ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่สี่ : คำ สั่ง เสีย
บทที่สี่
ำ สั่ เสีย
รราไม่รู้ว่ามันเิอะไรึ้น แ่ในอนนี้มือเธอำลัถือโทรศัพท์ แล้วเธอ็ปุ่มรับสาย
่า ่า.... ่า......
เสียเหมือนปลายทาะสัาไม่ี็ัึ้น
"ะ..... รร.... ลู...... ืน..... ่า.....่า ่า......." น่าแปลที่เสียในโทรศัพท์ล้ายแม่เธอมา เธอิว่ามีนแล้เธอเป็นแน่
"รร..... ืน... เา..... ไ้ืน...... ืนอ....." เสียนั้นูเหมือนะย้ำเือนเธอให้แน่ใ
ทันในั้น็มีเสียประหลาแทรึ้น
"เอาอูืนมา!!!!" ทั้สามสาวสะุ้พร้อมัน มือถือหล่นออามือรราแล้วลิ้หล่นลไปในสระว่ายน้ำ...
ถ้อยำหยาบายนั้นวนเวียนในหัวเธอเหมือนย้ำเือนให้นำสิ่ๆนั้นไปืนให้ไ้
รรารู้สึสับสนมา... เธอไม่รู้ว่านี่มันเิอะไรึ้น
อยู่ๆปาน็ระโลสระไป
"ปาน!! นั่นแะทำอะไรน่ะ!!" ฟา้าวะโน
ไร้ึ่เสียอบรับ... ปานหายลไปในน้ำไ้พันึ็พรวึ้นมาาสระ
"หาย... แ.. มันหายไปแล้ว!! โทรศัพท์แม่แมันหายไปแล้วอะ" ปานทำสีหน้าหวาลัว เพราะเธอิว่าสิ่ที่เธอำลัเผิมันเินวามาหมาย
"แไปเอาอะไรอใรมารึเปล่า? แทำอะไรมา?" ฟา้าวหันไปเ้นรรา
"เท่าที่ันำไ้็มีแ่สร้อย้อมือนะ..." เธอพูพลาทำสีหน้ารุ่นิ
"โอ้ยยยย ไม่เอาแล้ว แ่นี้ัน็ะสิแแล้ว อย่ามายุ่ันะไ้มั้ย!!" เธอะโนแล้วนั่ลบนพื้น้าสระว่ายน้ำอย่าหมเรี่ยวแร
หลัานั้นทั้สาม็เินึ้นมาถึห้อพั..
"ันออาบน้ำ่อนนะ... ันเหนื่อยมาทั้วันแล้ว..." รราพูอย่าเนือยๆแล้วเินไปหยิบระเป๋า้นหาเสื้อผ้า
"อะ.. อะไรันเนี่ย!!" อยู่ๆรรา็ถอยหลัแล้วทำสีหน้าไม่อยาเื่อสายาัวเอ
"อะไรนะรร แอย่าทำให้ันใเสียสิ" ปานล่าวพลาเินไปยืน้าๆรรา
"ว้ายยย!!" แล้วปาน็เ้าใว่าทำไมรราเพื่อนอเธอถึมีสีหน้าเ่นนั้น
่า ่า.... ่า......
เสียเหมือนปลายทาะสัาไม่ี็ัึ้น
"ะ..... รร.... ลู...... ืน..... ่า.....่า ่า......." น่าแปลที่เสียในโทรศัพท์ล้ายแม่เธอมา เธอิว่ามีนแล้เธอเป็นแน่
"รร..... ืน... เา..... ไ้ืน...... ืนอ....." เสียนั้นูเหมือนะย้ำเือนเธอให้แน่ใ
ทันในั้น็มีเสียประหลาแทรึ้น
"เอาอูืนมา!!!!" ทั้สามสาวสะุ้พร้อมัน มือถือหล่นออามือรราแล้วลิ้หล่นลไปในสระว่ายน้ำ...
