[fic sj:hunwoncin] wait true love..ขอได้ไหมแค่..?ความรัก

ลำดับตอนที่ #2 : [text 2.] การกลับมาของยามเช้า

คุณจะทำอย่างไร.......?
หากคนที่คุณปราถนากลับมา..........อีกครั้ง
และคุณจะทำอย่างไร.........?
หากคนคนนั้น.............เขา
อาจไม่ใช่คนของคุณ..........เพียงคนเดียว

"พี่อยู่ไหน..................ผมคิดถึงพี่จัง"

            ซีวอน  เผลอละเมอออกมา  อย่างเศร้าสร้อย  อย่างไม่รู้ตัว   ทำให้ลูกน้องคนสนิทที่นั่งข้างๆพากันมองตากันด้วยความสงสัย  ว่าคนที่เจ้านายเขากำลังเพ้อถึงอยู่นั้น .................................เป็นใครกัน

"ถึงบ้านแล้วครับ...........นายท่าน"

            ลูกน้องคนสำคัญคนหนึ่งกล่าวเรียกผู้เป็นนาย   พร้อมกับเปิดประตูให้

ไม่ต้องมีการเรียก  ซ้ำเหมือนสายเรียกเข้า 

            "  อืม  "ซีวอน  ลืมตาพรอมก้าวลงจากรถด้ายสายตาเฉยชา   ผ่านลูกน้องมากมาย   ที่พากันแห่แหน  ออกมายืนต้อนรับ  อดีตนายน้อยคนสำคัญ     ที่เคยน่ารัก...............ไม่เหมือนกับคนปัจจุบัน.....................คนนี้

"นายท่านครับ   วันนี้แก๊ง ฟุ เ ห ยิ น  ส่งของกำนัลมาให้ครับ"

"....ฟุเหยิน...???"     แก๊งไหนอีกวะเนี่ย.......(-_-!)???

"แก๊งที่เมื่อ 4 วันก่อนเราผ่านทางจะกลับบ้าน  แล้วพวกเขากำลังสะสางกันเรื่องสัมปทานกันอยู่  แต่นายท่านบอกว่าง่วง   อยากนอน  พวกเราเลยขับฝ่าวงล้อมพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ...ที่จะเหยียบหัวหน้า  แก๊งเมฆม่วง...จนมันตายคาที่  น่ะครับ"

"....อืม...อ...เหรอ...."

ซีวอนทำท่าเหมือนคนนึกออก  พลางนึกขอบใจ  ฮยอกแจ   สารานุคอม  พูดได้  ยิงปืนเก่ง  (สารานุกรม + คอมพิวเตอร์) ทั้งๆที่ในสมองนั้น   มันว่างเปล่าสุดๆ   ที่เมื่อกี้  คนหน้าไก่ก็อุตส่าห์บอกแบบละเอียดยิบให้แล้วนะ

            เอ....ไปผ่านทางพวกมันตอนไหนกัน...4  วันก่อนเรอะ... เฮอะ....ช่างแ...ง่

" ....อยู่ไหนล่ะ?"

"ข้างบน.............ที่ห้องของนายท่านครับ"

กริ๊ก!!...  ทันทีที่งับประตูห้องนอนลงก็รู้สึกถึงวัตถุเย็นเฉียบจ่อที่ท้ายทอย  ทำให้ซีวอนอดขมวดคิ้วไม่ได้  ก่อนยิ้มเหี้ยม...........หึหึ!!?

