไรเลย เมื่อคิดถึงเรื่องพลัง เขาก็กำหนดจิต ดูสถานะตนเองทันที 
             นายทอง  กาญจนเทพ
พลังชีวิต 1000/1000  (เพิ่มสถานะได้ด้วยการฝึกฝน)
พลังเวทมนตร์ 0 พลังลมปราณ 0 พลังจิต 0 พลังวิญญาณ 0
อายุ 20 ปี  ความหิว 60/100  ความอดทน 100/100 (เพิ่มสถานะได้ด้วยการฝึกฝน)
สกิล/วิชาที่เรียน ......../(สามารถหาเรียนได้จากบุคคลในโลกนี้หรือมีผู้ถ่ายทอดให้
          เมื่อ เขาอ่านค่าสถานะตนเองแล้ว ก็เริ่มคิดจะหาข้อมูลจากคนที่มาก่อนหน้าเขา จึงคิดว่า หลังจากออกจากธนาคารจะไปที่ตลาดเพื่อหาซื้อของใช้จำเป็น และสอบถามเรื่องพลังจากผู้เล่นด้วยเผื่ออาจจะมีเบาะแสก็ได้  นั่งรอประมาณ 10 นาที เจ้าหน้าที่ก็เรียกคิวของเขา
          "ไม่ทราบมีอะไรให้รับใช้ครับ" พนักงานธนาคารถามเขา เมื่อเห็นเขานั่งเรียบร้อบแล้ว
          "เออ ผมมาเปิดบัญชี ครับ" เขากล่าว แล้วถามต่อว่า "ไม่ ทราบว่าที่นี้มีห้องน้ำไหมครับ" เขาพูดพร้อมมีอาการเกร็งๆเพราะกลั้นฉี่ ไว้นานแล้วตั้งแต่พูดคุยกับเจ้าหน้าที่สาวที่ห้องรับรองผู้เริ่มต้น
          "เออ เข้าไปทางซ้าย ตามลูกศรไปนะครับ ประมาณ 50 เมตรก็จะเจอห้องน้ำครับ พนังงานธนาคารตอบพร้อมชี้มือบอกทางแก่เขา
   ไค รีบขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนทันที เมื่อออกจากห้องน้ำเสร็จ เขาก็กลับมานั่ง ใหม่ แล้ว ในระหว่างนั้นพนักงานธนาคารก็ได้เตรียมเอกสารในการเปิดบัญชีให้เขาเซ็นเรียบ ร้อยแล้ว เมื่อมาถึง พนักงานธนาคารก็เริ่มพูดเข้าเรื่องทันที
          "เปิดบัญชีใหม่ ต้องฝากอย่างน้อย 2000 บาทนะครับ ถ้าจะทำบัตรเครดิตด้วย ต้องเสียค่าทำบัตรอีก 300 บาท ครับ  ถ้าจะถอนสามารถถอนได้ที่ตู้เอทีเอ็มของธนาคาร  ซึ่งมีติดตั้งอยู่ทุกที่ในเมืองทุกแห่งครับ โดยหักค่าธรรมเนียม 10 บาท ทุกครั้งที่ถอนครับ ถอนได้ตั้งแต่ 500 บาท ขึ้นไปครับ ส่วนจะฝาก จะฝากที่ธนาคารหรือฝากที่เครื่องก็ได้ ฝากได้ครั้งละ 1000 บาท ขึ้นไป ครับ ข้อดีของการเปิดบัญชีคือ คุณจะไม่เสียเงินในบัญชีถ้าโดนปล้น เมื่อตายก็จะไม่เสียเงินในบัญชีครับ เพราะบัญชีของเราเป็นข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ไม่มีเป็นเอาสารให้ลูกค้าทาง ธนาคารจะทราบได้จากการสแกนข้อมูลเอาครับ ส่วนเงินติดตัว หรือของส่วนตัว เมื่อตายจะสูญเสียหมดครับ ยกเว้นเสื้อผ้าที่สวมใส่ โดยไม่รวมชุดเกราะ หรือชุดป้องกันต่างๆครับ" พนักงานธนาคารแจกแจงให้ไคฟัง
