ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความลับของเขา(secrecy)
EP.5 ความลับของเขา(Secrecy)
<<<ซีโร่>>>
สวัสดีครับ ผมซีโร่ หนุ่มเพลย์บอยเลยก็ว่าได้! เพราะด้วยความหล่อเหลาเอาการของตัวเอง ทำให้ผมฮอตแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
สาวๆที่ผมควงนั้นก็ไม่ซ้ำหน้า ขาว สวย หมวย อึ๋ม ทั้งนั้น ถึงตัวผมจะติดนิสัยไม่ดีอยู่บ้าง!(หราาา-..-) แต่สาวๆเหล่านั้นก็ไม่มีท่าทีรังเกียจ แม้แต่น้อย
ผมมีฐานะทางบ้านที่ออกจะร่ำรวยและโด่งดังด้านอสังหาริมทรัพย์
การเรียนผมก็จัดว่า ดี (ถ้าคิดจะทำ) เมื่อไม่นานมานี่ ผมได้ลงนิตยสาร
"Perfect boy" ผมติดอันดับหนุ่มหล่อที่สุดในประเทศ>____<
(นี่ไม่ได้โปรโหมทตัวเองนะ สาบานได้!)
ก็คงจะดี ถ้าผมติดอันดับโดยไม่มี "ท็อปเทน" ลูกชายของบริษัท CHERRY-PHON ที่เกี่ยวกับอิเล็กทรอนิคอะไรสักอย่างติดอันดับเข้ามาด้วย
คงจะดีถ้าเขาไม่ติดอันดับนำหน้าผมไป หนึ่งคะเเนน! -*-
แถมหมอนี่ยัง เรียนที่เดียวกับผม! เป็นเรื่องที่ไม่ดีสักนิด -3-
เอาล่ะ! หยุดการบรรยายชีวิตของผมเอาไว้ก่อน สิ่งที่สำคัญที่ควรจะเล่าก็คือ...
ผมเรียนอยู่สายศิลป์-คณิต มีเด็กหัวกะทิเรียนอยู่หลายคน ซึ่งคนเหล่านั้นก็แทบจะไม่ได้อยู่ในสายตาของผมสักคน!
ยกเว้น! เด็กสาวผมเปียที่มีสีผมน้ำตาลอ่อนๆ ตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ข้างหน้าผม (0__0)
ปล่าว!! ผมไม่ได้รักยัยนี้ตั้งแต่แรกพบเหมือนนิยายส่วนมาก ผมน่ะอยากรังแกยัยนี้มากเลยต่างหาก
วันแรกเข้าเรียน ผมดึงหางเปียเธอจนหงายหลัง ! หากเป็นคนอื่นๆในห้องก็จะทำตาแดงๆ แล้ววิ่งหนีไป แต่...
"ทำอะไรของนายย่ะ! มาดึงผมฉันทำไม?>0< ผมของฉันน่ะ จับได้ก็ต่อเมื่อฉันอนุญาติเท่านั้น"
"แต่ฉันจะจับ!^^"
"พูดไม่รู้จักฟัง! อีตานิสัยไม่ดี นายน่ะใหญ่โตมาจากไหนย่ะ ฉันน่ะเกลียดพวกที่พูดไม่รู้ฟังที่สุด!>0<"
"(0_0) นี่เธอไม่รู้จักฉันเหรอ!!?"
"จะไปรู้ได้ไง! นายเป็นลูกนายกเหรอ!ฉันถึงต้องรู้จักนาย ชิ!"แล้วยัยนั่นก็เดินแลบลิ้นปลิ้นตาออกไป
เอ่อ...รู้สึกเสียฟอร์มนิดๆ- -^ แต่ยัยนี้คงจะเป็นประเภทสัตว์ล้านปี ที่ไม่ติดตามข่าวสารบ้านเมือง
ตั้งแต่นั่นมาผมก็แกล้งเธอเสมอ แต่เธอไม่เคยร้องให้สักครั้ง มีเพียงผมเท่านั้นที่เจ็บตัว!-0-
ถ้าเป็นคนอื่น แฟนคลับของผมคงจะรุมทำร้ายเธอแล้ว! หากแต่เธอมีฐานะเป็น "แฟนของท็อปเทน เด็กสายวิทย์-คณิต ศัตรูทางความฮอตของผม!!
ทุกคนจึงไม่กล้าแม้แต่จะคุยกับเธอ! เพราะท็อปมาส่งเธอทุกวันที่ห้อง
สายตาเฉยชาของเขา ตวัดมองคนที่มองคัสตาร์ดราวกับสายฟ้าที่ดูไม่มีภัย แต่สร้างบาดแผลให้เจียนตายได้!