ถ้อยำหยาบายนั้นวนเวียนในหัวเธอเหมือนย้ำเือนให้นำสิ่ๆนั้นไปืนให้ไ้
รรารู้สึสับสนมา... เธอไม่รู้ว่านี่มันเิอะไรึ้น
อยู่ๆปาน็ระโลสระไป
"ปาน!! นั่นแะทำอะไรน่ะ!!" ฟา้าวะโน
ไร้ึ่เสียอบรับ... ปานหายลไปในน้ำไ้พันึ็พรวึ้นมาาสระ
"หาย... แ.. มันหายไปแล้ว!! โทรศัพท์แม่แมันหายไปแล้วอะ" ปานทำสีหน้าหวาลัว เพราะเธอิว่าสิ่ที่เธอำลัเผิมันเินวามาหมาย
"แไปเอาอะไรอใรมารึเปล่า? แทำอะไรมา?" ฟา้าวหันไปเ้นรรา
"เท่าที่ันำไ้็มีแ่สร้อย้อมือนะ..." เธอพูพลาทำสีหน้ารุ่นิ
"โอ้ยยยย ไม่เอาแล้ว แ่นี้ัน็ะสิแแล้ว อย่ามายุ่ันะไ้มั้ย!!" เธอะโนแล้วนั่ลบนพื้น้าสระว่ายน้ำอย่าหมเรี่ยวแร
หลัานั้นทั้สาม็เินึ้นมาถึห้อพั..
"ันออาบน้ำ่อนนะ... ันเหนื่อยมาทั้วันแล้ว..." รราพูอย่าเนือยๆแล้วเินไปหยิบระเป๋า้นหาเสื้อผ้า
"อะ.. อะไรันเนี่ย!!" อยู่ๆรรา็ถอยหลัแล้วทำสีหน้าไม่อยาเื่อสายาัวเอ
"อะไรนะรร แอย่าทำให้ันใเสียสิ" ปานล่าวพลาเินไปยืน้าๆรรา
"ว้ายยย!!" แล้วปาน็เ้าใว่าทำไมรราเพื่อนอเธอถึมีสีหน้าเ่นนั้น
สร้อย้อมือเส้นเิมลับมาอยู่ในระเป๋าอรรา
"อะไรเนี่ย... นี่มันเินไปแล้วนะ อยาแล้ันทำไม้อถึนานี้...." น้ำาไหลออมาาวาอรรา เธอเินไปหยิบเสื้อผ้าในระเป๋าแล้วเินไปที่ห้อน้ำโยไม่สนใสร้อย้อมือนั้น
รราเินเ้าห้อน้ำอย่าหมแร....
เธอนึถึเพื่อนเ่าอเธอ... พิมพา... เพื่อนที่ีที่สุในบรราสามน
เมื่อ่อนเธอทั้สี่เป็นเพื่อนสนิทอยู่ในโรเรียนแห่หนึ่ในรุเทพฯ พวเธอัสินเ้ามรมเียวัน นั่นือมรมศิลปะ... ใ่แล้ว... รราและพิมพารัศิลปะ รวมถึนๆนึในมรมศิลปะ... แทน.. แทนเป็นหนุ่มหล่อประำมรมศิลปะ เพราะเาึทำให้รราและพิมพาัสินใเ้าร่วมมรม
ส่วนเพื่อนอีสอ ปานและฟา้าวนั้น พวเธอไม่เยที่ะสนใในศิลปะ แ่พวเธออยาอยู่ับเพื่อนๆอพวเธอ พวเธออยาอยู่ลุ่มเียวัน...
วันหนึ่ มี่าวว่าแทนบหาับผู้หิ่าโรเรียน นั่นทำให้รราและพิมพา่า็ผิหวั แล้วทั้สอ็ออไปเที่ยวันเพื่อทำใ
รราำไ้ว่าในอนนั้น เธอับเพื่อนอเธอ พิมพา... ่า็สนิทสนมันอย่ามา... รราเป็นเ็่าัหวั.. เธอมาาสระบุรี.. เธอย้ายเ้ามาอยู่ในรุเทพฯ ในอนแรเธอไม่มีเพื่อนเลย แ่พิมพาเป็นนแรที่เปิใยอมรับเธอ....
พวเธอสอนรัันเหมือนพี่น้อ พวเธออบอะไรๆเหมือนๆัน... แม้แ่แทน พวเธอ็รันๆเียวัน แ่นั่นไม่ทำให้พวเธอทะเลาะัน เพราะพวเธอสัาว่า ถ้าหาแทนหลุมรัใร่อน ถือว่านนั้นะเป็นนที่ไ้รอบรอหัวใแทน
แ่ทว่า... วันหนึ่... ะที่พิมพาำลัุยับแทนบนั้นาฟ้า.. อยู่ๆเธอ็พลาลมา... เธอายทันทีที่หัวฟาับพื้น... ในอนนั้น... รราำลัหาัวพิมพาเพื่อที่ะพาเธอไปแนะนำเพื่อนใหม่ที่ื่อแพรว แ่แล้วเธอ็ไม่มีโอาสนั้น
รราเห็นับา อนที่พิมพาลมาาั้นาฟ้า วาอเธอเ็มไป้วยวามหวาลัว... เมื่อร่าอพิมพาลมา ร่าายอเธอระแทับพื้นโยร ทำให้แนาอเธอหัผิรูปผิร่า หัวอพิมพาที่ระแทพื้นแระายออราวับแโมร่วหล่นลมา เลือสีแๆไหลออเป็นวว้า เธอเห็นเศษเนื้อและไมันที่ไหลทะลัออมาาสมออเพื่อนเธอ รราำมันไ้เหมือนมันเพิ่เิึ้นเมื่อวาน....