 ..........เอาแล้วไงล่ะ...........ชเว  ซีวอน.......มีคนอยากลองดีซะแล้ว

            ร่างหนาของซีวอนหมุนตัว  พร้อมตวัดเอาแขนคนด้านหลังมาบิดไว้  ก่อนจะยันจนร่างปริศนานั้นชิดกับประตู   รวดเร็ว  เร็ว  จนมองตามไม่ทัน

            มันรวดเร็วเกินไป  จนร่างที่เคยเป็ยฝ่ายอยู่ข้างหลังไม่ทันตั้งตัว   ก็ถูกร่างหนาเป็นฝ่ายซ้อนทับซะเอง    แถมถูกริบมีดไปตอนไหนไม่รู้   รู้ตัวอีกที  ก็ถูกดันจนดิดประตูเข้าซะแล้ว  แถมข้อมือก็ถูกจับบิดไพล่หลัง  ด้วยท่าทาง...ล่อแหลมแบบสุดๆ


( เพื่อความสะดวกในการ จิ้น ไรเตอร์เลยยกรูปนี้มาให้  แวะ เยี่ยม ชม ทัศนา 555)

"..วิ้ว...เล่นไรอยู่จ๊ะ....คนสวย" ซีวอนพูดแบบยั่วเย้า  พร้อมเป่าลมรดหูร่างบางให้เสียวเล่น  และขบเม้มใบหูเบาๆอย่างยั่วอารมณ์โกรธคนร่างสวย

"เล่นฆ่าแกไง  ไอ้คนวิปริต  อ๊ะ..อา..ซิส..ส...โอ๊ยยย!!  ปล่อยฉ้าน...น"แม้สัมผัสที่ได้รับมันจะทำร่างบางถึงกับขนลุก  แต่ตอนนี้ร่างกายขยับไปไหนไม่ได้  เลยได้แต่ด่าเท่านั้นที่พอจะตอบโต้ร่างสูงได้บ้าง  แต่มิวายถูกทำโทษดวยการถูกดูดและ ขบกัดตามคอและบ่าบอบบางด้านหลังอย่างซาดิส  จนต้องร้องออกมา

"ถ้าเธอยอมตอบดีๆ   ฉันก็จะเบามือ  แต่ถ้าไม่  ก็เตรียมตัวตายซะ"

            น้ำเสียงขี้เล่นในตอนแรก  แต่เข้มขึ้นในตอนท้าย  แถมแรงบิดที่เพิ่มขึ้นอีกนี้  บ่งบอกชัดเจนว่า ร่างหนานี้ เอาจริงแน่นอน

"ไม่มีทา...อ่ะ...อ๊า..า....หยุด..น้า.."ร่างบางตอนนี้กำลังถูกร่างหนาทำให้เสียวเล่น  โดยการส่งมือหนาข้างที่ว่างๆอยู่  เข้าไปซุกซน   ลูบไล้วนสัมผัส  ผิวเรียบเนียน  นิ่มลื่นที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อสีดำหรูเนื้อบาง   ที่ถูกจับแต่งให้ดูเซ็กซี่  สำหรับงานอย่างว่านี้

"ใครใช้เธอมา.........จุ๊บ.."แม้ปากจะพูดไป  แต่ยังไม่ละสัมผัสจากซอกคอหอมกรุ่น  ที่ตอนแรกกะจะแกล้งเล่น  แต่ตอนนี้  มันรู้สึก  หอมหวาน  หวานเหลือเกิน  ทั้งหวานทั้งหอมรันจวญใจ    จนหยุดสัมผัสไม่ได้เสียแล้ว

"มะ...อ้าก...ก  ไม่มีโว้ย"ร่างเล็กรู้สึกหมดความอดทนกับสัมผัสที่รันจวญใจนั้นจน เขาชักเคลิ้มตามคนด้านหลัง  จึงตัดสินใจสะบัดตัวสุดชีวิต หวังให้พ้นจากความรู้สึกที่ชักเริ่มมีอารมณ์   แม้จิตใจจะต่อต้านสุดชีวิตเลยก็ตาม

ไอ้ร่างกายทรยศเอ๊ย.....................ไปรู้สึกบ้าๆตามมันทำไมวะ?

