คลังเก็บใบสมัครเน๊าเน่า =)

ลำดับตอนที่ #10 : ลำดับตอนที่ 10

‘PLOT NO.6

  

ข้อมูลผู้สมัคร

ชื่อ : ชาช่าคร้า~

อายุ : 16 แย้วว ว วว

ข้อมูลตัวละคร

ชื่อ: คิม ชอนซา (แปลว่า นางฟ้าค่ะ)

อายุ  : 21 ปี

อาชีพ : นักศึกษา

ฐานะและความสัมพันธ์ในครอบครัว :ฐานะรวยมาก เธอเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลคิม ที่แสนร่ำรวยจากการทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ พ่อแม่ต้องไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกขาดความอบอุ่นเลย เพราะเธอรู้ว่าพ่อแม่รักเธอมากๆ เธอจะออกแนวขี้เหงามากกว่า

ลักษณะนิสัย : เธอเป็นคนไม่ยอมใคร ใครดีมาดีตอบ ใครร้ายมาเธอแถมให้สิบเท่า! เธอเกลียดคนเสแสร้งหลอกลวง เธอเป็นคนที่ถ้ารักใครแล้วรักฝังใจ อย่างที่เขาว่า 'รักมากแค้นมาก' เธอเป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ เพราะเป็นลูกคนเดียว ทำให้ทุกคนตามใจเธอและไม่มีใครกล้าขัดใจเธอ เพราะถ้าเธอไม่ได้ดั่งใจล่ะก็...เธอจะวีนวีนวีนวีนน จนคนรอบข้างอุดหูไม่ทัน เธอเป็นคนที่ตรงมากๆ ถ้าเธอชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น เธอเป็นคุณหนูแห่งตระกูลคิมผู้แสนเพอร์เฟ็ก ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าปฏิเสธเธอ แค่เธอยิ้มคนพวกนั้นก็มาสยบแทบเท้า แต่เธอน่ะไม่ได้รักใครง่ายๆหรอกนะ..

อิมเมจของคุณ  : โดโด้




 

ข้อมูลคู่ของคุณ

ชื่อ: ลี ยองฮุน

อายุ: 22 ปี

อาชีพ: นักศึกษา

อิมเมจคู่ของคุณ  : ยุนโฮ

คำถาม (ตอบคำถามโดยบทสนทนาหรือบรรยายก็ได้ค่ะ)

1.เขาพูดว่ารักคุณ และเขาก็บอกรักผู้หญิงอีกหลายคน แต่คุณก็ยังเชื่อคำว่ารักที่เขาพูดออกมาทุกครั้ง เขามีอะไรดีถึงทำให้คุณรักเขาอย่างโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้

; สิ่งเดียวที่ทำให้ฉันทนความเจ้าชู้ของเขาได้ คือความจริงจังของเขาทีมีให้กับฉัน ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว ฉันยอมให้เขาไปหาผู้หญิงพวกนั้นได้ ต่อให้ฉันต้องเจ็บแค่ไหน ขอแค่ใจเขายังอยู่ที่ฉันก็พอ เพราะฉันรู้ว่า คนเดียวที่เขาจริงจัง ก็คือฉันคนนี้ แค่นี้ก็พอแล้ว ไม่ใช่หรอ...

2.เพื่อนๆที่หวังดีกับคุณพยายามพูดให้คุณตาสว่างและยอมรับความจริงว่าเขาไม่ได้รักคุณอย่างที่พูด เพื่อนคุณบอกให้คุณมองผู้ชายคนอื่นบ้างเพราะคุณก็เป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็คทุกอย่างอยู่แล้ว คุณตัดสินใจจะทำอย่างไรต่อไป