มีแต่ผมที่ไม่หลบตาเขา และยังแกล้งยัยแสบของเขาบ่อยๆ
อ่อ! เธอชื่อ คัสตาร์ด ใช่! ยัยคัตเตอร์ สำหรับผม เธอไม่ใช่คัสตาร์ดหอมหวาน แต่เป็นคัตเตอร์ที่มีทั้งอันตราย และไม่นิ่มนวล-_-#
หลังจากที่ท็อปเห็นผมโอบเธอ เมื่อวาน เขาก็ทำแววตาเเข็งกร้าวใส่ผม
เขาโกรธอย่างไม่ต้องสงสัย คัตเตอร์รีบสบัดมือผมออกแล้ว วิ่งไปอ้อนท็อป ผมรู้สึกไปเองรึปล่าวนะ! ว่ายัยนี้ต้องเอาหัวกระแทกอกซ้ายผมด้วยแน่ๆ เพราะหัวใจของผมรู้สึกอ่อนล้า ทันทีเห็นภาพตรงหน้า
ไม่ใช่เพราะ ผมเจ็บปวดเพราะอิจฉา! หรอกใช่ไหม?(-_- )
ผมต้องหาเรื่องเดินหนีภาพตรงหน้า ด้วยการทำทีว่าเดินไปแล้ว
แต่ความจริง ผมแอบอยู่ใต้บันได
"อย่าใกล้ชิดกันมากกว่านี้...ได้รึปล่าว?"เสียงหมอนั่นถามคัตเตอร์
ไม่ต้องรอฟังคำตอบผมก็รู้ ว่าเธอต้องตอบตกลง จึงเดินออกไปอย่างหัวเสีย จนพาลใส่สาวๆที่หวังดี ซื้อขนมมาให้ผมจนแตกกระเจิง!
( เธอจะไม่คุยกับฉัน! เพราะคำสั่งหมอนั้นแน่เหรอ? )สมองผมครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ทั้งคืน ขณะกำลังนั่งดื่มอยู่ในห้อง VIP ผับ ของผมเอง
ก่อนจะเลิกสนใจแล้ว ออกไปต่อกับสาวน้อยทรงโตที่เพิ่งเจอกัน..
ให้ลืมทุกอย่าง!
เช้าต่อมา!
ผมรีบมาเรียนเร็วกว่าปกติ! เพื่อจะดูว่าคัตเตอร์เชื่อ ท็อปเทน จริงๆรึปล่าว
"สวัสดี!(^_^)"
"สวัสดี!(-..-)"ท็อปเทนตอบ
"ปล่าว! ฉันทักยัยนั่นน่ะ ไม่ใช่นาย(-0-)"
"ฉันกับเขาเป็นแฟนกัน ก็เหมือนคนๆเดียวกัน ทำไมเขาจะตอบเเทนฉันไม่ได้!!!?"คัตเตอร์ตอบทันควัน
"คนที่แต่งงานกันแล้วต่างหาก ถึงจะเรียกว่าเหมือนคนเดียวกัน!(-0-)"
">///< เหมือนๆกันและย่ะ!"
"ไม่จริง! แบบพวกเธอจูบปากกันคงยังไม่เคยเลยด้วยซ้ำ! คนๆเดียวกันน่ะมันต้อง....กันแล้วสิ 5555"
"ซีโร่!!! นายพูดเกินปะ.......อุ๊บส์(0*0)"ทันทีที่เธอลุกขึ้นมา จะมาหาผม ท็อปเทนก็ประคองใบหน้าของเธอไปจูบ! เขาจูบเธอต่อหน้าผม
ใบหน้าของคัตเตอร์หันมามองผมแว็บหนึ่งก่อน ผมจะหันหน้าหนี!
สายตาที่ท็อปเทนมองมาทางผม เป็นแววตาที่แสดงให้เห็นถึงชัยชนะ!
ผมทนดูไม่ได้อีกแล้ว ความโกรธของผมกำลังจะปะทุออกมา! แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่มีสิทธิ์อะไร ที่ผมจะหวงยัยนั้น
ผมไม่ได้รักเธอ ไม่ได้ชอบเธอด้วยซ้ำ! จึงเดินหนีออกไปจากห้องด้วยความเงียบ
.......................เพราะผมไม่ได้ชอบยัยนั่น ไม่ควรจะยุ่งกับเธอ ไม่ควรจะหึงเธอ ไม่ควรเจ็บปวดใจเพราะเธอ
เป็นเพราะ "ผมกลัวที่จะไม่มีเธอเป็นเพื่อนอีก! ไม่มีใครให้แกล้งอีก! เท่านั้นเอง!! ไม่มีอะไรมากกว่านี้ เข้าใจไหมซีโร่!"
