คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักเรา...เก็บไว้ให้กัน ตอนที่ 6
"เอ่อ ชา วันนี้กลับดึกจัง ตากฝนมาเหรอ ตัวเปียกหมดเลย"
......ถามออกไปทั้งๆที่....รู้........
" อะ อืม พอดีมีงานน่ะ ก็เลยกลับช้า "
"เหรอ เอ่อ งั้นก็ อย่าลืมเช็ดผมให้แห้งก่อนนะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"อะ อืม เต๋า......ก็ตัวเปียกเหมือนกัน อย่าลืมเช็ดผมนะ"
ภาพเมื่อเย็นย้อนกลับมาในหัวของคนตัวเล็กอย่างชัดเจน ทำเอาอยากจะหายตัวไปซะตอนนี้เลยจิงๆ
"ไม่เปนไรหรอก เดี๋ยวก็แห้ง ชากินอะไรมารึยังล่ะ เต๋าซื้อโจ๊กมาเผื่อด้วยนะ มากินด้วยกันสิ"
"ชา กินมาแล้วน่ะ ขอบใจนะที่ซื้อมาเผื่อ เต๋ากินเถอะ ชาขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"
"อะ อืม" พูดจบร่างสูงก็เดินไปอีกห้องซึ่งเป็นห้องครัว แต่ยังไม่ทันที่จะเดินไปถึงก็มีวงแขนเล็กๆของใครบางคนมากอดไว้จากทางด้านหลัง
"ชา...."
"เต๋า...ชาขอถามอะไรอย่างนึงได้มั๊ย"
"......"
"เต๋า...โกหกใช่มั๊ย...ที่จำชาไม่ได้ เต๋าโกหกใช่มั๊ย"
"ชา...คือ..."
"บอกชาสิ...เต๋า..บอกชา ว่าเต๋าแค่ล้อเล่น...ฮึก....แค่โกหก เรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่เรื่องจริง ฮึกๆๆ ใช่มั๊ย" แรงกอดรัดที่เพิ่มมากขึ้น พร้อมกับหลังที่เริ่มเปียกชื้นจากน้ำตาของคนตัวเล็ก
"ชา...คือ...เต๋าขอโทษจริงๆนะ แต่เต๋าจำไม่ได้จริงๆว่าเราเคยรู้จักกัน"
"ไม่จริง..ฮึก...เต๋ารู้มั๊ย..ว่าชารอเต๋ามานานแค่ไหน...ชาต้องเจ็บปวด..ต้องเหงาอยู่คนเดียว..ฮึกรู้มั๊ย..ว่ามันทรมานขนาดไหน...เต๋าเคยรู้บ้างมั๊ย ....ฮึกๆๆๆๆๆๆๆ"ร่างสูงรู้สึกถึงวงแขนเล็กๆนั้นที่เริ่มผ่อนลง ก่อนเต๋าจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับคนตัวเล็ก
ใบหน้าเนียนที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาทั้งใหม่และเก่า ทั้งใต้ตาที่มีแต่รอยคล้ำกับอาการบวมเหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ร่างกายที่ดูเหมือนจะผูบซอมลงไปอีก
นี่....เขาทำให้...คนที่เค้ารักต้องเป็นแบบนี้งั้นเหรอ...
แล้วเขายังจะพูดได้อีกมั๊ย...ว่ารัก...คนตรงหน้า.......
รัก....แต่ทำไม... ถึงทำร้าย....
"ต๋าววววววว...ฮึกๆๆ"
"ชา..ชาฟังเต๋านะ"
แม้จะไม่อยากทำร้ายคนตรงหน้า....แต่เขาก็ต้องทำ...ทุกอย่างก็เพื่อคนคนนี้....
คนที่เขารัก...ขอโทษนะชา....