  แต่ดูเหมือนจะไร้ผล  เมื่อแขนที่ถูกจับบิดนั้น  ยังอยู่ในมือร่างหนาอยู่ดี  จึงถูกบิดสั่งสอนไปอีกที   และก็หนีไม่พ้น

"งั้นนี่อยากทำเองงั้นสิ  ตลกดีหนิ   เหตุผลมันฟังดูไม่เข่าท่าเลย   จริงไหม?"ร่างสูงไม่ใส่การกระทำของร่างบางที่เริ่มอ่อนยวบไปในบางทีแล้วจู่ๆก็แข็งขืนหนีสัมผัส 

มือและปากก็ยังคงทำหน้าที่ปลุกเร้าอารมณ์คนตรงหน้าต่อไป  เพื่อให้คล้อยตามจนคายความลับออกมาดีๆ  และเพื่อตัวเค้าเองด้วย  อิอิ

"เข้าท่าสิ  หึ...  ก็ฉันเกลัยดแกไง  ไอ้คนสารเลวเอ๊ย..   โอ๊ย...ย....ย"ร่างบางที่เริ่มเหนื่อยจากการขัดขืน  เพราะยิ่งดิ้นหนีเท่าไรก็ไม่ทำให้หลุดจากอ้อมกอดที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นประหลาดนี่ได้ซักที  แถมต้องกัดฟันฝืนอารมณ์    ที่ถูกมือหนานี่รุกไล้ผิวภายในเรื่อยๆ  และบีบคลึงบ้างบางจุด  จนเสียวซ่านไปหมด ได้แต่กัดฟันตอกกลับไป แต่มิวาย  โดน  มาร์ก คิส   บิดแขนทำโทษ  อย่างซาดิสสุดๆจาก..............ไอ้บ้านี่

"จุ๊..ๆๆ....ๆๆ  เป็นผู้หญิง  พูดจาไม่เพราะ  ต้องถูกทำโทษนะครับ"ซีวอนละปากจากซอกคอที่หอมกรุ่นเพียงนิด  ที่เริ่มชื้นตามบ่าและปอยผมนิ่ม  ที่ทำใหร่างบางรู้สึกขยะแขยงและรู้สึกดีไปพร้อมๆกัน  กับไอ้คราบเหนียวๆนั่น ร่างหนาแสยะยิ้มนิดหน่อย  ก่อนกล่าวด้วยแบบเยาะเย้ย  หวังแกล้งให้ร่างสวยโมโหเล่น   ที่มันก็มักจะได้ผลดีเสมอ 

( ช่าย.....ดี.......ดีเกินไป........ซะด้วยสิ.......ซีวอนเอ๋ย....5555)

            ซีวอนนึกขำ  นึกเอ็นดูร่างสวยที่หันหลังให้พร้อมเต้นเร่าๆๆ   อยู่ในอกเขาตอนนี้  พร้อมสูดกลิ่นหอมจากผมยามสลวยนุ่มแล้วก็ยิ่งหลงใหล    และชักเริ่มรู้สึกถึงความต้องการภายในตังเองที่กำลังคุกรุ่นอยู่เป็นระยะ  แต่ยังทำใจเย็นอยู่  เพราะไง  คืนนี้ร่างบางก็หนีเขาไม่พ้นอยู่ดี  เลยนึกสนุกอยากแกล้งต่อไปอีกเรื่อยๆ  จนลืมเป้าหมายสำคัญที่จับตัวไว้ซะแล้ว 

            แต่หารู้ไม่  ว่าแทนที่จะปลุกอารมณ์แต่กลับได้ปลุกอสุรกายในร่างเล็กเข้าให้แล้ว...เหอๆๆๆ

            ร่างบางที่ตอนนี้สติขาดผึง  ยืนเกร็งจนตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธจัด  แต่ร่างหนายังไม่เข้าใจอาการ  นึกว่ากลัวเขาอยู่จึงยังยิ้มอย่างย่ามใจ    กับคำพูดที่เป็นจุดอ่อนแบบนี้

ผู้หญิง.......ผู้หญิง......เมื่อกี้...มันบอกว่า..ฉันคนนี้เป็น...........ผู้หญิง...สินะ...