สวัสดีครับ ผมซีโร่ หนุ่มเพลย์บอยเลยก็ว่าได้! เพราะด้วยความหล่อเหลาเอาการของตัวเอง ทำให้ผมฮอตแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
สาวๆที่ผมควงนั้นก็ไม่ซ้ำหน้า ขาว สวย หมวย อึ๋ม ทั้งนั้น ถึงตัวผมจะติดนิสัยไม่ดีอยู่บ้าง!(หราาา-..-) แต่สาวๆเหล่านั้นก็ไม่มีท่าทีรังเกียจ แม้แต่น้อย
ผมมีฐานะทางบ้านที่ออกจะร่ำรวยและโด่งดังด้านอสังหาริมทรัพย์
การเรียนผมก็จัดว่า ดี (ถ้าคิดจะทำ) เมื่อไม่นานมานี่ ผมได้ลงนิตยสาร
"Perfect boy" ผมติดอันดับหนุ่มหล่อที่สุดในประเทศ>____<
(นี่ไม่ได้โปรโหมทตัวเองนะ สาบานได้!)
ก็คงจะดี ถ้าผมติดอันดับโดยไม่มี "ท็อปเทน" ลูกชายของบริษัท CHERRY-PHON ที่เกี่ยวกับอิเล็กทรอนิคอะไรสักอย่างติดอันดับเข้ามาด้วย
คงจะดีถ้าเขาไม่ติดอันดับนำหน้าผมไป หนึ่งคะเเนน! -*-
แถมหมอนี่ยัง เรียนที่เดียวกับผม! เป็นเรื่องที่ไม่ดีสักนิด -3-
เอาล่ะ! หยุดการบรรยายชีวิตของผมเอาไว้ก่อน สิ่งที่สำคัญที่ควรจะเล่าก็คือ...
ผมเรียนอยู่สายศิลป์-คณิต มีเด็กหัวกะทิเรียนอยู่หลายคน ซึ่งคนเหล่านั้นก็แทบจะไม่ได้อยู่ในสายตาของผมสักคน!
ยกเว้น! เด็กสาวผมเปียที่มีสีผมน้ำตาลอ่อนๆ ตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ข้างหน้าผม (0__0)
ปล่าว!! ผมไม่ได้รักยัยนี้ตั้งแต่แรกพบเหมือนนิยายส่วนมาก ผมน่ะอยากรังแกยัยนี้มากเลยต่างหาก
วันแรกเข้าเรียน ผมดึงหางเปียเธอจนหงายหลัง ! หากเป็นคนอื่นๆในห้องก็จะทำตาแดงๆ แล้ววิ่งหนีไป แต่...
"ทำอะไรของนายย่ะ! มาดึงผมฉันทำไม?>0< ผมของฉันน่ะ จับได้ก็ต่อเมื่อฉันอนุญาติเท่านั้น"
"แต่ฉันจะจับ!^^"
"พูดไม่รู้จักฟัง! อีตานิสัยไม่ดี นายน่ะใหญ่โตมาจากไหนย่ะ ฉันน่ะเกลียดพวกที่พูดไม่รู้ฟังที่สุด!>0<"
"(0_0) นี่เธอไม่รู้จักฉันเหรอ!!?"
"จะไปรู้ได้ไง! นายเป็นลูกนายกเหรอ!ฉันถึงต้องรู้จักนาย ชิ!"แล้วยัยนั่นก็เดินแลบลิ้นปลิ้นตาออกไป
เอ่อ...รู้สึกเสียฟอร์มนิดๆ- -^ แต่ยัยนี้คงจะเป็นประเภทสัตว์ล้านปี ที่ไม่ติดตามข่าวสารบ้านเมือง
ตั้งแต่นั่นมาผมก็แกล้งเธอเสมอ แต่เธอไม่เคยร้องให้สักครั้ง มีเพียงผมเท่านั้นที่เจ็บตัว!-0-
ถ้าเป็นคนอื่น แฟนคลับของผมคงจะรุมทำร้ายเธอแล้ว! หากแต่เธอมีฐานะเป็น "แฟนของท็อปเทน เด็กสายวิทย์-คณิต ศัตรูทางความฮอตของผม!!
ทุกคนจึงไม่กล้าแม้แต่จะคุยกับเธอ! เพราะท็อปมาส่งเธอทุกวันที่ห้อง
สายตาเฉยชาของเขา ตวัดมองคนที่มองคัสตาร์ดราวกับสายฟ้าที่ดูไม่มีภัย แต่สร้างบาดแผลให้เจียนตายได้!