ในวันนั้นเธอรีร้อเหมือนนเสียสิ วิ่เ้าไปหาร่าที่ไร้ลมหายใอพิมพา อพลาร้อไห้ราวับสูเสียสมบัิล้ำ่า
รรา ปาน ฟา้าวและแพรว บันไ้ไม่นาน แพรว็ย้ายโรเรียนไป หลัานั้น็เหลือเพียแ่พวเธอสามน พวเธอสามนอยู่้วยันมาลอสี่ปีโยไม่มีพิมพา แ่พวเธอ็ไม่เยลืมพิมพา...
น้ำาฝับัวไหลลเหมือนะล้าวามิอรรา... เธอนึึ้นไ้ว่าเธอไม่วรอาบน้ำนานเินไป... เธอึรีบอาบแล้วหยิบผ้ามาเ็ัวแล้วเินออาห้อ..
เมื่อเธอเินออมาเธอ็ไม่เห็นใรในห้อ มีเพียแสสลัวาโมไฟ้าเียที่ส่อสว่า
"ปาน.. ฟา... พวแอยู่ไหนอะ... อย่าเล่นอะไรบ้าๆนะ!!!" รราพูเสียั
เธอรู้สึถึวามไม่อบมาพาล...
อยู่ๆ็มีลมหายใรลมาบน้นอเธอ...
"สบาย..ีไหม..." เสียอันแหบแห้ัึ้น
รรานลุไปทั่วทั้ัว...
"แบร่!! ยัยรร็ลัวผีหลอนี่นา" ปานับ้าวฟายิ้มร่า พวเธอ่อนัวอยู่หลัประูรออยรราอาบน้ำเสร็มานานแล้ว
"พวเธอเล่นอะไรันนะ วันนี้ันอารม์ไม่ีนะ" รราพูพลาถอนหายใ
"็เพราะอย่านั้น เราถึอยาให้แสื่นไ..." ฟา้าวเอ่ย
อยู่ๆไฟทั้ห้อ็ับล...
"มีวามสุันมาเลยนะ...." เสียๆนั้นัึ้น เสียอันแหบแห้ที่รราเยไ้ยินในห้อน้ำ มันัึ้น้าๆหูเธอ เสียนั้นมันวนนลุ ลมเย็นๆพัผ่านร่าที่มีเพียผ้านหนูห่อหุ้ม
ไม่ทันไรไฟ็สว่าึ้น
"รร!!" ทั้สอมอไปที่รราพร้อมัน...
รราเินเ้าห้อน้ำอย่าหมแร....
เธอนึถึเพื่อนเ่าอเธอ... พิมพา... เพื่อนที่ีที่สุในบรราสามน
เมื่อ่อนเธอทั้สี่เป็นเพื่อนสนิทอยู่ในโรเรียนแห่หนึ่ในรุเทพฯ พวเธอัสินเ้ามรมเียวัน นั่นือมรมศิลปะ... ใ่แล้ว... รราและพิมพารัศิลปะ รวมถึนๆนึในมรมศิลปะ... แทน.. แทนเป็นหนุ่มหล่อประำมรมศิลปะ เพราะเาึทำให้รราและพิมพาัสินใเ้าร่วมมรม
ส่วนเพื่อนอีสอ ปานและฟา้าวนั้น พวเธอไม่เยที่ะสนใในศิลปะ แ่พวเธออยาอยู่ับเพื่อนๆอพวเธอ พวเธออยาอยู่ลุ่มเียวัน...