; ฉันทำไม่ได้หรอกนะ... ฉันรู้ว่าเพื่อนๆหวังดีกับฉัน ฉันเองก็ไม่อยากเป็นคนโง่ให้คนอื่นเขาสมเพชอยู่แบบนี้ แต่เพราะ ฉัน 'รัก' เขา ความรักมันไม่ได้เกิดขึ้นได้ง่ายๆหรอกนะ เขาเป็นคนเดียวที่สามารถเข้ามาอยู่ในหัวใจของฉันได้ และเขาจะเป็นคนเดียวตลอดไป  ฉันจะยอมปิดหูปิดตาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่ว่ากายเขาจะอยู่ที่ใคร ขอแค่เขารักฉันบ้าง ฉันก็พอใจแล้ว

3.ในที่สุดคุณก็ทนไม่ได้กับความเจ้าชู้ของเขาจนทำให้คุณบอกลาเขาในที่สุด เขาเพียงแค่ทำหน้าไม่รู้สึกรู้สา มองคุณด้วยสายตาเย็นชาแล้วหันหลังเดินกลับไปโดยไม่แคร์คุณสักนิด คุณจะสั่งสอนผู้ชายเลวๆอย่างเขาด้วยวิธีไหนดี

;
  "วันนี้เราไปดริ้งกันหน่อยดีมั้ยคะ" เสียงผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นพี่ในมหาลัยของเธอดังขึ้น คู่สนทนาของหล่อนไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็น 'แฟน' ของเธอเอง
   "ตกลงครับ" นายอย่าทำเหมือนฉันไม่เคยมีตัวตนได้ไหม...
   "เอ๊ะ! เราต้องขออนุญาตคุณน้องชอนซาก่อนมั้ยคะเนี้ย" ยัยรุ่นพี่นั้นถามยองฮุนอย่างดัดจริต พลางยิ้มเหยียดส่งมาให้ฉันที่ยืนอยู่ข้างเขา
   "หึ! ไม่ต้องหรอก เราไปกันเถอะ" แล้วยองฮุนก็โอบยัยนั่นเดินไป ทิ้งให้ฉันยืนเป็นยัยโง่อยู่คนเดียว
   "เดี๋ยว..." ฉันเรียกพวกเขาไว้
   "เธอมีธุระอะไรอีก ไว้ค่อยคุยกันวันหลังก็แล้วกัน"
   "ฉันต้องคุยกับนายวันนี้ ลี ยองฮุน"
   "มีอะไรล่ะ"
   "...."
   "ถ้าเธอไม่พูด ฉันไปนะ"
   "นายอย่าทำเหมือนฉันไม่มีความรู้สึกได้มั้ย!!"
   "...."
   "นายเคยเห็นฉันเป็นแฟนบ้างไหม ยองฮุน"
   "...."
   "นายเคยคิดบ้างไหม ว่าฉันเจ็บแค่ไหน ที่เห็นแฟนของตัวเองถูกคนอื่นควงไปต่อหน้าต่อตา"
   "จบแล้วใช่ไหม"
   "!?"
   "เธอรู้ตัวบ้างไหม เธอเริ่มน่าเบื่อขึ้นทุกวันๆแล้วนะ ชอนซา" แล้วนายล่ะรู้บ้างไหม ว่าคำพูดของนายมันเป็นเหมือนใบมีดที่เสียดแทงหัวใจฉันอยู่...
   "นายจะให้ฉันทนได้ยังไง!"
   "ยองฮุน เสร็จหรือยัง!" เสียงยัยรุ่นพี่ตะโกนถามยองฮุน
   "เราเลิกกันเถอะ ยองฮุน" ฉันบอกเลิกเขาด้วยน้ำตา แต่เขามองกลับมาที่ฉันอย่างไร้ความรู้สึก
   "..." เขาไม่พูดอะไร แค่มองฉันอย่างเย็นชา แล้วเดินผ่านฉันไปหาผู้หญิงอีกคน...
   "จำไว้นะ... ต่อจากนี้ไป เราไม่เคยรู้จักกัน" ฉันพูดทิ้งท้าย หวังจะให้เขาหันกลับมาขอโทษฉัน หวังให้เขากลับมาหาฉัน แต่มันก็ไม่ใช่อย่างนั้น เขาไปกับผู้หญิงอีกคน ด้วยความสุข โดยไม่สนใจผู้หญิงคนนี้...
   ต่อไปนี้..จะไม่มีชอนซาคนเดิมอีกแล้ว นายทำฉันเจ็บ นายต้องเจ็บกว่า! ฉันสาบาน!!

