คลังเก็บใบสมัครเน๊าเน่า =)

ลำดับตอนที่ #9 : .numbernine 'ใบสมัครทราย >.

AUDITION NO.2

1st | ผู้สมัคร

                1. ชื่อ ,, ชาช่าจร้า~

                2. อายุ ,, 16 เท่ากันเล๊ยย

                3. พล็อตนี้มีอะไรดี?  ,, ชอบสุดๆตรงคำพูดที่ว่า คนที่ยอมไม่ใช่คนที่แพ้.. แต่เป็นคนที่ไม่ต้องการชัยชนะ >.< ช๊อบชอบบ

2nd | ตัวละคร

                1. ชื่อพระเอก ,, ลี จองฮวา

                2. อายุ ,, 22 ปี

                3. อาชีพ ,, นักศึกษาคณะบริหาร,,รองประธานบริษัทลีกรุ๊ป

                4. ลักษณะนิสัย ,, เขาเป็นคนอ่อนโยน ใส่ใจคนรอบข้าง เหมือนมีสองบุคลิกในคนเดียว ถ้าใจเย็นก็เย็นเหมือนน้ำแข็ง ถ้าใจร้อนก็ไม่ต่างจากภูเขาไฟระเบิด รักใครรักจริง ถ้ารักใครจะทุ่มให้ทั้งใจ แม้ว่าจะไม่ได้ความรักตอบแทนมาก็ตาม

                5. อิมเมจ  ,, ยงฮวา

                6. ชื่อนางเอก ,, คิม ชอนซา(ชอนซา แปลว่า นางฟ้า)

                7. อายุ ,, 20 ปี

                8. อาชีพ ,, นักศึกษาคณะบริหาร

                9. เกี่ยวกับครอบครัว  ,, พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเด็กๆ พ่อแม่ของเธอถูกบริษัทคู่แข่งลอบฆ่า โชคดีที่เธอรอดมาได้ เพราะคุณลุงกับคุณป้าช่วยเอาไว้ ตอนนี้เธออาศัยอยู่กับลุงและป้า ซึ่งช่วยดูแลบริษัทของพ่อเธอเอาไว้ให้ ทำให้เธอสัญญาว่าสักวันเธอจะสืบต่อกิจการของครอบครัว เธอจึงเลือกเรียนบริหารทั้งๆที่เธอไม่ได้อยากเรียนเลย

                10. ลักษณะนิสัย  ,, เธอเป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ เพราะเป็นทายาทที่เหลืออยู่คนเดียวของตระกูล ทำให้ทุกคนตามใจเธอ จึงติดนิสัยคุณหนู อยากได้อะไรต้องได้ ถ้าไม่ได้เธอจะวีน วีน วีนและวีนนน เธอเป็นคนที่แสบเอามากๆ เหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆที่ต้องการให้คนมาเอาใจ เธอเป็นคนที่เชื่อในเรื่องพรหมลิขิต ถ้าใครแล้วจะทุ่มให้สุดหัวใจ โดยไม่หวังผลตอบแทน แม้ว่าคนๆนั้นจะไม่ได้รักเธอก็ตาม เธอเป็นคนที่เถียงเก่งเอามาๆ ประมาณว่าไม่ชอบให้ตัวเองผิด ถ้าเธอดีกับใครเธอก็ดีประดุจนางฟ้า แต่ถ้าร้ายกับใครเธอก็ไม่ต่างกับแม่มดนั่นแหละ เธอไม่กลัวใคร เธอเป็นคนที่ตรงเอามากๆ คิดยังไงก็จะพูดยังงั้น ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น เธอคือหญิงสาวเจ้าของรอยยิ้มสดใส ที่ใครๆต่างพากันหลงรัก เธอสามารถแผ่รังสีความสุขให้คนรอบข้างได้เสมอ นี่แหละมั้ง..ด้านดีของผู้หญิงคนนี้

                11. อิมเมจ (ขอ 1 รูป พร้อมชื่อ) ,,  dodo

● 3rd | ชิงบท (ใช้ตัวละครตอบ)

                1. เพื่อนของคุณกำลังแย่งแฟนคุณไปอย่างซึ่งๆหน้า คุณรู้สึกอย่างไร ,, ฉันไม่เคยคิดจะแย่งของของเธอ ฉันไม่เคยคิดจะเป็นศัตรูกับเธอ ฉันไม่อยากเป็นคนจบคำว่าเพื่อนของเรา ฉันไม่อยากให้เรามองหน้ากันไม่ติด แต่เธอทำร้ายฉันก่อน...เธอแย่งคนที่ฉันรักไป เธอทำให้ฉันเจ็บปวดเจียนตาย เธอใช้ความรักของฉันเป็นแค่เกม! ในเมื่อเธอเป็นคนเริ่มเกมนี้เอง เธอต้องการตัดสินให้มีคนแพ้ชนะ ฉันก็จะเล่นเกมกับเธอ ฉันไม่ต้องการชัยชนะ ฉันแค่ต้องการหัวใจของฉันคืน เธออย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน ในเมื่อเธอคิดจะแข่งกับฉันเอง อย่าหวังเลยว่าจะได้เขาไปง่ายๆ ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ!!