          แล้วไคก็ทำการเปิดบัญชี โดนฝากเงินไว้จำนาน 3000 บาท ที่เหลืออีก 2000 บาท กะไว้จะเอาไว้ใช้ก่อน โดยคิดว่า คงจะยังไม่ออกจากเมืองในเร็วๆนี้ และยังไม่ทำบัตรเครดิต เพราะสมัยเขาไม่ได้ใช้บัตรเครดิตแล้วจึงไม่เห็นความสำคัญ จากนั้นก็ลาพนักงานธนาคารไป
          เมื่อเขามาที่ตลาด ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนขายของที่หามาได้จากป่านอกเมือง
          "หนังเสือสมิงครับ ถูกมาก ขายทั้งผืน 2000 บาท ครับ" ใครสนใจต่อรองได้นะครับ" พ่อค้าตะโกนขายของ เขาเป็นคนพื้นเมืองนี้ใช้ชีวิตโดยการหาของป่ามาขาย เขามีบ้านอยู่บนเขานอกเมือง เมื่อหาของป่าได้ก็จะเอามาขาย และซื้อของใช้จำเป็นไปที่บ้าน 
          ไครู้สึกสนใจเขามาก เลยเข้าไปถาม "พี่ครับ คือผมพึ่งมาใหม่ พี่เป็นเอ็นพีซี หรือผู้เล่นครับ" 
          เขางง เขาชื่อว่า ขนมต้ม เอาของมาขายตั้งนานก็พึ่งมีคนมาถามอะไรแปลกๆ ว่าเป็นเอ็นพีชี หรือผู้เล่น นี้แหละ เลยตอบไปว่า
          "ไอ้ น้อง พี่ชื่อขนมต้ม บ้านอยู่บนเขาโน้น พี่เกิดที่นั้นแหละ หาของมาขายที่นี้ตั่งนานแล้ว พึ่งมีน้องนี้แหละมาถามพี่แปลกๆ พี่ไม่รู้นะว่าเอ็นพีชี คืออะไร ผู้เล่นคืออะไร แล้วน้อง จะซื้อของพี่ไหมล่ะ  หนังเสือสมิง พี่ได้มาจากบนเขานะ เห็นมันนอนตายอยู่ เลยแล่มาขาย ไม่รู้ไปโดนอะไรมาเห็นลอยแผลเกิดจากดาบซามูไรเสียบจากใต้คอทะลุหลังคอเลย ส่วนที่อื่นๆก็ไม่มีบาดแผลอะไร สภาพดูดีมากเลย เอาไหมพี่ขายถูกมากนะ แค่ 2000 บาท คือพี่รีบนะ จะเอาเงินไปหมั้นสาว แม่ช่อมะขามรอพี่อยู่หมู่บ้านบนเขานะ ช่วยซื้อพี่หน่อยสิ" ขนมต้มบอกเขา พร้อมขอให้เขาช่วยซื้อของให้ (อันที่จริงเงินในเกมโลกใหม่นั้นมีค่ามาก 1 บาท สามารถซื้อ ลูกหมูได้ 1 ตัว ม้า 1 ตัว ราคาเพียง 50 บาท) ดังนั้นที่ว่าขายถูกนั้นอันที่จริงแล้ว แพงใช้ได้เลยละ  แต่ ไคยังไม่รู้ราคาค่าเงินที่ได้รับมา เพราะคิดว่าราคาคงเหมือนกับโลกจริงที่เขาอยู่ และเจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้บอกเขาเอาไว้ด้วย จึงคิดจะช่วยพี่เขา อีกอย่างตนก็ยังมีเงินเหลือที่ธนาคารอีกตั้ง 3000 บาท เลยพูดว่า
          "พี่ เกิดในนี้หรือ งั้นพี่ก็เป็นคนที่นี้นะสิ ผมช่วยพี่ซื้อก็ได้แต่ผมไม่รู้จะเอาไปทำอะไรนะสิพี่  พอ จะบอกวิธีใช้ประโยชน์ให้ผมหน่อยได้ไหม อีกอย่างพี่พาผมไปหมู่บ้านพี่ด้วยได้ไหม" ไคพูด พร้อมกับคิดว่า เราโชคดีจังเข้ามาวันแรกก็เจอคนพื้นที่เลย เผลอๆอาจได้เรียนวิชาการใช้พลังกับพวกนี้ก็ได้