"....หนอย....แก...ตายซะเถอะ"

            สิ้นคำ  ร่างบางที่เมื่อกี้ขยับแรงได้ไม่เต็มที่เพราะถูกซีวอนกอดรัดอยู่ในตอนแรก   แต่ตอนนี้การกอดรัดนั้น  ไม่เป็นอุปสรรคอีกต่อไป

            ร่างบางยกขาหลังขึ้นกระแทกกับ  น้องชายซีวอนอย่างแรง  จนใบหน้าหล่อของซีวอนที่เจ้าตัวแสนจะภูมิใจนักหนา  ตอนนี้มันกำลังบิดเบี้ยวแบบสุดๆด้วยความเจ็บปวด  จนร่างบางยิ้มด้วยความสะใจ  ..........หึหึ

            ไม่รอเสียเวลาร่างบาง  หันหลับมาเผชิญหน้ากับร่างสูงด้วยความเร็ว   จนปลายผมสะบัดพริ้วเหมือนโฆษณาแชมพู

แล้วก็  กระแทกเข่า  เข้าให้อีกหนึ่ง อั่ก แบบไม่รอช้าให้ภาพหยุดนิ่ง

จนซีวอนถึงกับทรุดตัวงอ    ทั้งที่ยังประติดประต่อเรื่องยังไม่เข้าที่   ได้ดีเท่าไรนัก

 ก็ถูกร่างบาง ประสานมือ   กระแทกแรงแขนเรียว  ซ้ำลงที่ท้ายทอยทันที  โดยไร้สลิง 

จนในที่สุดร่างหนาก็ทรุดฮวบลงไปคุกเข่ากับพืนหรูทันที  ไม่ต้องรอคำสั่ง คัต ใดๆจากทีมผู้กำกับ

( แปะๆๆๆๆ)

            แต่ทันทีที่เข่ากระแทกพื้น  ซีวอนก็เรียกสติกลัมมาหลังจากที่ร่างบางจัดการกับเขาด้วยเวลาเพียงไม่ถึงวิ    คำนวนจากแรงและกริยาดูแล้ว   ก็เลยรู้ซะทีว่าอะไรเป็นอะไร

"เอ้า....ผู้ชายเหรอวะ?  บ้าฉิบ"

(คิดช้าจนเกือบโง่เลย...ให้ตาย    จ้าก...ก...ก  หลบระเบิดสาวกอิวอนด่วน!!!)o_O

พอตั้งสติได้ซีวอนก็จับขาเล็กที่กำลังจะกระหน่ำลงบนตัวเขา 

แล้วกระชากลงอย่างแรง  จนร่างบางถึงกับ  วืด...หงายหลัง 

แต่ก่อนที่หลังนั่นจะแตะพื้น  ซีวอนก็ปล่อยหมัดเข้ากลางลำตัวของร่างบางอย่างรุนแรง

ก่อนที่หลังบางจะถึงพื้นเพียง  0.073 วิ 

จนตัวร่างบางนั้นต้อง   เบนออกจากระยะที่ควรจะตก  ห่างไปประมาน  2  เมตร

( เดอะ แมทรก ยังเล่นไม่ได้เรยนะเนี่ย  คิดดู 555)

            ร่างบางนอนตัวงอด้วยความเจ็บปวด  ร่างสูงเองก็ไม่แพ้กันเผลอมองร่างบางอย่างชื่นชมในฝีมือที่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ     ที่ทำเขาทรุดลงได้ถึงขนาดนี้   ทั้งที่ไม่เคยมีใครคว่ำเค้าลงได้ซักที่  แต่เพียงชั่ววิเดียวก็เปลี่ยนมาเป็นแข็งกร้าวอีกครั้ง

            ซีวอนยังแข็งใจเดินเข้าไปใกล้ร่างบาง   หวังจะจัดการคนตรงหน้า  ให้รีบๆบอกความจริงมาซักที  แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด  เมื่อร่างบางยังคงไม่สิ้นฤทธิตวัดขา 