"เรา...ไม่เคยรู้จักกัน....ชาจำผิดคนแล้วล่ะ" ร่างสูงเน้นทุกพยางค์ให้คนตรงหน้าซึมซับประโยคนี้เข้าไป
"ไม่....ฮึกๆๆ..ฮืออออ"
"นี่!!! เต๋าชักจะเบื่อแล้วนะ บอกไปหลายครั้งแล้ว ว่าเราไม่เคยรู้จักกัน ทำไมยังดื้อด้านไม่เชื่ออยู่อย่างนี้ หะ!!!" มือใหญ่นั้นบีบแขนเล็กของคนตรงหน้า แขนเล็กๆที่แทบจะแหลกคามือของเขา
"ฮือๆๆๆ"
"แล้วก็รู้ไว้ด้วยนะ ที่ทำดีด้วยเนี่ย เต๋าก็แค่อยากได้ชาเท่านั้นแหละ ก็แค่อยากได้...มาเป็นเมีย!!!"
"ไม่..ไม่จริง...ฮือๆๆๆ..เต๋าไม่ทำแบบนี้"
"หึ..หรือจะต้องให้เต๋าแสดงธาตุแท้ออกมาก่อน...ชาถึงจะเชื่อใช่มั๊ย..หะ!!" ร่างสูงตะคอกใส่คนตรงหน้าก่อนจะฉีกเสื้อตัวบางนั้นซะขาดวิ่น
"ม่ายยยยยยยยย ฮึกๆๆๆ ไม่ อย่า อย่าทำแบบนี้ ฮึกๆๆ" คนตัวเล็กเว้าวอนทั้งน้ำตา สองมือปัดป่ายมือใหญ่ที่เริ่มจะอยู่ไม่สุข
"ทำไม...ทีเมื่อกี้ยังวิ่งแจ้นมาหาเต๋า..แล้วตอนนี้จะหนีไปไหนล่ะจ๊ะ...ที่รัก...หืม" ร่างสูงซุกไซร้ซอกคอคนตรงหน้าก่อนจะขบเม้มแรงๆทำให้ขึ้นเป็นรอยจ้ำอย่างชัดเจน
"ไม่...ฮึกๆๆ" มือเล็กดันใบหน้าคมนั้น แต่ก็ดูจะไม่เป็นผล ก็ตอนนี้ร่างกายของเขาอ่อนแอเหลือเกิน
อ่อนแอ..ทั้งร่างกาย...และจิตใจ
"ไม่ต้องห่วง...เต๋าจะทำให้ชามีความสุขเอง..ดีมั๊ยครับ...คนดีของเต๋า" ร่างสูงลูบไล้ไปตามผิวเนียนของคนตัวเล็ก
"อย่า...."น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานี้มันช่างแผ่วเบาเหลือเกิน....เบาซะจนคนตรงหน้าไม่ได้ยินคำอ้อนวอนนั้น
'ปัง'
ประตูถูกเปิดออกอย่างแรง ก่อนร่างของใครบางคนจะวิ่งเข้ามา.....
"...อ้น..."
"คชา!!!"
'ผลัวะ'
ร่างขาวๆกระเด็นไปตามแรงชกของผู้มาใหม่ ก่อนจะรู้สึกถึงรสคาวเลือดในปาก
"คุณ!! คุณทำอะไรคชา หะ!!! "
"หึ แล้วมึงเป็นใครล่ะ มายุ่งเรื่องของกูทำไม"
"คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าผมเป็นใคร รู้ไว้แค่ว่า ...ผมจะไม่ยอมให้คุณทำร้ายคชาแน่!!!"
"มึง!!!"
" ..อ้น...ช่วยด้วย...ฮึกๆ"
'หมับ'
อ้นตรงเข้าไปกอดร่างตรงหน้าไว้แน่น....
"ชา ไม่ต้องกลัวนะ อ้นอยู่ตรงนี้แล้ว เดี๋ยวอ้นจะพาชาไปเอง ไม่เป็นไรนะ"
"ฮึกๆๆๆ....อ้น..." มือเล็กๆนั้นไขว่คว้าร่างของคนตรงหน้าราวกับนี่คือที่พึ่งสุดท้าย
ร่างสูงมองภาพนั้นด้วยแววตาเจ็บปวด......