มีแต่ผมที่ไม่หลบตาเขา และยังแกล้งยัยแสบของเขาบ่อยๆ
อ่อ! เธอชื่อ คัสตาร์ด ใช่! ยัยคัตเตอร์ สำหรับผม เธอไม่ใช่คัสตาร์ดหอมหวาน แต่เป็นคัตเตอร์ที่มีทั้งอันตราย และไม่นิ่มนวล-_-#
หลังจากที่ท็อปเห็นผมโอบเธอ เมื่อวาน เขาก็ทำแววตาเเข็งกร้าวใส่ผม
เขาโกรธอย่างไม่ต้องสงสัย คัตเตอร์รีบสบัดมือผมออกแล้ว วิ่งไปอ้อนท็อป ผมรู้สึกไปเองรึปล่าวนะ! ว่ายัยนี้ต้องเอาหัวกระแทกอกซ้ายผมด้วยแน่ๆ เพราะหัวใจของผมรู้สึกอ่อนล้า ทันทีเห็นภาพตรงหน้า
ไม่ใช่เพราะ ผมเจ็บปวดเพราะอิจฉา! หรอกใช่ไหม?(-_- )
ผมต้องหาเรื่องเดินหนีภาพตรงหน้า ด้วยการทำทีว่าเดินไปแล้ว
แต่ความจริง ผมแอบอยู่ใต้บันได
"อย่าใกล้ชิดกันมากกว่านี้...ได้รึปล่าว?"เสียงหมอนั่นถามคัตเตอร์
ไม่ต้องรอฟังคำตอบผมก็รู้ ว่าเธอต้องตอบตกลง จึงเดินออกไปอย่างหัวเสีย จนพาลใส่สาวๆที่หวังดี ซื้อขนมมาให้ผมจนแตกกระเจิง!
( เธอจะไม่คุยกับฉัน! เพราะคำสั่งหมอนั้นแน่เหรอ? )สมองผมครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ทั้งคืน ขณะกำลังนั่งดื่มอยู่ในห้อง VIP ผับ ของผมเอง
ก่อนจะเลิกสนใจแล้ว ออกไปต่อกับสาวน้อยทรงโตที่เพิ่งเจอกัน..
ให้ลืมทุกอย่าง!
เช้าต่อมา!
ผมรีบมาเรียนเร็วกว่าปกติ! เพื่อจะดูว่าคัตเตอร์เชื่อ ท็อปเทน จริงๆรึปล่าว
"สวัสดี!(^_^)"
"สวัสดี!(-..-)"ท็อปเทนตอบ
"ปล่าว! ฉันทักยัยนั่นน่ะ ไม่ใช่นาย(-0-)"
"ฉันกับเขาเป็นแฟนกัน ก็เหมือนคนๆเดียวกัน ทำไมเขาจะตอบเเทนฉันไม่ได้!!!?"คัตเตอร์ตอบทันควัน
"คนที่แต่งงานกันแล้วต่างหาก ถึงจะเรียกว่าเหมือนคนเดียวกัน!(-0-)"
">///< เหมือนๆกันและย่ะ!"
"ไม่จริง! แบบพวกเธอจูบปากกันคงยังไม่เคยเลยด้วยซ้ำ! คนๆเดียวกันน่ะมันต้อง....กันแล้วสิ 5555"
"ซีโร่!!! นายพูดเกินปะ.......อุ๊บส์(0*0)"ทันทีที่เธอลุกขึ้นมา จะมาหาผม ท็อปเทนก็ประคองใบหน้าของเธอไปจูบ! เขาจูบเธอต่อหน้าผม
ใบหน้าของคัตเตอร์หันมามองผมแว็บหนึ่งก่อน ผมจะหันหน้าหนี!
สายตาที่ท็อปเทนมองมาทางผม เป็นแววตาที่แสดงให้เห็นถึงชัยชนะ!
ผมทนดูไม่ได้อีกแล้ว ความโกรธของผมกำลังจะปะทุออกมา! แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่มีสิทธิ์อะไร ที่ผมจะหวงยัยนั้น
ผมไม่ได้รักเธอ ไม่ได้ชอบเธอด้วยซ้ำ! จึงเดินหนีออกไปจากห้องด้วยความเงียบ
.......................เพราะผมไม่ได้ชอบยัยนั่น ไม่ควรจะยุ่งกับเธอ ไม่ควรจะหึงเธอ ไม่ควรเจ็บปวดใจเพราะเธอ
เป็นเพราะ "ผมกลัวที่จะไม่มีเธอเป็นเพื่อนอีก! ไม่มีใครให้แกล้งอีก! เท่านั้นเอง!! ไม่มีอะไรมากกว่านี้ เข้าใจไหมซีโร่!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น