(ฟิค)บารามอส เพื่อนใหม่ เรื่องยุ่ง ความรัก ที่ต้องลงเอย

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ตื่นๆ ใจละลายอีกแย้ววว

แสงแดดอบอุ่นดูมีสเน่ห์น่าชม แต่ใครบางคนยังคิดว่าน่าตื่น เอ้ยน่านอนต่อ แต่กลับถูกปลุกด้วยบาทาอันหนัก

ตุบ --**--

     "โอ้ยเจ็บนะ -"หญิงสาวในชุดนอนที่ไม่เคยเจียมตัวบ่นออกมาเมื่อถูกปลุกแรงไปหน่อย

     "ถ้าไม่อยากเจ็บ นายก็หดตื่นเองซะบ้าง " เสียงจาเจ้าชายน้ำเเข็ง คาโล วาเนบลี เดอะปลิ้นเซด ออฟ คาโนวาล พูดออกมาอย่างไม่ค่อยใส่ใจ

     "เออ"เจ้าหญิงคนที่ไม่เคยเจียมตัวตอบแบบหมดอารม

แล้วสายตาอันเฉียบคมก็มองไปเห็นเจ้าเพื่อนรัก นั่งหัวเราะ เหมือนคนบ้าอยู่เลยนึกอยากเอาอะไรยัดปากมันซักอย่าง หาอารายม่าได้เลยหยิบหมอนขึ้นมาแล้วปาซะงั้น

     "ไอ้นักฆ่าบ้า - - - - -"

     "โอ้ย"

และแล้วศึกปาเหมือนระหว่างหัวขโมย(เจ้าหญิงแห่งเดมอส)กับนักฆ่าเเห่งซาเรจ ก็เกิดขึ้น

1 นาทีผ่านไป 

     "ตูม--- ตุบ" ยังคงดุเดือดคู้นี้ เอาแล้วตัศอก (เหอะม่าใช่ ม่าใช่ อย่าคิดมาก อิๆ)

2 นาทีผ่านไป

3 นาทีผ่านไป

4 นาทีผ่านไป

และนาทีที่5 เจ้าของหมอนนามคิล ฟีมัส และเฟลิโอน่า เกลเดเวล ก็ถูกน้ำแข็งจับมัดตัวเอาไว้ โดยเจ้าชายคาโล วาเนบลี เดอะน้ำเเข็งเดินได้

     "เมื่อไรพวกนายจะไปอาบน้ำ" เสียงดุดันออกมาจากปากของเจ้าชายคาโล

     "นาย -- ก็ปล่อยก่อนดิจะได้ไปได้" เฟรินต่อปากต่อคำด้วย

ในไม่ช้าก่อนน้ำแข็งก็ละลายแล้วเฟรินก็หลุดออกมา

     "เฮ้ยแล้วชั้นหละ"คิลโวยวายขึ้นเมื่อคาโลไม่ยอมปล่อย

     "นายอาบน้ำแล้ว อยู่เฉยๆดีกว่า"เสียงตอบกลับยังคงเรียนบง่าย

จุบ

เฟรินเดินเข้าไปหอมแก้มคาโล (ซะงั้น) แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำด้วยความสะบายใจ ทิ้งให้ใครบางคนหน้าแดง ใจละลายอยู่ที่เดิม

แต่มันก็ดีสำหรับคิล เมื่อน้ำเเข็งละลายเองซะงั้น ส่วนผู้คุมนั้นใจลอยหน้าแดงไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้

     "5555 ยังไงนายก็แพ้ใจสายอยู่ดี 5555"คิลหัวเราะอย่างร่าเริง โดยไม่ดูสายตาใครเล้ย

     ''เฮ้อ เราก็ยังยอมเฟรินอยู่ดี'' คาโลคิดในใจ

- - - - --  - - - - - - - - - - - - - - - - -

ยังไงก็ติดตามต่อนะค่ะ ขอบคุณค่ะ