                2. ผู้ชายคนหนึ่งที่คอยอยู่เคียงข้างคุณมาตลอด(พระเอกของคุณ) เกิดมาบอกว่ารักคุณ คุณจะทำยังไง ,,
   "ฮือๆ ฮึก! ทำไม... ฮืออ ฉันไม่ดียังไง ฮึกๆ"
   "เฮ้! เธอดื่มไปเยอะแล้วนะ" พี่ 'จองฮวา' บอกฉัน แล้วแย่งแก้วในมือของฉันไปดื่มเอง เขาเป็นพี่รหัสของฉัน เรารู้จักกันตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เขาอยู่ข้างฉันมาตลอด เขาเป็นรุ่นพี่ที่ฉันเคารพมาก
   "ทำไมเขาถึงทิ้งฉันไป ทำไมเธอถึงทำกับฉันได้..."
   "กลับบ้านเถอะ ชอนซา พี่ไปส่งเอง"
   "หญิงร้ายชายเลว!!"
   "เธอเมามากแล้วนะ คุณลุงคุณป้าเป็นห่วงเธอมากแน่ๆ"
   "...."
   "ไปกันเถอะ ชอนซา" พี่จองฮวาดึงฉันให้ลุกขึ้น แล้วพาฉันเดินออกจากผับ
   "...."
   "เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมาให้นะ รออยู่ตรงนี้ก่อน อย่าไปไหนล่ะ" แล้วเขาก็เดินไปซื้อน้ำมาให้ฉัน ผู้ชายคนนี้...เป็นคนดีจริงๆ ไม่เหมือน 'ใครบางคน'
   "...." 
   "ฉันมันไร้ค่า! ไม่มีใครรัก!!" ฉันตะโกนบอกตัวเอง แล้ววิ่งไปที่สะพาน ยืนอยู่บนนั้นนานจนหลายคนที่เดินผ่านไปมามองอย่างแปลกใจ แต่ก็ไม่มีใครทำอะไร ลาก่อนนะคะทุกคน...
   ตูมม!!!
   ฉันรู้สึกหายใจไม่ออก ไร้ซึ่งอากาศหายใจ ฉันหลับตาลง...
   ตูมมม!!!
   "แค่กๆๆๆ" มีใครบางคนกระโดดลงมาช่วยฉัน ไม่ต้องสงสัยเลย เขาคือพี่จองฮวาสินะ ทำไมพี่ถึงดีกับฉันนักล่ะ...
   "เธอทำบ้าอะไร!! ว่ายน้ำไม่เป็น แล้วกระโดดลงไปทำไม! ชอนซา!!"
   "ช่วยฉันไว้ทำไม... ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายไปซะ..."
   "เธอพูดอะไรออกมา รู้ตัวบ้างไหม!"
   "ฮึก! ฉันมันไร้ค่า ฮือๆ พี่ปลอยฉันไปตายเถอะนะ"
   "ได้โปรด ถ้าเธอตายไป แล้วพี่จะอยู่ยังไง...อยู่เพื่อพี่ได้ไหม"
   "ไม่มีใครรักฉันอยู่แล้วนี่!"
   "คุณลุงคุณป้าท่านรักเธอมากนะ"
   "...."
   "แล้วพี่ก็รักเธอมากเหมือนกัน"
   "!?" อะไรนะ... พี่จองฮวารักฉันหรอ... ทำไมกัน..
   "..."
   "แต่ฉันรัก 'เขา'..."
                   3. เมื่อพระเอกเริ่มเหนื่อยและท้อใจที่จะตามคุณ เค้าบอกว่าจะออกไปจากชีวิตคุณ ตอนนั้นคุณเป็นยังไง  ,,  
   วันนี้ฉันมาซื้อของกับพี่จองฮวา ตั้งแต่เหตุการณ์วันที่เขาสารภาพรักกับฉัน แล้วฉันปฏิเสธ เขาก็บอกว่าเราเป็นแค่พี่น้องกันก็ได้...ฉันรู้สึกผิดจริงๆ ทำไมฉันถึงไม่รักผู้ชายคนนี้นะ
   "หิวหรือยัง ไปหาอะไรกินกันเถอะ"
   "ก็ดีค่ะ เพราะชอนซาเริ่มหิวแล้วอ่ะ ^^"
   "เธอนี่นา..." พี่จองฮวาหัวเราะแล้วลูบหัวฉัน
   "โอ๊ะ! นั่นเพื่อนฉันนี่นา เราแวะไปทักกันเถอะค่ะ ดาร์ลิ้ง~" แล้วเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ฉันชะงัก
   "..."
   "ว่าไงจ๊ะ เพื่อนรัก" ผู้หญิงคนนี้ทำให้ฉันเจ็บปวดได้เสมอสินะ ฉันเผลอกำมือแน่น แต่พี่จองฮวากลับจับมือฉันไว้ เหมือนจะบอกว่าเขาอยู่ข้างๆฉัน ทำให้ฉันคลายมือออก...
   "หึ! ฉันมาช้อปปิ้งน่ะจ๊ะ เธอนี่ 'หน้าหนา' นะ พาผู้ชายของฉันออกมา โดยไม่ขออนุญาต" ฉันตอบกลับไปพลางยิ้มเหยียด
   "ผู้ชายของเธอหรอ... เมื่อวานเขาเพิ่งบอกรักฉันเองนะ โซซอรี่จริงๆนะจ๊ะ"
   "ฉันไม่สนใจเสียงนกเสียงกาหรอกนะ ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรอ (พระเอก no.1)" ฉันหันไปทักเขา เราสบตากัน แล้วเขา...ก็เป็นฝ่ายเบือนหน้าหนี
   "สบายดีนะ..." หึ! แค่นี้หรอ
   "ก็ไม่เท่านายหรอก"
   "ชอนซาจ๊ะ ฉันคงต้องขอตัวก่อนนะจ๊ะ แค่นี้ก็เสียเวลา 'เดท' ของเรามากแล้ว"
   "จะว่าไป ก็เหมาะกันดีนะ พวกเธอน่ะ หญิงร้ายชายเลว"
   "ไม่เท่าเธอหรอกจ๊ะ เผลออีกทีก็มาจับผู้ชายคนอื่นซะแล้ว"
   "เราเป็นแค่พี่น้องกัน!" พอฉันพูดจบ ฉันรู้สึกว่าพี่จองฮวากำมือฉันแน่น จนรู้สึกเจ็บไปหมด
   "หรอจ๊ะ? แล้วเจอกันใหม่นะ เพื่อนรัก" แล้วพวกเขาก็เดินจากไป... ฉันมองตามด้วยความเจ็บปวด แต่ฉันไม่รู้เลยว่าผู้ชายที่อยู่ข้างๆฉัน มองฉันด้วยความเจ็บปวดยิ่งกว่า....