          "ถ้าน้องชื้อให้พี่ พี่จะบอกวิธีทำชุดป้องกันจากหนังสือสมิงให้ก็ได้ แต่พี่ทำให้ไม่ได้นะ เพราะพี่ไม่มีพลังเวทมนตร์  เพราะ เสือสมิง เป็นสัตว์เวทมนตร์ พลังของมันมีอนุภาพทางสร้างภาพมายาลวงตานะ น้องเคยได้ยินไหมว่าเวลาไปในป่า จะเห็นสาวงาม มานอนด้วยและจับไปกินนะ นั้นแหละเป็นพวกนางเสือสมิงใช้มนตร์ลวงตา ให้เห็นเป็นหญิงสาวนะ และมนตร์พวกนี้จะติดอยู่ที่หนังของมันเวลาตายนะ ถ้าทำไม่ถูกวิธีมนตร์จะหายไป  แต่ถ้าทำถูกวิธี ผู้สวมใส่จะได้รับมนตร์นั้นไปด้วย ดีนะที่น้องถามวิธีทำกับพี่ด้วย ไม่งั้นถึงซื้อไป ก็ได้แต่หนังเสือสมิงเท่านั้นไม่ได้มนตร์ไปด้วย แต่พี่เห็นน้อย จะช่วยซื้อให้พี่นะ พี่จะพาไปให้หลวงพ่อที่หมู่บ้านสร้างชุดให้ก็ได้ ท่านเก่งมากทางเวทมนตร์ พี่ก็เป็นศิษย์ท่านเหมือนกันแต่พี่ไม่มีวาสนาด้านนี้นะ เลยทำได้แค่ความรู้ทางหมัดมวยมาเท่านั้น เอาจ่ายเงินมาสิ พี่รีบนะเดียวจะเลยฤกษ์ยามงานหมั้นไปจะยุ่ง เดียวพี่จะพาไปเลย"  ขนมต้มพูดพร้อมเร่งให้ไคจ่ายเงิน
          ไคได้ยินดังนั้นยิ่งกว่าส้มหล่มทับอีก  พลางคิดว่าวันนี้คงเป็นวันมหาเฮงสุดๆ ของตนแน่เลย ก็รีบจ่ายเงินให้พี่ขนมต้มทันที

          ขนมต้ม รีบรับเงินมา แล้วจัดการ มัดหนังเสือสมิง แล้วใช้เชือกทำเป็นห่วง สะพายไว้ที่ด้านหลัง  แล้วเร่งให้ไคตามเขาไปทันที 
          "มาตามพี่มา ส่วนหนังเสือนี้เดียวพี่ช่วยแบกไปให้ก่อนนะ เดี๋ยวน้องจะตามพี่ไปไม่ทัน  น้องช่อมะขามรอพี่อยู่  หากไปช้าเดี๋ยวจะงอนพานไม่รับหมั้นพี่อีก เพราะต้องเดินทางอีกไกล สองวัน ถึงจะถึงหมู่บ้านพี่"  แล้วเขาก็รีบฉุดไค เดิมตามไปทันที
          ระหว่างทาง ออกจากเมืองมาได้ประมาณ 2 ชม. ไคเริ่มหิวเต็มที่แล้ว ทั้งเขาก็เหนื่อยมากด้วย ขนาดกึ่งวิ่งกึ่งเดิน ยังตามไม่ทันพี่ขนมต้มเลย พี่แกอึดจริงๆ จึงต้องตะโกน บอกไปว่า
          "พี่ ขนมต้ม ผมเหนื่อยและหิวมากด้วย พี่ช่วยหยุดก่อนได้ไหม อีกอย่างผมไม่ได้ซื้ออะไรมาไว้กินด้วย พี่พอจะมีของกินให้ผมกินไหม" ไคตะโกนให้ขนมต้มหยุด ซึ่งขนมต้ม เดินไกลเขาไปตั้ง 500 เมตรกว่าๆเห็นจะได้  ขนม ต้ม ได้ยินแว่วๆว่าไคหิวและเหนื่อยแล้ว ใจเขาไม่ต้องการหยุดเวลานี้ แต่ก็เห็นใจไค เพราะเห็นว่าคงเหนื่อยจริง เพราะเมื่อมองกลับไป เห็นหอบ เอาเหมือนหมาหอบแดดเลย เขา จึง หยุด แล้ว ได้ก่อไฟขึ้นที่นั้นเอง แล้วเอาเนื้อเสือสมิงตากแห้ง มาย่างให้ไคกินด้วยกัน
          ระหว่างนั้นเป็นเวลาใกล้ค่ำแล้ว อาทิตย์เริ่มจะมิดขอบฟ้าไปแล้ว  เขาจึงพูดกับไคว่า