4.เมื่อคุณไม่ได้เป็นของตายสำหรับเขาอีกต่อไปทำให้เขาวูบไหวที่ใจอย่างแปลกๆ เขาพยายามมาตามง้อตามตื๊อคุณทุกวี่ทุกวัน คุณจะให้โอกาสเขาอีกครั้งหรือไม่ แล้วเขาง้อคุณด้วยวิธีไหน

; 
   "ฉันขอโทษ ชอนซา กลับมาเถอะนะ..." ยองฮุนตามมาง้อฉันทุกวัน ด้วยคำพูดเดิมๆ แต่เสียใจนะ ตอนนี้ฉันไม่ใช่ชอนซาคนเดิมอีกแล้ว 
   "ขอโทษนะคะ คุณขวางทางฉันอยู่ กรุณาหลีกทางด้วย"
   "ชอนซา!?"
   "เราเคยรู้จักกันด้วยหรอคะ" อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ นายไม่ใช่หรอ ที่เป็นคนทิ้งฉันไป...
   "ฉันรู้ว่าเธอโกรธ ฉันผิดไปแล้ว ให้อภัยฉันเถอะ" หึ! ฝันไปเถอะ
   ฉันเดินผ่านหน้าเขาไปอย่างไม่ใยดี คนอย่างนาย แค่หางตาฉันก็ยังไม่อยากจะเหลียวมอง..
   "ถ้าเธอไม่ให้อภัยฉัน ฉันจะนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้แหละ"
   "มีโซ ไปเรียนกันเถอะ เลทไปครึ่งชั่วโมงแล้ว" ฉันเรียกเพื่อน ให้ขึ้นไปเรียนด้วยกัน
   "แต่..."
   "เธอรู้จักเขาด้วยหรอ o_O"
   "เอ่อ.. ไปเรียนกันเถอะจ้ะ" รู้ไว้นะ ผู้ชายอย่างนายต้องได้รับบทเรียนที่สาสม!
หลังเลิกเรียน~
   "ชอนซา พี่ยองฮุนเขายังคุกเข่ารอเธอที่หน้าคณะอยู่เลยนะ"
   "ผู้ชายที่ชื่อยองฮุนตายไปนานแล้ว ฉันไม่รู้จักเขา"
   "ชอนซา ฉันซื้อน้ำมาให้ เรียนเหนื่อยไหม" ยองฮุนพูดพลางยื่นน้ำในมือมาให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะ...
   ซ่า!
   ใช่ฉันสาดน้ำใส่หน้าเขาเองแหละ อ้อ! แถมขวดให้ด้วยนะ
   "ชอนซา เดี๋ยว!"
   "..." ฉันปลายตามองยองฮุนที่ขว้ามือฉันไว้ หึ! เปียกไปทั้งตัวเลยสินะ สมน้ำหน้า...
   "พี่คะ มาถึงเร็วจัง ชอนซาเพิ่งเลิกเมื่อกี้นี้เอง" ฉันบอกผู้ชายอีกคน เขาเป็นรุ่นพี่ในมหาลัยที่แอบชอบฉันมานาน ตอนนี้ฉันคบกับเขาอยู่
   "ไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
   "ค่ะ" ฉันตอบรับเขา และไม่ลืมที่จะสะบัดมือยองฮุนที่จับแขนฉันไว้ออก แล้วเดินไปกับผู้ชายอีกคน โดยที่ฉันไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองยองฮุน นายจำเหตุการณ์นี้ได้ไหม ลี ยองฮุน...

