ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    LOVE Radio คลื่นนี้....ไม่มีเหงา

    ลำดับตอนที่ #1 : รักเริ่มต้น

    • อัปเดตล่าสุด 25 พ.ย. 49



           ....ยังคงเป็นฉันที่อยู่ตรงนี้ คนเดิมคนนี้ไม่เคยจะทื้งเธอ  จะนานเพียงไหนไม่ขออะไรจากเธอ ขอได้อยู่ดูแลจนสิ้นใจ  จะนานเพียงไหนไม่ขออะไรจากเธอ ขอได้อยู่ดูแลจนสิ้นใจ....

           "คงจะดีไม่น้อยนะครับ  ถ้ามีคนยอมแลกด้วยทั้งชีวิตของเขาเพื่อดูแลเรา  กับหนึ่งเพลงเพราะๆ แลกด้วยชีวิตของสก็อตนะครับ  แต่ตอนนี้ช่วงเวลาเลิฟไนท์ของผมดีเจหยกก็หมดลงแล้ว  กลับมาพบกันใหม่พรุ่งนี้เที่ยงคืน  ตอนนี้คงต้องส่งช่วงต่อให้ดีเจนัทมาดูแลคุณต่อไป  ส่งท้ายชั่วโมงกับเพลงๆ นี้ครับ"

           ....ก็มีแต่ใจให้ไปไม่คิดอะไร แค่อยากให้เธอเข้าใจและลองรักดู และฉันจะทำให้รู้ ว่ารักเธอมากเท่าไหร่ ให้เธอหมดเลยทั้งใจไม่หวังอะไร เพราะรู้ว่าเธอคือคนที่รอมานาน เธอสวยและดีพร้อมกว่าใครคนไหนที่เจอ....

           "ดีครับพี่นัท  พี่เจย์ผมไปก่อนนะพี่  เช้านี้มีควิซด้วย"ดีเจหยกวิ่งอย่างรีบเร่งออกจากห้องออกอากาศสดเพื่อเดินทางกลับสู่หอพัก

           ใช่แล้วครับผมเป็นดีเจนั่นเอง  อยู่ที่คลื่นเลิฟเรดิโอเป็นน้องใหม่ที่สุดในสถานี  เลยต้องมาจัดรายการช่วงเที่ยงคืนถึงตีสี่  รายการของผมก็เป็นรายการเพลงรักธรรมดา  แต่ที่ไม่ธรรมดาคือผมยังไม่มีเคยมีความรักกับเขาเนี่ยล่ะครับ  ก็จะมีได้ยังไงล่ะ  เล่นทำงานหนักทุกคืน  ตอนกลางวันก็ต้องไปเรียน  จะมีใครที่ไหนมาสนใจหนุ่มหน้าตาโทรมๆ อย่างผมล่ะครับ

           กลางคืนผมรับหน้าที่เป็นคนจัดรายการวิทยุ  แต่กลางวันผมก็ยังคงสภาพเป็นนิสิตเพื่อเรียนหนังสือครับ  เช้านี้ผมมีการสอบย่อยในคาบสะด้วย  ต้องรีบกลับไปพักผ่อนสะหน่อย  เดี๋ยวตอนเช้าจะทำข้อสอบไม่ได้  โชคดีนะครับที่หอพักกับสถานีอยู่ใกล้กัน  ทำให้ผมไม่ต้องเดินทางไกล  เพียงแค่เดินไม่กี่ร้อยเมตรก็ถึงหอพักแล้ว  แต่วันนี้ผมก็เหนื่อยสุดๆ เลย  หัวถึงหมอนคงต้องหลับเป็นตายแน่ๆ เลย

    ----------------------------------------------------------------------------------------

           "หยกๆ ไอคุณชายหยก ตื่นได้แล้วเฟ้ย"นิวเพื่อนร่วมคณะที่อยู่ห้องข้างๆ มาตะโกนลั่นที่ปลายเตียงของผม
           "พึ่งแปดโมงเอง  จะรีบไปไหนเนี่ย  ง่วง  จะนอน"ผมยังคงง่วงเงีย
           "ก็ไม่จำเป็นก็ไม่อยากจะกวนหรอกนะ  แต่มีควิซเก้าโมง  ไม่ตื่นก็แล้วแต่นะ"นิวเตือนอย่างเซ็งๆ
           "ใช่! เกือบลืมไปเลย ขอบใจวะเพื่อน  ไปอาบน้ำก่อนถ้างั้น"ผมสะดุ้งลุกขึ้นจากเตียงอย่างรีบเร่ง  ไม่สนใจแม้จะเก็บเครื่องนอนบนเตียง
           "รีบอาบนะเฟ้ย  เดี๋ยวนิวไปจัดการปลุกคนอื่นๆ ก่อน"
           "เออๆ เดี๋ยวไปตึกเรียนพอกัน  แปปเดียวเสร็จ"ผมรีบวิ่งไปห้องน้ำอย่างทันที

    ----------------------------------------------------------------------------------------

           หลังจากการสอบย่อยท้ายคาบผ่านพ้นไป  ผมและเพื่อนๆ และเพื่อนๆ ก็เดินคอตกออกมาจากห้องเรียนกัน  เนื่องจากเจอความโหดร้ายจากข้อสอบของอาจารย์  ที่ทำให้หลายๆ คนต้องยอมส่งกระดาษเปล่ากันเป็นแถว  หรือบางคนก็เขียนตอบได้เพียงแค่ไม่กี่บรรทัดเท่านั้น  มีเพียงเจสาวน้อยที่ทั้งเก่งและสวยระดับดาวคณะเท่านั้นที่ทำข้อสอบอย่างสบายใจ
          

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×