วันหนึ่ มี่าวว่าแทนบหาับผู้หิ่าโรเรียน นั่นทำให้รราและพิมพา่า็ผิหวั แล้วทั้สอ็ออไปเที่ยวันเพื่อทำใ
รราำไ้ว่าในอนนั้น เธอับเพื่อนอเธอ พิมพา... ่า็สนิทสนมันอย่ามา... รราเป็นเ็่าัหวั.. เธอมาาสระบุรี.. เธอย้ายเ้ามาอยู่ในรุเทพฯ ในอนแรเธอไม่มีเพื่อนเลย แ่พิมพาเป็นนแรที่เปิใยอมรับเธอ....
พวเธอสอนรัันเหมือนพี่น้อ พวเธออบอะไรๆเหมือนๆัน... แม้แ่แทน พวเธอ็รันๆเียวัน แ่นั่นไม่ทำให้พวเธอทะเลาะัน เพราะพวเธอสัาว่า ถ้าหาแทนหลุมรัใร่อน ถือว่านนั้นะเป็นนที่ไ้รอบรอหัวใแทน
แ่ทว่า... วันหนึ่... ะที่พิมพาำลัุยับแทนบนั้นาฟ้า.. อยู่ๆเธอ็พลาลมา... เธอายทันทีที่หัวฟาับพื้น... ในอนนั้น... รราำลัหาัวพิมพาเพื่อที่ะพาเธอไปแนะนำเพื่อนใหม่ที่ื่อแพรว แ่แล้วเธอ็ไม่มีโอาสนั้น
รราเห็นับา อนที่พิมพาลมาาั้นาฟ้า วาอเธอเ็มไป้วยวามหวาลัว... เมื่อร่าอพิมพาลมา ร่าายอเธอระแทับพื้นโยร ทำให้แนาอเธอหัผิรูปผิร่า หัวอพิมพาที่ระแทพื้นแระายออราวับแโมร่วหล่นลมา เลือสีแๆไหลออเป็นวว้า เธอเห็นเศษเนื้อและไมันที่ไหลทะลัออมาาสมออเพื่อนเธอ รราำมันไ้เหมือนมันเพิ่เิึ้นเมื่อวาน....
ในวันนั้นเธอรีร้อเหมือนนเสียสิ วิ่เ้าไปหาร่าที่ไร้ลมหายใอพิมพา อพลาร้อไห้ราวับสูเสียสมบัิล้ำ่า
รรา ปาน ฟา้าวและแพรว บันไ้ไม่นาน แพรว็ย้ายโรเรียนไป หลัานั้น็เหลือเพียแ่พวเธอสามน พวเธอสามนอยู่้วยันมาลอสี่ปีโยไม่มีพิมพา แ่พวเธอ็ไม่เยลืมพิมพา...
น้ำาฝับัวไหลลเหมือนะล้าวามิอรรา... เธอนึึ้นไ้ว่าเธอไม่วรอาบน้ำนานเินไป... เธอึรีบอาบแล้วหยิบผ้ามาเ็ัวแล้วเินออาห้อ..
เมื่อเธอเินออมาเธอ็ไม่เห็นใรในห้อ มีเพียแสสลัวาโมไฟ้าเียที่ส่อสว่า
"ปาน.. ฟา... พวแอยู่ไหนอะ... อย่าเล่นอะไรบ้าๆนะ!!!" รราพูเสียั
เธอรู้สึถึวามไม่อบมาพาล...
อยู่ๆ็มีลมหายใรลมาบน้นอเธอ...
"สบาย..ีไหม..." เสียอันแหบแห้ัึ้น
รรานลุไปทั่วทั้ัว...
"แบร่!! ยัยรร็ลัวผีหลอนี่นา" ปานับ้าวฟายิ้มร่า พวเธอ่อนัวอยู่หลัประูรออยรราอาบน้ำเสร็มานานแล้ว
"พวเธอเล่นอะไรันนะ วันนี้ันอารม์ไม่ีนะ" รราพูพลาถอนหายใ
"็เพราะอย่านั้น เราถึอยาให้แสื่นไ..." ฟา้าวเอ่ย
อยู่ๆไฟทั้ห้อ็ับล...
"มีวามสุันมาเลยนะ...." เสียๆนั้นัึ้น เสียอันแหบแห้ที่รราเยไ้ยินในห้อน้ำ มันัึ้น้าๆหูเธอ เสียนั้นมันวนนลุ ลมเย็นๆพัผ่านร่าที่มีเพียผ้านหนูห่อหุ้ม
ไม่ทันไรไฟ็สว่าึ้น
"รร!!" ทั้สอมอไปที่รราพร้อมัน...
รรา็อนหมสิไป.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น