5.เหตุการณ์อะไรทำให้เขากลายเป็นแค่แมวเชื่องๆในกำมือคุณ ไม่เหลียวมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย

;
   "ชอนซา เธอตัดใจจากฉันได้แล้วจริงๆหรอ..."
   "นายไม่เคยมีค่าในสายตาฉัน ตั้งแต่วันที่นายเดินจากฉันไปแล้ว"
   "งั้นเหรอ..."
   "เลิกตามตื้อฉันสักทีเถอะ ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่มีทางกลับไปหานาย"
   "ชีวิตฉัน ถ้าไม่มีเธอ ก็ไม่มีความหมายอะไร"
   "นั่นมันเรื่องของนาย.."
   "ถ้าฉันตาย เธอจะร้องไห้ไหม"
   "หึ! ไม่มีทาง!"
   "งั้นเรามาพิสูจน์กัน.." แล้วยองฮุนก็เดินไปกลางถนน ที่มีรถเต็มไปหมด นายจะทำบ้าอะไร!
   "ยองฮุน นายจะบ้าหรอ!! กลับมานะ!"
   "ชีวิตฉัน เธอไม่ต้องสนใจหรอก ชอนซา"
   "ยองฮุน!?"
   "ลาก่อนนะ..."
   ปี๊ดดดดดดด ปี๊ดๆๆๆๆ
   เสียงแตรรถดังไปทั่งทั้งถนน ฉันเห็นรถคันหนึ่งแล่นมาด้วยความเร็วสูง ยองฮุนหลบไม่ทันแน่
   "ยองฮุน!!!" ฉันเรียกชื่อเขา แล้ววิ่งไปหาเขากลางถนน อย่างไม่กลัวตาย
   ปึงงงงงงง
   "ชอนซา!!!!!" ฉันได้ยินยองฮุนเรียกชื่อฉัน ฉันยิ้มให้เขา แล้วทุกอย่างก็มือสนิท...

   โรงพยาบาล lll
   ผู้ชายคนหนึ่ง นั่งเฝ้าผู้หญิงที่เขาเพิ่งรู้ตัวว่ารักที่สุด อยู่ในโรงพยาบาลมานานกว่าสองสัปดาห์ แต่เธอก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา หมอบอกว่าถ้าเธอไม่ฟื้นภายในวันนี้ เธอก็คงจะหลับไปตลอด ถ้าเธอเป็นอะไรไป เขาจะไม่ยอมให้อภัยตัวเองแน่
   "ชอนซา ได้โปรดตื่นขึ้นมาคุยกับฉันเถอะ"
   "...."
   "ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวังอีก"
   "...."
   "ขอแค่เธอตื่นขึ้นมา แลกกับอะไรฉันก็ยอมทั้งนั้น"
   "...."
   "อย่าทรมารฉันแบบนี้เลย ชอนซา"
   "...."
   "คิม ชอนซา..."
   "...."
   "เธอรู้ไหม ตอนนี้คนที่ฉันรักที่สุด ก็คือเธอ"
   "...."
   "ตื่นเถอะนะ..."
   "...."
   "ถ้าไม่มีเธอ ฉันจะอยู่ยังไง เธอไม่รักฉันแล้วหรอ"
   "ใช่! ฉันไม่รักนาย"
   "ชอนซา!? เธอฟื้นแล้ว"
   "ก็ใช่น่ะสิ ก็นายเอาแต่เรียกชื่อฉัน ฉันก็เลยทนไม่ไหวต้องตื่นขึ้นมาด่านายสักหน่อย"
   "ฉันรักเธอที่สุด"

ขอบคุณมากนะค่ะ :D ขอให้โชคดีในการออดิชั่น

ปล.ตรวจสอบใบสมัครอย่างละเอียดก่อนส่งเป็นลิ้งค์มาให้เมย์นะ :- )