เตะขายาวๆที่ก้าวเข้ามาใกล้  

            จนร่างหนาเสียหลัก  ลงมากองกับพื้น  ก่อนรีบยันกายตะเกียกตะกาย   รีบลุก  พร้อมออกวิ่ง  ด้วยความยากลำบาก  แต่ความเร็วในการวิ่งกลับเหมือนดูคนไม่ลำบากซักนิด  ทั้งที่เจ็บภายในจากการปะทะกันเมื่อครู่

            ร่างหนาของซีวอนก็ตะเกียกตะกายวิ่งตามไปเช่นเดียวกัน  ตราบใดที่เค้ายังไม่รู้ความจริง  อย่าหวังเลยว่าจะหนีเขาพ้น  

            แต่ว่ากลับได้ยินเลียงร่างเล็กร้องอย่างทรมานสุดเสียง  จนน่าใจหาย  ก่อนรีบวิ่งตามไปดู

"ม่าย.....ย.......อย่านะ   ผมขอร้อง.........ฮือๆ...อ.....อ้าก....ก.....กกกกกกก"

ซีวอนต้องตกใจสุดขีด  ที่เมื่อวิ่งตามออกมาพบกับร่างบาง   ที่นอนแน่นิ่งแทบเท้าคนแปลกหน้าที่ต่างแต่งกายดีเยี่ยม    ต่างกับจิตใจที่โสมม  พร้อมเหลือบเห็นหลอดฉีดยาในมือของหนึ่งในคนแปลกหน้าสามคนนั้น   สติเขาก็หลุดทันทีที่รู้อะไรเป็นอะไร  พร้อมเดินมาพยุงช่วงบนร่างเล็กที่กองกับพื้นให้ลอยขึ้น

ที่แท้คนตัวเล็กไม่ได้คิดจะฆ่าเขา     แค่อยากหนีจากการถูกจับขายแค่นั้นเอง

"พวกนายเป็นใคร"ซีวอนเอ่ยถามอย่างสกดอารมณ์โกรษที่พุ่งพล่านสุดๆ พร้อมปัดปอยผมออกจากหน้าเพื่อดูอาการร่างบางให้ชัดๆ  ว่ายังไม่ตาย

"ต้องขออภัย....ที่ดูเหมือนสินค้าเราจะทำให้คุณไม่พอใจ"

"..พวกแก ! ทำอะไรเค้า..?"เมื่อซีวอน ปัดผมออกพ้นหน้าร่างเล็ก  ก็ต้องตกใจสุดขีด  นี่....มัน... ใช่คนเดียวกันไหมนะ........................พี่ฮีชอล.......
(ตั้งนาน   เพิ่งจะเห็นหน้าเนาะ  แบบว่าหันหลังคุยกันตลอด )

"เป็นมาตรฐานของทางบริษัทครับ  ที่ต้องใช้ตัวช่วยนิดหน่อย  เพื่อสนองความต้องการของลูกค้า"

".................พวกแก....................ไป"

"ครับ??"

"ฉัน...........3............."

" อ่ะไรนะครับ ? "

"........................"

"........????........!!!!  "

"กรอด.....ฉัน จะ ให้ เว ลา พวก แก  3 วิ  หลบ ลูก ปืน ชั้น ให้ ได้  ก่อน ที่ ฉัน จะ ชัก ปืน ออก มา ให้ พวก แก  ตาย  ตอน นี้ ..."

"อึก...3  วิ  ได้โปรดครับ  คุณ เชว  ยกโทษให้กระผมด้วย"

"...1..."

"คุณซีวอนครับ  ผม...พวกผม...."

"...2..."

" จ้าก...ก.....ก......"ไม่ต้องรออีกต่อไปบุคคลทั้งสามวิ่งเอาตัวรอดทันที

"...3..."

ปัง...ง....ง      ปัง...ง...       ปัง...ง

--------------------------------------------------------------------------------------------------------