นี่ไง....สิ่งที่เราต้องการไม่ใช่เหรอ...
สิ่งที่เราต้องการ.........
แต่ทำไม....มันถึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้นะ
"มึง!! มึงออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้เลย ออกไป!!!"
"คุณไม่ต้องไล่ ผมไปแน่!! และผมก็จะพาชาไปด้วย "
"มึงไม่ต้องมายุ่งเรื่องของกู มึงรู้มั้ย!! เนี่ย มันเมียกู!!!"
'ผลัวะ'
"อย่ามาใช้คำพล่อยๆแบบนั้นนะ คชาเค้ามีค่ากว่าที่คุณคิด ถ้าคุณคิดจะทำร้ายเค้าก็ปล่อยเค้าไปเถอะ ผมจะเป็นคนดูแลเค้าเอง"
อ้นอุ้มร่างเล็กตรงหน้าขึ้นมา ก่อนจะเดินออกไปจากห้องเหลือเพียงร่างขาวๆที่บอบช้ำ....
บอบช้ำ...ทั้งจิตใจ...และร่างกาย
สิ่งที่ต้องการ....ทำไม...มันถึงเจ็บปวดอย่างนี้นะ....
การทำร้าย...คนที่เรารัก...มันเจ็บปวดยิ่งกว่า....การถูกทำร้ายซะอีก....
"ฮึกๆ...ชา..เต๋าขอโทษ..เต๋าไม่เคยเกลียดชา...เต๋าไม่เคยอยากทำอย่างนั้น...ฮึก...เต๋ารักชานะ....เต๋ารักชาจริงๆ...ฮึกๆ...เต๋าขอโทษ..."
ไม่เคย.....อยากจะเป็นคนเลวในสายตาของเธอ....
ไม่เคย......อยากโดนเธอเกลียด...
ทั้งหมดที่ทำ....ก็เพราะ....รักเธอ...หมดทั้งหัวใจ....
................เต๋ารักชานะ...................
...ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะใคร...
โชคชะตาเป็นใจ หรืออะไรทำให้เธอลาจาก
คนที่รักกันมากมาย ต้องพรากกันไปไกล
ฉันก็คนจะทนอย่างไรไหว
.... ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร เหมือนใจมันจะขาด...
ชีวิตมันดูอ้างว้าง วังเวงไปทุกอย่าง
เหมือนคนที่เดียวดาย จมอยู่กับความหลัง
อยากให้รู้ฉันเสียใจ และปวดร้าวมากเพียงใหน
....ใจของฉันมันเป็นของเธอ ไม่ว่านานเท่าไร...
และมันจะเป็นของเธอตลอดไป
ใจของฉันมันเป็นของเธอ คนเดียวทั้งใจ
จะรอเธอรักเธอจนตาย ใจเอย...
....ฉันไม่รู้ว่าเหตุผลใด...
ฟ้าข้างบนจงใจ หรือว่าใครทำให้เราไกลกัน
มันโหดร้ายจนเกินไป ฉันไม่เคยเตรียมใจ
....ที่จะเสียเธอไปอย่างวันนี้.... Cr. เพลง ใจของฉันเป็นของเธอ บอย พีชเมกเกอร์ .....หัวใจของเต๋า....จะเป็นของชา....ตลอดไป....
โทษน๊าาาาาาา ทุกคนน มาอัพช้าแร้วยังลงชื่อตอนผิดอีกแหะๆๆ ไรเตอร์กำลังมึนได้ที่เรย 55
ช่วงนี้ไรเตอร์ใกล้สอบไม่ค่อยมีเวลา...แต่จะมาลงตอนต่อไปให้เร๋วที่สุดเด้อออออออออ
ขอบคุณสำหรับทุกๆๆๆคอมเม้นจ้า เลิฟๆๆๆๆคนอ่านที่สุดดดดดดดดดด >3<
ความคิดเห็น