          "ไอ้ น้อง นี้ก็ใกล้ค่ำแล้ว เห็นทีเราคงต้องพักนอนที่นี้แล้ว พี่เป็นคนง่ายๆ ไม่ได้เตรียมเต็นท์ หรือที่พักชั่วคราวไว้หรอกนะ เพราะลำบากขนของนะ เอานี้เชือก" ว่าแล้วก็โยนเชือกยาวประมาณ 7 เมตร ให้ไค แล้วบอกต่อว่า
          "เอาผูกไว้กับตัว แล้วหาต้นไม้ใหญ่ชักต้น หากิ่งง่ามที่พอจะนอนได้ แล้วขึ้นไปนอนเอาเชือกผูกกับกิ่งนั้นไว้กันตกลงมา  เดี๋ยวพี่จะเอาของไปวางกันภูตผีไว้ ในป่านะอันตรายทุกที่แหละกันไว้ก่อนปลอดภัยดี"  ว่า แล้วก็จัดการ เอาของอะไรบางอย่าง ลักษณะเหมือนสัตว์ แต่เล็ก ๆเหมือนของเล่นเด็กมากกว่า มีเขาด้วย เมื่อไคมองดูชัดๆ ก็พอจะเดาออกว่านั้นคือ ควาย นั้นเอง ใช่แล้วนี้คือควายธนู ปลุกเสกของหลวงพ่อ นั้นเอง ท่านให้ขนมต้มไว้ป้องกันภยันตรายในป่า แล้วขนมต้ม ก็จัดการเอาควายธนู ไปวางไว้ ระหว่างวงกลม ที่เขา ขีดไว้เพื่อเป็นที่พักผ่อน แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า
          "พี่เขาใหญ่(ควายธนู ชื่อว่าเขาใหญ่ครับ) ช่วยดูแล ป้องกันข้าตอนนอนด้วยนะ และคนของข้าด้วย"  ว่าแล้วก็จัดการวางไว้อย่างนั้น  แล้วกลับมาหาไค ก่อนเพราะยังไม่ได้ ขึ้นต้นไม้ไปนอนนั้นเอง
          พวกเขาพูดคุยกันเพื่อ จะได้สนิทกันมากขึ้น ไค ถามพี่ขนมต้ม ว่า "พี่ทำอะไรนะ"
          "อ้อ ข้าวางพี่เขาใหญ่ให้ช่วยคุ้มครองความปลอดภัยให้นะ  เห็น อย่างนั้น พี่เขาเก่งนะ พวกภูตผี หรือสัตว์ต่างสู้พี่เขาได้ยาก ละ เพราะพี่เขาถูกสร้างมาจาก เขาของทัพพา เจ้าแห่งควายป่า หลวงพ่อตอนไปธุดงค์ เจอเข้าพอดี ตอนนั้นพี่เขาสู้กับลิงเผือกยักษ์ตนหนึ่ง แล้วพลาดท่า ถูกลิงเผือกใช้ตรีเพชรเจ็ดสีแทงเข้าที่รวมพลังวิญญาณ พอดี ทำให้ไม่สามารถรวบรวมพลังวิญญาณเพื่อเกิดใหม่ได้ หลวงพ่อสงสารเลยพูดขอบิณฑบาตกับพญาวานรเผือกไว้ แล้วร่ายคาถารวบรวมวิญญาณให้อยู่ในเขาแล้วนำมาสร้างเป็นพี่เขาใหญ่ แล้วตั่งชื่อให้ใหม่ เพื่อให้มีชีวิตใหม่ ว่าเขาใหญ่นะ หลวงพ่อ เห็นพี่ไม่อาจเรียนเวทมนตร์จากท่านได้ เลยให้พี่เขาใหญ่มาปกป้องพี่จากภูตผีเวลาอยู่ในป่า นะ เพราะท่านเห็นว่าพี่เข้าป่าหาของป่าบ่อยๆ"
          "แล้วพี่เขาใหญ่ สู้กับลิงเผือกยักษ์นี้ พอจะรู้ชื่อลิงเผือกยักษ์ใหม่พี่ หลวงพ่อได้บอกหรือเปล่า"