   วันต่อมา~
   "คุณหนูคะ มีช่อดอกไม้ถึงคุณหนูค่ะ"
   "ขอบใจจ๊ะ" ใครกันนะ...ส่งดอกไม้มาให้ฉัน รู้ได้ยังไงกัน ว่าฉันชอบดอกลิลลี่.. เอ๊ะ! มีจดหมายด้วยนี่นา

    'พี่เคยคิดว่าพี่จะทนได้...ที่เห็นเธอรักผู้ชายอีกคน...
   แต่จริงๆ พี่กลับเจ็บปวดยิ่งกว่าเธอซะอีก ที่เห็นสายตาที่เธอมองเขา
   เธอเองก็คงลำบากใจสินะ... ที่มีพี่คอยกวนใจ
   พี่แค่จะบอกว่า...จากนี้คงคอยอยู่ดูแลเธอต่อไปไม่ได้แล้ว
   รักษาตัวด้วยนะ... ลาก่อน'

   พี่จองฮวา!? ทำไมกันนะ... ทั้งๆที่ฉันขวนขวายหาผู้ชายอีกคน ผลักไสอีกคน แต่พอไม่มีเขา ฉันกลับเสียใจ.. ตอนที่ฉันโดนทิ้ง โดนทรยศ ฉันยังไม่เจ็บขนาดนี้เลย... ก็เพราะมีเขาคอยอยู่ข้างๆเสมอสินะ ทำไมฉันถึงรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก...ทำไมกัน...ทำไมตอนนี้ฉันถึงไม่อยากให้พี่ไป ทำไมฉันถึงรู้สึก 'รัก' พี่มากกว่าที่น้องสาวจะรู้สึกกับพี่ชาย... ทำไมน้ำตาของฉันต้องไหลด้วย....

                4. ตอนจบยังไงดีคะ (บรรยาย หรือ บทพูดด้วยก็ได้ แฮปปี้,เศร้า,ซ่อนปม ซ่อนเงื่อนอะไรว่ากันไป) ,,
   ก็แบบว่า...ชอนซาก็พยายามตามหาจองฮวาอยู่หลายปี ไปตามหาทุกๆที่ที่เคยไปด้วยกัน แต่ก็ไม่มีวี่แววของจองฮวา แต่ชอนซาก็ยังไม่ตัดใจ แต่ต่อมา...เธอต้องรับตำแหน่งประธานบริษัทแทนคุณลุงของเธอ ทำให้เธอแทบไม่มีเวลาตามหาจองฮวาเลย แล้วก็วันหนึ่ง ทั้งคู่ก็แบบบังเอิญเจอกัน ชอนซาดีใจมาก พอจองฮวาเห็นชอนซาก็เดินหนี ทำให้ชอนซาต้องรีบวิ่งตามไป แล้วทั้งคู่ก็ปรับความเข้าใจกัน แล้วก็... >//< กรี๊ดดดด เชิญทรายแต่งต่อเถอะจร้า~ ช่าเขินนน..

-------------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่ร่วมออดิชั่นนะคะ >3<~