          "เอ  พี่ก็จำไม่ได้เท่าไหร่นะ คับคล้ายคับคลา ว่าชื่อ หะๆมานๆนี้แหละ ท่านบอกเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ของประเทศท่านนะ  อ้อ พี่ลืมบอกไปหลวงพ่อท่านมาจากชมพูทวีป ท่านธุดงค์มาถึงหมู่บ้านนี้ แล้วท่านก็ว่าจะอยู่ที่นี้อีกนานรอศิษย์ท่านคนหนึ่ง ที่ตายไปตอนที่ท่านออกบวชใหม่ ยังไม่มีวิชาแก่กล้านะ และท่านว่าศิษย์คนนี้ไปเกิดที่โลกอื่น แต่จะกลับมาหาท่านได้ที่หมู่บ้านนี้ ท่านเลยมารอนะ นี้ท่านก็อยู่มาได้เกือบๆสิบปีแล้วนะ ยังไม่เห็นว่าจะได้พบศิษย์ท่านเลย พี่เลยขอเป็นศิษย์ท่าน แต่ท่านว่าพี่ไม่มีวาสนาทางเวทของท่าน ท่านเลยสอนแค่วิชาทางหมัดมวยที่ท่านเคยเรียนเมื่อครั้งเป็นฆราวาสให้พี่แทนนะ" ขนมต้มพูดตอบไค พลางคิดว่าหลองพ่อก็อายุมากแล้ว คงอยู่ได้อีกไม่นาน ขอให้ท่านได้พบศิษย์ท่านเร็วๆด้วยเถอะ
          "ใช่ หนุมานหรือเปล่าพี่ มีลักษณะเหมือนที่พี่บอกเลย" ไคอุทานออกมา พร้อมคิดว่าสัตว์ในวรรณกรรมมีจริงๆ ด้วย สักวันเราต้องหาหนุมาน ให้เจอให้ได้อยากเห็นตัวเป็นๆ มานานแล้ว
          "อ้อ ใช่ๆ หนุมาน นี้แหละ น่าจะไม่ผิดหรอก เพราะท่านว่า ลิงตนนี้เป็นทหารเอกของเจ้าเมืองเมืองหนึ่งด้วย แต่พี่จำชื่อเมืองไม่ได้นะ ไว้น้องเจอหลวงพ่อค่อยถามเอานะ"  ขนมต้มพูด
          "ห้าวๆๆๆ " ไคอ้าปากห้าวออกมา สงสัยจะเหนื่อยเพียรมาก เลยง่วงเร็วไปหน่อย เพราะพระอาทิตย์พึ่งตกได้ ไม่กึง ชม.เลย ขนมต้มเห็นอย่างนั้นเลยให้ไค ปีนขึ้นไม้ไปนอน
          "อ้าว ๆ ง่วงแล้วก็ไปนอนก่อนไป ตื่นมาจะได้รีบเดินทางแต่เช้า มีอะไรค่อยคุยกันวันหลัง พี่ไม่ไปไหนหรอก" ขนมต้มพูด แล้วตนเองก็เดินทางไปขึ้นต้นไม้ต้นหนึ่งแล้วนอนโดยผูกตัวไว้กับต้นไม้ให้ไค ดูและทำตาม  ไคจึงต้องไปขึ้นต้นไม้อีกต้น แล้วทำตามที่พี่ขนมต้มทำให้ดู แล้วก็หลับไปเพราะเพียรมากนั้นเอง
  
          ไคสะดุ้งตื่น มาช่วงประมาณหลังเทียงคืนไปนิดหน่อยเพราะได้ยินเสียงโครม ๆๆ ดัง หลายๆครั้ง  จึง มองไปทางที่มีเสียง แล้วก็ต้องตกใจอย่างมาก เพราะสิ่งที่เห็นนั้น คือ พี่เขาใหญ่ ที่ตอนนี้ ร่างใหญ่โตยิ่งกว่าช้างตัวโตเต็มที่เสียอีก กำลังสู้กับกระหัง (ครับ ไคคิดว่าน่าจะเป็นกระหัง เพราะ มีลักษณะ ตัวเหมือนคนมาก แต่โตกว่าคนถึงเท่าตัว หัวโล้น หูแหลมยาว ปากมีเขี้ยวสองข้างยาวโง้งเหมือนเขี้ยวยักษ์ มือทั้งสองข้างใหญ่โตกว่าฝาโอ่งแดงสมัยเก่าอีก มันกำลังใช้มือพาดสู้กับพี่เขาใหญ่อยู่ พี่เขาใหญ่อึดมากโดนฟาดเท่าไหร่ก็ไม่สะทกสะท้าน ยังใช้เขาใหญ่ ๆ ขวิดไปมาอีกด้วย สักพัก กระหังเห็นว่าสู้ไม่ได้ เพราะโดนขวิดไปได้แผลใหญ่ที่สี่ข้าง ทั้งซ้ายขวา ไป 2 แผล โซชัดโซเซ หายไปกับความมืด  ไคทั้งตื่นกลัวทั้งลุ้นละทึกว่าพี่เขาใหญ่จะสู้ชนะหรือเปล่า เลยได้แต่สั่นกลัว นอนดูอยู่เงียบๆ ไม่กล้าร้องออกไป  เมื่อเห็น กระหังถอยหนีไปก็โล้งอก แล้วนอนหลับต่อไป